-
1 Doyen
Doyen m doyen -
2 Doyen
-
3 Doyen
[doa’jε:] m; -s, -s, meist Sg.; POL. doyen* * *Do|yen [doa'jɛpstildˑː]m -s, -s (lit, fig)doyen* * * -
4 Doyen
mdoyen [of diplomatic corps] -
5 Doyen
фр. m -s, -s -
6 Doyen
сущ.1) общ. глава дипломатического корпуса, старейшина дипломатического корпуса, дуайен2) франц. дуайен (глава дипломатического корпуса)3) юр. декан, старшина, дуайен (Rang- od. Dienstältester eines diplomatischen Korps) -
7 Doyen
m najugledniji član diplomatskog (ili nekog drugog) zbora, doajen -
8 Doyen
[dŏa'jɛ̃]m <-s, -s> обыкн sg дуайен (глава дипломатического корпуса) -
9 Doyen
дуайе́н -
10 Doyen
Doyén [dLa'jW:] m -sдуайе́н, глава́ [старе́йшина] дипломати́ческого ко́рпуса -
11 Doyen des diplomatischen Korps
сущ.юр. декан дипломатического корпуса, старшина дипломатического корпусаУниверсальный немецко-русский словарь > Doyen des diplomatischen Korps
-
12 Rangältester
-
13 Altmeister
-
14 Nestor
* * *Nẹs|tor ['nɛstoːɐ]m -s, Nestoren[-'toːrən] Nestor; (fig) doyen* * *Nes·tor, Nes·to·rin<-s, -en>[ˈnɛsto:ɐ̯, nɛsˈto:rɪn, pl -ˈto:rən]* * * -
15 Rangälteste
m, f; -n, -n senior; MIL. senior officer* * *der Rangältestedoyen* * *Rạng|äl|tes|te(r) senior officer* * *Rang·äl·tes·te(r)* * ** * *m.,f.doyen n. -
16 Älteste
m, f; -n, -n elder; senior; unser Ältester / unsere Älteste our eldest son / daughter* * *der Ältestepresbyter* * *Ạ̈l|tes|te(r) ['ɛltəstə]mf decl as adjoldest; (Sohn, Tochter auch) eldest; (ECCL) elder* * *Äl·tes·te(r)[ˈɛltəstə, -tɐ]f(m) dekl wie adj the oldestich glaube, mit 35 sind wir hier die \Ältesten I think that, at 35, we're the oldest here▪ die \Ältesten REL, HIST the elders pl* * *der/die; adj. Dekl1) (DorfÄlteste, VereinsÄlteste, KirchenÄlteste usw.) elder2) (Sohn, Tochter) eldest* * *unser Ältester/unsere Älteste our eldest son/daughter* * *der/die; adj. Dekl1) (DorfÄlteste, VereinsÄlteste, KirchenÄlteste usw.) elder2) (Sohn, Tochter) eldest* * *-n m.,f.Elder n.doyen n. -
17 Nestorin
-
18 Altmeister
-
19 Nestor
Nes·tor, Nes·to·rin <-s, -toren> [ʼnɛsto:ɐ̭, nɛsʼto:rɪn, pl nɛsʼto:rən] m, f -
20 Dekan
DekanDekc1bb8184a/c1bb8184n (in) [de'ka:n]<-s, -e> Substantiv Maskulin(Feminin)doyen(ne) Maskulin(Feminin)
- 1
- 2
См. также в других словарях:
doyen — doyen … Dictionnaire des rimes
doyen — doyen, doyenne [ dwajɛ̃, dwajɛn ] n. • 1174; lat. ecclés. decanus « chef de dix hommes » 1 ♦ Titre de dignité ecclésiastique. N. m. Doyen d un chapitre, d une collégiale. Dignité de doyen. ⇒ décanat, doyenné. Adjt Curé doyen. N. f. Doyenne d une… … Encyclopédie Universelle
Doyen — is a surname. The word doyen (doyenne in the feminine grammatical gender) is derived from the French term for dean, e.g. Dean (religion) and Dean (education). In the English language, its meaning has extended to refer to any senior member of a… … Wikipedia
doyen — DOYEN. s. mas. Le plus ancien en réception dans un Corps, dans une Compagnie. Le Doyen du Parlement. Le Doyen des Maîtres des Requêtes. Le Doyen des Docteurs en Théologie. Doyen de l Académie Françoise. [b]f♛/b] On appelle Doyen du Sacré Collége … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
doyen — DOYEN. s. m. Le plus ancien en reception dans un Corps, dans une Compagnie. Le Doyen du sacré College. le Doyen du Parlement. le Doyen des Maistres des Requestes. Il se prend plus particulierement pour un titre de dignité Ecclesiastique. Le Doyen … Dictionnaire de l'Académie française
Doyen — Doy en (dw[aum] y[aum]N ), n. [F. See {Dean}.] Lit., a dean; the senior member of a body or group; as, the doyen of French physicians. This doyen of newspapers. A. R. Colquhoun. [Webster 1913 Suppl.] … The Collaborative International Dictionary of English
Doyen — Sm Ältester des diplomatischen Korps u.ä. per. Wortschatz fach. (19. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus frz. doyen Dekan aus l. decānus. Ebenso ne. doyen; Dekan. französisch l … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
doyen — early 15c., from M.Fr. doyen commander of ten, from O.Fr. deien (see DEAN (Cf. dean)) … Etymology dictionary
Doyen [1] — Doyen (fr., spr. Doajâng), so v.w. Dechant … Pierer's Universal-Lexikon
Doyen [2] — Doyen (spr. Doajäng), Gabr. Franç., geb. 1726 in Paris, Maler, Schüler von Vanlo, erhielt 1747 den ersten Preis der Akademie u. begab sich 1748 nach Rom, bereiste Italien u. kehrte 1755 nach Paris zurück, wo er mit seinem Bilde, der Tod der… … Pierer's Universal-Lexikon
Doyen [1] — Doyen (franz., spr. dŭajäng, v. lat. decanus), der Wortführer des Diplomatischen Korps (s. d.); bei katholischen Staaten ist dies der Nunzius. Wo kein solcher vorhanden ist und bei protestantischen Staaten ist es der am längsten bei dem… … Meyers Großes Konversations-Lexikon