-
21 deerro
dĕ-erro (in the poets dissyllabic, Lucr. 1, 711; Verg. E. 7, 7 al.), āvi, ātum, 1, v. n., to wander away, stray, go astray, go the wrong way, lose one's way (rare, but class.).I.Lit.:b.deerrare a patre,
Plaut. Men. 5, 9, 54 (for which aberrare a patre, id. ib. prol. 31): qui in itinere deerravissent, * Cic. Ac. Fragm. ap. Lact. 6, 24;for which itinere,
Quint. 10, 3, 29: vir gregis ipse caper deerraverat, * Verg. E. 7, 7:equi deerantes via,
Sen. Hippol. 1070.—Of inanimate subjects, Lucr. 3, 873:II.jaculantium ictus deerraturos negant,
Plin. 28, 8, 27, § 100:si potus cibusve in alienum deerravit tramitem,
id. 11, 37, 66, § 176.—Trop., to err, stray, deviate:magnopere a vero,
Lucr. 1, 712:ab eo quod coeperimus exponere,
Auct. Her. 1, 9, 14:verbis,
Quint. 12, 10, 64:significatione,
id. 1, 5, 46:quia sors deerrabat ad parum idoneos,
fell upon improper persons, Tac. A. 13, 29.— Pass. impers.:ubi semel recto deerratum est,
Vell. 2, 3 fin.—Absol.:multos enim deerrasse memoria prodidit,
Col. 1, 4, 6; Quint. 11, 2, 32. -
22 deliro
dē-līro, āre, v. n. [de-lira, to go out of the furrow; hence],I.Lit., to deviate from a straight line:II.nil ut deliret amussis,
Aus. Idyll. 16, 11; cf. Plin. 18, 20, 49, § 180.—Trop. (cf. Vel. Long. p. 2233 P.), to be crazy, deranged, out of one's wits; to be silly, to dote, rave (class.):delirat linguaque mensque,
Lucr. 3, 454:falli, errare, labi, decipi tam dedecet quam delirare et mente esse captum,
Cic. Off. 1, 27, 94;so with desipere and dementem esse,
id. N. D. 1, 34, 94: Am. Delirat uxor. So. Atra bili percita est, Plaut. Am. 2, 2, 95 sq.:senex delirans,
Ter. Ad. 4, 7, 43:morbo delirantes,
Lucr. 5, 1158; cf.timore,
Ter. Ph. 5, 8, 8:in extis totam Etruriam delirare,
Cic. Div. 1, 18, 35:Stertinium deliret acumen,
Hor. Ep. 1, 12, 20.—With acc. respect.:quicquid delirant reges plectuntur Achivi,
whatever folly the kings commit, id. ib. 1, 2, 14. -
23 demuto
dē-mūto, āvi, ātum, 1, v. a. and n.I.Act., to change, alter, and sometimes to alter for the worse, to make worse (repeatedly in Plaut. and in post-Aug. prose; otherwise rare; not in the Ciceronian period): voces demutat, Cato ap. Macr. S. 2, 10 med.; cf.:II.orationem meam,
Plaut. Mil. 4, 7, 8:imperium tuum,
id. Men. 5, 2, 118:sententiam nostram in iis,
Gell. 17, 1, 6:caro demutata, Tert. Res. carn. 55 al.: placitum instituto flaminum nihil demutari,
Tac. A. 4, 16:si demutant mores ingenium tuum,
to make worse, Plaut. Trin. 1, 2, 36.—Neutr., to change one's mind or purpose:2.non demutabo,
Plaut. Ps. 1, 5, 142; id. ib. 153; cf.: prorsus nihilum de aliqua re, Jul. Val. rer. gest. Alex. 1, 13.—To change, alter, become different (with atque or ab —3.very rare): numquid videtur demutare atque ut quidem dixi esse, etc.,
Plaut. Mil. 4, 3, 37; cf. id. Stich. 5, 4, 43; Ap. Mag. p. 284, 17.—To deviate, depart:(fama) demutans de veritate,
Tert. Apol. 7. -
24 descendo
dē-scendo, di, sum, 3 ( perf. redupl.: descendidit, Valer. Antias ap. Gell. 7, 4 fin.; and, descendiderant, Laber. ib.; perf.: desciderunt, Inscr. Frat. Arv. 13 Henzen.), v. n., to come down; and of inanimate subjects, to fall, sink down, to descend, opp. to ascendo (class. and freq.).I.Lit.A.In gen.:B.ex equo,
to alight, Cic. de Sen. 10, 34; Auct. B. Hisp. 15, 2;for which, equo,
Sall. Hist. Fragm. 5, 13:sicut monte descenderat,
id. J. 50, 2:e curru,
Suet. Tib. 20:e tribunali,
id. Claud. 15:de rostris,
Cic. Vatin. 11:de templo,
Liv. 44, 45:de caelo,
id. 6, 18;for which, caelo,
Hor. Od. 3, 4, 1:e caelo,
Juv. 11, 27:caelo ab alto,
Verg. A. 8, 423; cf.:vertice montis ab alto,
id. ib. 7, 675; and:ab Histro (Da cus),
id. G. 2, 497:ab Alpibus,
Liv. 21, 32, 2; 27, 38, 6:monte,
Verg. A. 4, 159:aggeribus Alpinis atque arce Monoeci,
id. ib. 6, 831:antro Castalio,
Ov. M. 3, 14:per clivum,
id. F. 1, 263 et saep.—Indicating the terminus ad quem:in mare de caelo,
Lucr. 6, 427:Juppiter in terras,
id. 6, 402:in pon tum,
Sil. 1, 607; 15, 152; cf.:caelo in hibernas undas,
Verg. G. 4, 235:caelo ad suos honores templaque, etc.,
Ov. F. 5, 551:in aestum,
Lucr. 6, 402:in inferiorem ambulationem,
Cic. Tusc. 4:in campos,
Liv. 6, 737; cf. Curt. 9, 9:in Piraeum,
Quint. 8, 6, 64 et saep.:ad naviculas,
Cic. Ac. 2, 48 fin.:ad genitorem imas Erebi descendit ad umbras,
Verg. A. 6, 404:sinus vestis infra genua,
Curt. 6, 5 et saep. Poet. also with dat.:nocti, i. e. ad inferos,
Sil. 13, 708; cf.Erebo,
id. 13, 759.—With sup.:per quod oraculo utentes sciscitatum deos descendunt,
Liv. 45, 27, 8.— Absol.:turbo descendit,
Lucr. 6, 438; cf. Verg. E. 7, 60:asta ut descendam (sc. ex equo),
dismount, alight, Plaut. As. 3, 3, 120; Suet. Galb. 18:descendens (sc. e lecto),
Tib. 1, 5, 41:descendo (sc. de arce),
Verg. A. 2, 632:umbrae descendentes (sc. ad inferos),
Stat. S. 5, 5, 41.— Poet.: trepidi quoties nos descendentis arenae vidimus in partes, i. e. that seemed to sink as the wild beasts rose from the vaults, Calp. Ecl. 7, 69.—In partic.1.To go down, to go, to come, sc. from the dwelling-houses (which in Rome were mostly situated on eminences) to the forum, the comitia, etc.: in forum descendens, Crass. ap. Cic. de Or. 2, 66, 267; so, ad forum, Cic. Fragm. ap. Non. 538, 26; Q. Cic. Petit. cons. 14; Valer. Antias ap. Gell. 7, 9 fin.; Liv. 24, 7; 34, 1; cf.:b.fuge, quo descendere gestis,
Hor. Ep. 1, 20, 5;Orell. ad loc.: ad comitia,
Suet. Caes. 13 al.:de palatio et aedibus suis,
Cic. Rosc. Am. 46.— Absol.:hodie non descendit Antonius,
Cic. Phil. 2, 6, 15; id. Verr. 2, 2, 38; Liv. 2, 54; Sen. Ben. 3, 27 al. —Transf.:c.in causam,
Cic. Phil. 8, 2; Liv. 36, 7; Tac. H. 3, 3:in partes,
id. A. 15, 50. —Of land, etc., to sink, fall, slope:d.regio,
Val. Fl. 1, 538.—Of forests whose wood is brought to the plain, Stat. Ach. 2, 115:e.Caucasus,
