-
1 Dieb
m (1) oğru -
2 anzeigen
vt 1. bildirmək, məlumat vermək; 2. elan etmək, xəbər vermək, den Empfang \anzeigen alğını təsdiq etmək; 3. faş etmək; şeytanlamaq; einen Dieb \anzeigen oğrunu ifşa etmək; 4.: das zeigt nichts Gutes an bundan yaxşı şey gözləmək olmaz; es für angezeigt halten nəyisə münasib hesab etmək -
3 aufheben
I vt 1. qaldırmaq; 2. qurtarmaq; die Tafel / den Tisch \aufheben naharı bitirmək, masadan durmaq; die Sitzung \aufheben iclası bağlamaq; die Belagerung \aufheben mühasirəni götürmək; die Schule \aufheben məktəbi bağlamaq; 3. ləğv etmək, aradan qaldırmaq; yox etmək; Aufgeschoben heißt nicht aufgehoben ata. söz. Uzatmaq ayrı, yox demək ayrı, uzatmaq hələ yox demək deyil; 4. tutmaq; məhv etmək (quldur dəstəsini); einen Dieb \aufheben oğrunu tutmaq, yaxalamaq; 5. üstünü açmaq (sui-qəsdin); 6. saxlamaq, təmin etmək; seine Sachen \aufheben şey-şüylərini yığışdırmaq; das Kind ist (dort) gut aufgehoben uşağa (orda) yaxşı baxırlar; 7. riyaz. ixtisar etmək; einen Bruch \aufheben kəsri ixtisar etmək; Il sich \aufheben riyaz. islah olunmaq -
4 Stehler
m (6) bax: Dieb
См. также в других словарях:
Dieb(in) — Dieb(in) … Deutsch Wörterbuch
Dieb — der; (e)s, e; jemand, der etwas stiehlt <einen Dieb fangen, fassen, auf frischer Tat ertappen>: Der Dieb erbeutete Schmuck im Wert von tausend Mark; Haltet den Dieb! || K : Diebesbande, Diebesbeute; Diebsgesindel || K: Autodieb, Fahrraddieb … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Dieb — Sm std. (8. Jh.), mhd. diep, ahd. diob, thiob, as. thiob Stammwort. Aus g. * þeuba m. Dieb , auch in gt. þiufs, anord. þjófr, ae. þēof, afr. thiāf. Herkunft unklar. Dieb bezeichnet im Germanischen denjenigen, der einem anderen etwas wegnimmt… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Dieb — Dieb: Die Herkunft des gemeingerm. Wortes mhd. diep, diup, ahd. diob, thiob, got. Þiubs, engl. thief, schwed. tjuv ist nicht sicher geklärt. Vielleicht gehört es im Sinne von »Sichniederkauernder« zu der idg. Wurzel *teup »sich niederkauern, sich … Das Herkunftswörterbuch
Dieb — Dieb, 1) s. Diebstahl; 2) so v.w. Sperling; 3) Käfer, so v.w. Kräuter od. Insectendieb (Ptinus Fur.), ein bekannter Käfer aus der Gattung Bohrkäfer, s.d … Pierer's Universal-Lexikon
Dieb — Dieb, Käfer, s. Holzbohrer … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Dieb — Dieb, Käfer, s. Holzfresser … Kleines Konversations-Lexikon
Dieb — ↑Ganove … Das große Fremdwörterbuch
Dieb — der; [e]s, e … Die deutsche Rechtschreibung
Dieb — [Basiswortschatz (Rating 1 1500)] Auch: • Diebin Bsp.: • Diebe waren in der Nacht gekommen. • Ein paar Diebe brachen in das Haus ein … Deutsch Wörterbuch
Dieb — 1. Ae Dieb hot ä gruss Racht. (Oberharz.) – Lohrengel, I, 8. 2. Alte Diebe sehen den Jungen gnau auf die Schantze. – Schottel, 1145a. 3. An der Diebe Schwören darf man sich nicht kehren. 4. Auch ein kluger Dieb wird gefangen. 5. Auch einem klugen … Deutsches Sprichwörter-Lexikon