-
1 z
предл.• в• для• за• из• из-за• к• на• об• обо• от• по• при• про• ради• с• через* * *(ze) предлог. I c Р. 1. из(о);budować z drzewa строить из дерева; list z domu письмо из дома; wyciągnąć z kieszeni достать из кармана; strzelać z łuku стрелять из лука; 2. c(o); z samego rana с самого утра; zlecieć ze stołu свалиться (упасть) со стола; 3. но; matematyk z wykształcenia математик по образованию; piątka z historii пятёрка по истории; 4. от; list (pismo) z drugiego stycznia письмо от второго января; płakać ze szczęścia плакать от счастья; umierać ze śmiechu умирать со смеху; oczyścić z błota очистить от грязи; 5. из; с(о); wydalić z pracy уволить (снять) с работы; 6. в сочет, с некоторыми гл. или прил. не переводится; sławny z czegoś славящийся чём-л.; żyć z pracy rąk жить трудом своих рук; II с Б около, приблизительно; ze dwa miesiące месяца два, около двух месяцев; z pięć razy раз пять; ze trzy kilometry километра три, около трёх километров; III с ♂ с(о); człowiek z blizną человек со шрамом; z nastaniem zimy с наступлением зимы; ze smutkiem с печалью, печально; ● z bliska вблизи, с близкого расстояния; z boku сбоку; z czasem со временем; z dala издали; z dołu снизу; z góry сверху; свысока; z rzędu сряду; подряд; z wewnątrz изнутри; z zewnątrz снаружи; z pewnością несомненно; с уверенностью; z wyjątkiem за исключением* * *I = ze, предлог с P1) из(о)budować z drzewa — стро́ить из де́рева
list z domu — письмо́ из до́ма
wyciągnąć z kieszeni — доста́ть из карма́на
strzelać z łuku — стреля́ть из лу́ка
2) c(o)z samego rana — с са́мого утра́
zlecieć ze stołu — свали́ться (упа́сть) со стола́
3) поmatematyk z wykształcenia — матема́тик по образова́нию
piątka z historii — пятёрка по исто́рии
4) отpłakać ze szczęścia — пла́кать от сча́стья
umierać ze śmiechu — умира́ть со́ смеху
oczyścić z błota — очи́стить от гря́зи
5) из; с(о)wydalić z pracy — уво́лить ( снять) с рабо́ты
6) в сочет. с некоторыми гл. или прил. не переводитсяsławny z czegoś — сла́вящийся че́м-л.
II = ze, с Вżyć z pracy rąk — жить трудо́м свои́х рук
о́коло, приблизи́тельноze dwa miesiące — ме́сяца два, о́коло двух ме́сяцев
III = ze, с Тze trzy kilometry — киломе́тра три, о́коло трёх киломе́тров
człowiek z blizną — челове́к со шра́мом
z nastaniem zimy — с наступле́нием зимы́
ze smutkiem — с печа́лью, печа́льно
- z bliska- z boku
- z czasem- z dala- z dołu- z góry- z rzędu- z wewnątrz
- z zewnątrz
- z pewnością
- z wyjątkiem
См. также в других словарях:
rząd — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. rzędu, Mc. rzędzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pewna liczba osób, roślin, przedmiotów itp. ustawionych jeden za drugim lub jeden przy drugim; ciąg, szereg, sznur, kolejka … Langenscheidt Polski wyjaśnień
drugi — 1. Drugie dobrze «też dobrze, bez różnicy»: Ja tam o posag nie stoję. Da, to dobrze, nie – to drugie dobrze. I. Newerly, Pamiątka. 2. Wpadać, przerzucać się z jednej ostateczności, skrajności w drugą «zmieniać krańcowo, całkowicie zdanie, sposób… … Słownik frazeologiczny
rząd — I m IV, D. rzędu, Ms. rzędzie; lm M. rzędy 1. «pewna liczba ludzi, przedmiotów itp. stojących, umieszczonych jeden za drugim lub jeden obok drugiego; szereg» Długi, równy rząd czegoś. Pierwszy, środkowy, ostatni rząd krzeseł. Rzędy porzeczek,… … Słownik języka polskiego
rząd — I. 1. Ktoś, coś drugiego, trzeciego, niższego, ostatniego itp. rzędu «ktoś, coś gorszej kategorii, mniejszego znaczenia»: Złapałem się za głowę. – O Boże, ale z nas głupcy! Jesteśmy ostatniego rzędu idiotami. – Co się stało? – przeraziła się… … Słownik frazeologiczny
raz — m IV, D. u, Ms. razzie 1. lm D. ów dziś zwykle w lm «uderzenia, ciosy; cięcia, ukłucia, sztychy» Bolesne, dotkliwe, mocne, okrutne razy. Razy rózgi, bata, topora, miecza. Odpierać razy. Zadawać razy. Okładać kogoś razami. Zasłaniać, chronić kogoś … Słownik języka polskiego
noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… … Słownik języka polskiego
zgubić — dk VIa, zgubićbię, zgubićbisz, zgub, zgubićbił, zgubićbiony 1. «dopuścić, żeby coś zginęło, pozostawić, stracić coś przez nieuwagę, niedopatrzenie; upuścić coś bezwiednie» Zgubić pieniądze. Zgubić okulary, chusteczkę, portmonetkę. ∆ Zgubić oczko… … Słownik języka polskiego
