dręczyć

См. также в других словарях:

• dręczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, dręczyćczę, dręczyćczy, dręczyćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawiać komuś ból, przykrość fizyczną lub psychiczną, zwykle przez dłuższy okres; męczyć, pastwić się, znęcać się, gnębić, dokuczać : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dręczyć — ndk VIb, dręczyćczę, dręczyćczysz, dręcz, dręczyćczył, dręczyćczony «zadawać komu cierpienie fizyczne lub moralne; znęcać się, pastwić się; gnębić, dokuczać, męczyć» Dręczyć kogoś podejrzeniami, scenami zazdrości. Dręczy kogoś sumienie,… …   Słownik języka polskiego

• dręczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dręczyć siebie samego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dręczył się, czy dobrze postąpił. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} dręczyć wzajemnie jeden drugiego …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• gnębić — ndk VIa, gnębićbię, gnębićbisz, gnęb, gnębićbił, gnębićbiony 1. «uciemiężać, uciskać, prześladować kogoś» Gnębić poddanych, podwładnych. Nieprzyjaciel gnębił zwyciężonych. 2. «wywoływać niepokój, przygnębienie; trapić, dręczyć, nękać» Gnębi kogoś …   Słownik języka polskiego

• nękać — ndk I, nękaćam, nękaćasz, nękaćają, nękaćaj, nękaćał, nękaćany «ustawicznie dręczyć, trapić, niepokoić (czymś) kogoś; dokuczać komuś, nie dawać chwili spokoju» Nękać kogoś zazdrością, pogróżkami. Kraj nękany napadami, najazdami. Nękają kogoś złe… …   Słownik języka polskiego

• grób — 1. Być, stać nad grobem; chylić się do grobu; być jedną nogą w grobie, na tamtym świecie; wybierać się na tamten świat «być bardzo starym, chorym, bliskim śmierci»: Już był jedną nogą na tamtym świecie, ale siostry uratowały go kroplówkami. E.… …   Słownik frazeologiczny

• ciosać — ndk I, ciosaćam, ciosaćasz, ciosaćają, ciosaćaj, ciosaćał, ciosaćany, rzad. IX, cioszę a. cieszę, cioszesz a. cieszesz, ciosz a. ciesz «obrabiać drewno lub kamień różnego rodzaju narzędziami ciesielskimi lub kamieniarskimi» Ciosać maszty okrętowe …   Słownik języka polskiego

• docisnąć — dk Va, docisnąćnę, docisnąćciśniesz, docisnąćciśnij, docisnąćnął, docisnąćnęła, docisnąćnęli, docisnąćciśnięty, docisnąćnąwszy dociskać ndk I, docisnąćam, docisnąćasz, docisnąćają, docisnąćaj, docisnąćał, docisnąćany 1. «wykonać do jakiegoś… …   Słownik języka polskiego

• dręczenie — ↨ dręczenie się n I rzecz. od dręczyć (się) …   Słownik języka polskiego

• gnieść — ndk XI, gniotę, gnieciesz, gnieć, gniótł, gniotła, gnietli, gnieciony 1. «przyciskać kogoś, coś mocno; miażdżyć, zgniatać, ugniatać» Gnieść kartofle tłuczkiem. Gnieść maliny, porzeczki, winogrona w prasie. ∆ Gnieść ciasto «wyrabiać, miesić… …   Słownik języka polskiego

• gryźć — ndk XI, gryzę, gryziesz, gryź, gryzł, gryźli, gryziony 1. «ciąć, miażdżyć, rozrywać zębami; przyciskać, chwytać zębami, trzymać, obracać w zębach» Gryźć chleb, mięso. Pies gryzie kość. Gryźć palce z bólu. Gryźć wargi ze zdenerwowania. Koń gryzł… …   Słownik języka polskiego