Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

diverto

  • 1 dīvertō

        dīvertō    etc., see devert-.
    * * *
    divertere, diverti, diversus V
    separate; divert, turn away/in; digress; oppose; divorce/leave marriage

    Latin-English dictionary > dīvertō

  • 2 diverto

    dī-verto ( vorto), ti, sum, 3, v. n., to turn or go different ways, to part, separate, turn aside (in the verb. finit. rare; not in the class. per.).
    I.
    Lit.
    A.
    To turn out of the way; hence, of travellers, to stop, lodge, sojourn:

    qui divertebat in proximo,

    Amm. 14, 7, 15:

    in cenaculum,

    Vulg. 4 Reg. 4, 11:

    ad hominem peccatorem,

    to visit, id. Luc. 19, 7 al. —
    B.
    Of a married woman, to leave her husband:

    (uxor) sive diverterit, sive nupta est adhuc,

    Dig. 9, 2, 27, § 30; cf.

    so of divorce: si uxor a legato diverterit,

    ib. 5, 1, 42:

    nullis matrimoniis divertentibus,

    Gell. 4, 3. V. also divortium.—
    II.
    Trop., to deviate from each other, to differ:

    divortunt mores virgini longe ac lupae,

    Plaut. Ep. 3, 3, 22.—Hence, dīversus ( - vorsus), a, um, P. a., turned different ways.
    I.
    Set over against each other, opposite, contrary (freq. and class.; cf.: adversus, contrarius).
    A.
    Lit.:

    in diversum iter equi concitati,

    Liv. 1, 28:

    fenestrae,

    opposite each other, Prop. 1, 3, 31; cf.

    ripa,

    Sil. 1, 264 Drak.:

    iter a proposito diversum,

    Caes. B. C. 1, 69, 1; cf.:

    diverso ab ea regione itinere,

    id. ib. 3, 41, 4:

    diversis ab flumine regionibus,

    id. B. G. 6, 25, 3:

    diversam aciem constituit,

    id. B. C. 1, 40, 5:

    duo cinguli maxime inter se diversi, i. e. the two polar circles,

    Cic. Rep. 6, 20 (13):

    diversum ad mare dejectus,

    Tac. A. 2, 60; cf.:

    procurrentibus in diversa terris,

    id. Agr. 11:

    in diversum flectere,

    Plin. 11, 45, 101, § 248:

    binas per diversum coassationes substernere,

    cross-wise, Plin. 36, 25, 62, § 186.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., different, diverse, opposite, contrary, conflicting (cf.:

    varius, differens, discrepans, multiplex): monstrum ex contrariis diversisque inter se pugnantibus naturae studiis cupiditatibusque conflatum,

    Cic. Cael. 5 fin.; cf.:

    quis non diversa praesentibus contrariaque expectatis aut speret aut timeat?

    Vell. 2, 75, 2:

    pessuma ac divorsa inter se mala, luxuria atque avaritia,

    Sall. C. 5, 8; cf. Liv. 34, 4.—In the sup.:

    ne illi falsi sunt, qui diversissimas res pariter exspectant, ignaviae voluptatem et praemia virtutis,

    Sall. J. 85, 20:

    diversa sibi ambo consilia capiunt,

    Caes. B. C. 3, 30, 1:

    est huic diversum vitio vitium prope majus,

    Hor. Ep. 1, 18, 5; cf. Vell. 2, 80, 2:

    initio reges diversi pars ingenium, alii corpus exercebant,

    pursuing opposite courses, Sall. C. 2, 1:

    diversi imperatoribus (sc. Scipioni et Mummio) mores, diversa fuerunt studia,

    Vell. 1, 13, 3:

    dividere bona diversis,

    Hor. S. 1, 3, 114; cf. id. ib. 1, 1, 3; Vell. 2, 60 fin. et saep.—Of conflicting passions: Pentheum diripuisse aiunt Bacchas;

    nugas fuisse credo, prae quo pacto ego divorsus distrahor,

    Plaut. Merc. 2, 4, 2.— Comp.:

    divorsius,

    Lucr. 3, 803.—
    2.
    In partic. (like contrarius, II. 2.), inimically opposed, of hostile or opposite opinions, unfriendly, hostile:

    certa igitur cum illo, qui a te totus diversus est,

    Cic. Ac. 2, 32:

    regio ab se diversa,

    Liv. 32, 38:

    diversos iterum conjungere amantes,

    Prop. 1, 10, 15:

    acies,

    Tac. A. 13, 57; 14, 30:

    factio,

    Suet. Caes. 20; id. Tib. 3 fin.; cf.

    partes,

    id. Caes. 1:

    diversae partis advocatus,

    opposite, id. Gramm. 4:

    diversi ordiuntur, etc.,

    Tac. A. 2, 10:

    subsellia,

    of the opponents, Quint. 11, 3, 133; cf. Tac. Or. 34:

    minuere invidiam aut in diversum eam transferre,

    Quint. 11, 1, 64:

    defectio Tarentinorum utrum priore anno an hoc facta sit, in diversum auctores trahunt,

    are not agreed, Liv. 25, 11 fin.; cf.:

    nullo in diversum auctore,

    Tac. A. 12, 69:

    consistentis ex diverso patroni,

    on the opposite side, Quint. 4, 1, 42:

    ex diverso,

    id. 5, 11, 43; Tac. A. 13, 40; id. H. 4, 16 et saep.;

    also: e diverso,

    Plin. 4, 4, 5, § 9; Just. 30, 4, 6; the latter in Sueton, and the elder Pliny, i. q. contra, on the contrary:

    sunt qui putent, etc.... Alii e diverso, etc.,

    Suet. Caes. 86; cf. id. Aug. 27; id. Dom. 9; Plin. 2, 50, 51, § 135; 5, 9, 10, § 56 al.; cf. Sillig. ad Plin. 14, 2, 4, § 35; Gai. Inst. 2, 16.
    II.
    In different directions, apart, separate (so most freq. in all periods and kinds of writing).
    A.
    Lit.: dispennite hominem divorsum et distennite, spread out in opposite directions, i. e. his limbs, Plaut. Mil. 5, 14:

    diversae state,

    id. Truc. 4, 3, 14; cf.:

    diversi pugnabant,

    separately, Caes. B. C. 1, 58, 4; so,

    jam antea diversi audistis,

    Sall. C. 20, 5; and:

    sive juncti unum premant, sive id diversi gerant bellum,

    Liv. 10, 25:

    diversi dissipatique in omnes partes fugere,

    Caes. B. G. 2, 24, 4; cf.:

    ex diversa fuga in unum collecti,

    Liv. 42, 8:

    age diversos et disice corpora ponto,

    Verg. A. 1, 70:

    diversi consules discedunt,

    Liv. 10, 33, 10; 22, 56; Nep. Dat. 11, 3 al.; cf.:

    quo diversus abis?

    away, Verg. A. 5, 166; 11, 855:

    qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 52 fin.; cf. id. Agr. 2, 32, 87; Liv. 40, 22:

    in locis disjunctissimis maximeque diversis,

    very widely separated, Cic. de Imp. Pomp. 4; so,

    loca,

    id. ib. 16; Caes. B. G. 2, 22, 1 et saep.—Cf. in the sup.:

    diversissimis locis subeundo ad moenia,

    Liv. 4, 22:

    itinera,

    Caes. B. G. 7, 16 fin.; id. B. C. 3, 67, 2:

    proelium,

    fought in different places, Hirt. B. G. 8, 19, 2 et saep.: sunt ea innumerabilia, quae a diversis emebantur, by various people, individuals (as an indefinite term for persons), Cic. Phil. 2, 37. — Poet., i. q. remotus, remote, far-distant:

    Aesar,

    i. e. flowing in another, remote country, Ov. M. 15, 23; cf. Verg. A. 3, 4; 11, 261; 12, 621;

    708: diverso terrarum distineri,

    distance apart, remoteness, Tac. A. 3, 59.—
    B.
    Trop.
    1.
    Different, unlike, dissimilar:

    varia et diversa genera et bellorum et hostium,

    Cic. de Imp. Pomp. 10 fin.; cf.:

    variae et diversae et diffusae disputationes,

    id. de Or. 3, 16, 61; 1, 61 fin.:

    diversa ac dissimilis pars,

    id. Inv. 1, 23, 33; cf.:

    diversa studia in dissimili ratione,

    id. Cat. 2, 5:

    flumina diversa locis,

    Verg. G. 4, 367; so Ov. M. 1, 40:

    oris habitu simili aut diverso,

    Quint. 9, 3, 34 al.:

    ut par ingenio, ita morum diversus,

    Tac. A. 14, 19:

    a proposita ratione diversum,

    Cic. Brut. 90; cf.:

    ab his longe diversae litterae,

    Sall. C. 34 fin.; Quint. 4, 1, 9; cf. also id. 2, 10, 7:

    huic diversa sententia eorum fuit,

    id. 3, 6, 32. —Cf. so with dat., Quint. 2, 3, 10; 3, 10, 3 et saep.—With gen.:

    diversa omnium, quae umquam accidere, civilium armorum facies,

    Tac. A. 1, 49:

    diversa in hac ac supradicta alite quaedam,

    Plin. 10, 12, 15, § 32:

    eruca diversae est, quam lactuca, naturae,

    id. 19, 8, 44, § 154.—
    2.
    Divided, fluctuating, hesitating, inconsistent:

    metu ac libidine divorsus agebatur,

    Sall. J. 25, 6:

    qui diversus animi modo numen pavescere, modo, etc.,

    Tac. H. 4, 84:

    diversi fremat inconstantia vulgi,

    Tib. 4, 1, 45.— Adv.: dī-verse or dīvorse (acc. to II.), different ways, hither and thither; in different directions (very rarely): corpora prostrata diverse jacebant, scattered, Auct. B. Afr. 40 fin.; so,

    pauci paulo divorsius conciderant,

    Sall. C. 61, 3:

    multifariam diverseque tendere,

    Suet. Galb. 19.—
    B.
    Trop. of the mind:

    curae meum animum divorse trahunt,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    ab eodem de eadem re diverse dicitur,

    differently, Cic. Inv. 1, 50:

    diversissime adfici,

    very variously, Suet. Tib. 66:

    uti verbo ab alicujus sententia diverse,

    in a different meaning, Gell. 6, 17, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > diverto

  • 3 dīversus or dīvorsus

        dīversus or dīvorsus adj. with sup.    [P. of diverto; dis + verto], turned different ways, opposite, contrary: in diversum iter equi concitati, L.: iter a proposito, Cs.: diversam aciem in duas partīs constituit, with a double front, Cs.: duo (cinguli) maxime inter se diversi (i. e. the two polar circles): procurrentibus in diversa terris, Ta.: auditis diversā valle mugitibus, from opposite quarters, O. — Turned away, apart, separate: diversi pugnabant, separately, Cs.: iam antea diversi audistis, individually, S.: diversi dissipatique in omnīs partīs fugere, Cs.: fuga, L.: diversi consules discedunt, L.: quo diversus abis? away, V.: in locis maxime diversis, very widely separated: regio ab se, remotely, L.: diversissimis locis, L.: diverso itinere, by a side-path, Cs.—As subst n.: ex diverso caeli, from another quarter, V.: ex diverso veniemus, from different directions, V.: diversa sequentes, other pursuits, H.— Remote, fardistant: Aesar, i. e. in a far country, O.: exsilia, V.—Fig., different, diverse, opposite, contrary, conflicting: naturae studia: inter se mala, S.: consilia, Cs.: Est huic diversum vitio vitium prope mains, H.: reges diversi pars ingenium, alii corpus exercebant, pursuing opposite courses, S.: fata duorum, V.: utrum... an... in diversum auctores trahunt, there is a conflict of authorities, L.: a te totus diversus est, dissents entirely: par ingenio, morum diversus, Ta.: iudices per diversa implacabiles, for opposite reasons, Ta.— Unsettled, irresolute, distracted: Metu ac libidine, S.: animi, Ta.: diversi inconstantia volgi, Tb. — Different, unlike, dissimilar, distinct: genera bellorum: filii longissime diversa ratio est: flumina diversa locis, V.: ab his divorsae litterae, S.

    Latin-English dictionary > dīversus or dīvorsus

  • 4 deverto

    dē-verto or dēvorto, ti, sum (in MSS. often confounded with diverto), 3, v. a. and n.
    I.
    Act.
    A.
    To turn away, turn aside any thing:

    comites suo hortatu,

    Luc. 6, 317:

    acies,

    id. 2, 470:

    ventura fata suo cursu,

    id. 6, 591; cf. Aur. Vict. Caes. 38.— Far more freq.,
    B.
    Pass. with mid. force, to turn one's self aside; and with esp. reference to the term. ad quem, to turn or betake one's self to any place; to turn in, put up at (in the latter sense esp. freq. in Plaut., whereas Cicero commonly uses the act. form; v. under no. II.).
    1.
    Prop.:

    si qui Cobiamacho (vico) deverterentur,

    Cic. Font. 5, 9:

    juvat ire jugis, qua nulla priorum Castaliam molli devertitur orbita clivo,

    Verg. G. 3, 293: deverti ad amicos suos, Cato ap. Fest. p. 234, 26 Müll.:

    devortitur apud suum paternum hospitem,

    Plaut. Mil. 2, 1, 56:

    apud aliquem,

    id. ib. 2, 2, 85; so Liv. 42, 1, 10; cf.

    ib. § 7: ad me in hospitium maximum,

    id. Poen. 3, 3, 60; cf.

    in amici hospitium,

    id. Mil. 3, 1, 146; id. Ps. 4, 2, 6:

    huc in tabernam,

    id. ib. 2, 2, 63:

    intro domum,

    id. Stich. 4, 1, 29; cf. Ter. Phorm. 2, 1, 82:

    in hortos in quibus devertebatur, pergunt,

    Tac. H. 3, 11.—
    2.
    Trop., to resort to, have recourse to (very rare):

    ad magicas artes,

    Ov. A. A. 2, 425:

    meas ad artes,

    id. M. 9, 62.—
    II.
    Neutr. (i. q. no. I. B.), to turn or go aside from any place or any direction; to turn or go towards; to turn in, put up, lodge anywhere.
    1.
    Prop.:

    viā devertit,

    Liv. 44, 43: viā, Plin. [p. 566] Pan. 52 fin.:

    devertere ad cauponem, ad hospitem,

    Varr. R. R. 3, 4, 9; Cic. Div. 1, 27, 57:

    ad aliquem,

    id. Fin. 5, 2; id. Att. 10, 16 fin.:

    ad villam Philemonis,

    id. Fam. 7, 18, 3; cf.:

    ad se in Albanum,

    id. Mil. 19, 51:

    ad villam suam,

    id. ib.:

    in villam suam,

    id. Off. 2, 18 fin.:

    domum regis hospitis,

    id. Deiot. 6, 17:

    Massiliam,

    id. Phil. 13, 6; cf.

    Interamnam,

    Tac. H. 2, 64:

    Rhodum,

    Suet. Tib. 12 et saep.—With apud (late Lat.; cf. deversor): in pago apud familiares devertimus, Ap. M. 4 init.; cf. id. ib. 10, p. 238, 14.— Absol.:

    itineris causa ut deverterem,

    Cic. Att. 3, 7.—
    2.
    Trop. (very rare):

    sed redeamus illuc, unde devertimus,

    have digressed, Cic. Fam. 12, 25, 4; so Liv. 35, 40:

    in haec devertisse non fuerit alienum,

    Plin. 2, 7, 5 fin. (Sillig, divertisse).

    Lewis & Short latin dictionary > deverto

  • 5 devorto

    dē-verto or dēvorto, ti, sum (in MSS. often confounded with diverto), 3, v. a. and n.
    I.
    Act.
    A.
    To turn away, turn aside any thing:

    comites suo hortatu,

    Luc. 6, 317:

    acies,

    id. 2, 470:

    ventura fata suo cursu,

    id. 6, 591; cf. Aur. Vict. Caes. 38.— Far more freq.,
    B.
    Pass. with mid. force, to turn one's self aside; and with esp. reference to the term. ad quem, to turn or betake one's self to any place; to turn in, put up at (in the latter sense esp. freq. in Plaut., whereas Cicero commonly uses the act. form; v. under no. II.).
    1.
    Prop.:

    si qui Cobiamacho (vico) deverterentur,

    Cic. Font. 5, 9:

    juvat ire jugis, qua nulla priorum Castaliam molli devertitur orbita clivo,

    Verg. G. 3, 293: deverti ad amicos suos, Cato ap. Fest. p. 234, 26 Müll.:

    devortitur apud suum paternum hospitem,

    Plaut. Mil. 2, 1, 56:

    apud aliquem,

    id. ib. 2, 2, 85; so Liv. 42, 1, 10; cf.

    ib. § 7: ad me in hospitium maximum,

    id. Poen. 3, 3, 60; cf.

    in amici hospitium,

    id. Mil. 3, 1, 146; id. Ps. 4, 2, 6:

    huc in tabernam,

    id. ib. 2, 2, 63:

    intro domum,

    id. Stich. 4, 1, 29; cf. Ter. Phorm. 2, 1, 82:

    in hortos in quibus devertebatur, pergunt,

    Tac. H. 3, 11.—
    2.
    Trop., to resort to, have recourse to (very rare):

    ad magicas artes,

    Ov. A. A. 2, 425:

    meas ad artes,

    id. M. 9, 62.—
    II.
    Neutr. (i. q. no. I. B.), to turn or go aside from any place or any direction; to turn or go towards; to turn in, put up, lodge anywhere.
    1.
    Prop.:

    viā devertit,

    Liv. 44, 43: viā, Plin. [p. 566] Pan. 52 fin.:

    devertere ad cauponem, ad hospitem,

    Varr. R. R. 3, 4, 9; Cic. Div. 1, 27, 57:

    ad aliquem,

    id. Fin. 5, 2; id. Att. 10, 16 fin.:

    ad villam Philemonis,

    id. Fam. 7, 18, 3; cf.:

    ad se in Albanum,

    id. Mil. 19, 51:

    ad villam suam,

    id. ib.:

    in villam suam,

    id. Off. 2, 18 fin.:

    domum regis hospitis,

    id. Deiot. 6, 17:

    Massiliam,

    id. Phil. 13, 6; cf.

    Interamnam,

    Tac. H. 2, 64:

    Rhodum,

    Suet. Tib. 12 et saep.—With apud (late Lat.; cf. deversor): in pago apud familiares devertimus, Ap. M. 4 init.; cf. id. ib. 10, p. 238, 14.— Absol.:

    itineris causa ut deverterem,

    Cic. Att. 3, 7.—
    2.
    Trop. (very rare):

    sed redeamus illuc, unde devertimus,

    have digressed, Cic. Fam. 12, 25, 4; so Liv. 35, 40:

    in haec devertisse non fuerit alienum,

    Plin. 2, 7, 5 fin. (Sillig, divertisse).

    Lewis & Short latin dictionary > devorto

  • 6 diverse

    dīverse ( dīvorse), adv., v. diverto, P. a. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > diverse

  • 7 diversus

    dīversus, a, um, Part. and P. a., from diverto.

    Lewis & Short latin dictionary > diversus

  • 8 divorse

    dīverse ( dīvorse), adv., v. diverto, P. a. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > divorse

  • 9 divortium

    dīvortĭum (‡

    divertium,

    Inscr. Orell. 4859), ii, n. [diverto], a separation.
    I.
    In gen.:

    ubi illud quod volo habebo ab illo, facile invenio, quomodo divortium et discordiam inter nos parem,

    Plaut. Truc. 2, 4, 66 sq. (with a play on II. 1 infra):

    neutrubi habebo stabile stabulum, siquid divorti fuat,

    id. Aul. 2, 2, 56.—
    II.
    Esp.
    1.
    A divorce, dissolution of marriage (by consent; opp. repudium, compulsory divorce by either party; cf. Dig. 24, 2, 2, § 1);

    orig. used only of the wife: uxori sit reddunda dos divortio,

    Plaut. Stich. 2, 1, 48; Cic. de Or. 3, 40; id. Clu. 5, 14; Plaut. Mil. 4, 4, 31; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 7;

    but afterwards in gen.,

    Cic. Att. 12, 52, 2:

    et Lentulum cum Metella certe fecisse divortium,

    id. ib. 13, 7, 1; id. Phil. 2, 28, 69; id. de Or. 1, 40, 183; id. Top. 4, 19; id. Clu. 67; Quint. 7, 4, 11; Suet. Caes. 6 et saep.—
    2.
    Concr., a point of separation, place where a road divides, a fork in a road, Verg. A. 9, 379; cf.

    itinerum,

    Liv. 44, 2, 7:

    artissimo inter Europam Asiamque divortio Byzantium posuere Graeci,

    Tac. A. 12, 63.—So, aquarum, i. e. a summit whence the streams run different ways, a water-shed, Cic. Att. 5, 20, 3; id. Fam. 2, 10, 2; Liv. 38, 45, 3.—
    III.
    Trop.
    1.
    Ex communi sapientium jugo sunt doctrinarum facta divortia, etc., divisions, varieties, Cic. de Or. 3, 19, 69.—
    2.
    Veris et hiemis, the time at which winter ends and spring begins, Col. 4, 27, 1.—
    3.
    Alta divortia riparum, lofty opposite banks, Amm. 15, 4, 3. —
    4.
    Tanto rerum divortio, opposition, inconsistency, Ap. de Mundo, p. 66, 9:

    anima nullum init cum sua unitate divortium,

    Macr. Somn. Scip. 1, 6, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > divortium

См. также в других словарях:

