Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

deformitas+de

  • 21 deformity

    formátlanság, alaktalanság, idomtalanság, rútság
    * * *
    plural - deformities; noun
    1) (the state of being badly shaped or formed: Drugs can cause deformity.) testi fogyatékosság
    2) (a part which is not the correct shape: A twisted foot is a deformity.) deformitás

    English-Hungarian dictionary > deformity

  • 22 malformation

    deformáltság, idomtalanság
    * * *
    (abnormal shape of; part of the body that is badly formed: The x-ray shows malformation of the spine.) (el)torzulás, deformitás

    English-Hungarian dictionary > malformation

  • 23 pulchritudo

    pulchritūdo (pulcritūdo), inis, f. (pulcher), die Schönheit, I) eig. (Ggstz. deformitas), corporis, Cic.: venustas et pulchritudo corporis, Cic.: equi, Gell.: operis, Plin. ep. – Plur., inaccessae pulchritudines urbis, Amm. 31, 16, 7: pulchritudines alienae, schöne Edelsteine, Plin. 37, 129. – II) bildl., die Schönheit, Trefflichkeit, Herrlichkeit, virtutis, Cic.: verborum, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pulchritudo

  • 24 turpitudo

    turpitūdo, inis, f. (turpis), die Häßlichkeit, häßliche Gestalt, I) eig. u. meton.: a) eig.: Cic. de off. 3, 105. Apul. apol. 15: Ggstz. decentia, Chalcid. Tim. 226. – b) meton., als mediz. t.t., eine garstige-, wunde Stelle, Marc. Emp. 31. Plin. Val. 1, 38. – II) übtr., die Häßlichkeit, Schändlichkeit, Schimpflichkeit, Unsittlichkeit, der Schimpf, die Schmach (Ggstz. honestas), iudicum, Schlechtigkeit, Cic.: ordinis, v. Katilina, Ps. Sall.: generis, Quint.: pristinae vitae, Gell.: turpitudo et impudentia, eine gemeine u. unverschämte Denkart, Suet. – existimatio, dedecus, infamia, turpitudo verba atque ineptiae (sunt), Cic.: hinc pugnat honestas, illinc turpitudo, Cic.: in quo deformitas corporis cum turpitudine certabat ingenii, Vell.: o vix ullo otio compensandam hanc rei publicae turpitudinem! Cic.: quanta erit turpitudo, quantum dedecus, Cic.: divitiis per turpitudinem abuti, Sall.: esse turpitudini, Nep.: maximam turpitudinem suscipere vitae cupiditate, Cic.: nullā condicione hanc turpitudinem subire, Cic.: ut mihi illa omnia immortalem gloriam dederint, tibi sempiternam turpitudinem inflixerint, Cic.: ut turpitudinem fugae virtute delerent, Caes.: vos aliquot iam per annos conceptam huic ordini turpitudinem atque infamiam delere ac tollere potestis, Cic. – Plur., flagitiorum ac turpitudinum societas, Cic.: immensa aliqua vorago est aut gurges vi-
    ————
    tiorum turpitudinumque omnium, Cic.: sunt enim turpitudines plurimae, quae nisi honestas naturā plurimum valeat, cur non cadant in sapientem non est facile defendere, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turpitudo

  • 25 deformis

    безобразный, def. ruinae (1. 5 C. 8, 12); постыдный, def. ministeria (1. 6 C. 12, 1);

    deformitas, безобразие (1. 7 D. 1, 18. 1. 3 D. 9, 1. 1. 7 D. 9, 3); бесчестие (1. 8 C. Th. 7, 13).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > deformis

  • 26 Безобразие

    taetritudo, inis, f; turpitudo, inis, f; deformitas, atis, f;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Безобразие

  • 27 Уродливость

    - pravitas (oris); deformitas;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Уродливость

  • 28 depravatio

    dēprāvātĭo, ōnis, f. [depravo], a perverting, distorting, corrupting, vitiating (freq. in Cic.; elsewh. rare).
    I.
    Lit.:

    distortio et depravatio quaedam (membrorum),

    Cic. Fin. 5, 12, 35; cf.:

    pedum, manuum, articulorum omnium depravationes,

    Sen. Ep. 24 med.:

    oris,

    Cic. de Or. 2, 62, 252.—
    II.
    Trop.:

    depravatio et foeditas animi (c. c. deformitas corporis),

    Cic. Off. 3, 29, 105:

    verbi,

    id. Part. Or. 36, 127:

    consuetudinum,

    id. Leg. 1, 10, 29.— Absol.:

    nostra (c. c. superstitio),

    perversity, Cic. Div. 2, 67, 136.

    Lewis & Short latin dictionary > depravatio

  • 29 frigus

    frīgus, ŏris, n. [Gr. rhigos, cold, pigeô;

    the connection with Lat. rĭgeo, rĭgor, is doubtful,

    Curt. Gr. Etym. 353; Corss. Ausspr. 1, 451], cold, coldness, coolness (for syn. cf.: algor, gelu, rigor, glacies, pruina).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (class.):

    nec calor (mihi obsistet) nec frigus metuo,

    Plaut. Merc. 5, 2, 19;

    so opp. calor,

    Lucr. 2, 517; 6, 371; Cic. Univ. 14 med.; id. Rosc. Am. 45, 131; Verg. G. 2, 344; 4, 35:

    calidis torrescere flammis aut... rigere Frigore,

    Lucr. 3, 892:

    cum esset vinctus nudus in aëre, in imbri, in frigore,

    Cic. Verr. 2, 4, 40, § 87:

    vix in ipsis tectis frigus vitatur,

    id. Fam. 16, 8, 2:

    fere matutinis temporibus frigus est,

    coolness, Cels. 2, 1; cf.:

    frigus captabis opacum,

    Verg. E. 1, 53; Hor. C. 3, 13, 10; Ov. M. 10, 129:

    quae frigore sola Dormiat,

    in the cold night, Tib. 1, 8, 39:

    cum Appius senatum coegisset, tantum fuit frigus ut coactus sit nos dimittere,

    Cic. Q. Fr. 2, 12, 1.—In plur.:

    nec frigora quimus usurpare oculis,

    Lucr. 1, 300:

    ut tectis saepti frigora caloresque pellamus,

    the cold, Cic. N. D. 2, 60, 151; cf.:

    ex verna intemperie variante calores frigoraque,

    Liv. 22, 2, 10:

    tecta quibus frigorum vis pellitur,

    Cic. Off. 2, 4, 13:

    propter frigora... frumenta in agris matura non erant,

    Caes. B. G. 1, 16, 2:

    Alpinae nives et frigora Rheni,

    Verg. E. 10, 47:

    Scythiae,

    Ov. M. 2, 224:

    Peligna,

    Hor. C. 3, 19, 8:

    matutina,

    id. S. 2, 6, 45:

    nocturna,

    Liv. 40, 22, 7:

    intolerabilia,

    id. 21, 58, 1:

    ficum frigoribus ne serito,

    in cold weather, Col. 5, 10, 9:

    quisquam picta colit Spartani frigora saxi,

    i. e. the variegated cold marble floor, Mart. 1, 56, 5; Tac. Agr. 12; id. G. 16; Suet. Aug. 81.—
    B.
    In partic. ( poet.).
    1.
    The cold of winter, winter (like calor for summer;

    v. calor): lac mihi non aestate novum, non frigore defit,

    Verg. E. 2, 22:

    ante focum, si frigus erit,

    id. ib. 5, 70:

    quae frigore sola dormiat,

    Tib. 1, 8, 39:

    per medium frigus,

    Hor. Ep. 1, 15, 5.— Plur.:

    frigoribus parto agricolae plerumque fruuntur,

    Verg. G. 1, 300:

    frigoribus mediis,

    id. E. 10, 65.—
    2.
    A chill, fever:

    tentatum frigore corpus,

    Hor. S. 1, 2, 80.—
    3.
    The coldness of death, death:

    et gelidos artus in leti frigore linquit,

    Lucr. 3, 401:

    aeternum leti,

    id. 4, 924:

    letale,

    Ov. M. 2, 611:

    supremum animae,

    Stat. S. 3, 3, 20:

    ast illi solvuntur frigore membra Vitaque cum gemitu fugit,

    Verg. A. 12, 951 (diff. from the foll.).—
    4.
    A cold shudder produced by fear:

    extemplo Aeneae solvuntur frigore membra, Ingemit, etc.,

    Verg. A. 1, 92.—
    II.
    Transf., a cold region or place:

    frigus non habitabile,

    Ov. Tr. 3, 4, 51:

    et quodcumque jacet sub urbe frigus,

    Mart. 4, 64, 14.—
    III.
    Trop. (cf. frigeo and frigidus, II.; not in Cic.).
    A.
    Coldness in action, inactivity: si Parthi vos nihil calfaciunt, nos hic frigore frigescimus, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 5; Ov. F. 2, 856.—
    B.
    A cold or frigid reception of a person or thing, esp. a discourse; coolness, coldness, indifference, disfavor (perh. not ante-Aug.):

    majorum ne quis amicus Frigore te feriat,

    coolness, loss of favor, Hor. S. 2, 1, 62; cf.:

    Montanus Julius et amicitia Tiberii notus et frigore,

    Sen. Ep. 122:

    et imperitia et rusticitas et rigor et deformitas afferunt interim frigus,

    Quint. 6, 1, 37; Plin. Ep. 6, 15, 4; Quint. 5, 7, 31:

    illud quaestionum et argumentorum apud corrupta judicia frigus evitant,

    id. 2, 12, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > frigus

  • 30 Morbus

    morbus, i, m. [Sanscr. mar-, die; Gr. brotos (for mrotos), marainô; cf. morior, marceo], a sickness, disease, disorder, distemper, ailment, illness, malady, of body or mind (class.).
    I.
    Corporeal:

    morbum appellant totius corporis corruptionem: aegrotationem morbum cum imbecillitate: vitium cum partes corporis inter se dissident: ex quo pravitas membrorum, distortio, deformitas,

    Cic. Tusc. 4, 13, 28: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, qui usum ejus facit deteriorem, Labeo ap. Gell. 4, 2, 3:

    morbi aegrotationesque,

    Cic. Tusc. 4, 10, 23:

    aeger morbo gravi,

    id. Cat. 1, 13, 31:

    in morbo esse,

    to be sick, id. Tusc. 3, 4, 9:

    morbo affectum esse,

    id. Div. 1, 30, 63:

    corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur,

    id. Fin. 1, 18, 59:

    animi valentes morbo tentari non possunt, corpora possunt,

    id. Tusc. 4, 14, 31:

    affligi,

    id. Pis. 35, 85:

    urgeri,

    id. Fat. 9, 17:

    tabescere,

    id. N. D. 3, 35, 84:

    languere,

    Lucr. 6, 1221:

    conflictari,

    Nep. Dion. 2, 4:

    in morbum cadere,

    to fall sick, Cic. Tusc. 1, 32, 79:

    incidere,

    id. Clu. 62, 175:

    delabi,

    id. Att. 7, 5, 1:

    morbum nancisci,

    Nep. Att. 21, 1:

    morbo consumi,

    id. Reg. 2, 1:

    perire,

    id. ib. 3, 3:

    mori,

    id. Them. 10, 4:

    absumi,

    Sall. J. 5, 6:

    confici,

    id. ib. 9, 4:

    opprimi,

    Cic. Clu. 7, 22:

    homo aeger morbo gravi,

    id. Cat. 1, 13, 31:

    ex morbo convalescere,

    to recover, id. Fam. 13, 29, 4:

    a morbo valere,

    Plaut. Ep. 1, 2, 26:

    morbum depellere,

    Cic. Fam. 7, 26, 2:

    levare,

    to alleviate, relieve, Plaut. Mil. 4, 6, 57:

    amplior fit,

    becomes more violent, Ter. Hec. 3, 1, 50:

    adgravescit,

    id. ib. 3, 2, 2:

    ingravescit,

    Cic. Cat. 1, 13, 31:

    comitialis or major,

    epilepsy, Cels. 3, 23:

    regius,

    the jaundice, id. 3, 24: in morbo consumat, a form of imprecation, may he spend it (the money) in sickness, Sen. Ben. 4, 39, 2.—
    II.
    Mental.
    A.
    Disease, a fault, vice, etc.: animi morbi sunt cupiditates immensae, et inanes, divitiarum, etc., Cic. Fin. 1, 18, 59:

    morbum et insaniam,

    id. Verr. 2, 4, 1, § 1:

    nomen insaniae significat mentis aegrotationem et morbum,

    id. Tusc. 3, 4, 9:

    hic morbus qui est in re publicā, ingravescet,

    id. Cat. 1, 13, 31:

    ut, si qui aegrotet, quo morbo Barrus,

    Hor. S. 1, 6, 30:

    maxima pars hominum morbo jactatur eodem,

    id. ib. 2, 3, 121:

    qui vultu morbum incessuque fatetur,

    Juv. 2, 17.—
    B.
    Grief, sorrow, distress:

    quod mulier facere incepit, nisi id efficere perpetrat, Id illi morbo, id illi senio est,

    affliction, distress, Plaut. Truc. 2, 5, 12; cf.:

    salvere me jubes, quoi tu abiens offers morbum?

    id. As. 3, 3, 3.—
    III.
    Trop., of trees, plants, etc.:

    infestantur namque et arbores morbis,

    a disease, Plin. 17, 24, 37, § 116 al. —
    IV.
    Morbus, personified as a deity, the son of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Hyg. Fab. praef.; Sen. Herc. Fur. 694; cf. Verg. A. 6, 275; Claud. VI. Cons. Hon. 323.

    Lewis & Short latin dictionary > Morbus

  • 31 morbus

    morbus, i, m. [Sanscr. mar-, die; Gr. brotos (for mrotos), marainô; cf. morior, marceo], a sickness, disease, disorder, distemper, ailment, illness, malady, of body or mind (class.).
    I.
    Corporeal:

    morbum appellant totius corporis corruptionem: aegrotationem morbum cum imbecillitate: vitium cum partes corporis inter se dissident: ex quo pravitas membrorum, distortio, deformitas,

    Cic. Tusc. 4, 13, 28: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, qui usum ejus facit deteriorem, Labeo ap. Gell. 4, 2, 3:

    morbi aegrotationesque,

    Cic. Tusc. 4, 10, 23:

    aeger morbo gravi,

    id. Cat. 1, 13, 31:

    in morbo esse,

    to be sick, id. Tusc. 3, 4, 9:

    morbo affectum esse,

    id. Div. 1, 30, 63:

    corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur,

    id. Fin. 1, 18, 59:

    animi valentes morbo tentari non possunt, corpora possunt,

    id. Tusc. 4, 14, 31:

    affligi,

    id. Pis. 35, 85:

    urgeri,

    id. Fat. 9, 17:

    tabescere,

    id. N. D. 3, 35, 84:

    languere,

    Lucr. 6, 1221:

    conflictari,

    Nep. Dion. 2, 4:

    in morbum cadere,

    to fall sick, Cic. Tusc. 1, 32, 79:

    incidere,

    id. Clu. 62, 175:

    delabi,

    id. Att. 7, 5, 1:

    morbum nancisci,

    Nep. Att. 21, 1:

    morbo consumi,

    id. Reg. 2, 1:

    perire,

    id. ib. 3, 3:

    mori,

    id. Them. 10, 4:

    absumi,

    Sall. J. 5, 6:

    confici,

    id. ib. 9, 4:

    opprimi,

    Cic. Clu. 7, 22:

    homo aeger morbo gravi,

    id. Cat. 1, 13, 31:

    ex morbo convalescere,

    to recover, id. Fam. 13, 29, 4:

    a morbo valere,

    Plaut. Ep. 1, 2, 26:

    morbum depellere,

    Cic. Fam. 7, 26, 2:

    levare,

    to alleviate, relieve, Plaut. Mil. 4, 6, 57:

    amplior fit,

    becomes more violent, Ter. Hec. 3, 1, 50:

    adgravescit,

    id. ib. 3, 2, 2:

    ingravescit,

    Cic. Cat. 1, 13, 31:

    comitialis or major,

    epilepsy, Cels. 3, 23:

    regius,

    the jaundice, id. 3, 24: in morbo consumat, a form of imprecation, may he spend it (the money) in sickness, Sen. Ben. 4, 39, 2.—
    II.
    Mental.
    A.
    Disease, a fault, vice, etc.: animi morbi sunt cupiditates immensae, et inanes, divitiarum, etc., Cic. Fin. 1, 18, 59:

    morbum et insaniam,

    id. Verr. 2, 4, 1, § 1:

    nomen insaniae significat mentis aegrotationem et morbum,

    id. Tusc. 3, 4, 9:

    hic morbus qui est in re publicā, ingravescet,

    id. Cat. 1, 13, 31:

    ut, si qui aegrotet, quo morbo Barrus,

    Hor. S. 1, 6, 30:

    maxima pars hominum morbo jactatur eodem,

    id. ib. 2, 3, 121:

    qui vultu morbum incessuque fatetur,

    Juv. 2, 17.—
    B.
    Grief, sorrow, distress:

    quod mulier facere incepit, nisi id efficere perpetrat, Id illi morbo, id illi senio est,

    affliction, distress, Plaut. Truc. 2, 5, 12; cf.:

    salvere me jubes, quoi tu abiens offers morbum?

    id. As. 3, 3, 3.—
    III.
    Trop., of trees, plants, etc.:

    infestantur namque et arbores morbis,

    a disease, Plin. 17, 24, 37, § 116 al. —
    IV.
    Morbus, personified as a deity, the son of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Hyg. Fab. praef.; Sen. Herc. Fur. 694; cf. Verg. A. 6, 275; Claud. VI. Cons. Hon. 323.

    Lewis & Short latin dictionary > morbus

  • 32 translaticius

    translātīcĭus ( trālātīcĭus) or - tĭus, a, um, adj. [translatum, v. transfero]; in jurid. and publicists' lang., handed down, transmitted, preserved by transmission, hereditary, customary.
    I.
    Lit.:

    edictum,

    an edict which a magistrate receives as made by his predecessors, Cic. Verr. 2, 1, 44, § 114; 2, 1, 45, § 117; id. Att. 5, 21, 11; Gell. 3, 18, 7:

    jus,

    Suet. Aug. 10. —
    II.
    Transf., usual, common:

    di sunt locuti more translaticio,

    Phaedr. 5, 7, 24:

    funus,

    Suet. Ner. 33:

    postulationes,

    id. ib. 7 fin.:

    translatitia et quasi publica officia,

    Plin. Ep. 9, 37, 1:

    deformitas,

    Petr. 110:

    propinatio,

    id. 113:

    humanitas,

    id. 114:

    verba,

    Gell. 9, 9, 8:

    hoc tralaticium est,

    is common, old, Cic. Fam. 3, 8, 4:

    animalia (quaedam alicubi) non nasci, translaticium: invecta emori, mirum,

    Plin. 10, 29, 41, § 76; 7, 5, 4, § 39: nostri enim haec tralaticia, the ordinary course of affairs, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 5, 2.—
    B.
    Tropical, metaphorical, Varr. L. L. 6, 7, §§ 55 and 64 Müll.— Adv.: translātīcĭē, slightly, carelessly, negligently, Dig. 37, 14, 1; 48, 16, 1; 36, 1, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > translaticius

  • 33 turpitudo

    turpĭtūdo, ĭnis, f. [turpis], ugliness, unsightliness, foulness, deformity (syn. deformitas).
    I.
    Lit. (very rare):

    an est ullum malum majus turpitudine?

    Cic. Off. 3, 29, 105:

    virtutis laude turpitudinem tegere,

    App. Mag. p. 283, 9.—
    II.
    Trop., baseness, shamefulness, disgrace, dishonor, infamy, turpitude (syn.:

    obscenitas, dedecus): ut nullum probrum, nullum facinus, nulla turpitudo ab accusatore obiceretur,

    Cic. Font. 16, 37:

    quanta erit turpitudo, quantum dedecus, quanta labes,

    id. Phil. 7, 5, 15:

    turpitudinem atque infamiam delere ac tollere,

    id. Verr. 1, 16, 49; id. Fin. 3, 11, 38:

    si omnia fugiendae turpitudinis adipiscendaeque honestatis causā faciemus,

    id. Tusc. 2, 27, 66; cf.:

    fuga turpitudinis, appetentia laudis et honestatis,

    id. Rep. 1, 2, 2:

    (divitiis) abuti per turpitudinem,

    Sall. C. 13, 2:

    cum summā turpitudine in exsilio aetatem agere,

    id. ib. 58, 12:

    populo turpitudinem et impudentiam exprobrare,

    Suet. Aug. 42:

    verborum,

    Cic. de Or. 2, 59, 242:

    ut turpitudinem fugae virtute delerent,

    Caes. B. G. 2, 27:

    generis,

    Quint. 3, 7, 19:

    pristinae vitae,

    Gell. 18, 3, 3.— Plur.:

    propter flagitiorum ac turpitudinum societatem,

    fellowship in vile practices, Cic. Verr. 2, 5, 41, § 107; v. also turpido.

    Lewis & Short latin dictionary > turpitudo

  • 34 vitium

    vĭtĭum, ii ( gen. plur. vitiūm, Titin. ap. Non. p. 495, 13), n. [from the same root with vieo, vitis, vitta; prop. a twist; hence], a fault, defect, blemish, imperfection, vice (syn. menda).
    I.
    Lit.: quomodo autem in corpore est morbus, est aegrotatio, est vitium: sic in animo. Morbum appellant totius corporis corruptionem: aegrotationem morbum cum imbecillitate: vitium, cum partes corporis inter se dissident;

    ex quo pravitas membrorum, distortio, deformitas. Itaque illa duo, morbus et aegrotatio, ex totius valetudinis corporis conquassatione et perturbatione gignuntur: vitium autem integrā valetudine ipsum ex se cernitur,

    Cic. Tusc. 4, 13, 29:

    corporis,

    Plaut. Most. 1, 3, 118; Ov. F. 4, 148:

    mancipii,

    Dig. 21, 1, 1, § 6:

    jumenti,

    ib. 21, 1, 38 init. —In buildings, a breach, defect:

    si nihil est in parietibus aut in tecto vitii,

    Cic. Fam. 9, 15, 5; cf.:

    si aedes corruerunt vitiumve fecerunt,

    have received damage, become damaged, id. Top. 3, 15.—In plants, a blemish, vice:

    sive illis (agris) omne per ignem Excoquitur vitium atque exsudat inutilis umor,

    Verg. G. 1, 88:

    vitio moriens sitit aëris herba,

    id. E. 7, 57.—In fruits, the useless part, the core:

    vitiumque cinctum fructu,

    Plin. 15, 28, 34, § 112.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., a fault, defect, blemish:

    acutius atque acrius vitia in dicente quam recta videre,

    Cic. de Or. 1, 25, 116; cf.

    orationis,

    Quint. 1, 5, 1; 12, 1, 22:

    sermonis,

    id. 1, 1, 13:

    soloecismi,

    id. 1, 5, 53:

    ingenii,

    id. 10, 1, 60:

    mentis,

    id. 12, 1, 32:

    Stoicae sectae,

    id. 11, 1, 70:

    et illud mihi vitium'st maximum,

    my greatest fault, Ter. Hec. 1, 2, 37:

    huc si perveneris, meum vitium fuerit,

    my fault, Cic. Ac. 2, 16, 49:

    quamvis quis fortunae vitio, non suo decexisset,

    id. Phil. 2, 18, 44:

    honorem vitio civitatis, non suo, non sunt adsecuti,

    id. Har. Resp. 26, 56:

    male conjecta falsa sunt, non rerum vitio, sed interpretum inscientiā,

    id. Div. 1, 52, 118: animadverso vitio castrorum totā nocte munitiones proferunt, i. e. the faulty, unfavorable position (just before:

    natura iniquo loco castra ponunt),

    Caes. B. C. 1, 81:

    milites item conflictati et tempestatis et sentinae vitiis,

    the injurious effects, id. ib. 3, 28:

    sese nihil adhuc arbitrari vitio factum eorum,

    id. ib. 3, 57:

    vini vitio atque amoris feci,

    through the fault of, Plaut. Aul. 4, 10, 15.—
    B.
    In partic.
    1.
    A moral fault, failing, error, offence, crime, vice (the predom. signif. of the word in prose and poetry; cf.:

    scelus, delictum): nullam quidem ob turpitudinem, nullum ob totius vitae non dicam vitium, sed erratum,

    Cic. Clu. 48, 133:

    legibus et praemia proposita sunt virtutibus et supplicia vitiis,

    id. de Or. 1, 58. 247:

    virtus est vitium fugere, Hor. ep. 1, 1, 41: senectus est naturā loquacior, ne ab omnibus eam vitiis videar vindicare,

    Cic. Sen. 16, 55:

    in vitio esse,

    id. Off. 1, 19, 62: ne sibi vitio verterent, quod abesset a patriā, reckon it a fault, id. Fam. 7, 6, 1:

    te laudem Sex. Roscio vitio et culpae dedisse,

    id. Rosc. Am. 16, 48; Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 2.—
    b.
    In respect of female chastity (whether of maidens or wives), a violation:

    quia pudicitiae hujus (Alcumenae) vitium me hic absente est additum,

    Plaut. Am. 2, 2, 179:

    pudicitiae ejus nunquam nec vim nec vitium attuli,

    id. Ep. 1, 2, 7:

    quoi misere per vim vitium obtulerat,

    Ter. Ad. 3, 2, 10; so,

    offerre,

    id. ib. 3, 1, 9:

    virginis,

    id. Eun. 4, 4, 55; cf.:

    vitium auctore redemit,

    Ov. H. 16 (17), 49.—
    2.
    In relig. lang., a defect in the auspices or auguries: si cui servo aut ancillae dormienti evenit, quod comitia prohibere solet, ne id quidem mihi vitium facit, Cato ap. Fest. s. v. prohibere, p. 234 fin. Müll.; Ter. Hec. prol. 2; Liv. 8, 23, 16; 4, 7, 3:

    id igitur obvenit vitium, quod tu jam Cal. Jan. futurum esse provideras,

    Cic. Phil. 2, 33, 83:

    tabernaculum vitio captum,

    id. N. D. 2, 4, 11; cf.:

    vitio navigare,

    id. Div. 1, 16, 29:

    comitiorum solum vitium est fulmen,

    id. ib. 2, 18, 43.—
    3.
    A fault of language:

    barbarismi ac soloecismi foeditas absit... haec vitia, etc.,

    Quint. 1, 5, 5.—
    4.
    In coinage, t. t., base metal, alloy:

    in aurum vitii aliquid addere,

    Dig. 48, 10, 9 praef.; cf.:

    ignis vitium metallis Excoquit,

    Ov. F. 4, 785.

    Lewis & Short latin dictionary > vitium

  • 35 позор

    dedecus [oris, n]; infamia [ae, f]; pudor [oris, m] (pudore non caret culpa; pudor evulgatus); vituperatio [onis, f] (vituperationem effugere); turpitudo [inis, f]; turpe [is, n]; stigma [atis, n]; deformitas [atis, f]; flagitium [ii, n]; stuprum [i, n]; probrum [i, n]; rubor; ignominia [ae, f]; indignitas [atis, f]; macula [ae, f]

    • нет ничего позорнее позора nihil turpi turpius

    • смыть позор abolere dedecus [infamiam]

    • Позор! Indignum (facinus)!

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > позор

  • 36 DEFORMITY

    [N]
    DEFORMITAS (-ATIS) (F)
    PRAVITAS (-ATIS) (F)
    PRAVUM (-I) (N)
    TURPITUDO (-INIS) (F)
    MONSTRUM (-I) (N)

    English-Latin dictionary > DEFORMITY

  • 37 DEGRADATION

    [N]
    DEFORMATIO (-ONIS) (F)
    DEFORMITAS (-ATIS) (F)
    DEMINORATIO (-ONIS) (F)

    English-Latin dictionary > DEGRADATION

  • 38 DISFIGUREMENT

    [N]
    DEFORMATIO (-ONIS) (F)
    DEFORMITAS (-ATIS) (F)
    DEHONESTAMENTUM (-I) (N)

    English-Latin dictionary > DISFIGUREMENT

  • 39 LACK OF GOOD TASTE

    [N]
    DEFORMITAS (-ATIS) (F)

    English-Latin dictionary > LACK OF GOOD TASTE

  • 40 UGLINESS

    [N]
    DEFORMITAS (-ATIS) (F)
    FOEDITAS (-ATIS) (F)
    TURPITUDO (-INIS) (F)
    PRAVITAS (-ATIS) (F)
    PRAVUM (-I) (N)
    MONSTRUM (-I) (N)

    English-Latin dictionary > UGLINESS

См. также в других словарях:

  • Deformitas — deformuotumas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Deformitas ryšiai: platesnis terminas – nenormalumas sinonimas – apsigimėlis …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Deformitas — deformuotumas statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Deformitas ryšiai: platesnis terminas – nenormalumas …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • Deformitas angularis articulationis — sąnarių kampinis apsigimėlis statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija apibrėžtis (šleivas į išorę, šleivas į vidų) atitikmenys: lot. Deformitas angularis articulationis ryšiai: platesnis terminas – kojų sutrikimai …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Deformitas flexa articulationis — sąnarių sulenkimo nenormalumas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Deformitas flexa articulationis ryšiai: platesnis terminas – kojų sutrikimai …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Deformitas localis — vietinis deformuotumas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Deformitas localis ryšiai: platesnis terminas – gemalo yda siauresnis terminas – dauginis siauresnis terminas – paprastasis …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Deformitas placentalis — placentos apsigimimas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Deformitas placentalis ryšiai: platesnis terminas – gaurelinio dangalo trūkumas …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Deformitas localis — vietinis deformuotumas statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Deformitas localis ryšiai: platesnis terminas – gemalo yda siauresnis terminas – dauginis siauresnis terminas – paprastasis …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • Deformitas placentalis — placentos apsigimimas statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Deformitas placentalis ryšiai: platesnis terminas – gaurelinio dangalo trūkumas …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • deformità — {{hw}}{{deformità}}{{/hw}}s. f. 1 Caratteristica di deforme. 2 (med.) Anomalia permanente …   Enciclopedia di italiano

  • difformité — [ difɔrmite ] n. f. • XIVe; lat. médiév. difformitas, de deformitas 1 ♦ Défaut grave, souvent congénital, de la forme physique, anomalie dans les proportions. ⇒ déformation, gibbosité, infirmité, malformation, monstruosité. La difformité d un… …   Encyclopédie Universelle

  • Paul Michel (Germanist) — Paul Michel Paul Michel (* 19. März 1947 in der Stadt Zürich im Kanton Zürich) ist emeritierter Professor für ältere Deutsche Literatur an der Universität Zürich und ein führender Vertreter der Enzyklopädiekritik. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»