-
1 bock
bock [bɔk] (-en; -ar)sätta bocken till trädgårdsmästare den Bock zum Gärtner machen;hoppa bock Bock springen;sätta bock för einen Fehler anstreichen2. Verbeugung f, umg Bückling m -
2 Gärtner
m садовник, садовод; ( Florist) цветовод; ( Gemüsegärtner) огородник; den Bock zum Gärtner machen пустить козла в огород -
3 козёл
m (29; ла) Ziegenbock; Sp. Bock; F Schafskopf; Domino n; Typ. Leiche f; F как от козла молока (от Р jemand) taugt zu nichts; пустить козла в огород Spr. den Bock zum Gärtner machen* * *пусти́ть козла́ в огоро́д Spr. den Bock zum Gärtner machen* * *коз|ёл<-ла́>м Ziegenbock mго́рный козёл Steinbock m* * *n1) colloq. Fahrstuhl (при посадке)2) eng. Bär, Eisenklumpen (настыль в доменной печи), Galgen, Hochofensau, Ofensau (настыль на лещади печи), Ofenwolf (настыль на лещади печи), Wolf (в печи)3) metal. Eisensau, Härtling, Ofenbär (настыль в печи), Ofensau (на лещади доменной печи), Sau (в доменной печи)4) oil. Bohrturmgalgen (вышки)5) food.ind. Brückenbildung -
4 И щуку бросили - в реку!
(И. Крылов. Щука - 1830 г.) Und in den Fluss warf man den Hecht (I. Krylow. Der Hecht. Übers. R. Bächtold). Der Hecht in Krylows Fabel wird für seine Missetaten zum Tode verurteilt. Die Richter wählen aber "Ersäufen" als Strafe für ihn. Die Verszeile wird zur Bezeichnung der Situation zitiert, wenn ein Schuldiger mit einer Strafe davonkommt, die eher eine Begünstigung für ihn bedeutet und der Gerechtigkeit hohnspricht. Vgl. Den Bock zum Gärtner machen.Русско-немецкий словарь крылатых слов > И щуку бросили - в реку!
-
5 козёл
м1) Zíegenbock m (умл.)2) спорт. Bock m (умл.)••козёл отпуще́ния — Sündenbock m
пусти́ть козла́ в огоро́д посл. — den Bock zum Gärtner máchen
-
6 козёл
m (29; ла) Ziegenbock; Sp. Bock; F Schafskopf; Domino n; Typ. Leiche f; F как от козла молока (от Р jemand) taugt zu nichts; пустить козла в огород Spr. den Bock zum Gärtner machen -
7 lupus
lupus, ī, m. (altind. vka-ḥ, griech. λύκος), der Wolf, I) eig.: genus acre luporum atque canum, Verg.: lupi rostrum (Schnauze), Plin.: lupi barba, Wolfsbart (poet. = Wolfsschnauze), Hor.: habitus (Wolfsgestalt), Ambros.: simulacra luporum (der Wölfin mit ihren Jungen), Liv.: lupi rabiosi et voraces, Lact., rapaces, Hor. u. Lact., raptores, Verg.: lupus Martialis od. Martius, dem Mars heilig, Hor. u. Verg.: lupus femina (= lupa), Wölfin, Enn. fr. u. Varro: homo subdolus voluit lupum sub ovis pelle celare, Lact.: im Bilde, numquam defuturos raptores Italicae libertatis lupos, nisi silva, in quam refugere solerent, esset excisa, Vell. 2, 27, 2. – Die Alten glaubten (nach Plin. 8, 80), der Anblick eines Wolfes sei schädlich, u. wenn er den Menschen eher sehe als dieser ihn, so verliere der Mensch die Sprache; dah. vox quoque Moerim iam fugit ipsa; lupi Moerim videre priores, Verg. ecl. 9, 53 sq. – Sprichw.: a) lupus in fabula, der Wolf kommt, wenn man von ihm redet (wenn ein Mensch, von dem man redet, gleich dazukommt), Ter. adelph. 537. Cic. ad Att. 13, 33, 4. Serv. Verg. ecl. 9, 54; ebenso eccum tibi lupum in sermone, Plaut. Stich. 577. – b) lupum auribus tenere, λύκον τῶν ὤτων εχειν den Wolf bei den Ohren halten = sich in großer Verlegenheit befinden, weder aus noch ein wissen, Ter. Phorm. 