-
1 divus
divus divus, a, um божественный -
2 divus
divus divus, i m Бог -
3 divus
-
4 divus
покойный, блаженной памяти, divi Principes (1. 3 D. 48, 17. 1. 16 C. 9, 9. 1. 3 C. 9, 23); в 1. 14 D. 27, 9 идет речь о Септиме Севере и Антонине Каракалле: divi parentes mei s. nostri (1. 1 C. 2, 41. 1. un. C. 5, 24. 1. 6 C. 6, 21);divi fratres Марк Аврелий и Луций Верус (§ 6 J. 1, 25. 1. 6 § 1. 1. 7 D. 1, 8. 1. 3 D. 2, 4. 1. 1 § 1 D. 47, 22. 1. 8 § 1 1. 26. 27 D. 48, 19); также говорится: divae memoriae (1. 23 pr. C. 4, 35. 1. 10 C. 5, 14. 1. 9 C. 5, 17); в 1. 26 C. 5, 16 обозн. divius Imperator - императора, который еще жив, см. divinus s. 4.
Латинско-русский словарь к источникам римского права > divus
-
5 divus
, diva, divum (m,f,n)божественный, богоподобный -
6 D
dчетвёртая буква латинского алфавита; в сокращениях (преим. в надписях)dabam — я дал, учинил, написал ( перед указанием даты)D. D. = dono (donum) dedit — принес в дарD. O. M. — deo Optimo maxumo (maximo)D. M. = dis manibus — божественным теням ( в надгробных надписях), т. е. душе, памяти (такого-то)D. P. S = de pecuniā suā — на свои средства, своим иждивениемD. N. — dominus noster ( при упоминании одного из последних цезарей)D. D. D. = dat, dicat (или donat), dedĭcat — даёт, дарит, посвящает (такой-то)a. d. = ante diem — до (такого-то) дня ( в датах) -
7 devus
dēvus, a, um арх. = divus I -
8 dius
-
9 diva
dīva, ae f. [ divus ]богиня L, Ctl V etc.; перен. возлюбленная (mea d. Ctl) -
10 divalis
-
11 divinus
I dīvīnus, a, um [ divus ]1)а) божественный, божеский, божий (honores Just, O; nihil ratione divinius C)res divina или res divinae C — богослужение, жертвоприношениеб) тж.res divinae C — естество, природа ( в отличие от res humanae)divina humanaque omnia Pl — всё божественное и человеческое, т. е. всё на свете2) свыше вдохновенный (pectus Lcr; vates H); пророческий, предвещающий (d. futuri H)3) богоподобный, превосходный, чудесный (vir C; nitor loquendi Q)d. morbus Ap — падучая болезнь, эпилепсия4) ( в эпоху империи как эпитет цезарей) божественный, императорскийdivina domus Ph — дом (семья, династия) ЦезарейII dīvīnus ī m.пророк, прорицатель C etc.t -
12 divum
-
13 divinus
1) божественный, divinarum atque humanarum rerum notitia (1. 10 § 2 D. 1, 1); (1. 1 D. 23, 2); (1. 2 C. 9, 32);2) чудесный: vis div. (1. 24 § 4 D. 39, 2). 3) императорский, div. domus (1. 12 D. 48, 16. 1. un. pr. C. 1, 4У. 1. 8 C. 10, 19);res divini iuris - humani i. (1. 1 pr. D. 1, 8); (1. 2 § 1 D. 43, 1); (1. 2 C. 1, 5), div. vindicta plecti (1. 1 § 1 C. 1, 1).
