-
1 meio
mēio, ere (zu mingo), harnen, pissen, mula meiens, Catull. 97, 8: extra meiite, Pers. 1, 114: meiere volentes, Schol. Pers. 1, 113: cuius ad effigiem non tantum meiere fas est, Iuven. 1, 131: hospes, ad hunc tumulum ne meias, Corp. inscr. Lat. 6, 2357 = Carm. epigr. 838 Buecheler. – übtr., vom Nachtgeschirr, matella curto rupta latere meiebat, Mart. 12, 32, 13. – im obszönen Doppelsinne, meiat eodem, entlade sich ebendahin, Hor. sat. 2, 7, 52. – Sprichw., caldum meiere et frigidum potare, mehr ausgeben als einnehmen, Petron. 67, 10. – / Perf. mēiī angef. v. Diom. 369, 11. – Nbf. mēio, āvī, āre (s. Diom. 369, 11. Prisc. 10, 1), Pelagon. veterin. 8 lemm. u. ö.: quisquis in eo vico stercus non posuerit aut non cacaverit atque non meiaverit, habeat illas propitias, Corp. inscr. Latin. 3, 1966.
-
2 meio
mēio, ere (zu mingo), harnen, pissen, mula meiens, Catull. 97, 8: extra meiite, Pers. 1, 114: meiere volentes, Schol. Pers. 1, 113: cuius ad effigiem non tantum meiere fas est, Iuven. 1, 131: hospes, ad hunc tumulum ne meias, Corp. inscr. Lat. 6, 2357 = Carm. epigr. 838 Buecheler. – übtr., vom Nachtgeschirr, matella curto rupta latere meiebat, Mart. 12, 32, 13. – im obszönen Doppelsinne, meiat eodem, entlade sich ebendahin, Hor. sat. 2, 7, 52. – Sprichw., caldum meiere et frigidum potare, mehr ausgeben als einnehmen, Petron. 67, 10. – ⇒ Perf. mēiī angef. v. Diom. 369, 11. – Nbf. mēio, āvī, āre (s. Diom. 369, 11. Prisc. 10, 1), Pelagon. veterin. 8 lemm. u. ö.: quisquis in eo vico stercus non posuerit aut non cacaverit atque non meiaverit, habeat illas propitias, Corp. inscr. Latin. 3, 1966. -
3 immeio
im-mēio, ere (in u. meio), in etw. hineinharnen, vulvae, obszön übtr. v. Beischlaf, Pers. 6, 73.
-
4 immeio
im-mēio, ere (in u. meio), in etw. hineinharnen, vulvae, obszön übtr. v. Beischlaf, Pers. 6, 73. -
5 commeio
com-mēio, ere, beharnen, lectum, Charis. 294, 14. Dosith. (VII) 425, 14 K.
-
6 mingo
mingo, mīnxī, mīnctum u. mictum, ere, harnen, pissen, I) intr.: ipsus it minctum, Titius bei Macr.: minxisti semel currente carinā; meiere vis iterum? Mart.: in me veniat mictum atque cacatum Iulus, Hor.: u. so m. in patrios cineres, Hor.: stando (im Stehen) mingens, Amm.: mincturo similis, Veget. mul. – II) tr.: quantum bibisset, tantum mingeret, Vopisc.: urina mingitur, Cels. – / Perf. auch mixi, Corp. inscr. Lat. 6, 13740 u. 29848b. Diom. 369, 12 (welche Form Charis. 245, 11 zu meio zieht).
-
7 mio
mio, āvī, āre, vulg. = meio, pissen, Corp. inscr. Lat. 3, 1966.
-
8 permeio
per-mēio, mīxī, ere, über und über bepissen, lectum, Dosith. 54, 3 K.
-
9 submeio
sub-mēio, ere, unter sich harnen, Marc. Emp. 26. Sex. Placit. de medic. 2, 1.
-
10 commeio
com-mēio, ere, beharnen, lectum, Charis. 294, 14. Dosith. (VII) 425, 14 K. -
11 mingo
mingo, mīnxī, mīnctum u. mictum, ere, harnen, pissen, I) intr.: ipsus it minctum, Titius bei Macr.: minxisti semel currente carinā; meiere vis iterum? Mart.: in me veniat mictum atque cacatum Iulus, Hor.: u. so m. in patrios cineres, Hor.: stando (im Stehen) mingens, Amm.: mincturo similis, Veget. mul. – II) tr.: quantum bibisset, tantum mingeret, Vopisc.: urina mingitur, Cels. – ⇒ Perf. auch mixi, Corp. inscr. Lat. 6, 13740 u. 29848b. Diom. 369, 12 (welche Form Charis. 245, 11 zu meio zieht). -
12 mio
mio, āvī, āre, vulg. = meio, pissen, Corp. inscr. Lat. 3, 1966. -
13 permeio
per-mēio, mīxī, ere, über und über bepissen, lectum, Dosith. 54, 3 K. -
14 submeio
sub-mēio, ere, unter sich harnen, Marc. Emp. 26. Sex. Placit. de medic. 2, 1.
См. также в других словарях:
meio — adj. 1. Que indica a metade (de um todo). 2. Que está numa posição intermédia. = MEÃO, MEDIANO, MÉDIO 3. Que tem fraca intensidade. = MODERADO • s. m. 4. Parte ou ponto equidistante das extremidades ou do princípio e fim. = METADE 5. Ponto… … Dicionário da Língua Portuguesa
meio — meio·bar; meio·cyte; meio·phyl·ly; meio·stoma·tous; meio·stome; meio·taxy; meio·fauna; meio·faunal; … English syllables
Meio University — (名桜大学, Meiō daigaku?) is a private university … Wikipedia
meio-campista — adj. 2 g. 1. [Esporte] Relativo ao meio campo. • s. 2 g. 2. [Esporte] Jogador que ocupa essa posição num campo de futebol. ‣ Etimologia: meio campo + ista … Dicionário da Língua Portuguesa
meio de campo — s. m. 1. [Brasil] [Esporte] Parte central de um campo de esporte. 2. [Brasil] [Esporte] Cada uma das metades de um campo esportivo. • Sinônimo geral: MEIO CAMPO ♦ Grafia em Portugal: meio de campo … Dicionário da Língua Portuguesa
meio-de-campo — s. m. 1. [Brasil] [Esporte] Parte central de um campo de esporte. 2. [Brasil] [Esporte] Cada uma das metades de um campo esportivo. • Sinônimo geral: MEIO CAMPO ♦ Grafia no Brasil: meio de campo … Dicionário da Língua Portuguesa
meio — elem. mai mic . (< fr. méio , cf. gr. meion) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN … Dicționar Român
meio-branco — s. m. Antiga moeda portuguesa, meio real branco, do valor de 3 ceitis … Dicionário da Língua Portuguesa
meio-grosso — |ô| adj. s. m. Diz se de uma qualidade de rapé. • Plural: meio grossos |ó| … Dicionário da Língua Portuguesa
meio-morto — |ô| adj. Quase morto; muito cansado. • Plural: meio mortos |ó| … Dicionário da Língua Portuguesa
meio-relevo — |ê| s. m. Escultura em que as figuras representam só meio vulto ressaindo do fundo … Dicionário da Língua Portuguesa