Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

disperse

  • 21 dī-ruō

        dī-ruō ruī, rutus, ere,    to tear asunder, overthrow, demolish, destroy: maceriam iube dirui, T.: urbem: muros, N.: nova diruunt, alia aedificant, S.: post diruta Pergama, O.—To scatter, disperse, destroy: agmina vasto impetu, H.: omnia Bacchanalia, L. — Esp., to deprive (of pay), ruin: aere dirutus est, his pay was stopped: homo dirutus, bankrupt.

    Latin-English dictionary > dī-ruō

  • 22 dis-cēdō

        dis-cēdō cessī, cessus, ere,    to go apart, part asunder, divide, separate, disperse, scatter: ex hac fugā auxilia discesserunt, Cs.: lignationis causā in silvas, Cs.: ut sodalitates decuriatique discederent: cum discedere populum iussissent tribuni, L.: in duas partīs, S.: cum terra discessisset: caelum, opens: scaena ut versis discedat frontibus, open, V.—To go away, depart, leave: petebat ut discedere liceret, Cs.: misere discedere quaerens, H.: ab exercitu, Cs.: a senis latere: e Galliā: ex contione, Cs.: de foro: templo, O.: longius ab agmine discedi, Cs.: de colloquio discessum, L.: in loca occulta, S.: ad urbem, V.: ex castris domum, Cs.: domos suas, N.—Of troops, to march off, march away, decamp: discessit a Brundisio, Cs.: ex hibernis, Cs.: Tarracone, Cs.: ab signis, to leave the standard, Cs.: exercitus ab signis discessit, disbanded, L.: ab armis, to lay down their arms, Cs.: in itinere ab eo, desert, Cs. — From a battle, to get away, come away, come off, be left, remain: se superiores discessisse existimare, Cs.: victor discessit ab hoste, H.: victus, S.: graviter volneratus, S.: ut inanes discederent: aequā manu, S.: aequo Marte, L.: sine detrimento, Cs. —From a trial or struggle, to come off, get off, be left, remain: ut spoliis ex hoc iudicio ornati discedant: se superiorem discessurum: liberatus, N.: si istius haec iniuria inpunita discesserit: pulchre, T.: turpissime: a iudicio capitis maximā gloriā, N.: Discedo Alcaeus puncto illius, he votes me an Alcaeus, H.—Fig., to depart, deviate, swerve from, leave, forsake, give up, abandon: nihil a statu naturae: a fide: a suā sententiā, Cs.: ab amicis in magnā re peccantibus.—To pass away, vanish, cease: audivi quartanam a te discessisse: ex animo illius memoria: hostibus spes potiundi oppidi discessit, Cs.: ubi hae sollicitudines discessere, L.—In the phrase, in sententiam discedere, to adopt a view, pass over to a party, vote for a measure: senatus in Catonis sententiam discessit, S.: senatus in alia omnia discessit: in hanc sententiam ut discederetur, L.: illud SC, quo numquam ante discessum est, Cs.—To leave in thought, depart: cum a vobis discesserim, i. e. except you: ut cum ab illo discesserint, me habeant proximum.

    Latin-English dictionary > dis-cēdō

  • 23 discutiō

        discutiō cussī, cussus, ere    [dis + quatio], to strike asunder, dash to pieces, shatter: columna ad imum fulmine discussa est, L.: arietibus aliquantum muri, L.: latericium, Cs.: tempora ictu, O.: nubīs, O.: discussae iubae capiti, V.: saxa, Iu.— To break up, scatter, disperse, dissipate, remove, dispel: coetūs, L.: discussa est caligo: discussā nive, Cs.: umbras, V.: somnum sibi lymphā, Pr.: soporem, Cu. — Fig., to remove, scatter, destroy, suppress: caedem: cunctationem eius: eam rem litterae discusserunt, L.: periculum consilio.
    * * *
    discutere, discussi, discussus V
    strike down; shatter, shake violently; dissipate, bring to naught; plead case

    Latin-English dictionary > discutiō

  • 24 dis-pellō

        dis-pellō pulī, pulsus, ere,    to drive asunder, scatter, disperse: pecudes dispulsae: per undas nos, V.: alquos aequore turbo, V.—Fig., to drive away, dispel: sole dispulsa nebula, L.: ab animo caliginem: tenebras calumniae, Ph.

