dyftong

См. также в других словарях:

• dyftong — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u, jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} połączenie w jednej sylabie dwóch samogłosek, z których jedna jest niezgłoskotwórcza; dwugłoska <płac. z gr.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dyftong — m III, D. u, N. dyftonggiem; lm M. i jęz. «połączenie dwóch samogłosek, z których jedna jest niesylabiczna; dwugłoska» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

• dwugłoska — ż III, CMs. dwugłoskasce; lm D. dwugłoskasek jęz. «połączenie dwóch samogłosek, z których jedna jest niesylabiczna; dyftong» …   Słownik języka polskiego

• dyftongiczny — przym. od dyftong Wymowa dyftongiczna …   Słownik języka polskiego

• dyftongizacja — ż I, D. dyftongizacjacji, blm «proces przekształcania się samogłoski w dyftong» …   Słownik języka polskiego

• dyftongizować — ndk IV, dyftongizowaćzuję, dyftongizowaćzujesz, dyftongizowaćzuj, dyftongizowaćował, dyftongizowaćowany jęz. «przekształcać w dyftong, wymawiać dyftongicznie» dyftongizować się dyftongizowaćzuje się «być dyftongizowanym, ulegać dyftongizacji» …   Słownik języka polskiego

• dwugłoska — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. dwugłoskasce; lm D. dwugłoskasek, jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} połączenie w jednej sylabie dwóch samogłosek, z których jedna jest niezgłoskotwórcza; dyftong {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kontrakcja — I {{/stl 13}}{{stl 33}}[wym. kontr akcja]{{/stl 33}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. kontrakcjacji {{/stl 8}}{{stl 7}} akcja przeciwdziałająca czemuś albo skierowana przeciwko komuś; przeciwdziałanie {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień