Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

disputatio+c

  • 1 disputatio

    disputātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] discussion, controverse, débat. [st2]2 [-] supputation, compte.
    * * *
    disputātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] discussion, controverse, débat. [st2]2 [-] supputation, compte.
    * * *
        Disputatio, Verbale: vt Disputatio de re aliqua. Cic. Disputation.

    Dictionarium latinogallicum > disputatio

  • 2 disputatio

    disputatio disputatio, onis f беседа, спор

    Латинско-русский словарь > disputatio

  • 3 disputatio

    disputatio disputatio, onis f обсуждение, рассуждение

    Латинско-русский словарь > disputatio

  • 4 disputatio

    disputātio, ōnis, f. (disputo), I) die Berechnung, Col. 5, 1. § 13. – II) die Unterredung mit Gründen über eine streitige Materie, die Abhandlung, Untersuchung, Erörterung, Cic. u.a.: in hac disputatione de fato, Cic.: disputatio illa contra Gorgiam, Cic.: disputationem habere contra iustitiam, Lact.: hāc in utramque partem disputatione habitā, Cic. – Plur., Cic. de or. 1, 43 u. 3, 61; Acad. 2, 7; de rep. 1, 13. Plin. ep. 1, 22, 6.

    lateinisch-deutsches > disputatio

  • 5 disputatio

    disputātio, ōnis, f. (disputo), I) die Berechnung, Col. 5, 1. § 13. – II) die Unterredung mit Gründen über eine streitige Materie, die Abhandlung, Untersuchung, Erörterung, Cic. u.a.: in hac disputatione de fato, Cic.: disputatio illa contra Gorgiam, Cic.: disputationem habere contra iustitiam, Lact.: hāc in utramque partem disputatione habitā, Cic. – Plur., Cic. de or. 1, 43 u. 3, 61; Acad. 2, 7; de rep. 1, 13. Plin. ep. 1, 22, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > disputatio

  • 6 disputatio

    disputātio, ōnis f. [ disputo ]
    1) расчёт, рассмотрение ( venire in disputationem Col)
    2) научное изыскание, учёный труд, рассуждение, исследование ( alicujus rei или de re aliquā C)

    Латинско-русский словарь > disputatio

  • 7 disputātiō

        disputātiō ōnis, f    [disputo], an argument, discussion, debate, dispute: magis facilis quam necessaria: isti disputationi nihil est loci: in utramque partem, Cs.—Plur., C.
    * * *
    discussion, debate, dispute, argument

    Latin-English dictionary > disputātiō

  • 8 disputatio

    dispŭtātĭo, ōnis, f. [id.].
    * I.
    A computing, calculating, considering (cf.:

    commentatio, dissertatio): venire in disputationem,

    Col. 5, 1 fin. —Far more freq.,
    II.
    An arguing, reasoning, disputing; and concr., an argument, debate, dispute (cf.:

    controversia, concertatio, altercatio, contentio, jurgium, rixa),

    Cic. Fam. 1, 9, 23; id. de Or. 1, 2, 5; id. Ac. 2, 36, 116; id. Lael. 1, 3; id. Rep. 1, 7 et saep.; Caes. B. G. 5, 30, 1; id. B. C. 1, 33, 3; Quint. 3, 6, 80; 7, 2, 14 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > disputatio

  • 9 DISPUTATIO

    disputation, investigation, discussion - обсуждение, исследование, дискуссия; силлогистический акт между оппонентом и респондентом, преследующий цель выяснить точку зрения или утверждения.

    Латинские философские термины > DISPUTATIO

  • 10 disputatio

    1) обсуждение (l. 65 D. 50, 17);

    dispnt. fori, судебное разбирательство, прения юристов (1. 2 § 5 D. 1, 2. Gai. I. 188).

    2) = controversia s. b. (1. 21 § 6 D. 4, 8).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > disputatio

  • 11 disputatio

    debate, dispute, discussion.

