Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

diffamat

  • 1 diffamateur

    diffamat|eur, -rice difamatœʀ, tʀis]
    nome masculino, feminino
    difamador, -a m., f.; caluniador, -a m., f.
    adjectivo
    difamador

    Dicionário Francês-Português > diffamateur

  • 2 diffamazione sf

    [diffamat'tsjone]
    (vedi vb) slander; libel

    Dizionario Italiano-Inglese > diffamazione sf

  • 3 diffamazione

    f defamation of character
    * * *
    diffamazione s.f. defamation, slander, libel, calumny: querela per diffamazione, libel suit (o action for libel); diffamazione a mezzo stampa, libel.
    * * *
    [diffamat'tsjone]
    sostantivo femminile libel, defamation, smear
    * * *
    diffamazione
    /diffamat'tsjone/
    sostantivo f.
    libel, defamation, smear; causa per diffamazione libel suit.

    Dizionario Italiano-Inglese > diffamazione

  • 4 diffamo

    dif-fāmo, āvī, ātum, āre (dis u. fama), unter die Leute bringen, I) im üblen Sinne, etwas ruchbar machen, jmd. verschreien, verlästern, verunglimpfen, verleumden, adulterium, Ov.: prava, üble Gerüchte verbreiten, Tac.: alqm procacibus scriptis, Tac.: alqm probris, Apul.: homo quispiam turpitudine pristinae vitae diffamatissimus (höchst verschrien, verrufen), Gell. 18, 3, 3. (Hertz defamatissimus). – diffamat (er verbreitet das üble Gerücht) m. folg. Acc. u. Infin., Apul. met. 4, 10. – II) im guten Sinne, a) übh.: sermonem, Vulg. Marc. 1, 45. – b) preisen, feiern, deus diffamatur, Augustin. de mor. ecl. 14: diffamatā et praevalescente religione Christianā, Augustin. de civ. dei 2, 21: venator studiis popularibus diffamatus, Augustin. conf. 4, 14.

    lateinisch-deutsches > diffamo

  • 5 diffamo

    dif-fāmo, āvī, ātum, āre (dis u. fama), unter die Leute bringen, I) im üblen Sinne, etwas ruchbar machen, jmd. verschreien, verlästern, verunglimpfen, verleumden, adulterium, Ov.: prava, üble Gerüchte verbreiten, Tac.: alqm procacibus scriptis, Tac.: alqm probris, Apul.: homo quispiam turpitudine pristinae vitae diffamatissimus (höchst verschrien, verrufen), Gell. 18, 3, 3. (Hertz defamatissimus). – diffamat (er verbreitet das üble Gerücht) m. folg. Acc. u. Infin., Apul. met. 4, 10. – II) im guten Sinne, a) übh.: sermonem, Vulg. Marc. 1, 45. – b) preisen, feiern, deus diffamatur, Augustin. de mor. ecl. 14: diffamatā et praevalescente religione Christianā, Augustin. de civ. dei 2, 21: venator studiis popularibus diffamatus, Augustin. conf. 4, 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > diffamo

  • 6 diffamazione

    diffamazione
    diffamazione [diffamat'tsio:ne]
      sostantivo Feminin
    Verleumdung Feminin; giurisprudenza üble Nachrede

    Dizionario italiano-tedesco > diffamazione

  • 7 diffamazione

    sf [diffamat'tsjone]
    (vedi vb) slander; libel

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > diffamazione

  • 8 diffamo

    dif-fāmo, āvi, ātum, 1, v. a. [fama], to spread abroad by an ill report; to publish, divulge.
    I.
    Prop. (rare and not anteAug.):

    vulgat adulterium diffamatumque parenti Indicat,

    Ov. M. 4, 236; cf.

    prava,

    Tac. A. 14, 22:

    nomen pessimum super virginem,

    Vulg. Deut. 22, 19.—
    B.
    To decry, defame, malign:

    viros feminasque procacibus scriptis,

    Tac. A. 1, 72; cf.:

    aliquem probroso carmine,

    id. ib. 15, 49: aliquem probris, Ap. M. 1, p. 107; Vulg. Matt. 9, 31.— With acc. and inf.: diffamat, incendio repentino domum suam possideri, Ap. M. 4, p. 147.—
    II.
    To declare, make known, proclaim widely (late Lat.):

    Deus diffamatur,

    Aug. de Morib. Eccl. 14:

    sermonem,

    Vulg. Marc. 1, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > diffamo

  • 9 diffamazione

    diffamazione [diffamatˈtsioːne]
    sost f клевета ж

    Grande dizionario italiano-bulgaro > diffamazione

См. также в других словарях:

  • Provocation — (v. lat.), 1) so v.w. Appellation an einen andern Richter, so Provocatio ad populum, das Rechtsmittel, vermittelst dessen jeder römische Bürger gegen eine Strafverfügung der öffentlichen Criminalgerichte (Judicia publica) an die Entscheidung des… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Diffamiren — (v. lat.), verleumden, schmähen. Daher Diffamation, das Verbreiten nachtheiliger Gerüchte u. bes. das sich Berühmen von Ansprüchen an eine bestimmte Person; Diffamant (Diffamator), der Verleumder od. Berühmer; Diffamat, der Verleumdete,… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Verklagen — Verklagen, gegen Jemanden eine Klage (s.d.) anbringen. Wer dies im Wege des ordentlichen Civilprocesses thut, heißt der Kläger (Actor), der Gegentheil Verklagter (Reus); im summarischen Processe werden dafür die Ausdrücke Implorant (Impetrant) u …   Pierer's Universal-Lexikon

  • defamation — /def euh may sheuhn/, n. the act of defaming; false or unjustified injury of the good reputation of another, as by slander or libel; calumny: She sued the magazine for defamation of character. [1275 1325; ME; r. (by analogy with DEFAME) ME… …   Universalium

  • defamatory — 1590s, from M.Fr. diffamatoire, M.L. diffamatorius tending to defame, from diffamat , pp. stem of diffamare (see DEFAME (Cf. defame)) …   Etymology dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»