-
81 magistra
măgistra, ae, f. [id.], a mistress, superior, conductress, directress, etc.I.Lit (very rare):II.ludo magistra esse,
school-mistress, instructress, Ter. Hec. 2, 1, 7.— A highpriestess, Inscr. Orell. 1501; 1519 sq.; 2427 sq.—Trop., a directress, conductress, instructress:nunc ego ad vos discipulus venio ad magistras,
Plaut. Stich. 1, 2, 32: vita rustica parsimoniae magistra est. Cic. Rosc. Am. 27, 75:philosophia magistra vitae,
id. Tusc. 5, 2, 5:historia, magistra vitae,
id. de Or. 2, 9, 36:lex quasi dux vitae et magistra officiorum,
id. N. D. 1, 15, 40:frigus formicā quidam expavere magistrā,
Juv. 6, 361:vita magistra,
id. 13, 22:arte magistrā,
with the aid of art, Verg. A. 8, 442:pietate magistrā,
Stat. Achil. 1 104.—Adj. ( poet.):artes magistrae,
Ov. H. 15, 82:jussis parere magistris,
Sil. 3, 387:clementia magistra,
Claud. 22, 22. -
82 Megareus
1.Mĕgărēus (quadrisyl.), a, um, adj. = Megareios, of or belonging to the city of Megara (in Megaris), Megarean (class.):Euclides Socratis discipulus, Megareus,
Cic. Ac. 2, 42, 129. -
83 Pacuus
Pācŭvĭus ( Pācŭus), i, m., the name of a Roman gens. So esp. Pacuvius, a celebrated Roman poet, a native of Brundisium, nephew of Ennius, and contemporary of P. Scipio Africanus, Cic. Opt. Gen. Or. 1, 1; id. Brut. 64, 229; id. Fin. 1, 2, 4; id. Or. 11, 36; Hor. Ep. 2, 1, 56; Quint. 10, 1, 97. He is also said to have distinguished himself as a painter, Plin. 35, 4, 7, § 19.—Sync. form: Pacui discipulus dicor, porro is fuit Enni, Enniu' musarum, Varr. ap. Non. 88, 4; Plin. 35, 4, 7, § 19 Jan.—Hence,II.Pā-cŭvĭānus, a, um, adj., Pacuvian:physicus,
Cic. Div. 1, 57, 131:testudo,
described by Pacuvius, Tert. Pall. 3:ex quibus est Pacuvianum illud: nam si qui, etc.,
that Pacuvian verse, Gell. 14, 1, 34. -
84 Pacuvianus
Pācŭvĭus ( Pācŭus), i, m., the name of a Roman gens. So esp. Pacuvius, a celebrated Roman poet, a native of Brundisium, nephew of Ennius, and contemporary of P. Scipio Africanus, Cic. Opt. Gen. Or. 1, 1; id. Brut. 64, 229; id. Fin. 1, 2, 4; id. Or. 11, 36; Hor. Ep. 2, 1, 56; Quint. 10, 1, 97. He is also said to have distinguished himself as a painter, Plin. 35, 4, 7, § 19.—Sync. form: Pacui discipulus dicor, porro is fuit Enni, Enniu' musarum, Varr. ap. Non. 88, 4; Plin. 35, 4, 7, § 19 Jan.—Hence,II.Pā-cŭvĭānus, a, um, adj., Pacuvian:physicus,
Cic. Div. 1, 57, 131:testudo,
described by Pacuvius, Tert. Pall. 3:ex quibus est Pacuvianum illud: nam si qui, etc.,
that Pacuvian verse, Gell. 14, 1, 34. -
85 Pacuvius
Pācŭvĭus ( Pācŭus), i, m., the name of a Roman gens. So esp. Pacuvius, a celebrated Roman poet, a native of Brundisium, nephew of Ennius, and contemporary of P. Scipio Africanus, Cic. Opt. Gen. Or. 1, 1; id. Brut. 64, 229; id. Fin. 1, 2, 4; id. Or. 11, 36; Hor. Ep. 2, 1, 56; Quint. 10, 1, 97. He is also said to have distinguished himself as a painter, Plin. 35, 4, 7, § 19.—Sync. form: Pacui discipulus dicor, porro is fuit Enni, Enniu' musarum, Varr. ap. Non. 88, 4; Plin. 35, 4, 7, § 19 Jan.—Hence,II.Pā-cŭvĭānus, a, um, adj., Pacuvian:physicus,
Cic. Div. 1, 57, 131:testudo,
described by Pacuvius, Tert. Pall. 3:ex quibus est Pacuvianum illud: nam si qui, etc.,
that Pacuvian verse, Gell. 14, 1, 34. -
86 probabilis
prŏbābĭlis, e, adj. [id.].I.Lit., that may be assumed, believed, or proved; likely, credible, probable (class.):II.probabile est id, quod fere fieri solet, aut quod in opinione positum est, aut quod habet in se ad haec quandam similitudinem, sive id falsum est, sive verum,
Cic. Inv. 1, 29, 46:quae probabilia videantur,
id. Fin. 5, 26, 76:est enim in his rebus aliquid probabile,
id. ib. 3, 17, 58; id. Ac. 2, 11, 33; 2, 63, 154:nihil est tam incredibile, quod non dicendo fiat probabile, id. Par. praef. 1: ratio,
id. Off. 1, 3, 8:conjectura et ratio,
id. Div. 2, 6, 16:probabilis et prope vera disputatio,
id. de Or. 1, 56, 240:causa,
id. Verr. 2, 5, 67, § 173:mendacium,
Liv. 40, 29:Causae,
Tac. A. 6, 14.—Transf., in gen., worthy of approval, pleasing, agreeable, acceptable, commendable, laudable, good, fit (class.).A.Of persons:B.C. Licinius probabilis orator: jam vero etiam probatus,
Cic. Brut. 76, 263:voce peracutā atque magnā, nec alia re ulla probabilis,
id. ib. 68, 241:discipulus,
id. de Or. 1, 28, 129:jucundior et probabilior populo orator,
id. ib. 2, 36, 153; Nep. Cat. 3, 1.—Of things concr. and abstr.:A. B.materia,
Cic. Fam. 3, 6, 18:nomen,
id. Caec. 25, 71:boves non minus probabiles animis, quam corporibus,
Col. 6, 1, 2:aqua maxime probabilis,
Plin. 31, 3, 23, § 38:gustus,
Col. 3, 2, 24:soli et caeli qualitas,
id. ib. 3, 1, 10:rosa nec odore, nec specie probabilis,
Plin. 21, 4, 10, § 18:genus orationis,
Cic. Part. 6, 19; Liv. 2, 13:mores,
Col. 6, 2, 14:vir ingenio sane probabili,
Cic. Brut. 48, 180.—Hence, adv.: prŏ-bābĭlĭter. -
87 recreo
rĕ-crĕo, āvi, ātum, v. a., to make or create anew, to remake, reproduce, restore, renew (very rare;II.syn.: reficio, reparo): lumen,
Lucr. 5, 759; 5, 277; cf. id. 5, 323:carnes,
Plin. 34, 15, 46, § 155. — Poet.: Athenae recreaverunt vitam legesque rogarunt, transformed, reformed life (by agriculture), Lucr. 6, 3; Lact. 7, 21; Sedul. 4, 289; cf., of baptism,
Paul. Nol. C. 21, 465; and, jocosely: illic homo homines non alit, verum educat Recreatque, he does not merely feed men, but fattens and transforms them (by much eating), Plaut. Men. 1, 1, 23. —In gen., to restore to a good condition, to revive, refresh, recruit, invigorate in body or mind; and, mid., to become refreshed or recruited, to recover, revive (freq. and class.; syn.: reficio, relevo, erigo, confirmo).A.In body: propterea capitur cibus, ut suffulciat artus Et recreet vires interdatus, Lucr. 4, 868; cf. Plin. 12, 1, 2, § 4:B.voculam,
Cic. Att. 2, 23, 1:ex vulnere,
id. Inv. 2, 51, 154; Liv. 29, 18:ex gravi morbo,
Cic. Red. ad Quir. 1, 4:aspectu smaragdi recreatur acies,
Plin. 37, 5, 16, § 63:lassitudines,
id. 22, 13, 15, § 32; cf.defectionem,
Tac. A. 6, 50:leni vento umerum,
Hor. C. 3, 20, 13:arbor aestivā recreatur aurā,
id. ib. 1, 22, 18:tenuatum corpus,
id. S. 2, 2, 84:potorem squillis,
id. ib. 2, 4, 58:semivivum ex acie elatum,
Nep. Eum. 4, 4:fessos maniplos,
Sil. 17, 194.—In mind:quae (litterae) mihi quiddam quasi animulae restillarunt: recreatum enim me non queo dicere,
revivified, Cic. Att. 9, 7, 1:reficere et recreare mentem,
id. Planc. 1, 2;so coupled with reficere,
id. Mil. 1, 2; cf.:(discipulus) mutatione recreabitur sicut in cibis, quorum diversitate reficitur stomachus,
Quint. 1, 12, 5:afflictum erexit, perditumque recreavit,
restored again to life, Cic. Imp. Pomp. 9, 23; cf.:provinciam afflictam, et perditam erigere atque recreare,
id. Verr. 2, 3, 91, § 212:ego recreavi afflictos animos bonorum,
id. Att. 1, 16, 8:res publica revirescat et recreetur,
id. Fam. 6, 10, 5:non recreatus neque restitutus populus,
id. Rosc. Am. 47, 137:recreatur civitas,
id. Rep. 1, 44, 68:(animus) cum se collegit atque recreavit,
has recovered itself, id. Tusc. 1, 24, 58:litteris sustentor et recreor,
id. Att. 4, 10, 1:Caesarem Pierio recreatis antro,
Hor. C. 3, 4, 40: spatium interponendum ad recreandos animos, * Caes. B. C. 3, 74 fin. et saep.:se ex magno timore,
Cic. Cat. 3, 4, 8:recreatus ex metu mortis,
id. Verr. 2, 5, 61, § 160:ab hoc maerore recreari,
id. Att. 12, 14, 2: se ab illo tumore, Auct. B. Alex. 37 fin.:veritas debilitata tandem aequitate talium virorum recreëtur,
Cic. Quint. 2, 4.—With gen.:recreatur animi,
App. M. 2, p. 119, 37; 5, p. 168, 21. -
88 saucio
I.Lit. (class. but rare; not in Cæs.;* 2.syn.: vulnero, laedo): Rubrius in turbā sauciatur,
Cic. Verr. 2, 1, 26, § 67; id. Vatin. 5, 13: ut ictu tragulae sauciaretur, Sall. Fragm. ap. Non. 398, 8 (Hist. 2, 19 Dietsch):aliquem virgis,
Plaut. Rud. 3, 4, 53:ungue genas,
Ov. A. A. 3, 708: radices, Cato ap. Plin. 17, 22, 35, § 198:sive quis sauciatus in opere noxam ceperit,
Col. 11, 1, 18.—In partic., pregn., to kill:B.meus discipulus valde amat illum, quem Brutus noster sauciavit,
has stabbed, mortally wounded, Cic. Att. 14, 22, 1.—Transf. (acc. to saucius, II. B. 2.), of the cultivation of the soil, to dig into, tear up the ground:2.sauciet ut duram vomer aduncus humum,
Ov. R. Am. 172:terrae summam partem levi vomere,
Col. 2, 2, 23; cf. the words vulnero, vulnus, cicatrix, etc.—To prune, trim:3.saucianda ferro est atque exulceranda vitis in eā parte,
Col. 4, 24, 17:obliquam vitem plerumque sauciat et interdum praecidit,
id. 4, 4, 2.—Poet., with se (cf. vulg. Engl., to get shot), to get drunk: haec anus admodum friguttit nimirum sauciavit se flore Liberi, Auct. ap. Fulg. 562, 25; cf.II.percutio, in the same sense,
Plaut. Cas. 3, 5, 20.— -
89 semidoctus
sēmĭ-doctus, a, um, adj., half-taught, half-learned:discipulus,
Plaut. As. 1, 3, 74:haec ut et properans et apud doctos et semidoctus ipse percurro,
Cic. de Or. 2, 42, 178:grammaticus,
Gell. 15, 9, 6:manus villici,
Mart. 10, 92, 5. -
90 APPRENTICE
[N]DISCIPULUS (-I) (M)DISCIPULA (-AE) (F)TIRO (-ONIS) (M) -
91 DISCIPLE
[N]DISCIPULUS (-I) (M)AUDITOR (-ORIS) (M)ALUMNUS (-I) (M)- FEMALE DISCIPLE -
92 FOLLOWER
[N]MILES (-ITIS) (M)SECTATOR (-ORIS) (M)ADSECULA (-AE) (M)ASSECULA (-AE) (M)ASSECLA (-AE) (M)ADSECLA (-AE) (M)DISCIPULUS (-I) (M)CONSECTANEUS (-I) (M) -
93 LEARNER
[N]DISCIPULUS (-I) (M)DISCIPULA (-AE) (F) -
94 PUPIL
[N]SCHOLASTICUS (-I) (M)AUDITOR (-ORIS) (M)DISCIPULA (-AE) (F)DISCIPULUS (-I) (M)PUPILLA (-AE) (F)PUPULA (-AE) (F)- FEMALE PUPIL- PUPILS -
95 SCHOLAR
[N]DISCIPULUS (-I) (M)PHILOLOGUS (-I) (M)LITTERATOR (-ORIS) (M)LITERATOR (-ORIS) (M)CLERICUS (-I) (M)SCOLASTICUS (-I) (M)- FEMALE SCHOLAR- SCHOLARS -