506. Suet. Tib. 25, 1. – c) ovem lupo committere, den Bock zum Gärtner machen, Ter. eun. 832; vgl. Cic. Phil. 3, 27; ebenso credere ovile lupo, Ov. art. am. 2, 363. – d) lupo agnum eripere, von einer schweren Sache, Plaut. Poen. 776. – e) lupus non curat numerum (ovium), der Wolf frißt auch die gezählten Schafe, Verg. ecl. 7, 52. – f) lupus ultro fugiat oves, möge der Wolf freiwillig die Schafe fliehen (für: möge eine unmögliche Sache möglich werden), Verg. ecl. 8, 52. – g) hāc urget lupus, hāc canis, aiunt, unser »zwischen Tür u. Angel stecken« oder »aus dem Regen in die Traufe kommen« Hor. sat. 2. 2, 64. – II) übtr.: 1) v. der Gefräßigkeit: a) ein gefräßiger Fisch, der gemeine Seebarsch, Laber. com. u. Nep. b. Plin. 9, 61. Varro r. r. 3, 3, 9. Colum. 8, 16, 4. Hor. sat. 2, 3, 32. Mart. 13, 89, 1: Tiberinus, Macr. sat. 3, 16, 11. – b) ein Weichtier, vermutl. Doris Argo (L.), Plin. 11, 80 u.a. – 2) v. den Zähnen: a) ein Gebiß mit eisernen Wolfszähnen (= frenum lupatum), ein Wolfsgebiß, Brechzaum, Ov. trist. 4, 6, 4. Stat. Ach. 1, 281. – b) eine kleine Handsäge, Pallad. 1, 43, 2. – c) ein Haken, Raubhaken, ferrei, Liv. 28, 3, 7. – 3) v. der Ähnlichkeit der Gestalt, der Hopfen, ein Gewächs (Humulus lupulus, L.), Plin. 21, 86. – 4) scherzh. als masc. zu lupa (Buhldirne), Nov. com. 7. – 5) Lupus, ein Beiname der gens Rutilia, s. Rutīlius.
-
8 ovis
ovis, is, f. ( altindisch ávi-h, griech. οϊς), das Schaf, I) eig. u. übtr.: a) eig.: custos ovium, Verg.: magister ovium, Verg.: pastor ovium, tonsura ovium, Varro: glabra, scabra, Plaut.: ovis fera, Varro: ovis mas, Varro LL.: nigra, Verg.: placida, Ov.: semimas, ein kastriertes (männliches), Ov.: pascere oves, Verg.: tondere ovem, oves, Plaut., Plin. u.a., oves in anno bis, Varro. – Sprichw., ovem lupo committere, den Wolf zum Schafmeister machen, den Bock zum Gärtner machen, Ter. eun. 832. – b) übtr., v. Menschen, als Schimpfwort, wie Schaf = Einfaltspinsel, Plaut. Bacch. 1121b. – II) meton. (poet.) = die Wolle, Tibull. 2, 4, 28. – / ovis als masc., Varro b. Gell. 11, 1, 4 u. b. Non. 216, 22.
-
9 lupus
lupus, ī, m. (altind. vka-ḥ, griech. λύκος), der Wolf, I) eig.: genus acre luporum atque canum, Verg.: lupi rostrum (Schnauze), Plin.: lupi barba, Wolfsbart (poet. = Wolfsschnauze), Hor.: habitus (Wolfsgestalt), Ambros.: simulacra luporum (der Wölfin mit ihren Jungen), Liv.: lupi rabiosi et voraces, Lact., rapaces, Hor. u. Lact., raptores, Verg.: lupus Martialis od. Martius, dem Mars heilig, Hor. u. Verg.: lupus femina (= lupa), Wölfin, Enn. fr. u. Varro: homo subdolus voluit lupum sub ovis pelle celare, Lact.: im Bilde, numquam defuturos raptores Italicae libertatis lupos, nisi silva, in quam refugere solerent, esset excisa, Vell. 2, 27, 2. – Die Alten glaubten (nach Plin. 8, 80), der Anblick eines Wolfes sei schädlich, u. wenn er den Menschen eher sehe als dieser ihn, so verliere der Mensch die Sprache; dah. vox quoque Moerim iam fugit ipsa; lupi Moerim videre priores, Verg. ecl. 9, 53 sq. – Sprichw.: a) lupus in fabula, der Wolf kommt, wenn man von ihm redet (wenn ein Mensch, von dem man redet, gleich dazukommt), Ter. adelph. 537. Cic. ad Att. 13, 33, 4. Serv. Verg. ecl. 9, 54; ebenso eccum tibi lupum in sermone, Plaut. Stich. 577. – b) lupum auribus tenere, λύκον τῶν ὤτων εχειν den Wolf bei den Ohren halten = sich in großer Verlegenheit befinden, weder aus noch ein wissen, Ter. Phorm. 506. Suet. Tib. 25,————1. – c) ovem lupo committere, den Bock zum Gärtner machen, Ter. eun. 832; vgl. Cic. Phil. 3, 27; ebenso credere ovile lupo, Ov. art. am. 2, 363. – d) lupo agnum eripere, von einer schweren Sache, Plaut. Poen. 776. – e) lupus non curat numerum (ovium), der Wolf frißt auch die gezählten Schafe, Verg. ecl. 7, 52. – f) lupus ultro fugiat oves, möge der Wolf freiwillig die Schafe fliehen (für: möge eine unmögliche Sache möglich werden), Verg. ecl. 8, 52. – g) hāc urget lupus, hāc canis, aiunt, unser »zwischen Tür u. Angel stecken« oder »aus dem Regen in die Traufe kommen« Hor. sat. 2. 2, 64. – II) übtr.: 1) v. der Gefräßigkeit: a) ein gefräßiger Fisch, der gemeine Seebarsch, Laber. com. u. Nep. b. Plin. 9, 61. Varro r. r. 3, 3, 9. Colum. 8, 16, 4. Hor. sat. 2, 3, 32. Mart. 13, 89, 1: Tiberinus, Macr. sat. 3, 16, 11. – b) ein Weichtier, vermutl. Doris Argo (L.), Plin. 11, 80 u.a. – 2) v. den Zähnen: a) ein Gebiß mit eisernen Wolfszähnen (= frenum lupatum), ein Wolfsgebiß, Brechzaum, Ov. trist. 4, 6, 4. Stat. Ach. 1, 281. – b) eine kleine Handsäge, Pallad. 1, 43, 2. – c) ein Haken, Raubhaken, ferrei, Liv. 28, 3, 7. – 3) v. der Ähnlichkeit der Gestalt, der Hopfen, ein Gewächs (Humulus lupulus, L.), Plin. 21, 86. – 4) scherzh. als masc. zu lupa (Buhldirne), Nov. com. 7. – 5) Lupus, ein Beiname der gens Rutilia, s. Rutilius. -
10 ovis
ovis, is, f. ( altindisch ávi-h, griech. οϊς), das Schaf, I) eig. u. übtr.: a) eig.: custos ovium, Verg.: magister ovium, Verg.: pastor ovium, tonsura ovium, Varro: glabra, scabra, Plaut.: ovis fera, Varro: ovis mas, Varro LL.: nigra, Verg.: placida, Ov.: semimas, ein kastriertes (männliches), Ov.: pascere oves, Verg.: tondere ovem, oves, Plaut., Plin. u.a., oves in anno bis, Varro. – Sprichw., ovem lupo committere, den Wolf zum Schafmeister machen, den Bock zum Gärtner machen, Ter. eun. 832. – b) übtr., v. Menschen, als Schimpfwort, wie Schaf = Einfaltspinsel, Plaut. Bacch. 1121b. – II) meton. (poet.) = die Wolle, Tibull. 2, 4, 28. – ⇒ ovis als masc., Varro b. Gell. 11, 1, 4 u. b. Non. 216, 22. -
11 погов. пустить козла в огород
gener. den Bock zum Gärtner mächen, den Hund nach Bratwürsten schickenУниверсальный русско-немецкий словарь > погов. пустить козла в огород
-
12 пустить козла в огород
vgener. das Lamm beim Wolf verpfänden, dem Wolf die Schafe anbefehlen, dem Wolf die Schafe befehlen, den Bock zum Gärtner machenУниверсальный русско-немецкий словарь > пустить козла в огород
-
13 fox
1. nounFuchs, der2. transitive verb* * *[foks] 1. plural - foxes; noun(a type of reddish-brown wild animal which looks like a dog.) der Fuchs2. adjectivefox-fur.) Fuchs...3. verb(to puzzle or confuse: She was completely foxed.) hereinlegen- academic.ru/29144/foxy">foxy- foxhound
- fox terrier* * *[fɒks, AM fɑ:ks]Fu·tures & ˈOp·tions Ex·changenn Londoner Warenbörse* * *[fɒks]1. nhe's a sly fox (fig) — er ist ein schlauer Fuchs
2) (= fox fur) Fuchs(pelz) m2. vt(= deceive) täuschen, reinlegen (inf); (= bewilder) verblüffenthat's foxed you, hasn't it? — da bist du baff, was? (inf)
* * *A pl foxes, besonders koll fox s1. ZOOL Fuchs m:3. Fuchspelz(kragen) m4. SCHIFF Nitzel mB v/t1. verblüffen2. täuschen, reinlegen umg3. a) Schuhe vorschuhenb) Oberleder mit einem Zierstreifen versehenC v/i1. gerissen vorgehen2. stockfleckig werden (Papier)* * *1. nounFuchs, der2. transitive verb* * *n.Fuchs ¨-e m. -
14 kedi
kedi Katze f;erkek kedi Kater m;kara kedi fig schwarze Katze;kedi gibi anschmiegsam, zutraulich;kedi ile köpek gibi wie Hund und Katze; -
15 set a thief to catch a thief
expr.den Bock zum Gärtner machen ausdr. -
16 Sería encomendar las ovejas al lobo
Das hieße den Bock zum Gärtner machen.Proverbios, refranes y dichos españoles con sus equivalencias en alemán > Sería encomendar las ovejas al lobo
-
17 ciğer
ciğer s1) (ak\ciğer) Lunge f\ciğerlerine çekmek inhalieren, einen Lungenzug machen2) (kara\ciğer) Leber fkediye \ciğer ısmarlamak ( fam) den Bock zum Gärtner machenonun \ciğeri beş para etmez er ist ein Taugenichts\ciğerimin köşesi ( çok sevdiğim) mein Liebes; ( çok sevgili evladım) mein liebes Kindbirinin \ciğerini delmek jdn ins Herz treffenbirinin \ciğerini okumak jds Gedanken lesenbirinin \ciğerini sökmek jdm das Herz aus dem Leibe reißenbirinin \ciğerine işlemek jdm sehr nahegehen -
18 kedi
-
19 peynir
-
20 пустили козла в огород
W: man hat den Bock in den Garten gelassen; Ä: man muß den Bock nicht zum Gärtner machen
См. также в других словарях:
Den Bock zum Gärtner machen — Das Paradox des Pflanzen fressenden Ziegenbocks in der Funktion eines Gärtners steht in der umgangssprachlichen Wendung bildlich für eine Situation, in der jemandem im guten Glauben eine Aufgabe übertragen wird, für die er aufgrund seiner… … Universal-Lexikon
Den Bock zum Gärtner machen. — См. Козла пустить в огород … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Bock — Sm std. (9. Jh.), mhd. boc, ahd. boc, as. boc, buc , mndd. buk, bok, mndl. buk, bok Stammwort. Aus g. * bukka m. Bock , auch in anord. bukkr, bokkr, ae. bucca (n Stamm, neben bucc Rehbock ). Den gleichen Lautstand (expressive Gemination) zeigen… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Bock — 1. Alte Böcke haben harte (steife) Hörner. – Henisch, 441; Simrock, 1173; Grimm, II, 206. Von alten Liebhabern. Aber auch um zu warnen, ohne weiteres den alten Streiter zu verachten, blos weil er alt ist. Uebung hat ihn versucht, Gewohnheit ihn… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Bock — Verschiedene Eigenschaften des Bockes kommen besonders in redensartlichen Vergleichen vor: Stinken wie ein Bock, schon im jüngeren ›Titurel‹ um 1270 (Strophe 249): »und stinkent sam die bocke«; Augen haben wie ein abgestochener Bock, belegt im… … Das Wörterbuch der Idiome
Bock — Freude; Gaudi (umgangssprachlich); Belustigung; Spass (österr.); Genuss; Entzücken; Fez (umgangssprachlich); Begeisterung; Vergnügen; … Universal-Lexikon
Bock (1), der — 1. Der Bock, des es, plur. die Böcke, Diminutivum das Böckchen, Oberdeutsch das Böcklein, der Nahme des männlichen Geschlechtes verschiedener Thiere. 1. Eigentlich, und zwar, 1) in weiterer Bedeutung, da dieses Wort von dem männlichen Geschlechte … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Bock — Bọck1 der; (e)s, Bö·cke; 1 das männliche Tier besonders bei Ziege, Schaf, Reh und Gemse, auch beim Kaninchen || K: Geißbock, Rehbock, Schafbock, Ziegenbock 2 gespr! verwendet als Schimpfwort für einen Mann <ein geiler, sturer Bock> || ID… … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Über den Dächern von Nizza — Filmdaten Deutscher Titel Über den Dächern von Nizza Originaltitel To Catch a Thief … Deutsch Wikipedia
Wolf — 1. Alten Wolf reiten Krähen. – Eiselein, 647. 2. Alten Wolf verspotten die Hunde. – Schlechta, 362. 3. Als der Wolf predigte, hatte er Gänse zu Zuhörern. 4. Als der Wolff in der Grube lag, wollt er ein heiliger Mönch werden. – Mathesy, 108a. 5.… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Liste deutscher Redewendungen — Die Liste deutscher Redewendungen führt vor allem Wortlaut, Bedeutung und Herkunft deutscher Redeweisen auf, deren Sinn sich dem Leser nicht sofort erschließt oder die nicht mehr in der ursprünglichen Form angewandt werden. Einige Redewendungen… … Deutsch Wikipedia