Val. Fl. 7, 55.—Of water conveyed in pipes, to fall:2.subeat descendatque,
Plin. 31, 6, 31, § 57; cf.of the sea: non magis descenderet aequor,
Luc. 5, 338.—In milit. lang., to march down, sc. from an eminence [p. 555] into the plain:b.ex superioribus locis in planitiem,
Caes. B. C. 3, 98; cf. id. ib. 3, 65, 2:qua (sc. de monte),
Sall. J. 50, 3:inde (sc. de arce),
Liv. 32, 32; cf. id. 7, 29:in aequum locum,
Caes. B. G. 7, 53, 2;for which, in aequum,
Liv. 1, 12:in campum omnibus copiis,
id. 23, 29:in plana,
Front. Strat. 2, 5, 18:ad Alexandriam,
Liv. 45, 12 et saep.— Absol., Liv. 44, 5; Front. Strat. 3, 17, 9:ad laevam,
Sall. J. 55 al. —With supine:praedatum in agros Romanos,
Liv. 3, 10, 4; 10, 31, 2.—Hence,Transf.:3.in aciem,
to go into battle, to engage, Liv. 8, 8; 23, 29; Front. Strat. 1, 11, 11 al.:in proelium,
id. ib. 2, 1, 10; Just. 21, 2, 5:in certamen,
Cic. Tusc. 2, 26:ad pugnam, ad tales pugnas,
Val. Fl. 3, 518; Juv. 7, 173; Front. Strat. 2, 1, 11; 2, 5, 41;and even, in bellum,
Just. 15, 4, 21; 38, 8, 1; cf.:in belli periculum,
id. 15, 1, 2.—In medic. lang., of the excrements: to pass off, pass through, Cels. 2, 4 fin.:4.olera,
id. 1, 6:alvus,
id. 2, 7.—Pregn., to sink down, penetrate into any thing (freq. only after the Aug. per.;5.not in Cic. and Caes.): ferrum in corpus,
Liv. 1, 41; cf. Sil. 16, 544:toto descendit in ilia ferro,
Ov. M. 3, 67:(harundo) in caput,
Luc. 6, 216; cf.:in jugulos gladiis descendebant (hostes),
Flor. 3, 10, 13:ense in jugulos,
Claud. B. Get. 601:in terram (fulmen),
Plin. 2, 55, 56, § 146:in rimam calamus,
id. 17, 14, 24, § 102:subjacens soli duritia non patitur in altum descendere (radices), lapathi radix ad tria cubita,
Plin. 19, 6, 31, § 98 et saep.:toto corpore pestis,
Verg. A. 5, 683:galeas vetant descendere cristae,
to sink down, Stat. Th. 9, 262. —In an obscene sense, Catull. 112, 2; Juv. 11, 163.—II.Trop.A.In gen. (esp. freq. in Quint.), to descend, etc.:B.a vita pastorali ad agriculturam,
Varr. R. R. 2, 1, 3 sq.; cf.:ad aliquem,
Just. 1, 4, 1:usus in nostram aetatem descendit,
Quint. 1, 11, 18:(vox) attollitur concitatis affectibus, compositis descendit,
id. 11, 3, 65; cf. id. 9, 4, 92:grammatici omnes in hanc descendent rerum tenuitatem,
id. 1, 4, 7 et saep.:in omnia familiaritatis officia,
Plin. Pan. 85, 5.— Pass. impers.:eo contemptionis descensum, ut, etc.,
Tac. A. 15, 1 et saep.:si quid tamen olim Scripseris, in Maeci descendat judicis aures,
Hor. A. P. 387:si descendere ad ipsum Ordine perpetuo quaeris sunt hujus origo Ilus et Assaracus, etc.,
Ov. M. 11, 754.—In partic.1.(Acc. to no. I. A. 4.) To sink deep into, to penetrate deeply:2.quod verbum in pectus Jugurthae altius, quam quisquam ratus erat, descendit,
Sall. J. 11, 7; cf.:ut altius injuriae quam merita descendant,
Sen. Ben. 1, 1 med.; id. Contr. 1 praef.; Spart. Ant. Get. 6:cura in animos Patrum,
Liv. 3, 52; cf.:qui (metus deorum) cum descendere ad animos... non posset,
id. 1, 19:nemo in sese tentat descendere,
to examine himself, Pers. 4, 23.—To lower one's self, descend to an act or employment, etc.; to yield, agree to any act, esp. to one which is unpleasant or wrong (freq. in Cic. and Caes.; cf. Orell. ad Cic. Cael. 2, and Fabri ad Liv. 23, 14, 3).—Constr. with ad, very rarely with in or absol.:3.senes ad ludum adolescentium descendant,
Cic. Rep. 1, 43; cf. id. de Or. 2, 6:ad calamitatum societates,
id. Lael. 17, 64:sua voluntate sapientem descendere ad rationes civitatis non solere,
id. Rep. 1, 6 al.:ad ejusmodi consilium,
Caes. B. G. 5, 29, 5:ad innocentium supplicia,
id. ib. 6, 16 fin.:ad vim atque ad arma,
id. ib. 7, 33:ad gravissimas verborum contumelias,
id. B. C. 3, 83:ad accusandum, ad inimicitias,
Cic. Mur. 27, 56; id. Sest. 41, 89; cf. id. Div. in Caecil. 1: ad extrema, Pollio ap. Cic. Fam. 10, 33, 4:ad frontis urbanae praemia,
Hor. Ep. 1, 9, 11:preces in omnes,
Verg. A. 5, 782:videte, quo descendam, judices,
Cic. Font. 1, 2; cf. id. Verr. 2, 1, 38; Caes. B. C. 1, 81, 5:ad intellectum audientis,
Quint. 1, 2, 27:ad minutissima opera,
id. 1, 12, 14; 4, 2, 15: placet mihi ista defensio;descendo,
I acquiesce, id. ib. 2, 2, 72.—(Mostly ante-Aug.) To descend or proceed from any person or thing:4.ex gradu ascendentium vel descendentium uxorem ducere,
Dig. 23, 2, 68 et saep.:quod genus liberalitatis ex jure gentium descendit,
ib. 43, 26, 1; cf. ib. 18, 1, 57 fin.:a Platone,
Plin. 22, 24, 51, § 111; Lampr. Alex. Sev. 43.—Hence, subst.: dē-scendens, entis, m. and f., a descendant; plur. descendentes, posterity, Dig. 23, 2, 68. —(In Quint.) To depart, deviate, differ from:► The passive is very rare, Plin.tantum ab eo defluebat, quantum ille (sc. Seneca) ab antiquis descenderat,
Quint. 10, 1, 126; id. 3, 5, 8.2, 16, 13, § 71; Prud. Apoth. 1075. -
25 descisco
dē-scisco, īvi or ĭi, ītum, 3, v. n., orig. a publicist's t. t. to free one's self from a connection with any one, to withdraw, leave, revolt from, = sciscendo deficere; and with an indication of the terminus, to desert to, go over to any one (class. prose).I.Prop.:II.multae longinquiores civitates ab Afranio desciscunt,
Caes. B. C. 1, 60 fin.; so,ab aliquo,
id. ib. 2, 32, 2; Cic. Phil. 11, 9, 21; Liv. 6, 36; Nep. Alc. 5, 1; id. Dat. 5, 5; Just. 5, 1 fin. et saep.:ad aliquem (opp. a nobis deficere),
Liv. 31, 7; cf.:Praeneste ab Latinis ad Romanos descivit,
id. 2, 19;and simply: ad aliquem,
id. 26, 21; Front. Strat. 4, 3, 14 al.; cf. pass. impers.:quibus invitis descitum ad Samnites erat,
Liv. 9, 16; and Flor. 3, 5, 6.— Absol.:cum Fidenae aperte descissent,
Liv. 1, 27; 21, 19; Tac. H. 1, 31; Suet. Caes. 68; Nep. Tim. 3, 1; id. Ham. 2, 2; Front. Strat. 1, 8, 6: Stat. Th. 2, 311 al.—Transf. beyond the political sphere, to depart, deviate, withdraw from a person or thing; to fall off from, be unfaithful to:B.a nobis desciscere quaeres?
