dobytek

См. также в других словарях:

• dobytek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. dobytektku, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} majątek ruchomy i nieruchomości stanowiące czyjąś własność; mienie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dobytek całego życia. {{/stl 10}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dobytek — m III, D. dobytektku, N. dobytektkiem, blm 1. «majątek ruchomy i nieruchomy; mienie» Stracić cały dobytek, jedyny dobytek. 2. «zwierzęta domowe, zwłaszcza bydło; inwentarz» Karmić dobytek, doglądać dobytku, opiekować się dobytkiem …   Słownik języka polskiego

• Idioma checo — Checo Čeština Hablado en  República Checa Región Europa central Hablantes 12 millo …   Wikipedia Español

• КОРОВНИК — одноэтажное сельскохозяйственное здание, оборудованное для беспривязного или привязного содержания крупного рогатого скота (Болгарский язык; Български) краварник (Чешский язык; Čeština) kravín; stáj pro hovězí dobytek (Немецкий язык; Deutsch)… …   Строительный словарь

• СКОТОПРОГОН — сооружение, пересекающее дорогу ниже уровня движения транспортных средств и предназначенное для прогона скота (Болгарский язык; Български) подлез за животни (Чешский язык; Čeština) podchod pro dobytek (Немецкий язык; Deutsch) Viehdurchtrieb… …   Строительный словарь

• szlag — 1. pot. Coś szlag trafił a) «coś się zepsuło, zniszczyło, przestało działać»: Wywaliła się na jakiejś dziurze, noga złamana, a rower to w ogóle szlag trafił. Roz tel 1997. b) «coś się skończyło, przestało istnieć»: Pokłócili się o głupstwo i… …   Słownik frazeologiczny

• chudoba — ż IV, CMs. chudobabie; lm D. chudobaob przestarz. «skromny dobytek, ubogie mienie, gospodarstwo» Ojcowska chudoba. Zgarnąć do węzełka całą chudobę …   Słownik języka polskiego

• chudy — chudzi, chudszy 1. «mający mało ciała; bardzo szczupły» Chudy chłopak. Chuda szkapa. Chude ręce, nogi. Chudy jak patyk, jak tyka, jak wiór, jak szczapa. przen. a) «cienki, mizerny, lichy, niepokaźny» Chude kłosy. Chuda trawa …   Słownik języka polskiego

• dostatek — m III, D. dostatektku, N. dostatektkiem 1. blm «dobrobyt, zamożność, bogactwo» Żyć w dostatku. 2. lm M. dostatektki, D. dostatektków zwykle w lm, przestarz. «to, co się posiada, mienie, dobytek» Używać dostatków. ◊ dziś żywa: Opływać w dostatki… …   Słownik języka polskiego

• grabić — ndk VIa, grabićbię, grabićbisz, grab, grabićbił, grabićbiony 1. «wyrównywać grabiami powierzchnię ziemi lub zgarniać siano, zżęte zboże, śmieci itp.; zgrabiać» Grabić liście pod drzewami. Grabić grządki w ogródku. 2. «zabierać komuś bezprawnie… …   Słownik języka polskiego

• inwentarz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «trwałe składniki majątku jednostki gospodarczej; dobro, dobytek, mienie gospodarskie» ∆ Drobny inwentarz «małe zwierzęta hodowane w gospodarstwie domowym, jak króliki, drób itp.» ∆ Inwentarz żywy «wszystkie… …   Słownik języka polskiego