-
1 som
مصمت [مُصْمَت]
См. также в других словарях:
dolu — 1. sf. 1) İçi boş olmayan, dolmuş, meşbu, boş karşıtı Su ile dolu bir şişe. 2) Bir yerde sayıca çok Dağda keklik dolu. 3) Boş yeri olmayan, her yeri tutulmuş olan Haftaya pazartesiye kadar bütün uçaklar dolu. A. İlhan 4) Boş vakti olmayan, meşgul … Çağatay Osmanlı Sözlük
dolu — 1. sif. 1. İçərisi boş olmayan, ağzına qədər bir şeylə doldurulmuş, ya dolmuş. Dolu şüşə. Dolu qab. Dolu hovuz. – Günlərimiz keçəydi qızğın fərəhlər kimi; Dolu qədəhlər kimi. M. Müş.. Abbas kişi dolu bir heybə hazırlayıb yəhərin qaşına saldı. M.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zürriyetsiz — sf. 1) Dölü olmayan, soyu olmayan 2) Çocuk sahibi olmayan … Çağatay Osmanlı Sözlük
yarımçıq — sif. 1. Sona, axıra çatdırılmamış; natamam, bitməmiş. Yarımçıq iş. // Zərf mənasında. Yarısında, ortasında, axıra çatdırmayaraq, natamam. Kitabı yarımçıq qoymaq (axıra qədər oxumamaq). Çayı yarımçıq qaldı (axıra qədər içmədi). İşini yarımçıq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dölsüz — sif. biol. Döl verməyən, dölü olmayan; balası olmayan, nəsil verməyən, sonsuz; mayalanmayan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ari — f. bəli, hə ə. 1) çılpaq, yalın, lüt üryan; 2) boş, dolu olmayan; 3) məhrum … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
tühi — ə. 1) dolu olmayan; boş; 2) m. biliksiz, elmsiz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
tolu — dolu, boş olmayan I, 100; III, 232, 357 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
Hrant Dink — Condemnations* Tens of thousands of people marched in Istanbul from the Agos newspaper s office to the Taksim Square in a spontaneous protest of the assassination. According to the BBC, protesters chanted We are all Armenian, we are all Hrant… … Wikipedia
boş — sif. və zərf 1. İçində heç nə olmayan. Boş qutu. Boş dükan. Boş çamadan. Boş şüşə. – Boş çuval dik durmaz. (Ata. sözü). Boş əl ilə məc. – heç bir şey əldə etmədən, heç bir şeyə nail olmadan, əlində heç bir şey olmadığı halda. Boş əl ilə üstümüzə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kələ-kötür — sif. 1. Üstü hamar olmayan, nahamar; girintili çıxıntılı (səth haqqında). Kələ kötür divar. Kələ kötür daş. – İri kələ kötür ətəkləri qaratikan kolları ilə döşənmiş dağlar arasında yuxarı qalxdıqca təbiət və hava bütün başqalaşır. A. Ş.. . .… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti