-
41 dilapidation
n. 1. распаѓање, дотраеност (на градба)2. скапаност, дотраеност (на возило)3. dilapidations pl. brit. lawказна (за направена штета во изнајмен стан/куќа) -
42 dilapidation
n. förfall, förstörelse -
43 dilapidation
• dotrajalost; izanđali predmeti; izanđalost; kvarenje; oronulost; pohabanost; straćara -
44 dilapidation
• rappeutuminen• rappiotila -
45 dilapidation
• rozpad• chátrání -
46 dilapidation
noun1) полуразрушенное состояние; обветшание; упадок2) приведение в полуразрушенное состояние3) разорение* * *(n) обветшание; полуразрушенное состояние* * *бессмысленная трата, расточение; разорение* * *[di·lap·i·da·tion || dɪ‚læpɪ'deɪʃn] n. обветшание, ветхость, упадок, полуразрушенное состояние* * *ветхостьветшаниекамнепадобветшаниеразорениеупадок* * *1) бессмысленная трата 2) а) разрушение, обветшание (здания) б) приведение в состояние упадка, приведение в полуразрушенное состояние 3) геол. а) камнепад б) осколки породы -
47 dilapidation
Англо-русский словарь по экономике и финансам > dilapidation
-
48 dilapidation
-
49 dilapidation
-
50 dilapidation
• срутване -
51 dilapidation
lagunemine, kulumine -
52 dilapidation
[dɪˌlæpɪ'deɪʃ(ə)n]nста́рість; напівзруйнова́ний стан -
53 dilapidation
обветшание; ветхостьEnglish-Russian dictionary of technical terms > dilapidation
-
54 dilapidation
rongálás, rongálódás -
55 dilapidation
s rasipanje, traćenje; rasipnost; trošenje; razaranje, pustošenje;rasklimanost propast, slom, rasulo; ruševnost, trošnost -
56 dilapidation
s.1 ruina, grave deterioro (de edificio, coche)2 despilfarro, pérdida, derroche. -
57 dilapidation
ветхостьветшаниекамнепадобветшаниеразорениеупадок -
58 dilapidation
1. n ветшание, обветшание2. n ветхость, обветшалость; полуразрушенное состояние3. n юр. повреждение; нанесение ущерба недвижимой собственностиto pay for dilapidations — возмещать убытки за ущерб, причинённый недвижимой собственности
4. n камнепадСинонимический ряд:1. deterioration (noun) deterioration; erosion; rubbing off; wear; wearing away2. disintegration (noun) decay; destruction; disintegration; remnants; ruin -
59 DILAPIDATION
[N]RUINA (-AE) (F) -
60 dilapidation
См. также в других словарях:
dilapidation — [ dilapidasjɔ̃ ] n. f. • 1465, rare av. 1762; lat. dilapidatio ♦ Action de dilapider. Dilapidation d un héritage. ⇒ dissipation. ♢ Gaspillage. « Une politique de dilapidation forcenée des richesses naturelles du monde » (Siegfried). ⊗ CONTR.… … Encyclopédie Universelle
Dilapidation — Di*lap i*da tion, n. [L. dilapidatio: cf. F. dilapidation.] 1. The act of dilapidating, or the state of being dilapidated, reduced to decay, partially ruined, or squandered. [1913 Webster] Tell the people that are relived by the dilapidation of… … The Collaborative International Dictionary of English
Dilapidation — is a term meaning in general a falling into decay, but more particularly used in the plural in English law for the waste committed by the incumbent of an ecclesiastical living the disrepair for which a tenant is usually liable when he has agreed… … Wikipedia
dilapidation — [də lap΄ə dā′shən] n. 〚ME dilapidacioun < LL dilapidatio〛 1. a dilapidating or becoming dilapidated 2. a dilapidated condition SYN. RUIN * * * See dilapidate. * * * … Universalium
dilapidation — index decline, deterioration, detriment, disrepair, dissolution (disintegration), spoilage, wear and tear … Law dictionary
dilapidation — DILAPIDATION. sub. f. Dépense folle et désordonnée … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
dilapidation — early 15c., from L.L. dilapidationem (nom. dilapidatio) a squandering, noun of action from pp. stem of L. dilapidare throw away, squander, waste, lit. pelt with stones (thus ruin, destroy ) or else scatter like stones, from dis asunder (see DIS… … Etymology dictionary
dilapidation — [də lap΄ə dā′shən] n. [ME dilapidacioun < LL dilapidatio] 1. a dilapidating or becoming dilapidated 2. a dilapidated condition SYN. RUIN … English World dictionary
dilapidation — (di la pi da sion ; en vers, de six syllabes) s. f. Action de dilapider. La dilapidation des finances de l État. Coupable de dilapidation. ÉTYMOLOGIE Lat. dilapidationem, de dilapidare, dilapider … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
DILAPIDATION — s. f. Dépense excessive et désordonnée. La dilapidation des finances de l État … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
DILAPIDATION — n. f. Action de dilapider. La dilapidation des finances de l’état. Il s’était rendu coupable de plusieurs dilapidations … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)