    Latin-English dictionary of medieval > disputatio

  • 12 disputatio

    , onis f
      рассуждение, беседа; исследование

    Dictionary Latin-Russian new > disputatio

  • 13 DISPUTATIO (DISPUTATION, DISCUSSION, INVESTIGATION)

    обсуждение, диспут; основной способ познания в силу того, что всякое знание носило модальный характер, соответствуя знанию правдоподобному. Диспут в форме диалога лежал в основании и письменного произведения, урока и любой публичной дискуссии. В диспуте средневековый ум представлялся как развитое умение превращать любой текст в предмет дискуссии, доводящей до совершенства технику вопрошания.

    Латинский словарь средневековых философских терминов > DISPUTATIO (DISPUTATION, DISCUSSION, INVESTIGATION)

  • 14 abstrusus

    abstrūsus, a, um [st1]1 [-] part.-adj. de abstrudo. [st1]2 [-] caché.    - dolor abstrusus, Cic. Dom. 25: douleur refoulée. --- cf. Agr. 2, 49 ; Ac. 2, 14.    - in abstruso esse, Plaut. Poen. 342: être caché. [st1]3 [-] abstrus, difficile à pénétrer.    - disputatio abstrusior Cic. Ac. 2, 30: argumentation un peu abstruse. [st1]4 [-] [caractère] dissimulé, fermé.    - quamquam abstrusum et tristissima quaeque occultantem Tiberium perpulere, ut Drusum filium cum primoribus civitatis mitteret, Tac. An. 1, 24: bien que Tibère fût renfermé et qu'il cachât les nouvelles les plus alarmantes, on le décida à envoyer son fils avec les premiers de la cité.
    * * *
    abstrūsus, a, um [st1]1 [-] part.-adj. de abstrudo. [st1]2 [-] caché.    - dolor abstrusus, Cic. Dom. 25: douleur refoulée. --- cf. Agr. 2, 49 ; Ac. 2, 14.    - in abstruso esse, Plaut. Poen. 342: être caché. [st1]3 [-] abstrus, difficile à pénétrer.    - disputatio abstrusior Cic. Ac. 2, 30: argumentation un peu abstruse. [st1]4 [-] [caractère] dissimulé, fermé.    - quamquam abstrusum et tristissima quaeque occultantem Tiberium perpulere, ut Drusum filium cum primoribus civitatis mitteret, Tac. An. 1, 24: bien que Tibère fût renfermé et qu'il cachât les nouvelles les plus alarmantes, on le décida à envoyer son fils avec les premiers de la cité.
    * * *
        Abstrusus, Adiect. nomen ex participio. Cice. Caché, Difficile à entendre, ou congnoistre.
    \
        Homo abstrusus. Tacit. Qui scait bien cacher et celer son secret.
    \
        Abstrusior, Comparatiuus. Cic. Sequitur disputatio abstrusior. Obscure, et mal aisee à entendre.

    Dictionarium latinogallicum > abstrusus

  • 15 interior

    interior, interius, ōris, Adi. Compar., intimus, a, um, Superl. (inter), I) interior, der innere, A) eig.: 1) im allg.: pars aedium, Cic.: domus, Verg.: interiore epistulā, gegen die Mitte des Briefes, Cic.: torus, sponda, der der Wand des Zimmers nähere Teil des Lagers (Ggstz. prior, der vordere), Ov. u. Suet.: rota, das innere, der Rennbahn zugewandte, dem Ziele nähere, Ov.: ille radit iter laevum interior, hält mehr links nach innen (dem Ziele näher) die Bahn, Verg.: poet., Falernum interiore notā, von der hinten im Weinkeller liegenden, also edleren Sorte, Hor. – et medius iuvenum non indignantibus ipsis ibat; et interior, si comes unus erat, d.i. (als der vornehmere) zur Rechten des Begleiters (gehend), Ov. (vgl. exteriorem ire unter exter no. II). – interior ictibus, innerhalb der Schußweite, Liv. – subst., interiora, um, n., die inneren Teile, α) des Hauses, aedium Sullae, Cic. ad Att. 4, 3, 3. – β) die inneren Teile des Körpers, bes. die Eingeweide, Cels. 1. praef. p. 7, 25 D.; 4, 1. § 2 u.a. Veget mul. 1, 39 (2, 11), 2. – γ) der Früchte, der Kern, nucleorum, Scrib. Larg. 184. Plin. Val. 5, 5 u. 31. – δ) das Innere der Stadt, urbis, Curt. 4, 6, 22: meton. = die Einwohner, die Belagerten, Amm. 20, 11. § 11. – 2) insbes.: a) geogr. t. t. = entfernter, tiefer im Lande, im Binnenlande, binnenländisch, terrae, Mela: nationes, Cic. – subst., interiora, um, n., die inneren Gegenden, das Innere eines Landes, zB. Germaniens, Vell. 2, 108, 1 u. 110, 3: interiora regni, Liv. 42, 39, 1. – b) übtr., dem Mittelpunkte näher = kleiner, kürzer, vom Kreislaufe, gyrus, Hor.: cursus, Cic. – B) übtr.: 1) im allg.: interior periculo vulneris, gleichs. innerhalb der Schußweite der G. (vgl. vorher no. A, 1), frei von usw., Liv. – nos autem illa externa (sein äußeres Tun) cum multis, haec interiora (seinen innern Wert) cum paucis ex ipso saepe cognovimus, Cic. Acad. 2, 4. – 2) insbes.: a) enger, vertrauter, geheimer, societas, Cic.: amicitia, Cic.: interius est eiusdem esse civitatis, Cic.: consilia, Nep.: litterae (Brief), Cic. ep. 3, 10, 9; 7, 33, 2 (vgl. no. 2, b, β): potentia, einflußreiche Stellung, Einfluß im Kabinett, Tac.: aulici, Suet. – b) tiefer, α) tiefer eingehend, timor, Cic.: cura, Sil. – β) eine tiefere Forschung verlangend, interiores et reconditae litterae (Wissenschaften), Cic. de nat. deor. 3, 42.

    II) Superl. intimus, a, um, der innerste, A) eig.: tunica, Gell.: Macedonia, das Innerste von Mazedonien, Cic.: spelunca, das Innerste der H., Phaedr.: in eo sacrario intimo, Cic. – neutr. pl. subst., die innersten Teile, das Innerste, corporis, Chalcid. Tim. 55: intima Ponti, die von der Küste weit entfernten Landstriche am P., Vell. 2, 40, 1. – B) übtr.: 1) der innerste = wirksamste, vis Scipionis, Cic.: vires, Tac. – 2) der innerste = tiefste, d.i. die tiefste Forschung verlangende, disputatio, Cic.: artificium, Cic.: philosophia, Cic.: disputatio est intimae artis, gehört in das innerste Gebiet der Kunst, Cic. – neutr. pl. subst., das Innerste, intima mentis, Chalcid. Tim. 138. 237. 246. – 3) der engste, vertrauteste, geheimste, amicus, Cic. (so auch intimi amicorum, Tac.): amicitia, familiaritas, Nep.: intimus est consiliis eorum, sehr vertraut mit usw., Ter.: intimus alci, jmds. ganz vertrauter Freund, Cic. u. Nep. – subst., intimus, ī, m., der ganz vertraute Freund, Catilinae, Cic.: ex meis intimis, Cic.

    lateinisch-deutsches > interior

  • 16 anceps

    anceps, cĭpĭtis (abl. -iti, gén. plur. -itum) [st2]1 [-] qui a deux têtes, à double tête. [st2]2 [-] qui a deux faces, double, ambigu. [st2]3 [-] incertain, douteux, flottant, indéterminé, irrésolu. [st2]4 [-] dangereux, critique, funeste. [st2]5 [-] subst. n. danger, péril, moment de crise, situation critique.    - anceps imago, Ov.: tête à deux visages.    - anceps mons, Ov.: montagne à deux sommets.    - ancipites bestiae, Cic.: animaux amphibies.    - anceps disputatio, Cic.: discussion où l'on agite le pour et le contre.    - anceps pugna: un combat incertain.    - animus anceps inter: esprit hésitant (partagé) entre.    - anceps oraculum: oracle ambigu, oracle à double sens.    - ancipites animos tenere, Luc.: tenir les esprits en suspens.    - anceps ferrum: fer à double tranchant.    - ancipitibus locis premi, Nep.: être pressé de deux côtés (par devant et par derrière).    - anceps est + inf.: il est dangereux de.    - in ancipiti est republica, Tac.: la république est en danger.    - inter ancipitia: dans les moments critiques.    - in anceps tractus, Tac.: mis en péril.
    * * *
    anceps, cĭpĭtis (abl. -iti, gén. plur. -itum) [st2]1 [-] qui a deux têtes, à double tête. [st2]2 [-] qui a deux faces, double, ambigu. [st2]3 [-] incertain, douteux, flottant, indéterminé, irrésolu. [st2]4 [-] dangereux, critique, funeste. [st2]5 [-] subst. n. danger, péril, moment de crise, situation critique.    - anceps imago, Ov.: tête à deux visages.    - anceps mons, Ov.: montagne à deux sommets.    - ancipites bestiae, Cic.: animaux amphibies.    - anceps disputatio, Cic.: discussion où l'on agite le pour et le contre.    - anceps pugna: un combat incertain.    - animus anceps inter: esprit hésitant (partagé) entre.    - anceps oraculum: oracle ambigu, oracle à double sens.    - ancipites animos tenere, Luc.: tenir les esprits en suspens.    - anceps ferrum: fer à double tranchant.    - ancipitibus locis premi, Nep.: être pressé de deux côtés (par devant et par derrière).    - anceps est + inf.: il est dangereux de.    - in ancipiti est republica, Tac.: la république est en danger.    - inter ancipitia: dans les moments critiques.    - in anceps tractus, Tac.: mis en péril.
    * * *
        Anceps, ancipitis, pen. cor. Adiectiuum om. g. a Capite deriuatum: Ablatiuus est ancipite vel ancipiti. Pluraliter, ancipites, et ancipitia: genitiuo ancipitium, et per syncopam ancipitum. Qu'on peult prendre des deux costez.
    \
        Anceps. Lucil. Trenchant des deux costez, ou des deux bouts.
    \
        Anceps securis. Ouid. Qui ha deux trenchants.
    \
        Ancipiti imagine Ianus. Ouid. De qui l'image ha deux visages.
    \
        Anceps, Duplex. Varro, Vt ancipiti vrgeretur bello. Double, Devant et derriere.
    \
        Ancipites bestiae, quae Grece amphibia dicuntur. Cic. Qui vivent sur la terre et en l'eau.
    \
        Anceps, dubius. Virgil. Doubteux et incertain.
    \
        Cibus anceps. Plin. Viande dangereuse.
    \
        Via anceps. Cic. Chemin qui meine ca et là.
    \
        Vocabula ancipitia. Gellius. Qui se peuvent prendre en bien et en mal, Mots à deux visages, ou à deux ententes.

    Dictionarium latinogallicum > anceps

  • 17 hesternus

    hesternus, a, um [ *hesiternus; hesi pour heri] d'hier, de la veille.    - dici non potest quam sim hesterna disputatione tua delectatus, Cic. Tusc. 2, 10: il ne m'est pas possible de te dire comme j'ai été charmé par ton exposé d'hier.    - disputatio hesterni et hodierni diei, Cic. de Or. 3: discussion qui nous a occupés hier et aujourd'hui.    - hesterno (s.-ent. die), Sisenn.: hier.    - hesterni Quirites, Pers.: citoyens d'hier (esclaves récemment affranchis).    - hesternorum immemores, Quint. 11, 2, 6: oubliant ce qui s'est passé la veille.
    * * *
    hesternus, a, um [ *hesiternus; hesi pour heri] d'hier, de la veille.    - dici non potest quam sim hesterna disputatione tua delectatus, Cic. Tusc. 2, 10: il ne m'est pas possible de te dire comme j'ai été charmé par ton exposé d'hier.    - disputatio hesterni et hodierni diei, Cic. de Or. 3: discussion qui nous a occupés hier et aujourd'hui.    - hesterno (s.-ent. die), Sisenn.: hier.    - hesterni Quirites, Pers.: citoyens d'hier (esclaves récemment affranchis).    - hesternorum immemores, Quint. 11, 2, 6: oubliant ce qui s'est passé la veille.
    * * *
        Hesternus, Adiectiuum. Terent. D'hier.
    \
        Hesternus dies. Cic. Le jour d'hier.
    \
        Hesternum decus. Liuius, Poenis ad obtinendum hesternum decus adnitentibus. Mettant peine à garder l'honneur qu'ils avoyent acquis le jour de devant.