    Latin-English dictionary > dis-pellō

  • 25 spargō

        spargō sī, sus, ere    [SPARC-], to strew, throw here and there, cast, hurl, throw about, scatter, sprinkle: semen: per humum, nova semina, dentes, O.: nummos populo de Rostris: flores, V.: rosas, H.: tela, hurl, V.— To bestrew, strew, scatter upon: humum foliis, V.: molā caput salsā, H.: umerum capillis, H.— To besprinkle, sprinkle, moisten, wet: saxa tabo, Enn. ap. C.: aram immolato agno, H.: anguis aureis maculis sparsus, flecked, L.: priscis sparsa tabellis Porticus Livia, O.: sparso ore, freckled, T.— To scatter, separate, disperse, divide, spread out: (aper) spargit canes, O.: sparsi per vias speculatores, L.: spargas tua prodigus, dissipate, H.—Fig., to distribute, spread abroad, spread, extend, disseminate: animos in corpora humana: nomen per urbīs Theseos, O.: vestigia fugae, Cu.: voces In volgum, V.—Esp., of speech, to intersperse, interpose: Sparge subinde (with direct quotation), keep interspersing, H.
    * * *
    spargere, sparsi, sparsus V
    scatter, strew, sprinkle; spot

    Latin-English dictionary > spargō

  • 26 subiciō

        subiciō (the first syl. usu. long by position; often pronounced, and sometimes written, subiiciō), iēcī, iectus, ere    [sub+iacio], to throw under, place under, cast below: inter carros rotasque mataras subiciebant, discharged below (the wagonbodies), Cs.: sarmenta circumdare ignemque circum subicere coeperunt: artūs subiecto torruit igni, O.: tectis ignīs: cum tota se luna sub orbem solis subiecisset: bracchia pallae, O.: collo Bracchia, O.—Of troops, to bring, cause to be encamped, post: castris legiones, Cs.: se iniquis locis, Cs.— To set up, mount, throw up: corpora in equos, V.: regem in equum, L.: Quantum vere novo se subicit alnus, shoots up, V.— To substitute, forge, counterfeit: testamenta: librum, N.— To suborn: subicitur Metellus, qui hanc rem distrahat, Cs.— Fig., to submit, subject, present: ei libellum: ea, quae subiciebantur oculis, L.: res subiectae sensibus.— To ascribe, attribute: nec videre, sub hanc vocem honestatis quae sit subicienda sententia, i. e. what meaning is to be attributed to it: intellegere quae res huic voci subiciatur.— To substitute: silentium erat, inopiā potioris subiciundi, L.: pro verbo proprio subicitur aliud, quod idem significet. — To place under, make subject, subject se imperio alterius: se populi R. imperio subiectos dolere, Cs.: virtus subiecta sub varios casūs: bona civium voci praeconis: hiemi navigationem, expose, Cs.: fictis auditionibus fortunas innocentium: aliquid calumniae, L.—In thought, to subordinate, bring under, comprise in: formarum certus est numerus, quae cuique generi subiciantur: per quam res disperse dictae unum sub aspectum subiciuntur.— In order or time, to place after, let follow, affix, annex, append, subjoin: cur sic opinetur, rationem subicit, subjoins: a quibusdam senatoribus subiectum est, L.: vix pauca furenti Subicio, i. e. answer, V.— To bring forward, propose, adduce, bring to mind, prompt, suggest: Si meministi id, quod olim dictum est, subice, T.: quid dicerem: quae dolor querentibus subicit, L.: Spes est Peliā subiecta creatis, O.
    * * *
    subicere, subjeci, subjectus V TRANS
    throw under, place under; make subject; expose

    Latin-English dictionary > subiciō

  • 27 desolvo

    desolvere, desolvi, desolutus V TRANS
    disperse, pay out (sum of money)

    Latin-English dictionary > desolvo

  • 28 disgrego

    I
    disgregare, disgergavi, disgergatus V TRANS
    rend asunder; break up
    II
    disgregare, disgregavi, disgregatus V
    separate; divide
    III
    disgregare, disgregavi, disgregatus V
    seperate; dilate; disperse, scatter, divide

    Latin-English dictionary > disgrego

  • 29 disicio

    disicere, disjeci, disjectus V TRANS
    break up; scatter; drive apart; separate into two halves, halve, divide; ruin; destroy; rout; disperse; squander; frustrate; dispel, end

    Latin-English dictionary > disicio

  • 30 disjicio

    disjicere, disjeci, disjectus V TRANS
    break up; scatter; drive apart; separate into two halves, halve, divide; ruin; destroy; rout; disperse; squander; frustrate; dispel, end

    Latin-English dictionary > disjicio

  • 31 dispello

    dispellere, dispuli, dispulsus V
    drive apart or away; disperse

    Latin-English dictionary > dispello

  • 32 dispergo

    dispergere, dispersi, dispersus V
    scatter (about), disperse

    Latin-English dictionary > dispergo

  • 33 dissicio

    dissicere, dissjeci, dissjectus V TRANS
    break up; scatter; drive apart; separate into two halves, halve, divide; ruin; destroy; rout; disperse; squander; frustrate; dispel, end

    Latin-English dictionary > dissicio

  • 34 dissipo

    dissipare, dissipavi, dissipatus V
    scatter, disperse, dissipate, squander; destroy completely; circulate

    Latin-English dictionary > dissipo

  • 35 resolvo

    resolvere, resolvi, resolutus V
    loosen, release, disperse, melt; relax; pay; enervate, pay back; break up; fin

    Latin-English dictionary > resolvo

  • 36 derivo

    dē-rīvo, āvi, ātum, 1, v. a. [rivus], to lead, turn, or draw off a liquid, from or to a place.
    I.
    Prop.:

    de fluvio aquam,

    Plaut. Truc. 2, 7, 12 sq.: aqua ex flumine derivata, * Caes. B. G. 7, 72, 3:

    flumen,

    Hirt. ib. 8, 40, 3; Liv. 5, 15, 12; 5, 16, 9:

    derivata in domos flumina,

    Sen. N. Q. 1 praef. 7; 4, 2, 8; cf.:

    umorem in conliquias,

    Col. 2, 8, 3.—
    B.
    to disperse, distribute:

    deriventur fontes tui foras,

    Vulg. Prov. 5, 16.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen. (repeatedly in Cic.):

    nihil in suam domum inde,

    Cic. Tusc. 5, 25, 72:

    alia ex his fontibus,

    Quint. 2, 17, 40; cf.:

    hoc fonte derivata clades,

    Hor. Od. 3, 6, 19: derivare auimum curaque levare, to divert, * Lucr. 2, 365:

    derivandi criminis causa,

    Cic. Mil. 10 fin.:

    iram alicujus in se,

    Ter. Ph. 2, 2, 9:

    culpam in aliquem,

    Cic. Verr. 2, 2, 20 fin.; cf. id. Att. 4, 3, 2:

    culpam derivare in rem,

    Quint. 7, 4, 14:

    partem aliquam curae et cogitationis in Asiam,

    Cic. Phil. 11, 9, 22:

    exspectationem largitionis agrariae in agrum Campanum,

    id. Att. 2, 16:

    alio responsionem suam,

    id. Verr. 2, 1, 53.—
    B.
    Esp., in gramm., to derive, sc. one word from another (postAug. for ducere), Quint. 1, 6, 38; 8, 3, 31; Diom. p. 310 P. et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > derivo

  • 37 diduco

    dī-dūco, xi, ctum, 3, v. a., to draw apart; to part, split, separate, sever, sunder, divide (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    ventus eas (sc. nubes) leviter diducit,

    Lucr. 6, 215:

    cum compresserat digitos pugnumque fecerat... cum autem diduxerat et manum dilataverat, etc.,

    Cic. Or. 32, 113;

    of the graceful movements of the arms in dancing: molli diducit candida gestu brachia,

    Prop. 3, 15, 5 (Müll. al. deducit):

    candida seu molli diducit brachia motu,

    Stat. S. 3, 5, 66; cf.

    oculum,

    Cels. 7, 7, 4:

    supercilium volnere diductum,

    Plin. 11, 37, 57, § 157:

    pedem et crus in diversa,

    Cels. 8, 22:

    os,

    Plin. 32, 4, 14, § 36:

    nares, Quint 11, 3, 80: labra,

    ib. 81:

    fauces immani hiatu,

    to stretch, Sil. 3, 194:

    rictum risu,

    Hor. S. 1, 10, 7 et saep.:

    nodos manu,

    Ov. M. 2, 560; cf.:

    complexus vestros,

    Prop. 1, 13, 19:

    humum,

    Ov. M. 8, 588; cf.:

    arva et urbes,

    Verg. A. 3, 419:

    terram,

    id. G. 2, 354:

    scopulos (Hannibal),

    Juv. 10, 153; cf.

    of natural cleavings of the earth,

    Tac. A. 2, 47; 12, 69: cibum, i. e. to digest = digerere, Cels. 3, 4 fin.; v. the foll.:

    mixti neque inter se diducti colores,

    Cels. 2, 8 et saep.—With in:

    crudam materiam in corpus omne diduci, Cels. praef.: maxima flumina in rivos diducuntur,

    Quint. 5, 13, 13; cf.:

    domum in multos diductam recessus,

    id. 11, 2, 18. —
    B.
    In partic. milit. t. t., to separate the forces, in a good or (more freq.) in a bad sense; to divide, distribute; to disperse, scatter:

    diductis nostris paullatim navibus,

    Caes. B. C. 2, 6, 2:

    instruunt aciem diductam in cornua,

    Liv. 5, 38, 1 Drak.; cf.:

    diducta propere in cornua levis armatura est,

    id. 21, 55, 5:

    diductis in latera viribus,

    Front. Strat. 2, 3, 8 Oud.:

    ordines,

    id. ib. 2, 3, 12;

    2, 6, 4: copias,

    Caes. B. C. 3, 111, 2:

    cornua,

    Liv. 31, 21, 14:

    robur,

    Luc. 3, 584 Cort.; and poet.:

    choros,

    Verg. A. 5, 581:

    ubi Crassus animadvertit, suas copias propter exiguitatem non facile diduci,

    Caes. B. G. 3, 23, 7; 6, 34, 5; id. B. C. 3. 40, 2; Sall. J. 25, 9; Liv. 26, 41; Tac. A. 2, 11; 4, 2; Front. Strat. 4, 7, 31 et saep.—
    II.
    Trop. (mostly post-Aug.):

    cum diducaris ab eo, quicum libentissime vixeris,

    Cic. Inv. 1, 55 fin.; cf.:

    amicitias cohaerentes, Sen. de Ira, 2, 29: nuptias,

    id. Contr. 2, 13; cf.

    matrimonium,

    Suet. Oth. 3; and:

    si repudio diducta fuerit,

    Sen. Contr. 2, 10:

    diducta civitas ut civili bello,

    divided into parties, Tac. A. 4, 17; cf.

    below: in sterili jejunaque materia, eandem speciem laudis diducere ac spargere,

    Plin. Pan. 66, 1; cf.

    argumenta,

    Quint. 4, 2, 82; 5, 13, 12:

    nomina,

    id. 6, 3, 17 Spald.:

    litem domini et conductoris,

    i. e. to settle, adjust, Col. 3, 13, 12 et saep.—With in:

    assem in partes centum,

    Hor. A. P. 326:

    in tres partes medicina diducta est, Cels. praef.: haec omnia rursus in species,

    Quint. 2, 14, 5; cf. id. 5, 10, 61; 94 al.:

    divisionem in digitos,

    to tell off on one's fingers, id. 4, 5, 24 (coupled with partiri); cf.

    argumenta,

    id. 11, 1, 53:

    animum in tam multiplex officium,

    id. 20, 7, 9:

    ultio senatum in studia diduxerat,

    Tac. H. 4, 6; 2, 68; cf.:

    seditio in diversa consilia diduxerat vulgum,

    Curt. 9, 1; of classification, to divide: in tres partes medicinam, Cels. praef.

    Lewis & Short latin dictionary > diduco

  • 38 differo

    dif-fĕro, distŭli, dīlātum, differre ( inf. differrier, Lucr. 1, 1088. In tmesi:

    disque tulissent,

    Plaut. Trin. 4, 1, 14), v. a. and n.
    I.
    Act., to carry different ways; to spread abroad, scatter, disperse, separate (cf.: reicere, proferre, procrastinare, producere, ampliare, prorogare—class.).
    A.
    Lit.:

    scintillas agere ac late differre favillam,

    Lucr. 2, 675; cf.:

    favillam longe (ventus),

    id. 6, 692:

    nubila (vis venti),

    id. 1, 273; Verg. G. 3, 197:

    ignem (ventus),

    Caes. B. C. 2, 14, 2:

    casae venti magnitudine ignem distulerunt,

    id. B. G. 5, 43, 2:

    majorem partem classis (vis Africi),

    Vell. 2, 79, 2:

    rudentes fractosque remos (Eurus),

    Hor. Epod. 10, 6 et saep.; cf. Plaut. Trin. 4, 1, 14:

    nos cum scapha tempestas dextrovorsum Differt ab illis,

    id. Rud. 2, 3, 39; cf. Lucr. 1, 1088: cytisum, to plant apart, in separate rows = disserere, digerere, Varr. R. R. 1, 43; Col. 11, 3, 30 sq.; 38; 42 al.; cf.:

    ulmos in versum,

    Verg. G. 4, 144:

    ut formicae frustillatim (te) differant,

    Plaut. Curc. 4, 4, 20; cf.:

    insepulta membra (lupi),

    Hor. Epod. 5, 99; and:

    Mettum in diversa (quadrigae),

    Verg. A. 8, 643. —
    B.
    Trop.
    1.
    To distract, disquiet, disturb a person (only ante-class.): vorsor in amoris rota miser, Exanimor, feror, differor, distrahor, diripior, Plaut. Cist. 2, 1, 5:

    differor clamore,

    id. Ep. 1, 2, 15:

    cupidine ejus,

    id. Poen. 1, 1, 28; cf.:

    amore istius,

    id. Mil. 4, 4, 27:

    laetitia,

    id. Truc. 4, 1, 3:

    doloribus,

    Ter. Ad. 3, 4, 40.—Less freq. act.:

    aliquem dictis,

    to confound, Plaut. Ps. 1, 3, 125; cf. Ter. And. 2, 4, 5 Ruhnk.—
    2.
    To spread abroad, publish, divulge; with a personal object, to cry down, to defame (mostly anteclass. and post-Aug.; not in Cic., Caes., or Sall.).
    (α).
    With acc. rei: cum de me ista foris sermonibus differs, Lucil. ap. Non. 284, 16; cf.:

    rumores famam differant licebit nosque carpant,

    Varr. ib. 18:

    commissam libertatem populo Rom. sermonibus,

    Liv. 34, 49:

    promissum jus anulorum fama distulit,

    Suet. Caes. 33.—With acc. and inf.:

    ne mi hanc famam differant, Me dedidisse, etc.,

    Plaut. Trin. 3, 2, 63; Ter. Heaut. prol. 16; Nep. Dion. 10; Val. Fl. 1, 753.—With quasi and dependent clause:

    rumore ab obtrectatoribus dilato, quasi eundem mox et discruciatum necasset,

    Suet. Aug. 14 et saep.— Pass. impers.:

    quo pertinuit differri etiam per externos, tamquam veneno interceptus esset,

    Tac. A. 3, 12; cf. id. ib. 4, 25.—
    (β).
    With acc. pers.:

    aliquem pipulo,

    Plaut. Aul. 3, 2, 32 (cf. Varr. L. L. 7, § 103 Müll., and see pipulum): aliquem maledicendo sermonibus, Lucil. ap. Non. 284, 24:

    dominos variis rumoribus,

    Tac. A. 1, 4:

    te circum omnes alias puellas,

    to bring into disrepute with them, Prop. 1, 4, 22.—In the pass.: differor sermone miser, Caecil. ap. Gell. 2, 93, 10:

    alterna differor invidia,

    Prop. 1, 16, 48.—
    3.
    With reference to time, to defer, put off, protract, delay any thing; with a personal object also to put off, amuse with promises, get rid of (class. and very freq.).
    (α).
    With acc. rei:

    cetera praesenti sermoni reserventur: hoc tamen non queo differre, etc.,

    Cic. Q. Fr. 2, 8:

    differre quotidie ac procrastinare rem,

    id. Rosc. Am. 9 fin.:

    saepe vadimonia,

    id. Quint. 5 fin.:

    iter in praesentia,

    Caes. B. C. 3, 85, 4:

    pleraque (with omittere in praesens tempus),

    Hor. A. P. 44:

    distulit ira sitim,

    Ov. M. 6, 366 et saep.:

    differri jam hora non potest,

    Cic. Phil. 6, 7, 19:

    tempus,

    id. ib. 8, 8; id. Prov. Cons. 11 fin.; Liv. 3, 46; Ov. M. 1, 724 al.:

    diem de die,

    Liv. 25, 25 et saep.—With inf.:

    quaerere distuli,

    Hor. Od. 4, 4, 21; so Liv. 42, 2 (but not Suet. Caes. 81, where agere belongs to proposuerat, cf. id. Aug. 72; id. Calig. 49).—With quin:

    nihil dilaturi, quin periculum summae rerum facerent,

    Liv. 6, 22 fin.; so Suet. Caes. 4; with in and acc.:

    reliqua in crastinum,

    Cic. Rep. 2, 44 fin.:

    in posterum diem,

    id. Deiot. 7, 21; cf. Caes. B. C. 1, 65 fin.:

    in posterum,

    Cic. Verr. 2, 1, 32; Caes. B. G. 7, 11, 5:

    in aliud tempus,

    Cic. Brut. 87; Caes. B. C. 1, 86, 2:

    in adventum tuum,

    Cic. Fam. 2, 3 fin.:

    diem edicti in a. d. IV. Kal. Dec.,

    id. Phil. 3, 8, 20:

    curandi tempus in annum,

    Hor. Ep. 1, 2, 39 et saep. — Poet.:

    tropaea in pueros suos,

    to reserve for, Prop. 4, 6, 82.—Rarely with ad:

    aliquid ad crudelitatis tempus,

    Cic. Vat. 11 fin.; cf. the foll.—
    (β).
    With acc. pers.:

    sin autem differs me in tempus aliud,

    Cic. Fam. 5, 12, 10; Liv. 26, 51; 41, 8:

    differri non posse adeo concitatos animos,

    id. 7, 14:

    dilatus per frustrationem,

    id. 25, 25; cf.:

    aliquem variis frustrationibus,

    Just. 9, 6 fin.:

    Campanos,

    Liv. 26, 33:

    aliquem petentem,

    Suet. Vesp. 23 Ern.:

    caros amicos (opp. properare),

    Mart. 13, 55 et saep.— Poet.: vivacem anum, to preserve alive, i. e. to postpone her death, Ov. M. 13, 519; cf.:

    decimum dilatus in annum (belli) Hector erat,

    id. ib. 12, 76:

    aliquem in spem impetrandi tandem honoris,

    Liv. 39, 32:

    aliquem in septimum diem,

    Suet. Tib. 32; id. Caes. 82 Oud.; id. Aug. 44 fin. et saep.— Rarely with ad:

    legati ad novos magistratus dilati,

    Liv. 41, 8:

    aliquem ad finem muneris,

    Suet. Vit. 12:

    quas (legationes) par tim dato responso ex itinere dimisit, partim distulit Tarraconem,

    Liv. 26, 51.—Once with post:

    aliquid post bellum differre,

    Liv. 4, 6, 4.—
    (γ).
    Absol. Prov.: differ;

    habent parvae commoda magna morae,

    Ov. F. 3, 394.
    II.
    Neut., to differ, be different (esp. freq. since the Ciceron. period—cf.:

    discrepare, distare, interesse): qui re consentientes vocabulis differebant,

    Cic. Fin. 4, 2 fin.; cf.:

    naturis differunt, voluntate autem similes sunt,

    id. de Or. 2, 23: verbo [p. 575] differre, re esse unum, id. Caecin. 21, 59:

    distare aliquid aut ex aliqua parte differre,

    id. ib. 14:

    nihil aut non fere multum differre,

    id. Brut. 40 fin.:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85 et saep.:

    nec quicquam differre, utrumne... an, etc.,

    Hor. S. 2, 3, 251; cf.:

    quid enim differt, barathrone Dones quicquid habes, an? etc.,

    id. ib. 166.—
    (β).
    With ab:

    ita ut pauxillum differat a cavillulis,

    Plaut. Truc. 3, 2, 18:

    quidnam esset illud, quo ipsi (poëtae) differrent ab oratoribus,

    Cic. Or. 19, 66; id. Off. 1, 27 fin.:

    quid hoc ab illo differt?

    id. Caecin. 14:

    non multum ab hostili expugnatione,

    id. de Imp. Pomp. 5 fin.:

    multum a Gallica consuetudine,

    Caes. B. G. 5, 14; cf. ib. 6, 21; 6, 28, 5:

    hoc fere ab reliquis differunt, quod, etc.,

    id. ib. 6, 18, 3 et saep.—
    (γ).
    With inter (esp. impers.):

    si nihil inter deum et deum differt,

    Cic. N. D. 1, 29, 80; id. Off. 1, 28, 99; id. Fin. 4, 25, 70:

    nequid inter privatum et magistratum differat,

    id. Rep. 1, 43:

    ut non multum differat inter summos et mediocres viros,

    id. Off. 2, 8, 30: multa sunt alia, quae inter locum et locum plurimum differunt (for which, shortly before, inter locorum naturas quantum intersit), id. Fat. 4:

    haec cogitatione inter se differunt, re quidem copulata sunt,

    id. Tusc. 4, 11: inter se aliqua re, id. Opt. gen. 2, 6; id. N. D. 1, 7, 16; Caes. B. G. 1, 1, 2; 6, 11, 1; Quint. 12, 10, 22; 34; 67 et saep.:

    quae quidem inter se plurimum differunt,

    id. 5, 14, 27.—
    (δ).
    Rarely with cum:

    occasio cum tempore hoc differt,

    Cic. Inv. 1, 27:

    hoc genus causae cum superiore hoc differt, quod, etc.,

    id. ib. 2, 30, 92 Orell. N. cr.
    (ε).
    Likewise rarely, differre in aliqua re, Lucr. 3, 314; Nep. Ages. 7 fin.
    (ζ).
    Rarely, and only poet. or in post-Aug. prose, with dat.:

    quod pede certo Differt sermoni sermo merus,

    Hor. S. 1, 4, 48:

    tragico differre colori,

    id. A. P. 236; Quint. 2, 21, 10; Plin. 9, 35, 54, § 107; cf. id. 9, 8, 7, § 23.—Hence, diffĕ-rens, entis, P. a., different, superior:

    differentius nomen,

    a more excellent name, Vulg. Heb. 1, 4; in Quintilian subst. n. (opp. proprium), a difference, Quint. 5, 10, 55; 58; 6, 3, 66; 7, 3, 3; 25 sq.—
    * Adv.: diffĕren-ter, differently, Sol. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > differo

  • 39 difflo

    dif-flo, āvi, ātum, 1, v. a., to blow apart, disperse by blowing:

    flatu disturbare,

    Non. 97, 10 (ante- and post-class.): pars difflatur vento, Lucil. ap. Non. 97, 12:

    legiones spiritu,

    Plaut. Mil. 1, 1, 17: nubila (nimbi), Aus. Ephem. fin.:

    pulverem (ventus),

    Prud. Hamart. 388.—Fig., of political strife:

    difflantibus procellis rempublicam,

    Amm. 25, 9, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > difflo

  • 40 diffugio

    dif-fŭgĭo, fūgi, 3, v. n., to fly asunder, flee in different directions, to disperse, scatter (class.):

    diffugiebat enim varium genus omne ferarum,

    Lucr. 5, 1337 sq.; 3, 256; cf. id. 1, 762 sq.:

    vox una diffugit in multas aures,

    id. 4, 564:

    metu perterriti repente diffugimus,

    Cic. Phil. 2, 42, 108; id. Fam. 15, 1, 5; id. Off. 3, 32, 114; Suet. Caes. 82; Hor. C. 1, 35, 26; Verg. A. 2, 212; 4, 123; Ov. F. 2, 211; id. M. 7, 257 et saep.:

    diffugiunt stellae,

    id. ib. 2, 114; cf.:

    diffugere nives,

    to scatter, disappear, Hor. C. 4, 7, 1:

    mordaces sollicitudines,

    id. ib. 1, 18, 4:

    tota exterrita silvis Diffugiunt armenta,

    Verg. G. 3, 150; cf. id. A. 10, 804.—Designating the limit:

    spiritus unguenti suavis diffugit in auras,

    Lucr. 3, 223:

    in vicos passim suos,

    Liv. 21, 28; cf.:

    ad sua praesidia,

    Hirt. B. G. 8, 35 fin.:

    ad naves,

    Verg. A. 2, 399:

    per agros,

    Val. Fl. 3, 255.

    Lewis & Short latin dictionary > diffugio

См. также в других словарях:

  • dispersé — ⇒DISPERSÉ, ÉE, part. passé et adj. I. Part. passé de disperser. II. Emploi adj. A. Répandu ou jeté çà et là, au hasard. Des lambeaux, des débris, des fragments dispersés; des cendres dispersées; dispersé au vent, çà et là; rassemblé ou dispersé.… …   Encyclopédie Universelle

  • Disperse — Dis*perse , v. t. [imp. & p. p. {Dispersed}; p. pr. & vb. n. {Dispersing}.] [L. dispersus, p. p. of dispergere to strew, scatter. See {Sparse}.] 1. To scatter abroad; to drive to different parts; to distribute; to diffuse; to spread; as, the Jews …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Disperse — Genres Rock, Garage Rock Labels Route7Records Members Chelsey Pieratt Andy Higham Nic Higham Chris Billings Dustin Sanders …   Wikipedia

  • dispersé — dispersé, ée (di sper sé, sée) part. passé. 1°   Jeté, poussé çà et là. •   D un frère dans la mer les membres dispersés, CORN. Médée, I, 4. •   C est une mère ravie à ses enfants dispersés Qui leur tend de l autre vie Ces bras qui les ont bercés …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Disperse — Dis*perse , v. i. 1. To separate; to go or move into different parts; to vanish; as, the company dispersed at ten o clock; the clouds disperse. [1913 Webster] 2. To distribute wealth; to share one s abundance with others. [1913 Webster] He hath… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • disperse — I (disseminate) verb administer, allocate, apportion, assign, bestow in shares, bestrew, cast forth, cast off, circulate, consign, convey, deal, deal out, dispense, dispose, distribute, divide, dole, dole out, give away, give out among a number,… …   Law dictionary

  • disperse — late 14c., from L. dispersus, pp. of dispergere to scatter, from dis apart, in every direction (see DIS (Cf. dis )) + spargere to scatter (see SPARSE (Cf. sparse)). The Latin word is glossed in O.E. by tostregdan. Related: Dispersed; …   Etymology dictionary

  • disperse — *scatter, dissipate, dispel Analogous words: *separate, part, divide: *dismiss, discharge Antonyms: assemble, congregate (persons): collect (things) Contrasted words: *summon, convoke, convene, muster, cite, call …   New Dictionary of Synonyms

  • disperse — [v] distribute; scatter banish, besprinkle, break up, broadcast, cast forth, circulate, deal, diffuse, disappear, disband, disburse, discharge, dislodge, dismiss, dispel, disseminate, dissipate, dissolve, divvy*, dole out, eject, intersperse,… …   New thesaurus

  • disperse — ► VERB 1) go or distribute in different directions or over a wide area. 2) thin out and eventually disappear. 3) Physics divide (light) into constituents of different wavelengths. DERIVATIVES dispersal noun disperser noun dispersible adjective… …   English terms dictionary

  • disperse — [di spʉrs′] vt. dispersed, dispersing [ME dispersen < L dispersus, pp. of dispergere, to scatter abroad < dis , out + spargere, to scatter, strew: see SPARK1] 1. to break up and scatter in all directions; spread about; distribute widely 2.… …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»