-
1 intentio
intentio, ōnis, f. (intendo), I) das Hingerichtetsein, übtr., a) die Spannung, Aufmerksamkeit, Achtsamkeit, absol., Cic. u.a.: velut fatigatus intentione stomachus iudicis, die durch angestrengte Aufmerksamkeit erschöpfte Geduld des R., Quint.: m. subj. Genet., audientis, Plin. ep.: vultus, Tac.: animi, mentis, Quint.: m. obj. Genet., lusus, Liv.: rerum, Quint. – b) das Ansinnen = die Anklage, Beschuldigung (Ggstz. depulsio), Cornif. rhet. u.a.: accusatoris, delatoris, ICt. – c) die Behauptung von seiten des Beklagten, der Einwand, spät. ICt. – II) das Gespanntsein, 1) eig., die Anspannung, Spannung, absol., Cels. 5, 26, 34 u.a.: nervorum, Colum. 6, 6, 1: aëris, spiritus, Sen. nat. qu. 2, 6, 2 sqq. – 2) übtr.: a) die Anspannung, Anstrengung (Ggstz. remissio), animi, Cic.: cogitationum (des Denkens), Cic.: dah. m. obj. Genet., der Eifer, quidquid velis obtinendi, Plin. ep.: rei familiaris obtinendae, Plin. ep. – b) die Absicht, das Vorhaben, adversariorum, Cic.: haec enim intentio tua, ut libertatem revoces, Plin. ep.: cogitationes et intentiones cordis, Vulg. Hebr. 4, 12. – c) als philos. t. t., der Vordersatz in der Logik, die Intention, Quint. 5, 14, 6. – d) als t. t. der Musik, der Grad der Spannung des Tons, die (hohe, mittlere, tiefe) Stimmung, Plur., Quint. 11, 3, 40. Censor. fr. 12, 3: übtr., ipsius corporis intentio quaedam, Cic. Tusc. 1, 19. – e) die Hebung, Steigerung, Zunahme (Ggstz. remissio), vocis, Sen.: soni, Quint.: summi doloris, Sen.
-
2 intentio
intentio, ōnis, f. (intendo), I) das Hingerichtetsein, übtr., a) die Spannung, Aufmerksamkeit, Achtsamkeit, absol., Cic. u.a.: velut fatigatus intentione stomachus iudicis, die durch angestrengte Aufmerksamkeit erschöpfte Geduld des R., Quint.: m. subj. Genet., audientis, Plin. ep.: vultus, Tac.: animi, mentis, Quint.: m. obj. Genet., lusus, Liv.: rerum, Quint. – b) das Ansinnen = die Anklage, Beschuldigung (Ggstz. depulsio), Cornif. rhet. u.a.: accusatoris, delatoris, ICt. – c) die Behauptung von seiten des Beklagten, der Einwand, spät. ICt. – II) das Gespanntsein, 1) eig., die Anspannung, Spannung, absol., Cels. 5, 26, 34 u.a.: nervorum, Colum. 6, 6, 1: aëris, spiritus, Sen. nat. qu. 2, 6, 2 sqq. – 2) übtr.: a) die Anspannung, Anstrengung (Ggstz. remissio), animi, Cic.: cogitationum (des Denkens), Cic.: dah. m. obj. Genet., der Eifer, quidquid velis obtinendi, Plin. ep.: rei familiaris obtinendae, Plin. ep. – b) die Absicht, das Vorhaben, adversariorum, Cic.: haec enim intentio tua, ut libertatem revoces, Plin. ep.: cogitationes et intentiones cordis, Vulg. Hebr. 4, 12. – c) als philos. t. t., der Vordersatz in der Logik, die Intention, Quint. 5, 14, 6. – d) als t. t. der Musik, der Grad der Spannung des Tons, die (hohe, mittlere, tiefe) Stimmung, Plur., Quint. 11, 3, 40. Censor. fr. 12, 3: übtr., ipsius corporis intentio quaedam, Cic.————Tusc. 1, 19. – e) die Hebung, Steigerung, Zunahme (Ggstz. remissio), vocis, Sen.: soni, Quint.: summi doloris, Sen.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intentio
-
3 intentio
1) напряжение (1. 18 § 1 D. 50, 4). 2) намерение, цель (1. 14 § 7 D. 11, 7);3) в формулярной системе - часть формулы, которая обнимала требования истца, указывала на юридическую сущность иска, на спорный фактический вопрос, который судья должен был решить (Gai. IV. 39. 41. 13. 46. 52. 53а. 60. 86. 106. 131). 4) по новейшему праву иск = actio s. 3. (§ 33 J. 4, 6. 1. 2 pr. D. 44, 1. 1. 6 D. 19, 5);voluntatis intentionem dirigere in aliq. (1. 77 § 26 D. 31. 1. 10 pr. D. 34, 1).
int. servitutis (1. 6 § 3 D. 8, 5);
5) обвинение: int. delatoris, accusatoris (1. 5 § 10. 13 D. 34, 9. 1. 2 C. 9, 2). 6) возражение со стороны ответчика (1. 1 C. 4, 30. 1. 1 C. 8, 33-intentio dati pignoris = exceptio = рбсбгсбшЮ).dominii (l. 1 § 2 D. 20, 1. 1. 24 C. 3, 22. 1. 47 D. 5, 3. 1. 14 D. 5, 2. 1. 19 pr. D. 22, 3. 1. 9 § 6 D. 10, 4. 1. 17 D. 21, 2. 1. 7. 10 C. 8, 36).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > intentio
-
4 dēlātor
dēlātor ōris, m [de + TAL-], an informer, denouncer: criminum, L.: amici, Iu.: cum plena litora multo Delatore forent, Iu.: maiestatis, of high-treason, Ta.* * *informer, who gives information/reports; accuser/denouncer/who accuses of crime
См. также в других словарях:
TARQUITIUS Priscus — Legatus Statilii Tauri Africae Proconsulis, eiusdemque accusator. Sed ideo curiâ exactus est, quod Patres, odiô delatoris, contra ambitum Agrippinae pervicêre. Tacit. l. 12. Annal. c. 59. D. Iuniô Q. Hateriô Consulib. Damnatus Caesoniô Paetô,… … Hofmann J. Lexicon universale