-
1 dert
го́ре (с)* * *озвонч. -di1) страда́ние; муче́ние; [душе́вная] больdert çekmek — страда́ть, терпе́ть му́ки
2) го́ре, несча́стье; беда́derdini açmak / anlatmak — рассказа́ть о своём го́ре
derdini deşmek — береди́ть ра́ны
dert [derdini] dökmek — излива́ть своё го́ре; расска́зывать о свои́х страда́ниях
dert üstüne dert — беда́ к беде́
dert yanmak — а) се́товать / жа́ловаться на свою́ несча́стную судьбу́; б) пла́каться, расска́зывать о своём го́ре / беде́, несча́стье и т. п.
3) сло́жная пробле́ма, тре́бующая разреше́ния; забо́та, печа́ль разг.dert değil! — не сто́ит придава́ть значе́ния!, не сто́ит беспоко́иться!
derdine düşmek — иска́ть вы́ход из затрудни́тельного положе́ния
derdi günü — одна́ еди́нственная забо́та
onun derdi günü roman okumak! — у него́ одна́ забо́та - чита́ть рома́ны!
4) неизлечи́мая боле́знь тж. перен. ; тяжёлый неду́гderde derman — цели́тельное сре́дство
derdi tepmek — а) [сно́ва] дать о себе́ знать, взбудора́жить (о горе, печали и т. п.); б) возврати́ться - о боле́зни
her derde deva — панаце́я
5) прост. о́пухоль, ши́шкаboynunda dert çıkmış — у него́ на шее́ образова́лась ши́шка
••derdini veren dermanını da verir — посл. [Алла́х] дал го́ре, он даст и избавле́ние
dert ağlatır aşk söyletir — погов. го́ре заставля́ет пла́кать, а любо́вь - петь
söylemeyen derdini derman bulamaz — посл. дитя́ не пла́чет - мать не разуме́ет
- derdini Marko Paşaya anlatdert gider ama yeri boş kalmaz — посл. на ме́сто уходя́щего го́ря прихо́дит но́вое
См. также в других словарях:
derdine yanmak — kendi durumuna üzülmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
dert — is., di, Far. derd 1) Üzüntü Gündüz ya bir yere sokulup uyur ya sessiz sedasız sokaklarda dolaşır. Fakat akşam oldu mu derdi teper. H. E. Adıvar 2) Hastalık Hastayım derdime verem diyorlar. F. N. Çamlıbel 3) Ağrı 4) mec. Sorun, kaygı Ne var ki… … Çağatay Osmanlı Sözlük
can — is., Far. cān 1) İnsan ve hayvanlarda yaşamayı sağlayan ve ölümle vücuttan ayrılan madde dışı varlık 2) Yaşama, hayat Bir kedi yavrusunu kurtarmak için ipe sarılıp kuyuya iner, canımı tehlikeye koyardım. R. N. Güntekin 3) Güç, dirilik Her şeyde… … Çağatay Osmanlı Sözlük
baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük