Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

dogmatik

  • 61 dogmatisch

    dogmatisch adj dogmatik

    Deutsch-Türkisch Wörterbuch > dogmatisch

  • 62 dogmatica

    dogmatica
    dogmatica [dog'ma:tika]
      sostantivo Feminin
  • 63 dogmatics

    n. dogmatik, tvärsäker

    English-Swedish dictionary > dogmatics

  • 64 dogmatika

    (DE) Dogmatik {e}; (EN) body of divinity

    Magyar-német-angol szótár > dogmatika

  • 65 cuadrado

    Am hrubý
    Am nemotorný
    Am neotesaný
    Cu vyřízený
    • bezvadný
    • dokonalý
    • strnulý
    • čtvercový
    • čtverhranný
    m
    Am nemotora
    Am nešika
    Cu dogmatik
    Cu kádr
    Cu zabedněnec
    geom. kvadratura
    mat. dvojmocnina
    polygr. výplněk
    • čtverec
    • čtverhran
    * * *
    Cu zabedněný (o osobě)
    taur. připravený k boji (býk)
    • druhého stupně (mocnina)
    • hranatý (obličej)
    • stojící v pozoru
    • čtverečkovaný (papír)
    • čtvereční (metr aj.)
    m
    mat. druhá mocnina
    • klínek (na punčoše)
    • razidlo (mincovní)
    • raznice (mincovní)
    • čtverečkování (papíru)
    • čtyřhranné pravítko

    Diccionario español-checo > cuadrado

  • 66 doctrinario

    • dogmatický
    • doktrinářský
    • pedantský
    • tendenční
    m
    • dogmatik
    • doktrinář
    • pedant
    • teoretik

    Diccionario español-checo > doctrinario

  • 67 dogmatista

    m
    • dogmatik

    Diccionario español-checo > dogmatista

  • 68 dogmático

    • dogmatický
    m
    • dogmatik

    Diccionario español-checo > dogmático

  • 69 догматик

    [dogmátik] m.

    Новый русско-итальянский словарь > догматик

  • 70 inaksal

    philos ( dogmatik) dogmatisch

    Sözlük Türkçe-Almanca kompakt > inaksal

  • 71 dogmatisch

    dogmatik

    Wörterbuch Deutsch-Türkisch Kompakt > dogmatisch

  • 72 عقائدي

    Arapça-Türkçe Sözlük( قاموس عربي-تركي) > عقائدي

  • 73 doctrinal

    ögreti asilayan, dogmatik

    English to Turkish dictionary > doctrinal

  • 74 dogmatic

    adj.
    dogmatik

    English-Uighur dictionary > dogmatic

  • 75 dogmatique

    dogmatique
    dogmatička f
    dogmatik m
    dogmatický (adj.)

