-
1 drogi oddechowe
анат. дыха́тельные пути́ -
2 droga
сущ.• автострада• дорога• ипподром• колея• курс• маршрут• мостовая• образ• переезд• поездка• проезд• проход• путешествие• путь• след• трасса• тротуар• улица• улочка• шоссе* * *1) дорога, путь2) (podróż) поход, путь3) (sposób postępowania) вид, порядок, путь, способ4) (wyznaczona trasa) маршрутtechn. rozwora техн. дрога* * *dro|ga♀ 1. дорога, путь ♂;\droga polna просёлочная дорога; \droga strategiczna стратегическое шоссе; \drogagi rozstajne перепутье, распутье; nadrabiać (nakładać) \drogagi делать крюк, идти кружным путём;
2. перен. путь ♂, способ ♂; порядок ♂;na \drogadze sądowej в судебном порядке, через суд; w \drogadze wyjątku в виде (в порядке) исключения; krętymi \drogagami окольными путями;
● Droga Mleczna Млечный Путь;\droga krzyżowa а) страсти Господне;
б) тернистый путь;\drogagi oddechowe анат. дыхательные пути; \drogagi żółciowe анат. жёлчные протоки; szmat (kawał, świat) \drogagi порядочное расстояние; po \drogadze по пути, попутно; nie tędy \droga! не так это (дело) делается!; swoją \drogagą всё-таки, однако; szczęśliwej \drogagi! счастливого пути!; rozbój na równej \drogadze грабёж средь бела дня; komu w \drogagę, temu czas погов. пора идти; пора ехать
* * *ж1) доро́га, путь mdroga polna — просёлочная доро́га
droga strategiczna — стратеги́ческое шоссе́
drogi rozstajne — перепу́тье, распу́тье
nadrabiać (nakładać) drogi — де́лать крюк, идти́ кружны́м путём
2) перен. путь m, спо́соб m; поря́док mna drodze sądowej — в суде́бном поря́дке, че́рез суд
w drodze wyjątku — в ви́де (в поря́дке) исключе́ния
krętymi drogami — око́льными путя́ми
•- drogi oddechowe
- drogi żółciowe
- szmat drogi
- kawał drogi
- świat drogi
- po drodze
- nie tędy droga!
- swoją drogą
- szczęśliwej drogi! -
3 oddechowy
прил.• дыхательный* * *oddechow|yдыхательный;drogi \oddechowye дыхательные пути
* * *дыха́тельныйdrogi oddechowe — дыха́тельные пути́
См. также в других словарях:
oddechowy — «dotyczący oddechu, oddychania» Narządy, organy oddechowe. Ruchy oddechowe klatki piersiowej. ∆ Tlenowy aparat oddechowy «aparat umożliwiający oddychanie dawkowanym tlenem sprężonym w butli stalowej, stosowany np. w lecznictwie, lotnictwie,… … Słownik języka polskiego
droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska … Słownik języka polskiego
śluzówka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. śluzówkawce; lm D. śluzówkawek {{/stl 8}}{{stl 7}} cienka, unaczyniona, pokryta śluzem błona, wyściełająca niektóre narządy (m.in. przewód pokarmowy, drogi oddechowe, drogi rodne); błona śluzowa : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
aspergiloza — ż IV, CMs. aspergilozazie, blm wet. med. «grzybica, choroba wywoływana przez grzyb aspergillus (kropidlak), występująca najczęściej u zwierząt, szczególnie u ptaków dzikich i domowych, atakująca ich drogi oddechowe i wole; bywa spotykana u… … Słownik języka polskiego
błona — ż IV, CMs. błonanie; lm D. błon 1. «cienka, zwykle elastyczna, czasem przezroczysta tkanka spełniająca określone funkcje w żywych organizmach» Błona podniebienia miękkiego. Błony skrzydeł motyli, ptaków. Błony pławne ptaków pływających. Błona… … Słownik języka polskiego
chlorocyjan — m IV, D. u, Ms. chlorocyjannie, blm «związek organiczny, chlorek kwasu cyjanowego, bezbarwny gaz o silnym zapachu, drażniący spojówki i drogi oddechowe; używany jako bojowy środek trujący» … Słownik języka polskiego
dusić — ndk VIa, duszę, dusisz, duś, dusił, duszony 1. «chwytać, cisnąć za gardło, przemocą zatykać nos i usta uniemożliwiając oddychanie» Morderca dusił swe ofiary. Wilk dusi owce. Lis dusi kury. 2. «utrudniać, tamować oddech; podrażniać drogi… … Słownik języka polskiego
gaz — m IV, D. u, Ms. gazzie 1. lm M. y chem. fiz. «ciało lotne, substancja nie mająca własnego kształtu ani objętości, wykazująca zdolność do samorzutnego rozprężania się, poniżej pewnej temperatury, zwanej krytyczną, przechodząca w stan ciekły; jeden … Słownik języka polskiego
gazowy — I przym. od gaz (tylko w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Paliwo gazowe. ∆ Butla gazowa «stalowa butla do przechowywania i przewożenia gazów skroplonych lub sprężonych» ∆ Komora gazowa a) «urządzenie służące do dezynfekcji za pomocą gazu» b) «w… … Słownik języka polskiego
luizyt — m IV, D. u, Ms. luizytycie, blm chem. «związek chemiczny zawierający arsen i chlor, w stanie czystym bezbarwna oleista ciecz o zapachu pelargonii; bojowy środek trujący powodujący oparzenia skóry i atakujący drogi oddechowe; rosa śmierci» ‹od… … Słownik języka polskiego
maska — ż III, CMs. maskasce; lm D. maskasek 1. «osłona twarzy w formie twarzy ludzkiej lub pyska zwierzęcego, występująca także jako motyw zdobniczy; zasłona z otworami na oczy kryjąca całą twarz lub jej część, stosowana również w teatrze, zwłaszcza w… … Słownik języka polskiego