Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

deidamia

  • 1 Deidamia

    Dēidamīa, ae, f. (Δηϊδάμεια), Tochter des Lykomedes, Königs in Skyros, Mutter des Pyrrhus von Achilles, Prop, 2, 9, 16. Ov. art. am. 1, 704. Hyg. fab. 97. Anthol. Lat. 43 (633); 53, 1 sq. (682, 1 sq.); 198, 80 (695, 80), wo Deidămĭa (viersilb.) gemessen ist.

    lateinisch-deutsches > Deidamia

  • 2 Deidamia

    Dēidamīa, ae, f. (Δηϊδάμεια), Tochter des Lykomedes, Königs in Skyros, Mutter des Pyrrhus von Achilles, Prop, 2, 9, 16. Ov. art. am. 1, 704. Hyg. fab. 97. Anthol. Lat. 43 (633); 53, 1 sq. (682, 1 sq.); 198, 80 (695, 80), wo Deidămĭa (viersilb.) gemessen ist.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Deidamia

  • 3 Deidamia

    Dēidamīa, ae f.
    Деидамия, дочь Ликомеда, царя Скира, и мать Пирра (сына Ахилла) Prp, O

    Латинско-русский словарь > Deidamia

  • 4 Deidamia

    Dēïdămīa, ae, f., Dêïdameia.
    I.
    Daughter of Lycomedes, king of Scyros, and mother of Pyrrhus by Achilles, Hyg. Fab. 97; Prop. 2, 9, 16; Ov. A. A. 1, 704; cf. ib. 682.—
    II.
    Daughter of King Aeacides, Just. 14, 6, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Deidamia

  • 5 Deidamia

    Δηιδμεια, ἡ.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Deidamia

  • 6 Scyros

    Scȳros u. -us, ī, f. (Σκῦρος), Insel im Ägäischen Meere bei Euböa, Sitz des Lykomedes, dessen Tochter Deīdamia von Achilles, der hier in Frauenkleidern sich aufhielt, den Pyrrhus gebar, j. Sciro, Plin. 4, 69. Mela 2, 7, 8 (2. § 106). – Dav.: A) Scȳrēis, idis, f., ein szyrisches Mädchen, eine Szyrierin, Stat. Ach. 2, 147. – B) Scȳrēticus, a, um (*Σκυρητικός), szyretisch, Plin. 31, 29. – C) Scȳrias, adis. f., szyriadisch, puella, v. der Deīdamia, Ov.: Plur. Scyriades, szyrische Mädchen, Szyrierinnen, Stat. – D) Scȳrius, a, um (Σκύριος), szyrisch, Deidamia, Prop.: pubes, Verg.: membra, des Pyrrhus, Ov.

    lateinisch-deutsches > Scyros

  • 7 Scyros

    Scȳros u. -us, ī, f. (Σκῦρος), Insel im Ägäischen Meere bei Euböa, Sitz des Lykomedes, dessen Tochter Deīdamia von Achilles, der hier in Frauenkleidern sich aufhielt, den Pyrrhus gebar, j. Sciro, Plin. 4, 69. Mela 2, 7, 8 (2. § 106). – Dav.: A) Scȳrēis, idis, f., ein szyrisches Mädchen, eine Szyrierin, Stat. Ach. 2, 147. – B) Scȳrēticus, a, um (*Σκυρητικός), szyretisch, Plin. 31, 29. – C) Scȳrias, adis. f., szyriadisch, puella, v. der Deīdamia, Ov.: Plur. Scyriades, szyrische Mädchen, Szyrierinnen, Stat. – D) Scȳrius, a, um (Σκύριος), szyrisch, Deidamia, Prop.: pubes, Verg.: membra, des Pyrrhus, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Scyros

  • 8 Scyriades

    Scyros or Scyrus, i, f., = Skuros, an island of the Ægean Sea, opposite Eubœa, now Skyro; here Achilles was concealed by Lycomedes, whose daughter Deïdamia became by him the mother of Pyrrhus; nom. Scyros, Cat. 64, 35; Plin. 4, 12, 23, § 69; Stat. Achill. 2, 18; acc. Scyron, Mel. 2, 7, 8; Ov. M. 7, 464; 13, 156:

    Scyrum,

    Cic. Att. 5, 12, 1; Col. 9, 14, 19.—Hence,
    A.
    Scyrĭus, a, um, adj., of or belonging to Scyros, Scyrian:

    litora,

    Stat. Achill. 2, 103:

    lapis,

    Plin. 2, 103, 106, § 233 (Jahn, Syrius):

    Deïdamia,

    Prop. 2, 9, 16;

    also called Scyria virgo, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 16: juvenis,

    i. e. Pyrrhus, Sen. Troad. 976; cf.

    membra,

    i. e. of Pyrrhus, Ov. H. 8, 112:

    pubes,

    his forces, Verg. A. 2, 477.—
    B.
    Scyrē-tĭcus, a, um, adj., of Scyros:

    metallum,

    Plin. 31, 2, 20, § 29.—
    C.
    Scyrĭăs, ădis, adj. f., Scyrian:

    puella,

    i. e. Deïdamia, Ov. A. A. 1, 682.— Subst.: Scyrĭădes, um, f., Scyrian maidens, Stat. Achill. 1, 367.—
    D.
    Scyrēis, ĭdis, f., a Scyrian maiden, Stat. Achill. 2, 147.

    Lewis & Short latin dictionary > Scyriades

  • 9 Scyros

    Scyros or Scyrus, i, f., = Skuros, an island of the Ægean Sea, opposite Eubœa, now Skyro; here Achilles was concealed by Lycomedes, whose daughter Deïdamia became by him the mother of Pyrrhus; nom. Scyros, Cat. 64, 35; Plin. 4, 12, 23, § 69; Stat. Achill. 2, 18; acc. Scyron, Mel. 2, 7, 8; Ov. M. 7, 464; 13, 156:

    Scyrum,

    Cic. Att. 5, 12, 1; Col. 9, 14, 19.—Hence,
    A.
    Scyrĭus, a, um, adj., of or belonging to Scyros, Scyrian:

    litora,

    Stat. Achill. 2, 103:

    lapis,

    Plin. 2, 103, 106, § 233 (Jahn, Syrius):

    Deïdamia,

    Prop. 2, 9, 16;

    also called Scyria virgo, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 16: juvenis,

    i. e. Pyrrhus, Sen. Troad. 976; cf.

    membra,

    i. e. of Pyrrhus, Ov. H. 8, 112:

    pubes,

    his forces, Verg. A. 2, 477.—
    B.
    Scyrē-tĭcus, a, um, adj., of Scyros:

    metallum,

    Plin. 31, 2, 20, § 29.—
    C.
    Scyrĭăs, ădis, adj. f., Scyrian:

    puella,

    i. e. Deïdamia, Ov. A. A. 1, 682.— Subst.: Scyrĭădes, um, f., Scyrian maidens, Stat. Achill. 1, 367.—
    D.
    Scyrēis, ĭdis, f., a Scyrian maiden, Stat. Achill. 2, 147.

    Lewis & Short latin dictionary > Scyros

  • 10 Scyrias

    adis f. [ Scyrus ]
    S. puella ODeidamia

    Латинско-русский словарь > Scyrias

  • 11 cognosco

    cō-gnōsco, gnōvī, gnitum, ere (co und gnōsco = nōsco), einen Ggstd. kennen lernen, erkennen (auch = erproben), wahrnehmen, bemerken, vernehmen, erfahren, ersehen, zur Kenntnis od. Erkenntnis einer Sache gelangen, von etw. unterrichtet werden od. sich unterrichten, u. im Perf. auch = kennen, wissen, durch sinnliche od. geistige Wahrnehmung, durch Autopsie, Lektüre, Umgang, Erfahrung, Studium, I) im allg.: α) m. Acc.: sensus ignem cognoscere vere, Lucr.: c. regiones, Caes.: alcis sepulcrum, Suet.: ephebum Temni, Cic.: infantem, Suet.: multa animalia hoc primum saeculo, Sen.: strepitus pedum, Verg. – miserias sociorum, vernehmen, Cic.: responsum, Nep.: sententiam alcis, Nep.: naturam alcis, Sall.: morem hostium, Sall.: animos omnium facile, Nep.: alqm bene cognovisse, Cic.; vgl. alci bene cognitum esse, Caes. in Cic. ep.: antiquitatem diligenter habere cognitam, Nep. – fidem alcis, Caes.: summam in se voluntatem alcis, Caes. – haec animum cognoscere posse, Lucr.: perspicere cognoscereque naturam rerum, Cic.: ius civile domi, Cic. – m. Abl. wodurch? corpora tactu, Lucr.: matrem risu, Verg.: amnem assiduo venatu, Verg.: alqd experiendo magis quam discendo, Cic.: ea et litteris multorum et nuntiis cognosse, Cic.: Gallos, novam gentem, pace potius cognosci quam armis, Liv. – m. per u. Akk., deditio per nuntios cognita, Sall. fr.: homo per se cognitus (= homo novus), Cic. – m. ab u. ex m. Abl. = von jmd. od. aus etw., ab alqo haec dicta, Caes.: certissima putabo, quae ex te cognoro, Cic.: c. iter hostium ex perfugis, Sall.: alqm ex litteris alcis, Cic.: alqd non tam ex re, quam ex alcis factis decretisque, Cic.: illa cognosces ex aliis; a me pauca et ea summatim, Cic. ep. 10, 28, 3. – m. ab u. ex m. Abl. = an (aus) etw. (s. Held Caes. b. G. 1, 22, 1), id a Gallicis armis et insignibus, Caes.: alqm sermone ab ipso, Phaedr.: ab eiusdem motu numerorum naturam vimque, Cic.: quaedam magis ex aliorum contentione, quam ipsa per sese, Cic.: ex particula parva scelerum et crudelitatis tuae genus universum, Cic.: alcis adventum ex colore vestitus, Caes. – m. in u. Abl. = in od. bei etw., puerum in Iudo, Nep.: acerrimi viri praestantem prudentiam in omnibus rebus, Nep.: quae in vivis modo cognosci possunt, Cels. – m. einem zweiten Acc. als was? c. alqm bonum, Cic.: alqm hominem pudentem et officiosum, Cic.: alqm hominem summā probitate, Cic.: aliter rem publicam se habentem, Cic.: domos atque villas in urbium modum exaedificatas, Sall.: tam praesentes alibi divos, Verg. – m. Genet. od. Abl. der Eigenschaft, kennen lernen = erproben (s. Held Caes. b. G. 1, 28, 4. Nipperd. Tac. ann. 13, 6, 14), alqm magni animi, magnae inter Gallos auctoritatis cognovisse, Caes.: alqm paratissimo animo cognovisse, Cic. – β) m. Acc. u. Infin. u. im Passiv m. Nom. u. Infin., Attici nostri te valde studiosum esse cognovi, Cic.: signo detracto cognoscit sibi pereundum esse, Nep.: magnam multitudinem convenisse hostium in fines Pictonum litteris nuntiisque Duratii cognoscit, Hirt. b. G.: Metello iam antea experimentis cognitum erat genus Numidarum infidum esse, Sall.: cognitus (erkannt, dabei ertappt) Iphicli surripuisse boves, Prop. 2, 3, 52. – per exploratores Caesar cognoscit et montem a suis teneri et Helvetios castra movisse, Caes.: ab his cognoscit non longe ex eo loco oppidum Cassivellauni abesse, Caes.: id factum (esse) ex suis hospitibus cognoverat, Caes.: ex litteris imperatoris ita esse cognovit, Sall. – ecquid ab (an) impressae cognoscis imagine gemmae haec tibi Nasonem scribere verba, Ov.: ut abs te gratissimus esse cognoscerer, Cic. ep. 1, 5. litt. a. § 1. – u. im Abl. absol. (vgl. no. γ), cognito, nachdem man erfahren, in Erfahrung gebracht, cognito vivere Ptolemaeum, Liv.: cognito mandatum sibi auxilium, Aurel. Vict.: ex agrestibus cognito hostium naves ad Aethaliam stare, Liv. – Dafür spätlat. cognito mit folg. quod (den Umstand, daß usw.), Iustin. 1, 7, 9 (dazu Fittb.) u. ö. Treb. Poll. Gallien. 3, 6. Vopisc. Prob. 10, 8. – γ) m. folg. indir. Fragesatz: tandem cognosti, qui siem, Ter.: cognoscite nunc, quae potestas decemviris et quanta detur, Cic.: cognoscendi quid fieret facultas, Caes.: qualis esset natura montis, qui cognoscerent misit, Caes.: id socordiane an casu factum sit, parum cognovi, Sall.: ibi per certos exploratores in singula diei tempora, quae ad Avaricum agerentur, cognoscebat, Caes. – u. im Abl. absol. (vgl. no. β), nachdem man erfahren, in Erfahrung gebracht, Romae nondum cognito, qui fuisset exitus in Illyrico, Tac. – δ) m. folg. de u. Abl. = über etw. Kunde od. Nachricht erhalten (erlangen, sich verschaffen), von etw. unterrichtet werden od. sich unterrichten od. sich unterrichten lassen, habes consilia nostra; nunc cognosce de Bruto, Cic.: ibi cognoscit de Clodii caede, Caes. – de omnibus rebus, quae ad te pertinent, quid actum, quid constitutum sit, optime ex M. Plaetorio cognosces, Cic.: simul consul ex multis de hostium adventu cognovit, Sall.: de meo studio... credo te cognoscere ex litteris tuorum, Cic. – ε) absol.: nobis pleraque digna cognitu obvenere, Tac.: quo res facilior cognitu esset, Cornif. rhet.: id quod ei... facile erit cognitu, Cic.: quae res harum aliquam rem consequantur faciles erunt cognitu, Cic.

    II) insbes.: a) wie erkennen, als allg. Ausdr. auch = wiedererkennen (s. Gernh. Cic. Lael. 1, 5. Benecke Cic. Cat. 3, 5, 10 u. Iustin. 2, 6, 20. Kritz u. Fabri Sall. Cat. 47, 3. Fabri Liv. 24, 16, 5. Mencken Observv. p. 113 sqq.), et signum et manum suam, Cic.: pecus, Liv.: suas res, sua, Liv.: Cratippum, Cic.: inimicos suos, Sall.: inter ceteras Veturiam, Liv.: alqm facie (am G.), Liv.: cuius erat facies, in qua mater paterque cognosci possent, Ov.: alii cives Romani, ne cognoscerentur, involutis e carcere capitibus rapiebantur, Cic. – b) vor Gericht jmd. als eine bestimmte Pers. erkennen u. dadurch jmds. Identität (d.i. daß er ein röm. Bürger sei u. seinen Namen mit Recht trage) bezeugen, bescheinigen, cum eum Syracusis amplius centum cives Romani cognoscerent, Cic. II. Verr. 1, 14: u. so Cic. Verr. 5, 72. – c) (wie ἀναγιγνώσκειν) von einer Schrift Kenntnis nehmen, sich mit einer Schrift dem Inhalt nach bekannt machen, sie einsehen, eine Schrift, einen Schriftsteller lesen, studieren, α) übh.: litteras, Cic. u. Nep.: libellum, Suet.: librum, Nep.: Servii orationem, Cic.: audire oratores Graecos cognoscereque eorum litteras, Cic.: edicta veterum praetorum legere atque c., Gell.: c. Demosthenem totum, Cic.: auctores, Tac. dial. – absol., quid tam iucundum cognitu atque auditu, quam sapientibus sententiis gravibusque verbis ornata oratio et perpolita? Cic. – d) wie γιγνώσκειν u. das alttestam. erkennen, euphemist. vom fleischlichen Umgange, virum, Ov.: uxorem alcis adulterio, Iustin.: Postumia stupro cognita, Tac.: tacito iam cognita furto Deidamia mihi, Stat. – e) beurteilend in etw. Einsicht gewinnen od. zu gewinnen suchen, etw. prüfen, untersuchen, α) übh.: accipe et cognosce signum, Plaut. Pseud. 988: nam et cognoscendi et ignoscendi dabitur peccati locus, Ter. heaut. 218: u. so prüfen u. dah. unterscheiden, ova, Cic. Acad. 2, 86: numerum tuorum militum reliquiasque, mustern, Cic. Pis. 92. – β) v. Theaterpublikum, favete, adeste aequo animo et rem cognoscite, Ter.: aequum est vos cognoscere atque ignoscere, si etc., Ter. – γ) v. Sachwalter, eine zu verteidigende Sache, rem tantam, tot controversiis implicatam, Cic.: causas diligenter penitusque, Cic. – δ) v. Richter od. einem andern Magistrate u. dgl. untersuchen, eine Untersuchung (ein Verhör) anstellen, Gericht halten, m. Acc., causam od. causas, Cic.: causā cognitā (Ggstz. causā incognitā), Cic. – m. de u. Abl., de agro Campano, Cic.: de hereditate, Cic.: cognoscere statuereque de controversiis regum, Liv.: de eorum postulatis, Caes.: c. de actis Caesaris, Cic.: de servo corrupto, ICt. – absol., Verres adesse iubebat, Verres cognoscebat, Verres iudicabat, Cic.: Caesar ut cognosceret, postularunt, Caes.: magistratibus pro tribunali cognoscentibus, Suet. – / Perf. -Formen zsgzg. cognosti, cognostis, cognorim, -ris, -rit, cognoram, cognossem, cognossent, cognoro, cognosse, oft bei Cic. u.a., s. Neue-Wagener Formenl.3 3, 487 u. Georges, Lexik. d. lat. Wortf. S. 145. – cognoscin = cognoscisne, Plaut. Amph. 822 codd.; Poen. 5, 3, 11 codd.; vgl. C. F. W. Müller Nachtr. usw. S. 101. – vulg. Partiz. Perf. Pass. cognotus, Itala (Cant.) Luc. 24, 35; Itala (Clar.) 1. Cor. 13, 12.

    lateinisch-deutsches > cognosco

  • 12 Hippodame

    Hippodamē, ēs, Akk. ēn, f. u. Hippodamēa od. īa, ae, f. (Ἱπποδάμη, -δάμεια), I) die Tochter des Önomaus, Königs von Pisa in Elis, der sie nur dem zur Gattin geben wollte, der ihm im Wettrennen zuvorkommen würde. Pelops siegte durch List, indem er den Wagenlenker des Önomaus, den Myrtilos, bestach, daß er die Nägel an den Wagenrädern seines Gebieters nicht einsetzte, und so das Ziel der Rennbahn mit Rossen, die ihm Poseidon geschenkt, vor Önomaus, dem im Rennen der Wagen zerbrach, erreichte, Form -ē, Verg. georg. 3, 7: Form -ēa, Enn. fr. scen. 358 (= Trag. inc. fr. 109 R.2 bei Cic. Tusc. 3, 26): Form -īa, Prop. 1, 2, 20. Ov. her. 8, 70 (68): dah. regnum Hippodamiae sprichw. = ein großes Glück, Prop. 1, 8, 35. – II) die Gattin des Pirithous (auch Deidamia u. Ischomache gen.), Form -ē, Ov. met. 12, 210: Form -īa, Ov. her. 17, 248.

    lateinisch-deutsches > Hippodame

  • 13 Lycomedes

    Lycomēdēs, is, m. (Λυκομήδης), König auf Skyros, bei dem sich Achilles in weiblicher Kleidung versteckt aufhielt und mit dessen Tochter Dëidamia er den Pyrrhus (od. Neoptolemus) zeugte, Cic. de amic. 75. Stat. Ach. 1, 207. – Dav. Lycomēdēus, a, um (Λυκομήδειος), lykomedëisch, des Lykomedes, Anthol. Lat. 198, 46 R.

    lateinisch-deutsches > Lycomedes

  • 14 Pyrrhus

    Pyrrhus (Pyrrus), i, m. (Πύῤῥος), I) Sohn des Achilles von der Deidamia in Scyrus (auch mit dem Beinamen Neoptolemos, Νεοπτόλεμος), Stifter eines Reiches in Epirus, in Delphi von Orestes ermordet, Iustin. 17, 3 in. Verg. Aen. 2, 469 u. 526 sqq. Ov. her. 8, 3: latein. Burrus, w. s. – Dav. Pyrrhidēs, ae, m., der Pyrrhide (männl. Nachkomme des Pyrrhus), Plur. Pyrrhidae, die Einw. von Epirus, Iustin. 17, 3, 3. – II) König von Epirus, Feind der Römer, wegen seiner Abstammung von Achilles Aeacides gen. (vgl. Aeacides no. d unter Aeacus), Iustin. 25, 3 sqq. Cic. de div. 2, 116; de amic. 28 u.a. – Dav. Pyrrhēum, ēi, n. (Πυῤῥειον), das Pyrrheum, die Königsburg des Pyrrhus, Liv. 38, 5, 2 (rein lat. regia Pyrrhi, Liv. 38, 9, 13).

    lateinisch-deutsches > Pyrrhus

  • 15 cognosco

    cō-gnōsco, gnōvī, gnitum, ere (co und gnōsco = nōsco), einen Ggstd. kennen lernen, erkennen (auch = erproben), wahrnehmen, bemerken, vernehmen, erfahren, ersehen, zur Kenntnis od. Erkenntnis einer Sache gelangen, von etw. unterrichtet werden od. sich unterrichten, u. im Perf. auch = kennen, wissen, durch sinnliche od. geistige Wahrnehmung, durch Autopsie, Lektüre, Umgang, Erfahrung, Studium, I) im allg.: α) m. Acc.: sensus ignem cognoscere vere, Lucr.: c. regiones, Caes.: alcis sepulcrum, Suet.: ephebum Temni, Cic.: infantem, Suet.: multa animalia hoc primum saeculo, Sen.: strepitus pedum, Verg. – miserias sociorum, vernehmen, Cic.: responsum, Nep.: sententiam alcis, Nep.: naturam alcis, Sall.: morem hostium, Sall.: animos omnium facile, Nep.: alqm bene cognovisse, Cic.; vgl. alci bene cognitum esse, Caes. in Cic. ep.: antiquitatem diligenter habere cognitam, Nep. – fidem alcis, Caes.: summam in se voluntatem alcis, Caes. – haec animum cognoscere posse, Lucr.: perspicere cognoscereque naturam rerum, Cic.: ius civile domi, Cic. – m. Abl. wodurch? corpora tactu, Lucr.: matrem risu, Verg.: amnem assiduo venatu, Verg.: alqd experiendo magis quam discendo, Cic.: ea et litteris multorum et nuntiis cognosse, Cic.: Gallos, novam gentem, pace potius cognosci quam armis, Liv. – m. per u. Akk., deditio
    ————
    per nuntios cognita, Sall. fr.: homo per se cognitus (= homo novus), Cic. – m. ab u. ex m. Abl. = von jmd. od. aus etw., ab alqo haec dicta, Caes.: certissima putabo, quae ex te cognoro, Cic.: c. iter hostium ex perfugis, Sall.: alqm ex litteris alcis, Cic.: alqd non tam ex re, quam ex alcis factis decretisque, Cic.: illa cognosces ex aliis; a me pauca et ea summatim, Cic. ep. 10, 28, 3. – m. ab u. ex m. Abl. = an (aus) etw. (s. Held Caes. b. G. 1, 22, 1), id a Gallicis armis et insignibus, Caes.: alqm sermone ab ipso, Phaedr.: ab eiusdem motu numerorum naturam vimque, Cic.: quaedam magis ex aliorum contentione, quam ipsa per sese, Cic.: ex particula parva scelerum et crudelitatis tuae genus universum, Cic.: alcis adventum ex colore vestitus, Caes. – m. in u. Abl. = in od. bei etw., puerum in Iudo, Nep.: acerrimi viri praestantem prudentiam in omnibus rebus, Nep.: quae in vivis modo cognosci possunt, Cels. – m. einem zweiten Acc. als was? c. alqm bonum, Cic.: alqm hominem pudentem et officiosum, Cic.: alqm hominem summā probitate, Cic.: aliter rem publicam se habentem, Cic.: domos atque villas in urbium modum exaedificatas, Sall.: tam praesentes alibi divos, Verg. – m. Genet. od. Abl. der Eigenschaft, kennen lernen = erproben (s. Held Caes. b. G. 1, 28, 4. Nipperd. Tac. ann. 13, 6, 14), alqm magni animi, magnae inter Gallos auctoritatis cognovisse, Caes.: alqm paratissimo
    ————
    animo cognovisse, Cic. – β) m. Acc. u. Infin. u. im Passiv m. Nom. u. Infin., Attici nostri te valde studiosum esse cognovi, Cic.: signo detracto cognoscit sibi pereundum esse, Nep.: magnam multitudinem convenisse hostium in fines Pictonum litteris nuntiisque Duratii cognoscit, Hirt. b. G.: Metello iam antea experimentis cognitum erat genus Numidarum infidum esse, Sall.: cognitus (erkannt, dabei ertappt) Iphicli surripuisse boves, Prop. 2, 3, 52. – per exploratores Caesar cognoscit et montem a suis teneri et Helvetios castra movisse, Caes.: ab his cognoscit non longe ex eo loco oppidum Cassivellauni abesse, Caes.: id factum (esse) ex suis hospitibus cognoverat, Caes.: ex litteris imperatoris ita esse cognovit, Sall. – ecquid ab (an) impressae cognoscis imagine gemmae haec tibi Nasonem scribere verba, Ov.: ut abs te gratissimus esse cognoscerer, Cic. ep. 1, 5. litt. a. § 1. – u. im Abl. absol. (vgl. no. γ), cognito, nachdem man erfahren, in Erfahrung gebracht, cognito vivere Ptolemaeum, Liv.: cognito mandatum sibi auxilium, Aurel. Vict.: ex agrestibus cognito hostium naves ad Aethaliam stare, Liv. – Dafür spätlat. cognito mit folg. quod (den Umstand, daß usw.), Iustin. 1, 7, 9 (dazu Fittb.) u. ö. Treb. Poll. Gallien. 3, 6. Vopisc. Prob. 10, 8. – γ) m. folg. indir. Fragesatz: tandem cognosti, qui siem, Ter.: cognoscite nunc, quae potestas decemviris et quanta detur, Cic.: cognoscendi
    ————
    quid fieret facultas, Caes.: qualis esset natura montis, qui cognoscerent misit, Caes.: id socordiane an casu factum sit, parum cognovi, Sall.: ibi per certos exploratores in singula diei tempora, quae ad Avaricum agerentur, cognoscebat, Caes. – u. im Abl. absol. (vgl. no. β), nachdem man erfahren, in Erfahrung gebracht, Romae nondum cognito, qui fuisset exitus in Illyrico, Tac. – δ) m. folg. de u. Abl. = über etw. Kunde od. Nachricht erhalten (erlangen, sich verschaffen), von etw. unterrichtet werden od. sich unterrichten od. sich unterrichten lassen, habes consilia nostra; nunc cognosce de Bruto, Cic.: ibi cognoscit de Clodii caede, Caes. – de omnibus rebus, quae ad te pertinent, quid actum, quid constitutum sit, optime ex M. Plaetorio cognosces, Cic.: simul consul ex multis de hostium adventu cognovit, Sall.: de meo studio... credo te cognoscere ex litteris tuorum, Cic. – ε) absol.: nobis pleraque digna cognitu obvenere, Tac.: quo res facilior cognitu esset, Cornif. rhet.: id quod ei... facile erit cognitu, Cic.: quae res harum aliquam rem consequantur faciles erunt cognitu, Cic.
    II) insbes.: a) wie erkennen, als allg. Ausdr. auch = wiedererkennen (s. Gernh. Cic. Lael. 1, 5. Benecke Cic. Cat. 3, 5, 10 u. Iustin. 2, 6, 20. Kritz u. Fabri Sall. Cat. 47, 3. Fabri Liv. 24, 16, 5. Mencken Observv. p. 113 sqq.), et signum et manum suam, Cic.: pecus, Liv.: suas res, sua, Liv.: Cratippum, Cic.:
    ————
    inimicos suos, Sall.: inter ceteras Veturiam, Liv.: alqm facie (am G.), Liv.: cuius erat facies, in qua mater paterque cognosci possent, Ov.: alii cives Romani, ne cognoscerentur, involutis e carcere capitibus rapiebantur, Cic. – b) vor Gericht jmd. als eine bestimmte Pers. erkennen u. dadurch jmds. Identität (d.i. daß er ein röm. Bürger sei u. seinen Namen mit Recht trage) bezeugen, bescheinigen, cum eum Syracusis amplius centum cives Romani cognoscerent, Cic. II. Verr. 1, 14: u. so Cic. Verr. 5, 72. – c) (wie ἀναγιγνώσκειν) von einer Schrift Kenntnis nehmen, sich mit einer Schrift dem Inhalt nach bekannt machen, sie einsehen, eine Schrift, einen Schriftsteller lesen, studieren, α) übh.: litteras, Cic. u. Nep.: libellum, Suet.: librum, Nep.: Servii orationem, Cic.: audire oratores Graecos cognoscereque eorum litteras, Cic.: edicta veterum praetorum legere atque c., Gell.: c. Demosthenem totum, Cic.: auctores, Tac. dial. – absol., quid tam iucundum cognitu atque auditu, quam sapientibus sententiis gravibusque verbis ornata oratio et perpolita? Cic. – d) wie γιγνώσκειν u. das alttestam. erkennen, euphemist. vom fleischlichen Umgange, virum, Ov.: uxorem alcis adulterio, Iustin.: Postumia stupro cognita, Tac.: tacito iam cognita furto Deidamia mihi, Stat. – e) beurteilend in etw. Einsicht gewinnen od. zu gewinnen suchen, etw. prüfen, untersuchen, α) übh.: accipe et cognosce si-
    ————
    gnum, Plaut. Pseud. 988: nam et cognoscendi et ignoscendi dabitur peccati locus, Ter. heaut. 218: u. so prüfen u. dah. unterscheiden, ova, Cic. Acad. 2, 86: numerum tuorum militum reliquiasque, mustern, Cic. Pis. 92. – β) v. Theaterpublikum, favete, adeste aequo animo et rem cognoscite, Ter.: aequum est vos cognoscere atque ignoscere, si etc., Ter. – γ) v. Sachwalter, eine zu verteidigende Sache, rem tantam, tot controversiis implicatam, Cic.: causas diligenter penitusque, Cic. – δ) v. Richter od. einem andern Magistrate u. dgl. untersuchen, eine Untersuchung (ein Verhör) anstellen, Gericht halten, m. Acc., causam od. causas, Cic.: causā cognitā (Ggstz. causā incognitā), Cic. – m. de u. Abl., de agro Campano, Cic.: de hereditate, Cic.: cognoscere statuereque de controversiis regum, Liv.: de eorum postulatis, Caes.: c. de actis Caesaris, Cic.: de servo corrupto, ICt. – absol., Verres adesse iubebat, Verres cognoscebat, Verres iudicabat, Cic.: Caesar ut cognosceret, postularunt, Caes.: magistratibus pro tribunali cognoscentibus, Suet. – Perf. -Formen zsgzg. cognosti, cognostis, cognorim, -ris, -rit, cognoram, cognossem, cognossent, cognoro, cognosse, oft bei Cic. u.a., s. Neue- Wagener Formenl.3 3, 487 u. Georges, Lexik. d. lat. Wortf. S. 145. – cognoscin = cognoscisne, Plaut. Amph. 822 codd.; Poen. 5, 3, 11 codd.; vgl. C. F. W. Müller Nachtr. usw. S. 101. – vulg. Partiz. Perf.
    ————
    Pass. cognotus, Itala (Cant.) Luc. 24, 35; Itala (Clar.) 1. Cor. 13, 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cognosco

  • 16 Hippodame

    Hippodamē, ēs, Akk. ēn, f. u. Hippodamēa od. īa, ae, f. (Ἱπποδάμη, -δάμεια), I) die Tochter des Önomaus, Königs von Pisa in Elis, der sie nur dem zur Gattin geben wollte, der ihm im Wettrennen zuvorkommen würde. Pelops siegte durch List, indem er den Wagenlenker des Önomaus, den Myrtilos, bestach, daß er die Nägel an den Wagenrädern seines Gebieters nicht einsetzte, und so das Ziel der Rennbahn mit Rossen, die ihm Poseidon geschenkt, vor Önomaus, dem im Rennen der Wagen zerbrach, erreichte, Form -ē, Verg. georg. 3, 7: Form -ēa, Enn. fr. scen. 358 (= Trag. inc. fr. 109 R.2 bei Cic. Tusc. 3, 26): Form -īa, Prop. 1, 2, 20. Ov. her. 8, 70 (68): dah. regnum Hippodamiae sprichw. = ein großes Glück, Prop. 1, 8, 35. – II) die Gattin des Pirithous (auch Deidamia u. Ischomache gen.), Form -ē, Ov. met. 12, 210: Form -īa, Ov. her. 17, 248.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Hippodame

  • 17 Lycomedes

    Lycomēdēs, is, m. (Λυκομήδης), König auf Skyros, bei dem sich Achilles in weiblicher Kleidung versteckt aufhielt und mit dessen Tochter Dëidamia er den Pyrrhus (od. Neoptolemus) zeugte, Cic. de amic. 75. Stat. Ach. 1, 207. – Dav. Lycomēdēus, a, um (Λυκομήδειος), lykomedëisch, des Lykomedes, Anthol. Lat. 198, 46 R.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Lycomedes

  • 18 Pyrrhus

    Pyrrhus (Pyrrus), i, m. (Πύῤῥος), I) Sohn des Achilles von der Deidamia in Scyrus (auch mit dem Beinamen Neoptolemos, Νεοπτόλεμος), Stifter eines Reiches in Epirus, in Delphi von Orestes ermordet, Iustin. 17, 3 in. Verg. Aen. 2, 469 u. 526 sqq. Ov. her. 8, 3: latein. Burrus, w. s. – Dav. Pyrrhidēs, ae, m., der Pyrrhide (männl. Nachkomme des Pyrrhus), Plur. Pyrrhidae, die Einw. von Epirus, Iustin. 17, 3, 3. – II) König von Epirus, Feind der Römer, wegen seiner Abstammung von Achilles Aeacides gen. (vgl. Aeacides no. d unter Aeacus), Iustin. 25, 3 sqq. Cic. de div. 2, 116; de amic. 28 u.a. – Dav. Pyrrhēum, ēi, n. (Πυῤῥειον), das Pyrrheum, die Königsburg des Pyrrhus, Liv. 38, 5, 2 (rein lat. regia Pyrrhi, Liv. 38, 9, 13).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Pyrrhus

  • 19 Lycomedes

    Lycŏmēdes, is, m., = Lukomêdês, a king of the Isle of Scyros, with whom Achilles concealed himself disguised in female attire, and whose daughter Deidamia bore to the latter Pyrrhus or Neoptolemus, Cic. Lael. 20, 75 (where Neoptolemus is erroneously spoken of instead of Achilles); Stat. Achill. 1, 207.