    Dictionnaire français-tchèque > dogmatique

  • 76 τέκνον

    τέκνον, ου, τό (τίκτω ‘engender, bear’; Hom.+ ‘child’)
    an offspring of human parents, child
    without ref. to sex Mt 10:21a (on the complete dissolution of family ties s. Lucian, Cal. 1; GrBar 4:17; ApcEsdr 3:14 p. 27, 23 Tdf.; Just., A I, 27, 3f; Orig., C. Cels. 6, 43, 25 [Job’s children]); Mk 13:12a; Lk 1:7; Ac 7:5; Rv 12:4. Pl. Mt 7:11; 10:21b; 18:25; 19:29; 22:24 (=σπέρμα, cp. Dt 25:5f, but σπ. and τ. are contrasted Ro 9:7); Mk 13:12b; Lk 1:17; 14:26; 1 Cor 7:14 (on the baptism of children s. HWood, EncRelEth II 392ff; JLeipoldt, D. urchr. Taufe 1928, 73–78; AOepke, LIhmels Festschr. 1928, 84–100, ZNW 29, 1930, 81–111 [against him HWindisch, ZNW 28, 1929, 118–42]; JJeremias, Hat d. Urkirche d. Kindertaufe geübt? ’38; 2d ed. ’49; Die Kindert. in d. ersten 4 Jhdtn. ’58; revisited D. Anfänge d. Kindert. ’62; s. also ZNW 40, ’42, 243–45. KAl-and, D. Saülingst. im NT u. in d. alten Kirche ’62, 2d ed. ’63; Die Stellung d. Kinder in d. frühe christl. Gemeinden, und ihre Taufe ’67. KBarth, Z. kirchl. Lehre v. d. Taufe2 ’43; D. Taufe als Begründung d. christlichen Lebens in Kirchliche Dogmatik IV, 4, ’67; for discussion of Barth’s views, s. EJüngel, K. Barths Lehre v. d. Taufe ’68; KViering (ed.), Zu K. Barth’s Lehre v. d. Taufe ’71; K. Aland, Taufe u. Kindertaufe ’71; HHubert, D. Streit um d. Kindertaufe, ’72. FFr̓vig, TTK 11, ’40, 124–31; EMolland, NorTT 43, ’42, 1–23; F-JLeenhardt, Le Baptème chrétien ’46; OCullmann, D. Tauflehre d. NT ’48; P-HMenoud, Verbum Caro 2, ’48, 15–26; HSchlier, TLZ 72, ’47, 321–26; GFleming, Baptism in the NT ’49; GBeasley-Murray, Baptism in the New Testament ’62; WKümmel, TRu 18, ’50, 32–47; GDelling, D. Taufe im NT ’63; EDinkler, Die Taufaussagen d. NT ’71 [in: KViering, s. above, 60–153]; JDidier, Le baptême des enfants ’59; HKraft, Texte z. Gesch. d. Taufe bes. d. Kindert. i. d. alten Kirche, Kl. T. no. 174, 2d ed. ’69); 2 Cor 12:14ab (simile); 1 Th 2:7 (simile), 11 (simile); 1 Ti 3:4, 12; 5:4 al. In the table of household duties (s. MDibelius Hdb. exc. after Col 4:1; KWeidinger, Die Haustafeln 1928) Eph 6:1 (τὰ τέκνα voc.), 4; Col 3:20 (τὰ τ. voc.), 21. In the case of φονεῖς τέκνων B 20:2; D 5:2, what follows shows that murders of their own children are meant.—The unborn fetus is also called τέκνον B 19:5; D 2:2 (like παιδίον: Hippocr., π. σαρκ. 6 vol. VIII 592 L. On Jesus’ attitude toward children, cp. JKalogerakos, Aristoteles’ Bild von der Frau: ΠΛΑΤΩΝ 46, ’94, 159–83, esp. p. 174 and notes [cp. Aristot., EN 1161b].).
    The sex of the child can be made clear by the context, son (Herodian 7, 10, 7; PGen 74, 1ff; PAmh 136, 1f; POxy 930, 18; Jos., Ant. 14, 196; Just., D. 56, 5; 134, 4) Mt 21:28a; Phil 2:22 (simile); Rv 12:5; GJs 22;3. The voc. τέκνον as an affectionate address to a son Mt 21:28b; Lk 2:48; 15:31. In a more general sense the pl. is used for
    descendants from a common ancestor, descendants, posterity Ῥαχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς Mt 2:18 (Jer 38:15).—27:25; Ac 2:39; 13:33. A rich man is addressed by his ancestor Abraham as τέκνον Lk 16:25. τὰ τέκνα τῆς σαρκός the physical descendants Ro 9:8a.
    one who is dear to another but without genetic relationship and without distinction in age, child
    in the voc. gener. as a form of familiar address my child, my son (Herodian 1, 6, 4; ParJer 5:30; Achilles Tat. 8, 4, 3. Directed to fully grown persons, Vi. Aesopi G 60 P., where a peasant addresses Aesop in this way) Mt 9:2; Mk 2:5.
    of a spiritual child in relation to master, apostle, or teacher (PGM 4, 475.—Eunap. p. 70 the sophist applies this term to his students) 2 Ti 1:2; Phlm 10. τέκνον ἐν κυρίῳ 1 Cor 4:17. τέκ. ἐν πίστει 1 Ti 1:2. τέκ. κατὰ κοινὴν πίστιν Tit 1:4. Pl. 1 Cor 4:14; 2 Cor 6:13; 3J 4. In direct address (voc.): sing. (on dir. address in the sing. cp. Sir 2:1 and oft.; Herm. Wr. 13, 2ab; PGM 13, 226; 233; 742; 755.—S. also Norden, Agn. Th. 290f; Boll 138f): 1 Ti 1:18; 2 Ti 2:1; D 3:1, 3–6; 4:1. Pl.: Mk 10:24; B 15:4.—1 Cl 22:1 understands the τέκνα of Ps 33:12 as a word of Christ to Christians. Cp. B 9:3. The address in Gal 4:19 is intended metaphorically for children for whom Paul is once more undergoing the pains of childbirth.—The adherents of false teachers are also called their τέκνα Rv 2:23.
    of the members of a congregation 2J 1; 4; 13. In Hermas the venerable lady, who embodies the Christian communities, addresses the believers as τέκνα Hv 3, 9, 1. In Gal 4:31 οὐκ ἐσμὲν παιδίσκης τέκνα ἀλλὰ τῆς ἐλευθέρας posts a dramatic image = ‘we belong not to a community dependent on the rules of Sinai, but to one that adheres to the promises made to Abraham’.
    one who has the characteristics of another being, child
    of those who exhibit virtues of ancient worthies: children of Abraham Mt 3:9; Lk 3:8; J 8:39; Ro 9:7. True Christian women are children of Sarah 1 Pt 3:6.
    of those who exhibit characteristics of transcendent entities: the believers are (τὰ) τέκνα (τοῦ) θεοῦ (cp. Is 63:8; Wsd 16:21; SibOr 5, 202; Just., D. 123, 9; 124, 1. On the subj. matter s. HHoltzmann, Ntl. Theologie I2 1911, 54; Bousset, Rel.3 377f; ADieterich, Mithrasliturgie 1903, 141ff; Hdb. on J 1:12; WGrundmann, Die Gotteskindschaft in d. Gesch. Jesu u. ihre relgesch. Voraussetzungen ’38; WTwisselmann, D. Gotteskindsch. der Christen nach dem NT ’39; SLegasse, Jésus et L’enfant [synopt.], ’69), in Paul as those adopted by God Ro 8:16f, 21; 9:7, 8b (opp. σπέρμα); Phil 2:15, s. also Eph 5:1; in John as those begotten by God J 1:12; 11:52; 1J 3:1f, 10a; 5:2. Corresp. τὰ τέκνα τοῦ διαβόλου 1J 3:10b (on this subj. s. Hdb. on J 8:44).—Cp. Ac 17:28, where the idea of kinship w. deity is complex because of semantic components not shared by polytheists and those within Israelite tradition.—Cp. 6 below.
    inhabitants of a city, children, an Hebraistic expression (Rdm.2 p. 28; Mlt-H. 441; s. Jo 2:23; Zech 9:13; Bar 4:19, 21, 25 al.; 1 Macc 1:38; PsSol 11:2) Mt 23:37; Lk 13:34; 19:44; Gal 4:25.
    a class of persons with a specific characteristic, children of. τ. is used w. abstract terms (for this Hebraism s. prec.; ἀνάγκης, ἀγνοίας Just., A I, 61, 10) τέκνα ἀγάπης B 9:7; ἀγ. καὶ εἰρήνης 21:9 (ἀγάπη 1bα). εὐφροσύνης 7:1 (s. εὐφροσύνη). δικαιοσύνης AcPlCor 2:19. κατάρας 2 Pt 2:14 (s. κατάρα). ὀργῆς Eph 2:3; AcPlCor 2:19. ὑπακοῆς 1 Pt 1:14. φωτός Eph 5:8; cp. IPhld 2:1. On the ‘children of wisdom’, i.e. those who attach themselves to her and let themselves be led by her Mt 11:19 v.l.; Lk 7:35 s. δικαιόω 2bα. Cp. 4b above.—Billerbeck I 219f, 371–74; BHHW II 947–49; III 1935–37.—DELG s.v. τίκτω. Frisk. M-M. EDNT. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > τέκνον

