drykki

from drekka.

* * *

(drekk; drakk, drukkum; drukkinn), v.

1) to drink (drekka mjöð, öl, mungát);

drekka full, minni, horn, to drink a toast, cup, horn;

drekka drykk, to drink a draught (þú skalt drekka af tvá drykki);

drekka brjóst spena, to suck;

drekka úmælt, without measure;

drekka fast (mjök), to drink hard;

drekka e-n af stokki, to drink one under the table;

drekka sér lítit vit, drekka frá sér vit ilit, to drink away one’s reason;

2) to hold, celebrate a feast (drekka veizlu, brullaup, erfi);

3) with preps.:

drekka af keri, to drink out of a vessel (drukku þeir af einu silfrkeri);

to drink off (empty) a vessel, cup (hann tók við horninu ok drakk af);

drekka á e-n, to drink to a person;

refl., drekkast á, to drink to one another;

impers., drekkr á e-n, one ships a sea;

drekka til e-s = drekka á e-n;

drekka e-t út, to consume or spend in drinking.

1) drink, beverage;

2) a drinking feast or banquet;

Ægis drekka, the drinking at Ægir’s.

* * *

pret. drakk, pl. drukku; sup. drukkit; pres. drekk; pret. subj. drykki; [Ulf. drigkan; A. S. drinkan; Engl. drink; O. H. G. trinkan; M. H. G. trinken; Dan. drikke; Swed. dricka]:— to drink, the beverage or feast in acc.; d. mjöð, Hm. 18; mungát, el, Fms. viii. 166, Hm. 82; d. full, minni ( a toast), Eg. 552, Fms. vi. 442; d. horn, to drain, drink off a horn, a cup, Hkr. i. 35; síðan tók Kolskeggr justu eina af miði fulla ok drakk, Nj. 43; d. drykk, to drink a draught, Fms. xi. 233; eptir þat tók Þórir kalkann ok drakk af tvá drykki, Gullþ. 7; þú skalt d. af tvá drykki, id.; d. brjóst (acc.), to suck (v. brjóst-drekkr), Mar. 656 A. 23, cp. Gþl. 504.

β. to hold a feast, the feast in acc.; d. Jól, Fms. vi. 100, Fagrsk. 4 (in the poem of Hornklofi); d. veizlu, Nj. ii; d. brullaup, Fms. xi. 88; d. erfi, Nj. 167.

γ. denoting the mode of drinking; d. ein-menning, to drink one to one, Eg. 551; d. tví-menning, to drink two to two, id.; d. fast, to drink hard, Eb. 184; d. úmælt, to drink without measure (cp. mál-drykkja), Fms. iii. 18; d. til e-s, to drink to a person, Eg. 552, Sturl. iii. 305, Bs. i. 848, 798; d. á e-n, id., Fms. iv. 333, vi. 442 (cp. á-drykkja); d. e-n af stokki, to drink one under the table, iv. 167; d. frá sér vit, to drink one’s wits away, ix. 339, Hm. 11; the allit. phrase, d. ok dæma, to drink and chatter, Rm. 29: adding the prepp. af, ór, to drink off a cup; d. af dýra hornum, Fms. vi. 442, Eg. 206, 207: absol. to drink, hold a feast, Eg. 43.

δ. impers. (vide á-drykkir) of a ship, to ship a sea, metaph., Al. 139.

ε. recipr., drekkask á, to drink to one another, Hkr. ii. 249, N. G. L. i. 211, Js. 78.

2. part. pass. drukkinn, drunken, tipsy, Eb. 154, Fms. i. 59, Eg. 552.

* * *

(drekk; drakk, drukkum; drukkinn), v.

1) to drink (drekka mjöð, öl, mungát);

drekka full, minni, horn, to drink a toast, cup, horn;

drekka drykk, to drink a draught (þú skalt drekka af tvá drykki);

drekka brjóst spena, to suck;

drekka úmælt, without measure;

drekka fast (mjök), to drink hard;

drekka e-n af stokki, to drink one under the table;

drekka sér lítit vit, drekka frá sér vit ilit, to drink away one’s reason;

2) to hold, celebrate a feast (drekka veizlu, brullaup, erfi);

3) with preps.:

drekka af keri, to drink out of a vessel (drukku þeir af einu silfrkeri);

to drink off (empty) a vessel, cup (hann tók við horninu ok drakk af);

drekka á e-n, to drink to a person;

refl., drekkast á, to drink to one another;

impers., drekkr á e-n, one ships a sea;

drekka til e-s = drekka á e-n;

drekka e-t út, to consume or spend in drinking.

1) drink, beverage;

2) a drinking feast or banquet;

Ægis drekka, the drinking at Ægir’s.

* * *

u, f. drink, beverage, Edda 48: a banquet, N. G. L. i. 91, Og. 13; cp. Ægis-drekka, the banquet at Ægir, Edda.

m. inn or club, where each guest paid or contributed his own scot (hann veitti allri hirð sinni mat ok mungát, svá at engi maðr þurfti í skytning at ganga).

* * *

n. [skot], a ‘scot-house,’ an inn or club, where each guest paid or contributed his own scot or shot (skot), whence the name; skytning and hjúkólf are synonymous, whereas gildi is different, cp. höfu vér fyrir-boðit samdrykkju eða gildi … útan skytningar viljum vér at haldisk eptir fornum siðvanda, Rétt. 6. 3; hann tók sér skytning í bænum, Fms. vii. 113; drekka í skytningum, 242; hann veitti allri hirð sinni mat ok mungát, svá at engi maðr þurfti í skytning at ganga, Orkn. 80, O. H. L. 35; gengu skipverar í skytninga at skemta sér, Orkn. 206; fór Kali í hinn sama skytning til Unnar húsfreyju, 210; þat var eitt kveld at Þórðr drakk í skytningi, Bs. i. 635; þann tíma er menn vóru komnir í skytninga, Fms. ix. 44; hann skaut ok einn fyrir sveitunga sína þá er þeir sátu í skytningum, Ld. 73; skytnings-stofa, an inn, tavern, Fms. ix. 478, D. N. passim; hann hélt skytning alla tólf mánuði ok veitti sínum mönnum, Ó. H. 48; hann lét sér sverð búa af gulli ok sýndi í skytningi, O. H. L. 48; konungr gékk frá skytningi til aptan-söngs, Fms. vii. 152; hann (the king) drakk aldri svá í skytningum, at eigi drykki húskarlar hans með honum, 242; þeir (the soldiers) dreifðusk ok skipuðu til skytninga hvar hverir skyldi drekka um kveldit, viii. 408; þat var í þann tíma er menn vóru komnir í skytninga (viz. the evening), ix. 44. All the above refer to Norway; in records referring to Icel. there is only one instance, ef hann vildi fara ofan á Grund til skytnings, Glúm. 373, and this looks suspicious.

* * *

ð and t, a causal to the preceding, [Ulf. saggqian; Dan. sænke]:—to make to sink, sink, with dat., Fms. vi. 286, Blas. 48; ok sökðu þar niðr kistunni, Ó. H. 226; brutu á raufar ok söktu niðr, Eg. 125, (cp. Dan. bore i sænk); bar ek á sæ út ok sökða með grjóti, 656 B. 1; sökkva í fötu (dat.), to sink a pail into the well or brook, for fetching water; gékk Gunnlaugr til lækjar ok sökti í hjálminum, Ísl. ii. 269, v. l.; Egill tók hjálminn ok sökkvir (sökkr Ed.) niðr í kjölinn, ok drakk þrjá drykki mikla, Fms. xi. 233.

II. reflex. to sink oneself; nú mun hón sökvask (seycquaz Ed.), Vsp. fine; sökstú (imperat. seycstu Ed.) nú gýgjar kyn, Helr. 14; hann sökðisk í hafit, Edda (pref.) i. 226; hann skaut, kom á hvalinn, ok sökðisk, Korm. 164; svá sem vagn snýsk á himni ok sökkvisk (söksk Ed.) eigi, Magn. 470, cp. Od. v. 275.