    Dictionarium latinogallicum > hesternus

  • 18 intimus

    intĭmus, a, um [*interus, cf. interior] [st1]1 [-] ce qui est le plus en dedans, le plus intérieur, le fond de.    - in eo sacrario intimo, Cic. Verr. 4, 99: au fond de ce sanctuaire.    - intima Macedonia, Cic. Fam. 13, 29, 4: le coeur de la Macédoine.    - in intimum se conjicere Cic. Cael. 62: s'enfoncer à l'intérieur de la maison.    - intima [plur. n.] finium, Liv. 34, 47, 8, l'intérieur du pays.    - fig. ex intima philosophia haurire, Cic. Leg. 1, 17: puiser au coeur de la philosophie.    - ars intima, Cic. Or. 179: le domaine le plus secret de l'art.    - intima disputatio, Cic. de Or. 1, 96: le coeur d'une dissertation.    - intima alicujus consilia, Cic. Verr. pr. 17: projets les plus secrets de qqn. [st1]2 [-] intime, familier, confident.    - familiares intimi, amici intimi, Cic. Att. 3, 1, 3 ; Mur. 45: amis intimes.    - intimus alicui, Cic. Phil. 2, 48: intime de qqn.    - mei intimi, Cic. Fam. 13, 3, etc.: mes intimes.    - me fuisse huic fateor intimum, Plaut. Truc. 1, 1, 61: j'ai été pour elle, je l'avoue, son ami intime.    - facere se intimum apud aliquem, Plaut. Mil. 2, 1, 30: se mettre dans l'intimité de qqn.    - unus ex meis intimis, Cic.: un de mes intimes.
    * * *
    intĭmus, a, um [*interus, cf. interior] [st1]1 [-] ce qui est le plus en dedans, le plus intérieur, le fond de.    - in eo sacrario intimo, Cic. Verr. 4, 99: au fond de ce sanctuaire.    - intima Macedonia, Cic. Fam. 13, 29, 4: le coeur de la Macédoine.    - in intimum se conjicere Cic. Cael. 62: s'enfoncer à l'intérieur de la maison.    - intima [plur. n.] finium, Liv. 34, 47, 8, l'intérieur du pays.    - fig. ex intima philosophia haurire, Cic. Leg. 1, 17: puiser au coeur de la philosophie.    - ars intima, Cic. Or. 179: le domaine le plus secret de l'art.    - intima disputatio, Cic. de Or. 1, 96: le coeur d'une dissertation.    - intima alicujus consilia, Cic. Verr. pr. 17: projets les plus secrets de qqn. [st1]2 [-] intime, familier, confident.    - familiares intimi, amici intimi, Cic. Att. 3, 1, 3 ; Mur. 45: amis intimes.    - intimus alicui, Cic. Phil. 2, 48: intime de qqn.    - mei intimi, Cic. Fam. 13, 3, etc.: mes intimes.    - me fuisse huic fateor intimum, Plaut. Truc. 1, 1, 61: j'ai été pour elle, je l'avoue, son ami intime.    - facere se intimum apud aliquem, Plaut. Mil. 2, 1, 30: se mettre dans l'intimité de qqn.    - unus ex meis intimis, Cic.: un de mes intimes.
    * * *
        Intimus, intima, intimum, pen. cor. Superlatiuum. Plin. iun. Qui est le plus avant et le plus dedens, Tout au fond de quelque lieu, Intime.
    \
        Intimum odium. Cic. Qui est du profond du coeur.
    \
        Intimus. Cicero. Un cher ami et familier, que nous aimons du profond de nostre coeur.
    \
        Intimus sum illi. Cic. Je suis de ses plus prochains amis et familiers, De ses amis de coeur.
    \
        Intimus es consiliis nostris. Terent. Tu es celuy à qui je me descouvre priveement.
    \
        In intimis alicuius esse. Cic. Estre de ses plus grands amis et familiers.