    Lewis & Short latin dictionary > Lycomedes

  • 20 Pyrrhus

    Pyrrhus, i, m., = Purros.
    I.
    Son of Achilles and Deïdamia (otherwise called Neoptolemus), founder of a kingdom in Epirus, slain at Delphi by Orestes, Just. 17, 3, 18; Verg. A. 2, 469; 526 sq.; Ov. H. 8, 3; Hyg. Fab. 97; 123; Dict. Cret. 4, 15. —
    2.
    Pyrrhi Castra, a place in Laconia, Liv. 35, 27; in Triphylia, id. 32, 13. — Hence,
    B. II.
    King of Epirus, about 280 B.C., an enemy of the Romans; on account of his descent from Achilles, called Aeacides (v. h. v.), Cic. Lael. 8, 28; id. Rep. 3, 28, 31; id. Fin. 2, 19, 61; id. Off. 1, 12, 38; 3, 22, 86; Hor. C. 3, 6, 35; Just. 35, 3 sqq.; Sil. 14, 94.

    Lewis & Short latin dictionary > Pyrrhus

См. также в других словарях:

  • Deidamia — may refer to: Deidamia (mythology), from Greek mythology. from Greek mythology, another name for Hippodamia, wife of Pirithous. Deidamia I of Epirus, wife of Demetrius Poliorcetes Deidamia II of Epirus, last ruler of the Aeacid dynasty. Deidamia… …   Wikipedia

  • Deidamia — Saltar a navegación, búsqueda Deidamia puede referirse a: Deidamía o Deidamea, personaje de la mitología griega, hija de Licomedes. Deidamia, la ópera de Händel basada en el personaje mitológico. Hipodamía, otro personaje mitológico. Deidamia I… …   Wikipedia Español

  • Deidamia — est le dernier opéra de Georg Friedrich Haendel, dont le libretto italien fut rédigé par Paolo Antonio Rolli, d après Achille in Sciro de Bentivoglio, utilisé par Legrenzi en 1663, puis par Métastase, utilisé à l origine par Antonio Caldara à… …   Wikipédia en Français

  • Deidamia — steht für: Deidamia (Oper), eine Oper von Georg Friedrich Händel Deidamia (Gattung), eine Gattung der Schwärmer (Schmetterling) (Sphingidae) Passionsblumengewächse (Passifloraceae) Diese Seite ist eine …   Deutsch Wikipedia

  • Deidamía — Saltar a navegación, búsqueda En mitología griega, Deidamía o Deidamea era la hija de Licomedes, rey de Esciro. Al principio de la Guerra de Troya, Aquiles se escondió en la corte de su padre, disfrazado de doncella. Mantuvieron una relación… …   Wikipedia Español

  • Deïdamīa [1] — Deïdamīa, 1) Tochter des Lykomedes, wurde von Achilleus, während derselbe bei ihrem Vater lebte, Mutter des Neoptolemos u. Onites. 2) Tochter Bellerophons, von Euander Mutter Sarpedons …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Deïdamīa [2] — Deïdamīa (D. Pet. Th.), Pflanzengattung aus der Familie der Passifloreae verae, Monadelphie, Pentandrie L.; Art: D. alata, kletternder Strauch auf Madagascar, mit von den Mäusen sehr gesuchten Früchten …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Dëidamía — DËIDAMÍA, æ, Gr. Δηϊδαμεία, ας, des Lykomedes, Königs in der Insel Scyro, Tochter, in deren Frauenzimmer Achilles in Weibeskleidern mit versteckt wurde, als er nicht mit vor Troja gehen sollte. Er wußte sich auch so wohl mit ihr zu betragen, daß… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Dëidamía [1] — DËIDAMÍA, æ, (⇒ Tab. XXV.) Bellerophons Tochter, welche Evander, Sarpedons Sohn, heurathete, und mit ihr den Sarpedon II zeugete. Diod. Sic. lib. V. c. 80. p. 238 …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Deidamia — DEIDAMIA, sieh Hippodamia …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • DEIDAMIA — I. DEIDAMIA filia Lycomedis Regis Scyri insulae, quam Achilles, cum inter Regis filias sub muliebri habitu lateret, gravidam fecit, et ex ea Pyrrhum genuit. Prop. l. 2. Eleg. IX. v. 16. Scyria nec viduo Deidamia toro. II. DEIDAMIA filia Pyrrhi,… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»