-
1 deminuo
deminuere, deminui, deminutus V TRANSmake smaller; cut up small; lessen/diminish/reduce (size/number/amount/scope); weaken; curtail; impair; understate; make diminutive; take away/deduct/deprive -
2 deminuo
dē-mĭnŭo, ui, ūtum, 3, v. a., to lessen by taking from, i. e. to make smaller, to lessen, diminish (cf. diminuo, to break up into small parts—freq. and class.).I.Lit.:II.de mina una quinque nummos,
Plaut. Truc. 2, 7, 10:istum laborem tibi,
Plaut. Aul. 2, 1, 43 (cf. Wagner ad loc.):ne de bonis quae Octavii fuissent deminui pateretur,
Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 10; cf. Cic. de Or. 3, 49, 189:deminuunt aequora venti,
Lucr. 5, 268; 390:deminutae copiae,
Caes. B. G. 7, 31, 3; 7, 73; id. B. C. 3, 2; Liv. 2, 1; Tac. A. 12, 64 al.:militum vires inopia frumenti deminuerat,
Caes. B. C. 1, 52; Tac. A. 13, 58:fenore deminuto,
Suet. Aug. 41:arborem,
Tac. A. 13, 58 al. —Trop.A.In gen., to take away from, abate, lessen, etc.:B.de hujus praesidiis deminuturum putavit,
Cic. Sull. 1, 2:neque de tanta voluptate et gratulatione quicquam fortuna deminuerat,
Caes. B. G. 1, 53, 6:aliquid de jure aut de legibus,
id. ib. 7, 33; Liv. 8, 34:de sua in Aeduos benevoientia,
Caes. B. G. 7, 43, 4:de libertate mea,
Cic. Planc. 38:ex regia potestate,
Liv. 2, 1:alicui timor studia deminuit,
Caes. B. C. 2, 31, 4:partem aliquam juris,
Cic. Caecin. 2, 5; cf. Liv. 4, 24:sententiam hujus interdicti (coupled with inflrmata),
Cic. Caecin, 13, 38:dignitatem nostri collegii,
id. Brut. 1:potentiam,
Caes. B. G. 1, 18, 8:lenitatem imperitantis,
Tac. A. 16, 28:curam,
Prop. 2, 18, 21 (3, 10, 21 M.) al.: se capite deminuere, to lose or forfeit civil rights, be deprived of citizenship, Cic. Top. 4, 18; 6, 29; Liv. 22, 60, 15; cf. caput, no. III. 1. b.—Esp. in grammat. lang., to form into a diminutive:A.sacellum ex sacro deminutum est,
Gell. 6, 12, 6: deminuuntur adverbia, ut primum, primule; longe, longule, etc., Don. p. 21 Lind. N. cr. Cf.: deminutus, deminutio, and deminutivus.— Hence, dēmĭnūtus, a, um, P. a. (very rare), diminished, small, diminutive.In gen.:B.deminutior qualitas,
Tert. adv. Marc. 2, 9.—In grammat. lang., diminutive, hupokoristikos (for which, later, deminutivus): pro nomine integro positum sit deminutum (viz. in the expression magnum peculiolum), Quint. 1, 5, 46. -
3 dēminūtiō (dīm-)
dēminūtiō (dīm-) ōnis, f [deminuo], a diminution, decrease, lessening, abatement: luminis: civium: vectigalium: de bonis privatorum: provinciae, of the term of office.—In law: datio deminutio, the right of alienation, right to convey (all or part of an estate), L. — Fig.: libertatis vestrae, an encroachment upon: sui, a sacrifice of dignity, Ta.—Esp., in the phrase, capitis deminutio, the loss of civil rights, forfeiture of freedom, civil death, Cs. -
4 deminutio
dēmĭnūtĭo, ōnis, f. [deminuo], a diminution, decrease, lessening, abatement [p. 542] (good prose).I.Lit.:II.accretio et deminutio luminis,
Cic. Tusc. 1, 28:civium,
id. Cat. 3, 10, 24:vectigalium,
id. Agr. 1, 7, 21:de bonis privatorum,
id. Off. 2, 21, 73; cf.: tanta de imperio, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 4:multari imperatorem deminutione provinciae,
i. e. by shortening his term of command, Cic. Prov. Cons. 15 fin. —Trop.A.In gen.:B.alicujus libertatis,
Cic. Agr. 2, 7: muliebre fastigium in deminutionem sui accipiens (sui, i. e. his own dignity), Tac. A. 1, 14: mentis, a being out of one's senses (shortly before, alienata mens), Suet. Aug. 99 fin.:honor aut deminutio,
i. e. dishonor, Plin. 34, 13, 38, § 137.—Esp. (legal t. t.), the right of alienation of one's estate:C.uti Feceniae Hispalae datio deminutio esset,
Liv. 39, 19, 5 (Weissenb. ad loc.).—Public. t. t.: capitis deminutio, the loss or forfeiture of civil rights, Caes. B. C. 2, 32, 9; Gai. Inst. 1, 160 sq.; Dig. 28, 3, 6, § 6; 25, 3, 7, § 1; Ulp. Reg. 10, 3; cf. Dig. 38, 17, 1: Poste Gai. p. 108;D.Sandars,
Just. Inst. Introd. 40 sq.; v. Caput, III. 1. b. —In grammat. lang., a diminutive form, Quint. 1, 6, 6; cf. ib. 4; Charis. p. 73 P.; 128 P. et saep. -
5 deminutive
dēmĭnūtīvus, a, um, adj. [deminuo, no. II. B.], in the later gramm. lang., diminutive:vox,
Tert. Apol. 32: nomen, a diminutive, Don. p. 1744 P. sq.; in this sense often subst. dēminūtīvum, i, n., Diom. p. 312 P.; Prisc. p. 609 sq. et saep: verba ( sorbillo from sorbeo, garrulo from garrio), id. p. 827 P.— Adv.: dēmĭnūtīvē, as a diminutive: cymbia deminutive a cymba dicta, Macr. S. 5, 21 al.; al. diminutive. -
6 deminutivum
dēmĭnūtīvus, a, um, adj. [deminuo, no. II. B.], in the later gramm. lang., diminutive:vox,
Tert. Apol. 32: nomen, a diminutive, Don. p. 1744 P. sq.; in this sense often subst. dēminūtīvum, i, n., Diom. p. 312 P.; Prisc. p. 609 sq. et saep: verba ( sorbillo from sorbeo, garrulo from garrio), id. p. 827 P.— Adv.: dēmĭnūtīvē, as a diminutive: cymbia deminutive a cymba dicta, Macr. S. 5, 21 al.; al. diminutive. -
7 deminutivus
dēmĭnūtīvus, a, um, adj. [deminuo, no. II. B.], in the later gramm. lang., diminutive:vox,
Tert. Apol. 32: nomen, a diminutive, Don. p. 1744 P. sq.; in this sense often subst. dēminūtīvum, i, n., Diom. p. 312 P.; Prisc. p. 609 sq. et saep: verba ( sorbillo from sorbeo, garrulo from garrio), id. p. 827 P.— Adv.: dēmĭnūtīvē, as a diminutive: cymbia deminutive a cymba dicta, Macr. S. 5, 21 al.; al. diminutive. -
8 diminuo
dī-mĭnŭo (or dimmĭnuo), ĕre, v. a., to break into small pieces, to dash to pieces, to break (v. deminuo—rare;II.perh. only ante-class.): qui ego illi speculo dimminuam caput,
Plaut. Most. 1, 3, 109; cf.:caput homini,
id. Men. 2, 2, 30:caput tuum,
Ter. Eun. 4, 7, 33:cerebrum tibi,
id. Ad. 4, 2, 32; Lucr. 1, 614.—To violate, outrage, destroy by outrage:veritates,
Vulg. Psa. 11, 1:de verbis libri,
id. Apoc. 22, 19 (perh. deminuerit is a better reading). -
9 dimminuo
dī-mĭnŭo (or dimmĭnuo), ĕre, v. a., to break into small pieces, to dash to pieces, to break (v. deminuo—rare;II.perh. only ante-class.): qui ego illi speculo dimminuam caput,
Plaut. Most. 1, 3, 109; cf.:caput homini,
id. Men. 2, 2, 30:caput tuum,
Ter. Eun. 4, 7, 33:cerebrum tibi,
id. Ad. 4, 2, 32; Lucr. 1, 614.—To violate, outrage, destroy by outrage:veritates,
Vulg. Psa. 11, 1:de verbis libri,
id. Apoc. 22, 19 (perh. deminuerit is a better reading).
См. также в других словарях:
ντιμινουέντο — το μουσ. βαθμιαία ελάττωση τής έντασης τού ήχου, σε αντιδιαστολή προς το κρεσέντο. [ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. diminuendo < λατ. deminuendum, γερούνδιο τού ρ. deminuo «ελαττώνω»] … Dictionary of Greek
ՊԱԿԱՍԵՑՈՒՑԱՆԵՄ — (ցուցի.) NBH 2 0584 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 10c, 14c ն. ἑλαττονέω minuo, deminuo ἁφαιρέω aufero եւ այլն. Տալ պակասիլ. նուազեցուցանել. ʼի բաց բառնալ. պակսեցնել. էքսիլթմէք. *Մեծատունն մի՛ յաւելցէ, եւ տնանկն մի՛… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)