-
1 siebie
1) (\siebie samego) sich +akkiść przed \siebie nach vorn gehenbyć u \siebie ( w domu) zu Hause sein, in den eigenen vier Wänden sein ( fam) ( w swoim pokoju) im eigenen Zimmer seinczuj się jak u \siebie [w domu] fühl dich wie zu Hauseotrzymał bardzo korzystną dla \siebie propozycję er erhielt ein für ihn sehr günstiges Angebotpowiedzieć coś od \siebie etw von sich +dat aus sagennie widzę \siebie w tej roli ich kann mich nicht in dieser Rolle sehenbrać coś do \siebie etw persönlich nehmenbyć pewnym \siebie seiner selbst sicher seinpewny \siebie selbstsicher, selbstbewusstdojść do \siebie zu sich +dat kommenmów za \siebie! sprich für dich selbst!2) (\siebie wzajemnie) einanderdaleko od \siebie weit voneinander [entfernt]obok \siebie nebeneinanderodnoszą się do \siebie z niechęcią sie begegnen einander mit Widerwillen ( geh) -
2 finden
finden ['fɪndən] <fand, gefunden>I. vt1) ( entdecken) znaleźćwieder \finden odnaleźć[bei jdm] Hilfe \finden znaleźć [u kogoś] pomoc2) ( einschätzen)wie findest du das? co o tym sądzisz?jdn gut \finden uważać, że ktoś jest dobrydas finde ich nicht! [ja] tak nie uważam!das finde ich auch! też tak sądzę!3) nichts an jdm/etw \finden nic w kimś/czymś nie widziećnichts dabei \finden etw zu tun nie widzieć nic złego w zrobieniu czegośII. vi1) ( kommen)nach Hause \finden trafić do domuzu sich selbst \finden ( zur Ruhe kommen) dojść do siebie2) ( meinen)\finden, [dass...] uważać, [że...]III. vr1) ( wieder auftauchen)sich wieder \finden odnaleźć sięes findet sich keiner, der... nie ma nikogo, kto...3) ( sich begegnen)sich \finden spotkać się
См. также в других словарях:
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
dochodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, dochodzićdzę, dochodzićdzi, dochodzićchodź {{/stl 8}}– dojść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IXd, dochodzićjdę, dochodzićjdzie, dojdź, doszedł, doszła, doszli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… … Słownik frazeologiczny
ład — m IV, D. u, Ms. ładzie, blm «harmonijny układ czegoś; porządek» Utrzymać, zaprowadzić, zrobić ład. W domu panował ład. ◊ Bez ładu i składu «nieporządnie, byle jak, bezładnie» ◊ Doprowadzić coś do ładu «uporządkować coś, zaprowadzić porządek» ◊… … Słownik języka polskiego
dolecieć — dk VIIa, doleciećcę, doleciećcisz, doleciećleć, doleciećciał, doleciećcieli dolatywać ndk VIIIa, doleciećtuję, doleciećtujesz, doleciećtuj, doleciećywał 1. «lecąc osiągnąć jakiś cel, kres; dotrzeć» a) «o locie powietrznym» Ptaki dolatują do… … Słownik języka polskiego
nadejść — dk, nadejśćjdę, nadejśćjdziesz, nadejśćjdź, nadszedł, nadeszła, nadeszli, nadszedłszy nadchodzić ndk VIa, nadejśćdzę, nadejśćdzisz, nadejśćchodź, nadejśćdził 1. «o ludziach i zwierzętach: idąc dojść do określonego miejsca w określonym czasie;… … Słownik języka polskiego
dowlec — dk XI, dowlecwlokę, dowlecwleczesz, dowlecwlecz, dowlecwlókł, dowlecwlokła, dowlecwlekli «wlokąc donieść, dostarczyć do określonego miejsca» Z trudem dowlokła ciężki toboł do domu. dowlec się «z trudem, wolno dojść, doczołgać się, dojechać do… … Słownik języka polskiego
odprowadzić — dk VIa, odprowadzićdzę, odprowadzićdzisz, odprowadzićwadź, odprowadzićdził, odprowadzićdzony odprowadzać ndk I, odprowadzićam, odprowadzićasz, odprowadzićają, odprowadzićaj, odprowadzićał, odprowadzićany 1. «przyjść dokądś, dojść do pewnego… … Słownik języka polskiego
siebie — (D.), CMs. sobie, B. siebie a. się, N. sobą 1. «zaimek zwrotny, wskazujący na identyczność dopełnienia z podmiotem» Widział siebie w lustrze. Nie widzę siebie w tej roli. Nie dopuszczał nikogo do siebie. Nie dał robić z siebie pajaca. Bronił się… … Słownik języka polskiego
dobrnąć — dk Va, dobrnąćbrnę, dobrnąćbrniesz, dobrnąćbrnij, dobrnąćbrnął, dobrnąćbrnęła, dobrnąćbrnęli, dobrnąćbrnąwszy «dojść, dojechać, dostać się z trudem» Dobrnąć do domu. Dobrnąć do celu podróży. przen. «z trudem dotrwać do jakiegoś momentu» Dobrnąć… … Słownik języka polskiego
doleźć — dk XI, doleźćlezę, doleźćleziesz, doleźćleź, doleźćlazł, doleźćleźli, doleźćlazłszy dołazić ndk VIa, doleźćłażę, doleźćłazisz, doleźćłaź, doleźćłaził, pot. «dojść dokądś z trudem, z wysiłkiem; dowlec się» Późną nocą dolazł do domu … Słownik języka polskiego
