desygnat

См. также в других словарях:

• desygnat — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. –u, Mc. desygnatacie, jęz. log {{/stl 8}}{{stl 7}} element rzeczywistości pozajęzykowej (osoba, przedmiot, zjawisko), któremu w języku przysługuje określona nazwa (wyraz) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• desygnat — m IV, D. u, Ms. desygnatacie; lm M. y 1. jęz. «przedmiot myśli odpowiadający wyrazowi» 2. log. «jednostkowy przedmiot materialny odpowiadający nazwie» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• nazwa — ż IV, CMs. nazwazwie; lm D. nazw «wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś; miano, nazwanie, określenie, termin» Nazwa oficjalna, urzędowa. Nazwy etniczne, geograficzne. Nazwy osobowe, rzeczowe. Nazwy proste, złożone. Nazwa miasta …   Słownik języka polskiego

• egzocentryczny — ∆ jęz. Złożenie egzocentryczne «złożenie, którego desygnat jest zewnętrzny w stosunku do zakresów znaczeniowych obu jego członów, np. prostokąt = figura geometryczna mająca proste kąty» …   Słownik języka polskiego

• funkcjonalny — funkcjonalnyniejszy 1. «dotyczący funkcji działania, funkcjonowania, roli czegoś» Równowaga funkcjonalna procesów biologicznych. ∆ jęz. Semantyka funkcjonalna «dział semantyki badający rozwój znaczenia wyrazów z punktu widzenia identyczności… …   Słownik języka polskiego

• jednostkowy — 1. «dotyczący jednostki wyodrębnionej, jednolitej całości, pojedynczej sztuki, rzeczy, pojedynczego przedmiotu» Jednostkowy koszt produkcji. Jednostkowa cena sprzedażna. Jednostkowe opakowanie. ∆ jęz. Rzeczowniki jednostkowe «rzeczowniki… …   Słownik języka polskiego

• ogólny — ogólnyniejszy 1. «dotyczący ogółu osób, obejmujący całą grupę ludzi, wspólny dla wszystkich, przeznaczony dla ogółu; powszechny, publiczny» Dobro ogólne. Ogólne zebranie. Ogólna rozmowa. Ogólny śmiech. Ogólny pokój, stół. Ogólne powitanie,… …   Słownik języka polskiego

• rzecz — ż VI, DCMs. y; lm MD. y 1. «przedmiot materialny, często w przeciwstawieniu do istoty żywej» Cenne, kosztowne, wartościowe rzeczy. Rzeczy powszedniego użytku. Rejestrować świat rzeczy i istot żywych. 2. zwykle w lm «przedmioty materialne, takie… …   Słownik języka polskiego

• ten — m odm. jak przym., D. tego, B. tego (żyw.) a. ten (nieżyw.); ta ż, DCMs. tej, B. tę, N. tą; to n, D. tego, B.=M.; lm M. m. os. ci a. ż. rzecz. te, DMs. tych, B. m. os. tych a. ż. rzecz. te 1. «zaimek wskazujący, będący określeniem rzeczownika,… …   Słownik języka polskiego

• zgrubienie — n I 1. rzecz. od zgrubieć. 2. lm D. zgrubienieeń «miejsce zgrubiałe, wypukłość» Zgrubienia w stawach. 3. lm D. zgrubienieeń jęz. «formacja słowotwórcza (rzeczownik, przymiotnik, przysłówek), która odnosi się najczęściej do desygnatu większego niż …   Słownik języka polskiego

• super- — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w połączeniu z rzeczownikami wyraża znaczenie: skupiający w sobie w najwyższym stopniu cechy klasy, do której należy desygnat nazwany przez drugi człon złożenia, mający szczególne …   Langenscheidt Polski wyjaśnień