Lucr. 1, 104:a se ipse,
Cic. Att. 2, 4, 2:si Cicero a Demosthene paulum in hac parte descivit,
Quint. 9, 4, 146:cur Zeno ab hac antiqua institutione desciverit,
Cic. Fin. 4, 8; so,a pristina causa,
id. Fam. 1, 9, 17 Orell. N. cr.:a veritate,
id. Ac. 2, 15:a natura,
id. Tusc. 3, 2:a disciplina,
Vell. 2, 81:a virtute,
id. 2, 1:a consuetudine parentum,
Plin. Ep. 3, 20, 4 et saep.:a vita,
to separate, sever one's self, Cic. Fin. 3, 18, 61 (opp. manere in vita).— Pass. impers.:praecipiti cursu a virtute descitum, ad vitia transcursum,
Vell. 2, 1.—Stating the terminus, to fall off to, decline to; to degenerate into:ab excitata fortuna ad inclinatam et prope jacentem,
Cic. Fam. 2, 16; cf.:ad saevitiam, ad cupiditatem,
Suet. Dom. 10: in regem (i. e. to degenerate, be transformed), Flor. 4, 3:in monstrum,
id. 4, 11.—Of subjects not personal:quis ignorat et eloquentiam et ceteras artes descivisse ab ista vetere gloria,
Tac. Or. 28:(vitis) gracili arvo non desciscit,
does not degenerate, Col. 3, 2, 13:semina,
id. 3, 10, 18. -
26 devagor
dē-văgor, āri, v. dep. n., to wander, to stray from (post-class.): a venditionibus, Cod. Th. 1, 10, 5.—II.Trop., to deviate, digress: a venditionibus ulterius, Justin. de Conc. Dig. 1. -
27 devio
dē-vĭo, āvi, 1, v. n., to turn from the straight road, to go aside, to deviate (late Lat.; for de via declinare or devertere).I.Prop., Macr. Somn. Scip. 1, 22; Aug. Doctr. Christ. 3, 36 fin. —II.Trop., Macr. S. 5, 15; Symm. Ep. 9, 121:a vero,
Vulg. Exod. 23, 2. -
28 digredior
dī-grĕdĭor, gressus, 3, v. dep. n. [gradior], to go apart or asunder, to separate, part; to go away, depart, = discedere (class.).I.Lit.:II.luna tum congrediens cum sole, tum digrediens,
Cic. N. D. 2, 40, 103; cf.:digredimur paulum rursumque ad bella coimus,
Ov. M. 9, 42:ita utrique digrediuntur,
Sall. J. 22 fin.; cf.:digredimur flentes,
Ov. H. 18, 117:ubi digressi,
Verg. A. 4, 80.—With term. a quo:numquam est a me digressus,
Cic. Sull. 12:ab aliquo,
id. Fam. 4, 12; 12, 18; id. Att. 3, 9; Caes. B. C. 1, 57, 4; Sall. J. 18, 11; Liv. 22, 7 al.; cf.:a marito,
to abandon, Suet. Caes. 43:a colloquio Caninii,
Caes. B. C. 1, 26, 4; Liv. 39, 35:a Corcyra,
id. 42, 37:ex eo loco,
Caes. B. C. 1, 72, 4; cf.:ex colloquio,
Liv. 35, 38:domo,
Sall. J. 79, 7:triclinio,
Suet. Ner. 43; cf. id. Aug. 74:inde,
id. Tib. 6 al. — Absol.:hos ego digrediens lacrimis affabar obortis,
Verg. A. 3, 492; cf. id. 5, 650; Tac. A. 1, 27; id. H. 3, 69 al.:dein statim digrediens,
stepping aside, Sall. J. 94, 2 Kritz. —With term. ad quem:ambo in sua castra digressi,
Sall. J. 109, 3; Tac. A. 4, 74; 6, 1; cf.:in urbem ad capessendos magistratus,
id. Agr. 6:ad sua tutanda,
id. A. 4, 73; Front. Strat. 1, 4, 3:Seleuciam,
Tac. A. 2, 69:domum,
id. ib. 2, 30:digredientem eum cum Caesare circumsistunt,
id. ib. 1, 27.Trop., to go aside, deviate, depart. —With term. a quo: nos nostro officio nihil digressos esse.* Ter.Ph. 4, 5, 10.—B.Esp., in speaking or writing, to digress (but de-gredi, which is sometimes found in edd. in this sense is incorrect, v. h. v.):digredi ab eo, quod proposueris,
Cic. de Or. 2, 77, 311:parumper a causa,
id. Brut. 93 [p. 579] fin.:de causa,
id. Inv. 1, 51 fin.:ex eo et regredi in id,
Quint. 10, 6, 5.— Absol.:saepe datur ad commovendos animos digrediendi locus,
Cic. de Or. 2, 77, 312; so ib. 2, 19, 80; Quint. 3, 11, 26; 4, 3, 17:verum huc longius, quam voluntas fuit, ab epistola Timarchidi digressa est oratio mea,
Cic. Verr. 2, 3, 69 fin.:sed eo jam, unde huc digressi sumus, revertamur,
id. N. D. 3, 23 fin.; cf. id. Brut. 87 fin.; Quint. 2, 4, 15. -
29 discedo
dis-cēdo, cessi, cessum, 3 ( perf. sync. discesti, Plaut. As. 2, 1, 3), v. n.I.(With the notion of dis predominating.)A.To part asunder, divide, separate (rare but class.; cf.: linquo, relinquo, desero, desum, destituo, deficio).1.Lit.:2.cum terra discessisset magnis quibusdam imbribus,
Cic. Off. 3, 9:caelum,
opens, id. Div. 1, 43, 97; 1, 44, 99, i. e. clears off, Verg. A. 9, 20 (this last is quoted in Sen. Q. N. 7, 20):sulcus vomere,
Luc. 6, 382: VT SODALITATES DECVRIATIQVE DISCEDERENT, SC. ap. Cic. Q. Fr. 2, 3, 5; cf.:cum discedere populum jussissent tribuni,
Liv. 3, 11:populus ex contione,
Sall. J. 34 fin.: armati in latitudinem, Sisenn. ap. Non. 99, 7:in duas partes,
Sall. J. 13, 1:in partes,
Tac. A. 1, 49; cf.:in manipulos,
id. ib. 1, 34:fumus in auras,
Lucr. 3, 436:ad semina rerum,
id. 2, 833:palus multos discessit in amnes,
Luc. 6, 360:citius paterer caput hoc discedere collo,
Prop. 2, 6, 7.—Trop.:B.divisio in tres partes,
Quint. 12, 10, 58:haec in duo genera,
id. 3, 6, 86.—To part from one's connection with one, i. e. to leave, forsake, desert (rare but class.).—With a or ab: uxor a Dolabella discessit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6:II.ab amicis in re publica peccantibus,
Cic. Lael. 12, 42:ab amicis,
id. ib. 20, 75:a nobis,
Caes. B. C. 3, 60, 3:milites in itinere ab eo discedunt,
id. ib. 1, 12, 2:a Perseo,
Liv. 43, 6.(With the notion of cedere predominating.) To depart from any place or person, to go away from, to leave (cf.: proficiscor, abeo; so most frequently in all periods and sorts of composition).A.Lit.1.In gen.: constr. with ab, ex, or absol., rarely with de —With ab: cum discesti ab [p. 586] hero, atque abisti ad forum, Plaut. As. 2, 1, 3;b.so with abire,
id. ib. 3, 3, 13; Cic. Att. 7, 2 fin.:quod legati eorum paulo ante a Caesare discesserant,
Caes. B. G. 4, 12, 1:ab suis,
id. ib. 5, 3, 6:ab exercitu,
id. ib. 7, 9, 1; id. B. C. 1, 9, 3 et saep.:a senis latere numquam,
Cic. Lael. 1, 1:a vallo,
Caes. B. C. 3, 37, 3:ab loco,
id. ib. 5, 34, 1:a litore,
id. ib. 5, 8 fin. et saep.—With ex:non modo illum e Gallia non discessisse, sed ne a Mutina quidem recessisse,
Cic. Phil. 8, 7, 21:ex contione,
Caes. B. C. 2, 33, 2:e medio,
Suet. Caes. 1:e patria,
Ov. Tr. 1, 3, 85 et saep.—With de:de foro,
Cic. Verr. 2, 4, 65, § 147; 2, 4, 22, § 49; id. Rosc. Am. 29, 79:de colloquio,
Liv. 32, 40.—With abl. without a prep.:templo,
Ov. M. 1, 381:finibus Ausoniae,
id. Tr. 1, 3, 5:lecto,
id. H. 1, 81:Tarracone,
Caes. B. C. 2, 21, 5:Capua,
Cic. Att. 7, 21.— Absol.:ille discessit, ego somno solutus sum,
Cic. Rep. 6, 26 fin.;so,
Caes. B. G. 1, 39, 3; id. B. C. 1, 22 fin.; Hor. S. 1, 9, 8 et saep.— Pass. impers.:ne longius ab agmine discedi pateretur,
Caes. B. G. 5, 19, 3:ab concilio disceditur,
id. ib. 7, 2 fin.:de colloquio discessum,
Liv. 32, 40; Caes. B. C. 3, 87 fin.; Tac. A. 6, 44 fin. —Designating the term. ad quem, to go away to any place:2.in silvas,
Caes. B. G. 5, 39, 2:ex fuga in civitates,
id. ib. 7, 88 fin.:in castra,
id. B. C. 1, 83, 3:in proximos colles,
Sall. J. 54 fin.:in loca occulta,
id. ib. 56, 3:ad urbem,
Verg. A. 12, 184 et saep.:Capreas,
Tac. A. 6, 20:ex castris domum,
Caes. B. G. 5, 7, 5; cf.simply domum,
id. B. C. 1, 13, 3; 3, 87, 3:domos suas,
Nep. Them. 4, 2 al.:cubitum,
Cic. Rep. 6, 10.—In partic.a.In milit. lang., to march off, march away, decamp:b.discessit a Brundisio obsessionemque nostrorum omisit,
Caes. B. C. 3, 24 fin.:ab Gergovia,
id. B. G. 7, 43 fin.:a mari Dyrrhachioque,
id. B. C. 3, 44, 1:ab Zama,
Sall. J. 61 al.:ex ea parte vici,
Caes. B. G. 3, 2, 1:ex hibernis,
id. ib. 5, 28, 3:ex eo loco,
id. B. C. 3, 30, 7; cf.:ex iis locis cum classe,
id. ib. 3, 101 fin.:Tarracone,
id. ib. 2, 21, 5 et saep.:dispersi ac dissipati discedunt,
Caes. B. G. 5, 58, 3; so absol., id. ib. 5, 53 fin.; 6, 33, 4 et saep.;so milit.: discedere ab signis,
to quit the standard, leave the order of battle, Caes. B. G. 5, 16, 1; id. B. C. 1, 44, 4; Liv. 25, 20:qui discedere et abire cœptabant,
i. e. to break ranks and go away, Suet. Oth. 11; cf.: ab ordinibus signisque Front. Strat. 1, 5, 3:ab armis,
to lay down one's arms, Caes. B. G. 5, 41, 8; id. B. C. 1, 9, 5; Sall. C. 34, 1; Cic. Phil. 8, 11, 33; Liv. 9, 14 al.—Also in milit. lang., to get away, come away, come off in any manner from the battle (victorious, conquered, wounded, etc.); and sometimes to be translated simply to become, to be, etc.:(β).superiores,
Caes. B. C. 1, 47, 1; so,superior,
Sall. C. 39, 4:victor,
Caes. B. C. 3, 47, 6; cf.:victor ab hoste,
Hor. Ep. 1, 10, 37:victus,
to be conquered, Sall. C. 49, 2:graviter vulneratus,
id. ib. 61, 7 et saep.:aequo proelio,
Caes. B. C. 3, 112, 7; cf.:aequa manu,
Sall. C. 39, 4:aequo Marte cum Volscis,
Liv. 2, 40:sine detrimento,
Caes. B. C. 3, 46, 6 et saep.— Pass. impers.:a proelio disceditur,
Just. 6, 7, 12.—Transf. beyond the milit. sphere (freq. into the judicial sphere, on account of its analogy to the former):B.ut spoliis Sexti Roscii hoc judicio ornati auctique discedant,
Cic. Rosc. Am. 3 fin.:superiorem,
id. Caecin. 1, 2; so,liberatus,
Nep. Phoc. 2, 3:omnium judicio probatus,
Cic. Brut. 64, 229:impunita (tanta injuria),
id. Verr. 2, 4, 30 et saep.:discessisses non male,
Plaut. Stich. 2, 2, 70; cf.:pulchre et probe et praeter spem,
Ter. Phorm. 5, 8, 58:aut cum summa gloria aut sine molestia,
Cic. Att. 2, 21 fin.; cf.:a judicio capitis maximā gloriā,
Nep. Epam. 8 fin.:ita tum discedo ab illo, ut qui se filiam Neget daturum,
Ter. And. 1, 1, 121; cf.:si possum discedere, ne causa optima in senatu pereat,
Cic. Fam. 2, 16 fin.Trop.1.In gen., to depart, deviate, swerve from; to leave, forsake, give up:2.nihil a statu naturae, nihil a dignitate sapientis,
Cic. Off. 1, 20, 67:a fide justitiaque,
id. ib. 3, 20, 79:longe ab consuetudine mea et cautione ac diligentia,
id. Font. 1, 2:a constantia atque a mente, atque a se ipse,
id. Div. 2, 55, 114; cf.:a se,
id. Brut. 79, 273; id. Fin. 5, 11, 33; 4, 5, 41; id. Tusc. 4, 6, 11: a recta conscientia, Att. ap. Cic. Att. 13, 20:a sua sententia,
Caes. B. C. 1, 2, 5: ab officio, id. B. G. 1, 40, 3:ab oppugnatione castrorum,
id. B. C. 2, 31, 3 et saep.:a judiciisque causisque,
Cic. de Or. 2, 33, 144:a litteris,
id. Fam. 9, 26:ab illa acerrima contentione,
id. Or. 31:ab illa cavillatione,
Quint. 12, 2, 14:a suscepta semel persuasione,
id. 12, 2, 26 et saep.—In partic.a.Pregn., to pass away, to vanish, to cease (very rarely):b.modo audivi, quartanam a te discessisse,
had left you, Cic. Att. 8, 6:ex animo memoria alicujus,
id. Rep. 6, 9: hostibus spes potiundi oppidi discessit (opp. studium propugnandi accessit), Caes. B. G. 2, 7, 2:ubi hae sollicitudines discessere,
Liv. 4, 52 fin. —In alicujus sententiam, in polit. lang., to pass or go over to another's opinion, Sall. C. 55, 1; Liv. 3, 41; 28, 45; cf.c.the opp., in alia omnia,
Cic. Fam. 10, 12, 3 (v. alius). In like manner:decurritur ad illud extremum atque ultimum SC., quo nisi paene in ipso urbis incendio... numquam ante discessum est,
which had never before been resorted to, Caes. B. C. 1, 5, 3;so perh.: ex oratione Caesaris... hanc in opinionem discessi, ut, etc.,
Cic. Fam. 6, 14 fin. —Ab aliquo, in Cicero's letters in the sense of to leave out of consideration, i. e. to except:► Once in the part.cum a vobis meae salutis auctoribus discesserim, neminem esse, cujus officiis me tam esse devinctum confitear,
if I except you, you excepted, Cic. Fam. 1, 9, 18:ut cum ab illo discesserint, me habeant proximum,
id. ib. 6, 12, 2:amoris erga me, cum a fraterno amore domesticoque discessi, tibi primas defero,
id. Att. 1, 17, 5.perf.: custodibus discessis, Cael. ap. Prisc. p. 869 P. -
30 diverto
dī-verto ( vorto), ti, sum, 3, v. n., to turn or go different ways, to part, separate, turn aside (in the verb. finit. rare; not in the class. per.).I.Lit.A.To turn out of the way; hence, of travellers, to stop, lodge, sojourn:B.qui divertebat in proximo,
Amm. 14, 7, 15:in cenaculum,
Vulg. 4 Reg. 4, 11:ad hominem peccatorem,
to visit, id. Luc. 19, 7 al. —Of a married woman, to leave her husband:II.(uxor) sive diverterit, sive nupta est adhuc,
Dig. 9, 2, 27, § 30; cf.so of divorce: si uxor a legato diverterit,
ib. 5, 1, 42:nullis matrimoniis divertentibus,
Gell. 4, 3. V. also divortium.—Trop., to deviate from each other, to differ:I. A.divortunt mores virgini longe ac lupae,
Plaut. Ep. 3, 3, 22.—Hence, dīversus ( - vorsus), a, um, P. a., turned different ways.Lit.:B.in diversum iter equi concitati,
Liv. 1, 28:fenestrae,
opposite each other, Prop. 1, 3, 31; cf.ripa,
Sil. 1, 264 Drak.:iter a proposito diversum,
Caes. B. C. 1, 69, 1; cf.:diverso ab ea regione itinere,
id. ib. 3, 41, 4:diversis ab flumine regionibus,
id. B. G. 6, 25, 3:diversam aciem constituit,
id. B. C. 1, 40, 5:duo cinguli maxime inter se diversi, i. e. the two polar circles,
Cic. Rep. 6, 20 (13):diversum ad mare dejectus,
Tac. A. 2, 60; cf.:procurrentibus in diversa terris,
id. Agr. 11:in diversum flectere,
Plin. 11, 45, 101, § 248:binas per diversum coassationes substernere,
cross-wise, Plin. 36, 25, 62, § 186.—Trop.1.In gen., different, diverse, opposite, contrary, conflicting (cf.:2.varius, differens, discrepans, multiplex): monstrum ex contrariis diversisque inter se pugnantibus naturae studiis cupiditatibusque conflatum,
Cic. Cael. 5 fin.; cf.:quis non diversa praesentibus contrariaque expectatis aut speret aut timeat?
Vell. 2, 75, 2:pessuma ac divorsa inter se mala, luxuria atque avaritia,
Sall. C. 5, 8; cf. Liv. 34, 4.—In the sup.:ne illi falsi sunt, qui diversissimas res pariter exspectant, ignaviae voluptatem et praemia virtutis,
Sall. J. 85, 20:diversa sibi ambo consilia capiunt,
Caes. B. C. 3, 30, 1:est huic diversum vitio vitium prope majus,
Hor. Ep. 1, 18, 5; cf. Vell. 2, 80, 2:initio reges diversi pars ingenium, alii corpus exercebant,
pursuing opposite courses, Sall. C. 2, 1:diversi imperatoribus (sc. Scipioni et Mummio) mores, diversa fuerunt studia,
Vell. 1, 13, 3:dividere bona diversis,
Hor. S. 1, 3, 114; cf. id. ib. 1, 1, 3; Vell. 2, 60 fin. et saep.—Of conflicting passions: Pentheum diripuisse aiunt Bacchas;nugas fuisse credo, prae quo pacto ego divorsus distrahor,
Plaut. Merc. 2, 4, 2.— Comp.:divorsius,
Lucr. 3, 803.—In partic. (like contrarius, II. 2.), inimically opposed, of hostile or opposite opinions, unfriendly, hostile:II. A.certa igitur cum illo, qui a te totus diversus est,
Cic. Ac. 2, 32:regio ab se diversa,
Liv. 32, 38:diversos iterum conjungere amantes,
Prop. 1, 10, 15:acies,
Tac. A. 13, 57; 14, 30:factio,
Suet. Caes. 20; id. Tib. 3 fin.; cf.partes,
id. Caes. 1:diversae partis advocatus,
opposite, id. Gramm. 4:diversi ordiuntur, etc.,
Tac. A. 2, 10:subsellia,
of the opponents, Quint. 11, 3, 133; cf. Tac. Or. 34:minuere invidiam aut in diversum eam transferre,
Quint. 11, 1, 64:defectio Tarentinorum utrum priore anno an hoc facta sit, in diversum auctores trahunt,
are not agreed, Liv. 25, 11 fin.; cf.:nullo in diversum auctore,
Tac. A. 12, 69:consistentis ex diverso patroni,
on the opposite side, Quint. 4, 1, 42:ex diverso,
id. 5, 11, 43; Tac. A. 13, 40; id. H. 4, 16 et saep.;also: e diverso,
Plin. 4, 4, 5, § 9; Just. 30, 4, 6; the latter in Sueton, and the elder Pliny, i. q. contra, on the contrary:sunt qui putent, etc.... Alii e diverso, etc.,
Suet. Caes. 86; cf. id. Aug. 27; id. Dom. 9; Plin. 2, 50, 51, § 135; 5, 9, 10, § 56 al.; cf. Sillig. ad Plin. 14, 2, 4, § 35; Gai. Inst. 2, 16.Lit.: dispennite hominem divorsum et distennite, spread out in opposite directions, i. e. his limbs, Plaut. Mil. 5, 14:B.diversae state,
id. Truc. 4, 3, 14; cf.:diversi pugnabant,
separately, Caes. B. C. 1, 58, 4; so,jam antea diversi audistis,
Sall. C. 20, 5; and:sive juncti unum premant, sive id diversi gerant bellum,
Liv. 10, 25:diversi dissipatique in omnes partes fugere,
Caes. B. G. 2, 24, 4; cf.:ex diversa fuga in unum collecti,
Liv. 42, 8:age diversos et disice corpora ponto,
Verg. A. 1, 70:diversi consules discedunt,
Liv. 10, 33, 10; 22, 56; Nep. Dat. 11, 3 al.; cf.:quo diversus abis?
away, Verg. A. 5, 166; 11, 855:qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,
Cic. Verr. 2, 4, 52 fin.; cf. id. Agr. 2, 32, 87; Liv. 40, 22:in locis disjunctissimis maximeque diversis,
very widely separated, Cic. de Imp. Pomp. 4; so,loca,
id. ib. 16; Caes. B. G. 2, 22, 1 et saep.—Cf. in the sup.:diversissimis locis subeundo ad moenia,
Liv. 4, 22:itinera,
Caes. B. G. 7, 16 fin.; id. B. C. 3, 67, 2:proelium,
fought in different places, Hirt. B. G. 8, 19, 2 et saep.: sunt ea innumerabilia, quae a diversis emebantur, by various people, individuals (as an indefinite term for persons), Cic. Phil. 2, 37. — Poet., i. q. remotus, remote, far-distant:Aesar,
i. e. flowing in another, remote country, Ov. M. 15, 23; cf. Verg. A. 3, 4; 11, 261; 12, 621;708: diverso terrarum distineri,
distance apart, remoteness, Tac. A. 3, 59.—Trop.1.Different, unlike, dissimilar:2.varia et diversa genera et bellorum et hostium,
Cic. de Imp. Pomp. 10 fin.; cf.:variae et diversae et diffusae disputationes,
id. de Or. 3, 16, 61; 1, 61 fin.:diversa ac dissimilis pars,
id. Inv. 1, 23, 33; cf.:diversa studia in dissimili ratione,
id. Cat. 2, 5:flumina diversa locis,
Verg. G. 4, 367; so Ov. M. 1, 40:oris habitu simili aut diverso,
Quint. 9, 3, 34 al.:ut par ingenio, ita morum diversus,
Tac. A. 14, 19:a proposita ratione diversum,
Cic. Brut. 90; cf.:ab his longe diversae litterae,
Sall. C. 34 fin.; Quint. 4, 1, 9; cf. also id. 2, 10, 7:huic diversa sententia eorum fuit,
id. 3, 6, 32. —Cf. so with dat., Quint. 2, 3, 10; 3, 10, 3 et saep.—With gen.:diversa omnium, quae umquam accidere, civilium armorum facies,
Tac. A. 1, 49:diversa in hac ac supradicta alite quaedam,
Plin. 10, 12, 15, § 32:eruca diversae est, quam lactuca, naturae,
id. 19, 8, 44, § 154.—Divided, fluctuating, hesitating, inconsistent:B.metu ac libidine divorsus agebatur,
Sall. J. 25, 6:qui diversus animi modo numen pavescere, modo, etc.,
Tac. H. 4, 84:diversi fremat inconstantia vulgi,
Tib. 4, 1, 45.— Adv.: dī-verse or dīvorse (acc. to II.), different ways, hither and thither; in different directions (very rarely): corpora prostrata diverse jacebant, scattered, Auct. B. Afr. 40 fin.; so,pauci paulo divorsius conciderant,
Sall. C. 61, 3:multifariam diverseque tendere,
Suet. Galb. 19.—Trop. of the mind:curae meum animum divorse trahunt,
Ter. And. 1, 5, 25:ab eodem de eadem re diverse dicitur,
differently, Cic. Inv. 1, 50:diversissime adfici,
very variously, Suet. Tib. 66:uti verbo ab alicujus sententia diverse,
in a different meaning, Gell. 6, 17, 9. -
31 divorsus
dī-verto ( vorto), ti, sum, 3, v. n., to turn or go different ways, to part, separate, turn aside (in the verb. finit. rare; not in the class. per.).I.Lit.A.To turn out of the way; hence, of travellers, to stop, lodge, sojourn:B.qui divertebat in proximo,
Amm. 14, 7, 15:in cenaculum,
Vulg. 4 Reg. 4, 11:ad hominem peccatorem,
to visit, id. Luc. 19, 7 al. —Of a married woman, to leave her husband:II.(uxor) sive diverterit, sive nupta est adhuc,
Dig. 9, 2, 27, § 30; cf.so of divorce: si uxor a legato diverterit,
ib. 5, 1, 42:nullis matrimoniis divertentibus,
Gell. 4, 3. V. also divortium.—Trop., to deviate from each other, to differ:I. A.divortunt mores virgini longe ac lupae,
Plaut. Ep. 3, 3, 22.—Hence, dīversus ( - vorsus), a, um, P. a., turned different ways.Lit.:B.in diversum iter equi concitati,
Liv. 1, 28:fenestrae,
opposite each other, Prop. 1, 3, 31; cf.ripa,
Sil. 1, 264 Drak.:iter a proposito diversum,
Caes. B. C. 1, 69, 1; cf.:diverso ab ea regione itinere,
id. ib. 3, 41, 4:diversis ab flumine regionibus,
id. B. G. 6, 25, 3:diversam aciem constituit,
id. B. C. 1, 40, 5:duo cinguli maxime inter se diversi, i. e. the two polar circles,
Cic. Rep. 6, 20 (13):diversum ad mare dejectus,
Tac. A. 2, 60; cf.:procurrentibus in diversa terris,
id. Agr. 11:in diversum flectere,
Plin. 11, 45, 101, § 248:binas per diversum coassationes substernere,
cross-wise, Plin. 36, 25, 62, § 186.—Trop.1.In gen., different, diverse, opposite, contrary, conflicting (cf.:2.varius, differens, discrepans, multiplex): monstrum ex contrariis diversisque inter se pugnantibus naturae studiis cupiditatibusque conflatum,
Cic. Cael. 5 fin.; cf.:quis non diversa praesentibus contrariaque expectatis aut speret aut timeat?
Vell. 2, 75, 2:pessuma ac divorsa inter se mala, luxuria atque avaritia,
Sall. C. 5, 8; cf. Liv. 34, 4.—In the sup.:ne illi falsi sunt, qui diversissimas res pariter exspectant, ignaviae voluptatem et praemia virtutis,
Sall. J. 85, 20:diversa sibi ambo consilia capiunt,
Caes. B. C. 3, 30, 1:est huic diversum vitio vitium prope majus,
Hor. Ep. 1, 18, 5; cf. Vell. 2, 80, 2:initio reges diversi pars ingenium, alii corpus exercebant,
pursuing opposite courses, Sall. C. 2, 1:diversi imperatoribus (sc. Scipioni et Mummio) mores, diversa fuerunt studia,
Vell. 1, 13, 3:dividere bona diversis,
Hor. S. 1, 3, 114; cf. id. ib. 1, 1, 3; Vell. 2, 60 fin. et saep.—Of conflicting passions: Pentheum diripuisse aiunt Bacchas;nugas fuisse credo, prae quo pacto ego divorsus distrahor,
Plaut. Merc. 2, 4, 2.— Comp.:divorsius,
Lucr. 3, 803.—In partic. (like contrarius, II. 2.), inimically opposed, of hostile or opposite opinions, unfriendly, hostile:II. A.certa igitur cum illo, qui a te totus diversus est,
Cic. Ac. 2, 32:regio ab se diversa,
Liv. 32, 38:diversos iterum conjungere amantes,
Prop. 1, 10, 15:acies,
Tac. A. 13, 57; 14, 30:factio,
Suet. Caes. 20; id. Tib. 3 fin.; cf.partes,
id. Caes. 1:diversae partis advocatus,
opposite, id. Gramm. 4:diversi ordiuntur, etc.,
Tac. A. 2, 10:subsellia,
of the opponents, Quint. 11, 3, 133; cf. Tac. Or. 34:minuere invidiam aut in diversum eam transferre,
Quint. 11, 1, 64:defectio Tarentinorum utrum priore anno an hoc facta sit, in diversum auctores trahunt,
are not agreed, Liv. 25, 11 fin.; cf.:nullo in diversum auctore,
Tac. A. 12, 69:consistentis ex diverso patroni,
on the opposite side, Quint. 4, 1, 42:ex diverso,
id. 5, 11, 43; Tac. A. 13, 40; id. H. 4, 16 et saep.;also: e diverso,
Plin. 4, 4, 5, § 9; Just. 30, 4, 6; the latter in Sueton, and the elder Pliny, i. q. contra, on the contrary:sunt qui putent, etc.... Alii e diverso, etc.,
Suet. Caes. 86; cf. id. Aug. 27; id. Dom. 9; Plin. 2, 50, 51, § 135; 5, 9, 10, § 56 al.; cf. Sillig. ad Plin. 14, 2, 4, § 35; Gai. Inst. 2, 16.Lit.: dispennite hominem divorsum et distennite, spread out in opposite directions, i. e. his limbs, Plaut. Mil. 5, 14:B.diversae state,
id. Truc. 4, 3, 14; cf.:diversi pugnabant,
separately, Caes. B. C. 1, 58, 4; so,jam antea diversi audistis,
Sall. C. 20, 5; and:sive juncti unum premant, sive id diversi gerant bellum,
Liv. 10, 25:diversi dissipatique in omnes partes fugere,
Caes. B. G. 2, 24, 4; cf.:ex diversa fuga in unum collecti,
Liv. 42, 8:age diversos et disice corpora ponto,
Verg. A. 1, 70:diversi consules discedunt,
Liv. 10, 33, 10; 22, 56; Nep. Dat. 11, 3 al.; cf.:quo diversus abis?
away, Verg. A. 5, 166; 11, 855:qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,
Cic. Verr. 2, 4, 52 fin.; cf. id. Agr. 2, 32, 87; Liv. 40, 22:in locis disjunctissimis maximeque diversis,
very widely separated, Cic. de Imp. Pomp. 4; so,loca,
id. ib. 16; Caes. B. G. 2, 22, 1 et saep.—Cf. in the sup.:diversissimis locis subeundo ad moenia,
Liv. 4, 22:itinera,
Caes. B. G. 7, 16 fin.; id. B. C. 3, 67, 2:proelium,
fought in different places, Hirt. B. G. 8, 19, 2 et saep.: sunt ea innumerabilia, quae a diversis emebantur, by various people, individuals (as an indefinite term for persons), Cic. Phil. 2, 37. — Poet., i. q. remotus, remote, far-distant:Aesar,
i. e. flowing in another, remote country, Ov. M. 15, 23; cf. Verg. A. 3, 4; 11, 261; 12, 621;708: diverso terrarum distineri,
distance apart, remoteness, Tac. A. 3, 59.—Trop.1.Different, unlike, dissimilar:2.varia et diversa genera et bellorum et hostium,
Cic. de Imp. Pomp. 10 fin.; cf.:variae et diversae et diffusae disputationes,
id. de Or. 3, 16, 61; 1, 61 fin.:diversa ac dissimilis pars,
id. Inv. 1, 23, 33; cf.:diversa studia in dissimili ratione,
id. Cat. 2, 5:flumina diversa locis,
Verg. G. 4, 367; so Ov. M. 1, 40:oris habitu simili aut diverso,
Quint. 9, 3, 34 al.:ut par ingenio, ita morum diversus,
Tac. A. 14, 19:a proposita ratione diversum,
Cic. Brut. 90; cf.:ab his longe diversae litterae,
Sall. C. 34 fin.; Quint. 4, 1, 9; cf. also id. 2, 10, 7:huic diversa sententia eorum fuit,
id. 3, 6, 32. —Cf. so with dat., Quint. 2, 3, 10; 3, 10, 3 et saep.—With gen.:diversa omnium, quae umquam accidere, civilium armorum facies,
Tac. A. 1, 49:diversa in hac ac supradicta alite quaedam,
Plin. 10, 12, 15, § 32:eruca diversae est, quam lactuca, naturae,
id. 19, 8, 44, § 154.—Divided, fluctuating, hesitating, inconsistent:B.metu ac libidine divorsus agebatur,
Sall. J. 25, 6:qui diversus animi modo numen pavescere, modo, etc.,
Tac. H. 4, 84:diversi fremat inconstantia vulgi,
Tib. 4, 1, 45.— Adv.: dī-verse or dīvorse (acc. to II.), different ways, hither and thither; in different directions (very rarely): corpora prostrata diverse jacebant, scattered, Auct. B. Afr. 40 fin.; so,pauci paulo divorsius conciderant,
Sall. C. 61, 3:multifariam diverseque tendere,
Suet. Galb. 19.—Trop. of the mind:curae meum animum divorse trahunt,
Ter. And. 1, 5, 25:ab eodem de eadem re diverse dicitur,
differently, Cic. Inv. 1, 50:diversissime adfici,
very variously, Suet. Tib. 66:uti verbo ab alicujus sententia diverse,
in a different meaning, Gell. 6, 17, 9. -
32 egredior
I. A.Lit.1.In gen., with e or ex:b.foras e fano,
Plaut. Rud. 2, 3, 4; cf.:e fano huc,
id. ib. 3, 2, 49:e cubiculo,
Cic. Rep. 1, 12:ex oppido,
Caes. B. G. 2, 13, 2; 7, 11, 7:ex suis finibus,
id. ib. 6, 31, 4:ex castris,
id. ib. 6, 36, 2:e curia,
Liv. 2, 48; 7, 31 et saep.—With a or ab:ab sese,
Plaut. Truc. 4, 3, 78; id. Epid. 3, 2, 44; Ter. And. 1, 3, 21; id. Ph. 5, 1, 5; Suet. Claud. 23; cf.:a nobis foras,
Ter. Heaut. 3, 2, 50. —With simple abl.:domo,
Plaut. Aul. 1, 2, 1:portă,
Cic. Tusc. 1, 7; Caes. B. G. 7, 28, 3; Liv. 9, 16:Romă,
Cic. Quint. 6, 24; Hor. S. 1, 5, 1; cf. Suet. Aug. 53; id. Tib. 40:tabernaculo,
id. Aug. 91:triclinio,
id. Calig. 36 et saep.; cf.:domo foras,
Plaut. Merc. 4, 6, 5.—With adv.:hinc,
Plaut. Men. 2, 2, 74:intus,
id. Pers. 2, 4, 30:unde,
