-
1 baculum
baculum, ī, n. u. (spätere Form) baculus, ī, m. (verwandt mit βάκτρον, von βάω, βάζω, gehen), der Stab, Stock (eig. als Stütze beim Gehen, dann auch = scipio, ein Stab zur Zierde, u. = fustis, ein Stock zum Schlagen), bacula valida, Cels.: summa papaverum capita baculo decutere, Liv.: baculum, quo angui rana excussa sit, parturientes adiuvat, Plin. – als Hirtenstab, baculi cuspis, Plin.: baculum pastorale, Sil.: pastor baculo innixus, Ov. – als Augurstab (lituus), augur dextrā manu baculum sine nodo aduncum tenens, Liv. – als Szepter, ipse veste purpureā argenteoque baculo et regium in morem fronte redimitā, Flor.: u. der Bühnenkönige, elapsum baculum cito resumere, Suet. – als Stütze beim Gehen, baculum aureum inclusum corneo, Liv.: baculum sambuceum, Flor.: innitens baculo, Sen. rhet. u. Ov.: innixa baculo senectus, Sen.: dah. als Attribut der zynischen Philosophen, pera et baculum, Apul., pera, baculus, Auson.: hunc novi cum baculo peraque senem, Mart. – als Stütze, Krücke für Fußkranke, minus baculo eget crus, Cels.: für Blinde, caecorum baculum fuit (bildl. v. einer Pers.), Hier. ep. 60, 10. – zum Dreschen, baculis excutere (ausdreschen) spicas, Col. – als Riegel, durch einen Kloben zu stecken, Vitr. – / Form baculum, zB. Cels. 8, 10, 2. § 4. Plin. 30, 129. Flor. 4, 5, 3. Ov. met. 2, 681 u. 15, 655. Plur. Cels. 8, 20. § 16: Form baculus, zB. Auson. epigr. 49, 1. p. 209 Schenkl. Vulg. genes. 38, 18 u. ö. Ambros. de Tob. 5 extr.; vgl. Prob. append. (IV) 197, 22. u. Caper (VIII) 108, 7.
-
2 papaver
papāver, eris, n., I) der Mohn, candidum, nigrum, Plin.: papaveris folium, Plin.: papaveris semen, Plin. – archaist. als masc. (vgl. Prisc. 5, 44), Gallicanus, Cato fr.: Acc. papaverem, Plaut. Poen. 326 u. trin. 410. Varro fr. bei Non. 220, 11. – Sprichw., confit cito; non hercle minus divorse distrahitur cito, quam si formicis tu obicias papaverem, Plaut. trin. 410. – im Gleichnis, melliti verborum globuli et omnia dicta factaque quasi papavere et sesamo sparsa, Petron. 1, 3. – Plur. papavera, bald = Mohnarten, Plin. 19, 21; bald = Mohnpflanzen, papavera lasso collo, Petron. poët. 132, 11: papaverum capita, Mohnköpfe, Liv. 1, 54, 6; bald = Mohnblumen, Plin. 13, 108; bald = Mohnkörner, Mohn, Verg. georg. 4, 545. Ov. am. 3, 6, 31. Ser. Samm. 362; bald = Mohnköpfe, decutere papavera altissima, Plin. 19, 169. Vgl. Neue Wagener Formenl.3 1, 614. – II) übtr., papaver fici, Feigenkerne, Tert. adv. haeret. 36.
-
3 baculum
baculum, ī, n. u. (spätere Form) baculus, ī, m. (verwandt mit βάκτρον, von βάω, βάζω, gehen), der Stab, Stock (eig. als Stütze beim Gehen, dann auch = scipio, ein Stab zur Zierde, u. = fustis, ein Stock zum Schlagen), bacula valida, Cels.: summa papaverum capita baculo decutere, Liv.: baculum, quo angui rana excussa sit, parturientes adiuvat, Plin. – als Hirtenstab, baculi cuspis, Plin.: baculum pastorale, Sil.: pastor baculo innixus, Ov. – als Augurstab (lituus), augur dextrā manu baculum sine nodo aduncum tenens, Liv. – als Szepter, ipse veste purpureā argenteoque baculo et regium in morem fronte redimitā, Flor.: u. der Bühnenkönige, elapsum baculum cito resumere, Suet. – als Stütze beim Gehen, baculum aureum inclusum corneo, Liv.: baculum sambuceum, Flor.: innitens baculo, Sen. rhet. u. Ov.: innixa baculo senectus, Sen.: dah. als Attribut der zynischen Philosophen, pera et baculum, Apul., pera, baculus, Auson.: hunc novi cum baculo peraque senem, Mart. – als Stütze, Krücke für Fußkranke, minus baculo eget crus, Cels.: für Blinde, caecorum baculum fuit (bildl. v. einer Pers.), Hier. ep. 60, 10. – zum Dreschen, baculis excutere (ausdreschen) spicas, Col. – als Riegel, durch einen Kloben zu stecken, Vitr. – ⇒ Form baculum, zB. Cels. 8, 10, 2. § 4. Plin. 30, 129. Flor. 4, 5, 3. Ov. met. 2, 681 u.————15, 655. Plur. Cels. 8, 20. § 16: Form baculus, zB. Auson. epigr. 49, 1. p. 209 Schenkl. Vulg. genes. 38, 18 u. ö. Ambros. de Tob. 5 extr.; vgl. Prob. append. (IV) 197, 22. u. Caper (VIII) 108, 7. -