  • 77 inaksal

    dogmatic dogmatik

    İngilizce Sözlük Türkçe > inaksal

См. также в других словарях:

  • Dogmatik — ist eigenständiges Lehrfach an katholischen und evangelischen theologischen Fakultäten über die dogmatische Auslegung des Inhalts der christlichen Glaubenslehre. Die Dogmatik nimmt besonders in der römisch katholischen Kirche eine zentrale… …   Deutsch Wikipedia

  • Dogmatik — (v. gr.), 1) überhaupt die Darstellung der Lehrmeinungen einer philosophischen od. religiösen Schule od. Partei, s. Dogma 4) u. 5); 2) (Theologia dogmatica), derjenige Theil der christlichen Theologie, welcher sich mit der kritischen Begründung u …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Dogmatik — Dogmatik. Das griechische Wort Dogma bezeichnet eigentlich jeden durch Schlußfolge gebildeten Lehrsatz. Namentlich wird demnach der Ausdruck Dogmatik von den Lehrsätzen gebraucht, welche zum Behuf der christlichen Glaubenslehre aus einzelnen… …   Damen Conversations Lexikon

  • Dogmātik — (griech.), die systematische Darstellung der Dogmen (s. Dogma). Da diese von den Kirchen formuliert werden, so wird auch jede D. den Lehren einer bestimmten Kirche gelten. Diese kirchliche D. tritt in einer Zeit, in der die Kirche das ganze… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Dogmatik — Dogmātik (grch.), die wissenschaftliche Darstellung und Begründung der kirchlichen Glaubenslehre, Teil der systematischen Theologie. Man unterscheidet orthodoxe (konfessionelle) D. (Vertreter: Thomasius, Philippi, Luthardt, Frank, W. Schmidt, von …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Dogmatik — Dogmatik, Glaubenslehre, nennt man seit dem 17. Jahrh. besonders die wissenschaftliche Darstellung des christlichen Lehrbegriffes. Staudenmaier nennt die D. Wissenschaft des Glaubens, näher die »Wissenschaft der in und mit den Dogmen gesetzten… …   Herders Conversations-Lexikon

  • dogmàtik — m 〈N mn ici〉 onaj koji se drži dogme, koji robuje dogmi, onaj koji je uvjetovan dogmom …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • Dogmatik — Dogmatik,die:⇨Starrheit(1) …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • dogmatik — dogmàtik m <N mn ici> DEFINICIJA onaj koji se drži dogme, koji robuje dogmi, onaj koji je uvjetovan dogmom ETIMOLOGIJA vidi dogma …   Hrvatski jezični portal

  • Dogmatik — Dog|ma|tik 〈f. 20〉 Lehre vom Dogma; Sy Glaubenslehre * * * Dog|ma|tik [österr. auch: … mat…], die; , en: 1. (Theol.) wissenschaftliche Darstellung der [christlichen] Glaubenslehre: die katholische, christliche D. 2. (bildungsspr., oft abwertend)↑ …   Universal-Lexikon

  • dogmátik — a m (á) 1. nav. slabš. kdor kaj dogmatično trdi ali se natančno, togo drži dogem: nestrpen dogmatik je; nočemo biti togi dogmatiki; ravna kot dogmatik 2. rel. strokovnjak za dogmatiko: katoliški, protestantski dogmatiki …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»