Caes. B. G. 5, 37, 4 et saep.— Absol.:placide egredere,
Plaut. Curc. 1, 3, 1; so id. Cas. 3, 2, 6; id. Mil. 2, 6, 59; id. Poen. 3, 2, 36 sq. et saep.:foras,
Plaut. Am. 5, 1, 27; id. Curc. 4, 1, 5; id. Cas. 2, 1, 15; id. Mil. 4, 1, 40; 4, 5, 16 et saep.:obviam,
Liv. 9, 16:per medias hostium stationes,
id. 5, 46; cf. poet.:per Veneris res,
Lucr. 2, 437:extra munitiones,
Caes. B. G. 6, 35, 9; 6, 36, 1; id. B. C. 3, 65, 4:extra fines, terminos, cancellos,
Cic. Quint. 10, 35 sq.:extra portam,
Liv. 3, 68; cf.: ad portam, i. e. out to the gate. id. [p. 634] 33, 47 fin.:in vadum,
id. 8, 24 et saep.—In an upward direction, to go up, climb, mount, ascend:2.scalis egressi,
Sall. J. 60, 6 Kritz.; cf.:ad summum montis,
id. ib. 93, 2:in tumulum,
Liv. 26, 44:in altitudinem,
id. 40, 22:in vallum,
Tac. H. 3, 29:in tectum,
id. ib. 3, 71:in moenia,
id. ib. 4, 29:in sublime (liquor),
Plin. 2, 42, 42, § 111:altius,
Ov. M. 2, 136.—In partic.a.Milit. t. t.(α). (β).To move out, march out:b.e castris,
Caes. B. G. 7, 36, 7; 7, 58, 2 al.:castris,
id. ib. 2, 11, 1; Sall. J. 91, 3.— Absol., Caes. B. C. 3, 77, 1; Sall. J. 91, 2; 106, 4; cf.also: in pacata,
Liv. 10, 32:ad proelium,
Caes. B. C. 2, 35, 5:ad oppugnandum,
Sall. J. 59, 1.—Naut. t. t.(α).(Ex) navi or absol., to disembark from a vessel, to land:(β).ex navi,
Cic. Vatin. 5, 12; Caes. B. G. 4, 26, 2; id. B. C. 3, 106, 4:navi,
id. B. G. 4, 21, 9; Liv. 45, 13; cf.ratibus,
Ov. M. 8, 153; and absol., Caes. B. G. 4, 23, 4; Liv. 1, 1; Ov. H. 21, 91; cf.:in terram,
Cic. Verr. 2, 5, 51; Front. Strat. 2, 5, 44:in litus,
id. ib. 1, 5, 7.—E portu, or absol., to set sail, Cic. Att. 6, 8, 4; Quint. 10, 7, 23; Ov. Tr. 1, 10, 6.—B.Trop. in speaking, to digress, depart, deviate, wander (rarely):II.a proposito ornandi causa,
Cic. Brut. 21, 82; cf.:ex quibus,
Quint. 3, 9, 4.— Absol., Quint. 4, 3, 15:extra praescriptum,
id. 1, 1, 27.Act., to go beyond, to pass out of, to leave (freq. in the historians, partic. since the Aug. per.; not ante-class., nor in Cic.).A.Lit.:B.fines,
Caes. B. G. 1, 44, 7:munitiones nostras,
id. B. C. 3, 52 fin.:flumen Mulucham,
Sall. J. 110 fin.:urbem,
Liv. 1, 29 fin.; 3, 57 fin.; 22, 55 fin. al.:tecta,
Plin. Ep. 6, 20, 8:tentoria,
Tac. A. 1, 30; Luc. 5, 510 et saep.:navem,
Front. Strat. 1, 12, 1 Oud. N. cr.:portum (navis),
Quint. 4, 1, 61. —Trop., to overstep, surpass, exceed:per omnia fortunam hominis egressus,
Vell. 2, 40, 2; so,vetus familia neque tamen praeturam egressa,
yet had attained no higher honor than, Tac. A. 3, 30:quintum annum,
Quint. 6 prooem. §6: modum,
id. 8, 6, 16; 9, 4, 146; Tac. A. 13, 2:sexum,
id. ib. 16, 10 fin.:clementiam majorum suasque leges,
id. ib. 3, 24:relationem,
id. ib. 2, 38:medios metus,
Val. Fl. 2, 277 et saep.:tecta altitudinem moenium egressa,
Tac. H. 3, 30 fin. -
33 exerro
ex-erro, āre, v. n., to wander away (post-Aug. and very rare).I.Lit.:II.dexterque exerrat Arion (equus),
Stat. Th. 6, 444; Anthol. Lat. 5, 172, 1; 6, 17, 22.—Trop., to deviate, err:a via veritatis,
Cypr. Ep. 1, 12; Vulg. Sap. 12, 12:mentibus,
id. 2 Macc. 2, 2. -
34 exorbito
ex-orbĭto, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [orbita] (post-class.).I. A.Lit.:B.exorbitantes boves, qui vehiculum trahebant,
Aug. Civ. D. 22, 8 med.:stellis exorbitare a praestitutis itineribus non licet,
Lact. 2, 5, 12.—Trop.:II.a regula,
Tert. adv. Marc. 3, 2:a catholicae fidei regulis,
Sid. Ep. 8, 11 fin. —
- 1
- 2
См. также в других словарях:
deviate — [dē′vē āt΄; ] for adj. & n. [, dē vēit] vi. deviated, deviating [< LL deviatus, pp. of deviare, to turn aside < de , from + via, road: see VIA] to turn aside (from a course, direction, standard, doctrine, etc.); diverge; digress vt. to… … English World dictionary
Deviate — De vi*ate, v. i. [imp. & p. p. {Deviated}; p. pr. & vb. n. {Deviating}.] [L. deviare to deviate; de + viare to go, travel, via way. See {Viaduct}.] To go out of the way; to turn aside from a course or a method; to stray or go astray; to err; to… … The Collaborative International Dictionary of English
Deviate — De vi*ate, v. t. To cause to deviate. [R.] [1913 Webster] To deviate a needle. J. D. Forbes. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
deviate — de vi*ate (d[=e] v[ e]*[i^]t), a. having behavior differing from that which is normal or expected, especially in an undesirable or socially disapproved manner; as, deviate behavior. Syn: deviant. [PJC] … The Collaborative International Dictionary of English
deviate — de vi*ate (d[=e] v[ e]*[i^]t), n. a person having behavior differing from that which is normal or socially acceptable; used especially to characterize persons whose sexual behavior is considered morally unacceptable. Syn: deviant. [PJC] … The Collaborative International Dictionary of English
deviate — I verb aberrare, alter course, angle off, be at variance, be different, be distinguished from, be oblique, bear no resemblance, bear off, branch out, break bounds, break the pattern, change direction, clash, clash with, conflict with, contrast,… … Law dictionary
deviate — (v.) 1630s, from L.L. deviatus, pp. of deviare to turn out of the way (see DEVIANT (Cf. deviant)). Related: Deviated; deviating. The noun meaning sexual pervert is attested from 1912 … Etymology dictionary
deviate — digress, diverge, *swerve, veer, depart Analogous words: deflect, *turn, divert, avert, sheer: stray, *wander, rove … New Dictionary of Synonyms
deviate — [v] stray from normal path aberrate, angle off, avert, bear off, bend, bend the rules*, break pattern, circumlocate, contrast, deflect, depart, depart from, differ, digress, divagate, diverge, drift, edge off*, err, get around, go amiss, go… … New thesaurus
deviate — ► VERB ▪ diverge from an established course or from normal standards. ORIGIN Latin deviare turn out of the way , from via way … English terms dictionary
deviate — v. 1) to deviate sharply 2) (D; intr.) to deviate from * * * [ diːvɪeɪt] (D; intr.) to deviate from to deviate sharply … Combinatory dictionary