  • Liste der Bischöfe von Padua — Die folgenden Personen waren Bischöfe von Padua (Italien): Heiliger Prosdocimus ( –ca. 100?) (1. Bischof) Heiliger Maximus (139–166)? el. ( –ca. 190?) (2. Bischof) Heiliger Fidentius (3. Bischof) Heiliger Procolus Teodoro Arisiano Ambrogio… …   Deutsch Wikipedia

  • Liste des évêques de Padoue — Le diocèse de Padoue (latin: Dioecesis Patavina) est un diocèse catholique en Vénétie, dans le nord d Italie. Le diocèse est fondé au IIIe siècle comme suffragant du patriarcat de Venise. Cathedrale basilique de Sainte Marie (Padoue) …   Wikipédia en Français

  • divertire — di·ver·tì·re v.tr. (io divèrto) 1. FO ricreare lo spirito distraendolo da affanni e preoccupazioni, procurando allegria e buon umore: è un film che diverte bambini e adulti, le sue battute divertono tutti Sinonimi: allietare, deliziare, dilettare …   Dizionario italiano

  • divertirsi — di·ver·tìr·si v.pronom.intr. (io mi divèrto) CO 1. passare piacevolmente il proprio tempo, provare piacere nel fare qcs.: divertirsi viaggiando, ascoltando la musica; divertirsi alle spalle, a spese di qcn., prendersi gioco, farsi beffe di qcn.… …   Dizionario italiano

  • sonacchiare — so·nac·chià·re v.tr. CO suonare con scarso impegno o senza capacità; strimpellare: sonacchiare il pianoforte; anche ass.: mi diverto a sonacchiare {{line}} {{/line}} DATA: sec. XX …   Dizionario italiano

  • divertire — {{hw}}{{divertire}}{{/hw}}A v. tr.  (io diverto ) 1 (lett.) Allontanare, distogliere. 2 Rallegrare qlcu. facendolo partecipare ad attività piacevoli: la lettura e lo sport mi divertono; SIN. Dilettare, ricreare, svagare. B v. rifl. 1 Occupare il… …   Enciclopedia di italiano

  • divertire — [dal lat. divertĕre, propr. volgere altrove ] (io divèrto, ecc., ant. io divertisco, tu divertisci, ecc.). ■ v. tr. 1. [procurare piacere allo spirito distraendolo da altri pensieri, anche assol.: uno spettacolo che diverte molto ] ▶◀ (lett.)… …   Enciclopedia Italiana

  • ԽՈՅՍ — ( ) NBH 1 0961 Chronological Sequence: 10c Արմատ Խոսելոյ. ուստի ԽՈՅՍ ՏԱԼ, եւս եւ ԽՈՅՍ ԱՌՆՈՒԼ, Նոյն է ընդ Խուսել. ἑκκλίνω , κλίνομαι, ἑκνεύω, ὐποχωρέω declino, diverto, secedo. Խուսափել. Խորշիլ. հեռանալ. Փախչիլ. տեղի տալ. կրզել, կծիկը դնել, մեկդի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԽՈՏՈՐԵՄ — (եցի.) NBH 1 0970 Chronological Sequence: Early classical, 11c, 12c ն. ԽՈՏՈՐԵՄ ԽՈՏՈՐԵՑՈՒՑԱՆԵՄ. ἑκκλίνω, ἁποκλίνω declino, incino πλαγιάζω obliquo, diverto διαστρέφω, ἑκστρέφω perverto, everto πλανάω seduco. Հանել արտաքոյ ուղւոյ. ʼիմի կողմն տանել …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԽՈՏՈՐԵՑՈՒՑԱՆԵՄ — ( ) NBH 1 0970 Chronological Sequence: Early classical, 11c, 12c ԽՈՏՈՐԵՄ ԽՈՏՈՐԵՑՈՒՑԱՆԵՄ. ἑκκλίνω, ἁποκλίνω declino, incino πλαγιάζω obliquo, diverto διαστρέφω, ἑκστρέφω perverto, everto πλανάω seduco. Հանել արտաքոյ ուղւոյ. ʼիմի կողմն տանել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԽՈՏՈՐԻՄ — (եցայ.) NBH 1 0970 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c, 7c, 12c, 14c ձ. ἑκκλίνω, ἁποκλίνω, ἑκνεύω declino, diverto διαστρέφομαι pervertor πλανῶμαι erro, vagor. Զարտուղիլ. շեղիլ յուղւոյ. դառնալ եւ գնալ կամ գալ ընդ այլ կողմն. մերձենալ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»