div. indulgentia (1. 3 D. 1, 4);
div. beneficium (1. 7 C. 5, 6);
div. iussiones (1. 7 C. 5, 27);
4) = divus: Anastasius divinae recordationis (1. 7 C. 5, 27); (1. 26. C. 5, 16).div. sanctio (1. 4 C. 7, 63), constitutio (1. 15 pr. C. 6, 58).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > divinus
-
14 imperator
1) в тесн. см. военачальник, полководец (1. 4 § 2. D. 1, 5). 2) император: quodcunque Imp. statuit vel decrevit etc. legem esse constat (1. 1 § 1 D. 1, 4. 1. 3 eod. 1. 1 § 5 D. 30. cf. 1. 4 D. 48, 19. 1. 91 D. 28, 5);fratres Jmperatores = divi fratres (1. 38 § 4 D. 48, 5. 1. 33 D. 48, 19. cf. divus).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > imperator
-
15 memoria
1) память: a) способность помнить: infirmitas memoriae (1. 44 pr. D. 41, 2);b) воспоминание: memoria tenere (помнить) aliquid (1. 28 D. 22, 3. 1. 2 § 8 D. 39, 3. § 1. 3. 7. eod. 1. 3 § 4 D. 43, 20);
mem. testium (1. 32 § 1 D. 47, 2);
c) память, памятник: diuturnitatis memoriam relinquere (1. 220 § 3 D. 50, 16. 1. 16 D. 33, 2. 1. 17 D. 34, 1. 1. 18 § 6 D. 48, 18. 1. 14 D. 50, 2. 1. 25 pr. D. 3, 2. 1. 2 pr. D. 40, 15. § 3 I. 4, 18. 1. 32 § 7 D. 24, 1. 1. 6 § 11 D. 28, 3. 1. 76 § 9 D. 31);
2) scrinium memoriae, канцелярия императора, в которой записывались достопамятные факты, касающиеся управления государством, наград, назначения в должность etc. (1. 66 C. 10, 31. 1. 1. 3. - 5. 10. 11. 15 C. 12, 19);divae mem. (см. divus).
magister memoriae, начальник этой канцелярии (1. 11 C. 10, 47);
proximi memoriae (см.); memorialis, секретарь т. н. scrinium memoriae (1. 7 pr. C. 1, 23. 1. 37 pr. C. 3, 28. 1. 2 C. 10, 12. 1. 10 C. 12, 19).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > memoria
См. также в других словарях:
Divus — (lateinisch für „der Göttliche“ bzw. „göttlich“ im Gegensatz zu deus) ist ein Titel der römischen Kaiser und ihrer Angehörigen, der ihnen nach dem Tode verliehen werden konnte. Im römischen Kaiserkult bedeutete dies, dass der Verstorbene in den… … Deutsch Wikipedia
DIVUS — dicebatur in uno latere Tabulae lusoriae locus, cui opponebatur Antigonus. Agath. μούναδα δ᾿ ἄλλην Ψῆφον τὴν πυμάτην ἀμφιέπεσκε Δίβος. Et paulo post, Δίζυγες Α᾿ντίγονον διεκόϚμεον Ubi δίβος Latinum nomen est, divus: quo Impp. Rom. post mortem… … Hofmann J. Lexicon universale
Divus — [lateinisch »von göttlicher Natur«], römische Religion: menschliches Wesen, das nach seinem Tod zur Staatsgottheit erhoben wurde. Als Erster erhielt diesen Titel Caesar, der als »Divus Iulius« verehrt wurde. Seit Augustus wurde die Konsekration … Universal-Lexikon
divus — dȋvus prid. DEFINICIJA pov. božanski, pridjevak rimskih careva ETIMOLOGIJA lat. divus … Hrvatski jezični portal
Divus — (lat.), 1) göttlich; 2) Name der nach dem Tode vergötterten Menschen (s. Apotheose), namentlich der Kaiser; bei Frauen Diva; 3) das erste Fach auf dem römischen Spielbret, s. Würfeln … Pierer's Universal-Lexikon
Divus — (lat., »göttlich«), Bezeichnung der nach ihrem Tode vergötterten römischen Kaiser. Eine Kaiserin hieß nach ihrer Vergötterung Diva … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Divus — (lat.), der Göttliche, Vergötterte … Kleines Konversations-Lexikon
Divus, SS. — SS. Divus (Dius), Cornius (Corninsius) et Laventius (12. Juli) erlangten nach einigen Martyrologien zu Cäsarea in Kappadocien die Marterkrone … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Divus — Di|vus [ di:vus] <aus lat. divus »der Göttliche« zu deus (altlat. deivos) »Gott«> Titel röm. Kaiser … Das große Fremdwörterbuch
Divus Iulius — (the divine Julius or the deified Julius) is the official title given to the deceased Julius Caesar by decree of the Roman Senate on the 1 January 42 BC. Mark Antony had been appointed as flamen [Dio Cassius ] (priest) to Caesar shortly before… … Wikipedia
DIVUS Fidius — vel Dius Fidius, item Sanctus, Sabinorum fuit Deus, primum apud Reatinos cultus, ubi quoque editus credebatur, teste Dionys. Halicarn. l. 2. qui eum Sabum alio nomine appellatum esse, ex P. catone ibidem refert. Eius aedes in urbe dedicata est a… … Hofmann J. Lexicon universale