    Dictionarium latinogallicum > intimus

  • 19 interior

    interior, interius, ōris, Adi. Compar., intimus, a, um, Superl. (inter), I) interior, der innere, A) eig.: 1) im allg.: pars aedium, Cic.: domus, Verg.: interiore epistulā, gegen die Mitte des Briefes, Cic.: torus, sponda, der der Wand des Zimmers nähere Teil des Lagers (Ggstz. prior, der vordere), Ov. u. Suet.: rota, das innere, der Rennbahn zugewandte, dem Ziele nähere, Ov.: ille radit iter laevum interior, hält mehr links nach innen (dem Ziele näher) die Bahn, Verg.: poet., Falernum interiore notā, von der hinten im Weinkeller liegenden, also edleren Sorte, Hor. – et medius iuvenum non indignantibus ipsis ibat; et interior, si comes unus erat, d.i. (als der vornehmere) zur Rechten des Begleiters (gehend), Ov. (vgl. exteriorem ire unter exter no. II). – interior ictibus, innerhalb der Schußweite, Liv. – subst., interiora, um, n., die inneren Teile, α) des Hauses, aedium Sullae, Cic. ad Att. 4, 3, 3. – β) die inneren Teile des Körpers, bes. die Eingeweide, Cels. 1. praef. p. 7, 25 D.; 4, 1. § 2 u.a. Veget mul. 1, 39 (2, 11), 2. – γ) der Früchte, der Kern, nucleorum, Scrib. Larg. 184. Plin. Val. 5, 5 u. 31. – δ) das Innere der Stadt, urbis, Curt. 4, 6, 22: meton. = die Einwohner, die Belagerten, Amm. 20, 11. § 11. – 2) insbes.: a) geogr. t. t. = entfernter, tiefer im Lande, im Binnenlande, binnenländisch, terrae, Mela: nationes, Cic. – subst., interiora, um, n.,
    ————
    die inneren Gegenden, das Innere eines Landes, zB. Germaniens, Vell. 2, 108, 1 u. 110, 3: interiora regni, Liv. 42, 39, 1. – b) übtr., dem Mittelpunkte näher = kleiner, kürzer, vom Kreislaufe, gyrus, Hor.: cursus, Cic. – B) übtr.: 1) im allg.: interior periculo vulneris, gleichs. innerhalb der Schußweite der G. (vgl. vorher no. A, 1), frei von usw., Liv. – nos autem illa externa (sein äußeres Tun) cum multis, haec interiora (seinen innern Wert) cum paucis ex ipso saepe cognovimus, Cic. Acad. 2, 4. – 2) insbes.: a) enger, vertrauter, geheimer, societas, Cic.: amicitia, Cic.: interius est eiusdem esse civitatis, Cic.: consilia, Nep.: litterae (Brief), Cic. ep. 3, 10, 9; 7, 33, 2 (vgl. no. 2, b, β): potentia, einflußreiche Stellung, Einfluß im Kabinett, Tac.: aulici, Suet. – b) tiefer, α) tiefer eingehend, timor, Cic.: cura, Sil. – β) eine tiefere Forschung verlangend, interiores et reconditae litterae (Wissenschaften), Cic. de nat. deor. 3, 42.
    II) Superl. intimus, a, um, der innerste, A) eig.: tunica, Gell.: Macedonia, das Innerste von Mazedonien, Cic.: spelunca, das Innerste der H., Phaedr.: in eo sacrario intimo, Cic. – neutr. pl. subst., die innersten Teile, das Innerste, corporis, Chalcid. Tim. 55: intima Ponti, die von der Küste weit entfernten Landstriche am P., Vell. 2, 40, 1. – B) übtr.: 1) der innerste = wirksamste, vis Scipionis, Cic.: vires, Tac. – 2) der innerste = tiefste, d.i. die tiefste For-
    ————
    schung verlangende, disputatio, Cic.: artificium, Cic.: philosophia, Cic.: disputatio est intimae artis, gehört in das innerste Gebiet der Kunst, Cic. – neutr. pl. subst., das Innerste, intima mentis, Chalcid. Tim. 138. 237. 246. – 3) der engste, vertrauteste, geheimste, amicus, Cic. (so auch intimi amicorum, Tac.): amicitia, familiaritas, Nep.: intimus est consiliis eorum, sehr vertraut mit usw., Ter.: intimus alci, jmds. ganz vertrauter Freund, Cic. u. Nep. – subst., intimus, ī, m., der ganz vertraute Freund, Catilinae, Cic.: ex meis intimis, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > interior

  • 20 abstrusus

    1. abstrūsus, a, um
    part. pf. к abstrudo
    silicis venis a. ignis V — огонь, таящийся в жилах кремня
    2. adj.
    1) скрытый, укрытый, сокровенный (a. atque abditus PJ; recessus Cld); тайный ( insidiae C)
    in abstruso situm esse Pl — быть укрытым, спрятанным
    2) скрытный, замкнутый ( homo T)
    3) дальний, отдалённый ( pars oppidi Amm)
    4) глубокомысленный, замысловатый, тёмный ( disputatio C)

    Латинско-русский словарь > abstrusus

См. также в других словарях:

  • disputatio — index argument (contention), contention (argument) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Disputatio — Une disputatio entre des clercs chrétiens et des Juifs (1483). Dans la scolastique médiévale, la disputatio était, avec la lectio, une des méthodes essentielles et omniprésentes d enseignement et de recherche, ainsi qu une technique d examen dans …   Wikipédia en Français

  • Disputatio — Die Disputation ist ein wissenschaftliches Streitgespräch, das eine der Prüfungsformen zur Erlangung von akademischen Graden darstellt. In der akademischen Geschichte war die disputatio die Regel der höchsten universitären Ausbildung. Geschichte… …   Deutsch Wikipedia

  • disputatio —    (s.f.) Si tratta di un genere retorico riconducibile al tipo della controversia e sviluppatosi in epoca tardo medievale. La sua struttura, rigorosamente formalizzata, è la seguente: 1. problema; 2. proposta di soluzione; 3. obiezione alla… …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • Disputatio de quolibet — Disputatio Une disputatio entre des clercs chrétiens et juifs (1483). Dans la scholastique médiévale, la disputatio était, avec la lectio, une des méthodes essentielle et omniprésente d enseignement et de recherche, ainsi qu une technique d… …   Wikipédia en Français

  • Disputatio nova contra mulieres — Disputatio nova contra mulieres, qua probatur eas homines non esse (Argumentation nouvelle contre les femmes, prouvant qu elles ne sont pas des êtres humains) est une satire écrite en latin, publiée pour la première fois en 1595 et réimprimée… …   Wikipédia en Français

  • Disputatio nova contra mulieres — Christianity portal Disputatio nova contra mulieres, qua probatur eas homines non esse (English translation: A new argument against women, in which it is demonstrated that they are not human beings) is a deliberately satirical and misogynistic… …   Wikipedia

  • Disputatio de Leipzig — On appelle disputatio de Leipzig le débat théologique qui eut lieu en 1519 entre le théologien catholique Jean Eck et les principaux chefs du mouvement réformateur, Martin Luther, Andreas Karlstadt et Philipp Melanchthon. Dès 1518, il y avait eu… …   Wikipédia en Français

  • disputatio — dis·pu·ta·tio …   English syllables

  • disputatio — …   Useful english dictionary

  • disputatio fori — /dispyuwteysh(iy)ow foray/ In the civil law, discussion or argument before a court …   Black's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»