4 papaver
papāver, eris, n., I) der Mohn, candidum, nigrum, Plin.: papaveris folium, Plin.: papaveris semen, Plin. – archaist. als masc. (vgl. Prisc. 5, 44), Gallicanus, Cato fr.: Acc. papaverem, Plaut. Poen. 326 u. trin. 410. Varro fr. bei Non. 220, 11. – Sprichw., confit cito; non hercle minus divorse distrahitur cito, quam si formicis tu obicias papaverem, Plaut. trin. 410. – im Gleichnis, melliti verborum globuli et omnia dicta factaque quasi papavere et sesamo sparsa, Petron. 1, 3. – Plur. papavera, bald = Mohnarten, Plin. 19, 21; bald = Mohnpflanzen, papavera lasso collo, Petron. poët. 132, 11: papaverum capita, Mohnköpfe, Liv. 1, 54, 6; bald = Mohnblumen, Plin. 13, 108; bald = Mohnkörner, Mohn, Verg. georg. 4, 545. Ov. am. 3, 6, 31. Ser. Samm. 362; bald = Mohnköpfe, decutere papavera altissima, Plin. 19, 169. Vgl. Neue Wagener Formenl.3 1, 614. – II) übtr., papaver fici, Feigenkerne, Tert. adv. haeret. 36.
См. также в других словарях:
ДЕКУССОРИУМ — (лат., от decutere давить). Инструмент, употребляемый при пробуравлении черепа, для прижатия мозговой оболочки. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ДЕКУССОРИУМ лат., от decutere, давить вниз. Инструмент … Словарь иностранных слов русского языка
décussoire — (dé ku ssoi r ) s. m. Instrument de chirurgie dont les anciens se servaient après l opération du trépan, pour déprimer la dure mère et faciliter la sortie du pus épanché entre cette membrane et le crâne. ÉTYMOLOGIE Lat. decussum, supin de… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
COCUTIA vel CUCUTIA — COCUTIA, vel CUCUTIA apud Treb. Pollionem in Claudia, c. 17. Cucutia villosa duo: pro Concutia, a concutio. Sunt autena Concutia vel Concutes vestes, quas Graeci κρουςτὰς et παθητὰς vocant; item πυκνοςτήμους, pavidenses seil. et bene condensatas … Hofmann J. Lexicon universale
DECUTES Togae — Festi abbreviatori sunt detritae; quemadmodum Graeci quoque ςυγκρουςτὰ ἱμάτια interpretantur, ὧν ἡ κροκὸς ἀνατέτριπται, quorum detriti sunt flocci: Salmas. vero eaedem sunt, quae et concutes et κρουςτὰ ἱμάτια dicebantur; nam decutere, in Gloss.… … Hofmann J. Lexicon universale
ROTARE Arma — apud Auctorem Panegyrici ad Pisonem; Arma tuis etiam si forte rotare lacertis, Inque gradum clausis libuit consistere membris; Et vitare simul, simul et captare petentem: Vegetio est, Scutum rotare, l. 2. c. 14. Praeterea, sicut Centurio… … Hofmann J. Lexicon universale
TELIUS — Guilielmus, vulgo Wilhelm Tell, clarum ac dulce Helvetiis nomen. Hic Uriâ Helvetius, post prima foederis Helvetrci a Melchralio, Stouffachero et Furstio iacta fundamenta, foederatis inter primos accessit, ingens ad libertarem pondus. Pileum mox… … Hofmann J. Lexicon universale
abbattre — Abbattre, act. penac. Est mettre par terre, ruer jus quelque chose, la faire cheoir ou trebucher de haut en bas, Decutere, Destruere, Deturbare, Prosternere, Euertere: il vient de Abbas, acut. adverbe local, composé de a et bas. Infra, si que… … Thresor de la langue françoyse
cheoir — Cheoir, C est tomber, Cadere, dont il vient. Il se prend aussi pour Escheoir, Obuenire. Selon ce on dit, Exhiber au seigneur les lettres d acquisition d un heritage, estant en sa censive pour estre payé des droits de vente, saisine, et amende, s… … Thresor de la langue françoyse
descapiter — quelqu un, Auferre caput alicui, Abscindere caput ceruicibus, Cic. Decutere caput alicui, Ouid. Demetere caput ferro, Seneca. Recidere caput, Lucan. Capite minuere. B … Thresor de la langue françoyse
jus — Jus, Pour liqueur, voyez Just. Mettre Jus sa jaquette ou saye, Ponere tunicam. Ruer jus, Decutere … Thresor de la langue françoyse
ruer — Ruer, Iacere, Ruere. Ruer et jetter contre quelque chose, Impingere. Ruer coups sur aucun, Aliquem petere. Ruer du haut en bas, Praecipitem dare. Ruer jus, Decutere, Deturbare, Proturbare, Percellere, Prosternere. Ruer jus en brisant et rompant,… … Thresor de la langue françoyse