96 SCHOOLBOY
[N]DISCIPULUS (-I) (M) -
97 STUDENT
[N]ALUMNUS (-I) (M)DISCIPULUS (-I) (M)DISCIPULA (-AE) (F)SCHOLASTICUS (-I) (M)CLERICUS (-I) (M)SCOLASTICUS (-I) (M)- FELLOW STUDENT -
98 TRAINEE
[N]DISCIPULUS (-I) (M)
См. также в других словарях:
discipulus — index disciple Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
DIONYSIUS — I. DIONYSIUS Corinth. terram versu descripsit. An. fil. Diogenis? II. DIONYSIUS Corinthior. Praesul sub M. et L. Antoninis, vit doctrinâ et sanctitate clarus, scripsit epistolas quasdam valde laudatas. Hieron. Pinyt. graviter monuit, ne grave… … Hofmann J. Lexicon universale
PLATONICI — post saepius variatam Academiam, (cui omnium sententiâ triplici, Veteri, Mediae ac Novae, quidam quartam ac quintam addunt, qua de re supra in voce Academia) pro Academicis, subsequenti aevô, dici maluêre, qui Platonis dogmatibus insisterent… … Hofmann J. Lexicon universale
discipol — DISCÍPOL, discipoli, s.m. Persoană care trăieşte în preajma unui maestru, primind învăţăturile lui şi adesea continuându le şi dezvoltându le. ♦ Persoană care adoptă, urmează şi continuă doctrina, învăţătura, principiile cuiva. [var.: discípul… … Dicționar Român
discípulo — (Del lat. discipulus.) ► sustantivo 1 ENSEÑANZA Persona que aprende en una escuela o directamente de un maestro: ■ fue discípulo suyo en la universidad; los discípulos de Jesús. SINÓNIMO alumno colegial educando escolar estudiante … Enciclopedia Universal
disciple — [ disipl ] n. • deciple XIIe; lat. ecclés. discipulus, en lat. class. « élève » 1 ♦ Personne qui reçoit, a reçu l enseignement (d un maître). ⇒ écolier, élève. Aristote, disciple de Platon. Les disciples de Jésus Christ, qui l ont accompagné… … Encyclopédie Universelle
AESCHINES — I. AESCHINES Atheniensis Orator, Demosthenis aemulus, cuius orationes tres exstant, Charites Graecis, et aliquot epistolae, Musae dictae. Praeter hunc alii septem clarûere. Primus, Philosophus, Socratis discipulus. Secundus, qui artem Oratoriam… … Hofmann J. Lexicon universale
ANAXAGORAS Clazomenius Philosophus — Anaximenis discipulus, ob ingenii subtilitatem, Spiritus dictus, in Physicis praecellens. Socratis, Periclis, Europidis Praeceptor. Hic non modo generis gloriâ et divitiis, verum animi quoque magnitudine clarisrissimus, totum patrimonium suis… … Hofmann J. Lexicon universale
ASCLEPIADES — I. ASCLEPIADES Historicus Cyprius, tempore quô Pygmalion regnabat in Oriente, quô tempore seribit esum carnium non fuisse. Hieron. l. 2. adversus Iovinianum, ex Porphyrio. Vide Voss. Hist. Graec. l. 4. p. 506. 507. II. ASCLEPIADES Myrleanus… … Hofmann J. Lexicon universale
COLOTES — I. COLOTES Epicteti discipulus primarius, cuius dogmata Plot. librô editô solide refutat. II. COLOTES sculptor fuit eximius, cuius opus Aeculapii simulacrum ex ebore factum, aspectu sane mirandum, in quodam Boeotiae vico asservari tradit Strabo,… … Hofmann J. Lexicon universale
PROCLUS — I. PROCLUS Haereticus, discipulus Montani, a Gaio, homine erudito, coram Zephirino Episcopo Romano convictus. Laudatur impense a Tertulliano, qui ab eo Montani deliria hausisse creditur. Euseb. Hist. l. 6. Hieron. de Scr. Eccl. in Gaio. Baronius … Hofmann J. Lexicon universale