-
1 décisive
حاسم، مصيري ['ħaːsim, masʼiː׳rijː]* * *حاسم، مصيري ['ħaːsim, masʼiː׳rijː] -
2 decisive
[di΄saisiv] a վճռական. a decisive cha rac ter/ victory հաստատակամ անձնավորություն. վճռո րոշ հաղթանակ. a decisive answer վճռա կան/ վերջ նական պատասխան. decisive evidence անժխտե լի ապացույց -
3 Decisive
قاطع، حاسم، بات -
4 décisive
باتببتيحاسمصارمفاصلقاطعقطعى -
5 DECISIVE BATTLE
-
6 décisif
حاسم، مصيري ['ħaːsim, masʼiː׳rijː]* * *حاسم، مصيري ['ħaːsim, masʼiː׳rijː] -
7 action
[΄ækʃn] n գործողություն. quick/decisive/united, joint action արագ/վճռական, որոշակի/միատեղ համատեղ գործողություն. a man of action գործի մարդ. take action սկսել գործել. take actions միջոցներ ձեռք առնել. bring/call into action գործի դնել. put/set in action գործի դնել. (արարք, վարմունք) noble/mean action ազնիվ/ ստոր արարք. a piece of the action խար դա խության բաժնեմաս. խսկց. հանցավոր գործունեու թյուն. (in a novel) The action takes place (վեպում) Գործողությունը տեղի է ունենում. the action is swift/slow moving Գործողությունը արագ/դանդաղ է ընթանում. իրավ. դատական գործ. bring an action against մեկի դեմ հայց հարուցել. dismiss an action հայցը մերժել. action for damages վնասահատուցման հայց. judge people by their actions մարդկանց մասին դատել ըստ նրանց գործերի. suit the action to the word խոսքերը գործերով ապացուցել. (գործողու թյուն, աշխատանք) the action of the heart սրտի աշխատանքը. the action of bowels աղիքների գոր ծունեությունը. mental/physical action մտա վոր/ֆի զիկական աշխատանք. be in action աշ խա տել/գործել. be out of action չաշխատել. The tele phone is out of action Հեռախոսը չի աշխա տում/գործում. put out of action շարքից դուրս բե րել. take strike action գործադուլ անել. (ազ դեցու թյուն) action of light/medicine/drugs լույսի/դեղ ե րի/թմրադեղի ազդեցությունը. ռզմ. մարտ bring into action մարտի մեջ մտցնել. come out of action մարտից/շարքից դուրս գալ. be killed in action մարտում զոհվել. military actions ռազմական գործողություններ. He has seen action Նա եղել է ռազմաճակատում. իրավ. հայց, դատական գործ. legal/courtaction օրինական/դատական գործ. bring/take an action against smb գործ/հայց հա րուցել որևէ մեկի դեմ. divorce action ապա հարզանի գործ action painting վերացական գե ղանկարչության դպրոց -
8 air
I[eə] n օդ. թեթև քամի. զեփյուռ clean/ fresh/cold/rarefied air մաքուր. թարմ/սառը/ նոս րացված օդ in the open air բացօդյա. openair university բաց համալսարան. There is no air in the room Սենյակում շնչելու օդ չկա. The dog sniffed the air Շունը հոտոտեց (օդը). jump into the air վեր թռչել. Spring is in the air Գարնան հոտ է գա լիս/Օդում գարուն է. clear the air մթնո լոր տի լարվածությունը վերացնել. travel by air ինք նա թիռով ճամփորդել/գնալ. plans in the air ա նո րոշ պլաններ. vanish/ disappear into thin air կար ծես գետնի տակն անցնել. walk on air ոտ քերի տակ հող չզգալ (կարծես օդում թռչել). One can’t live on air Օդով չես ապրի. (ռա դիո) on the air ռադիոյով. be on the air ռա դիո յով հաղորդել/ելույթ ունենալ. What is on the air? Ի՞նչ են հաղորդում. beat the air ջուր ծե ծել. saw the air խոսելիս ձեռքերը թափա հա րելII[eə] a օդային, ավիացիոն. air terminal օդանավակայան. air crew ինքնաթիռի անձնակազմ. air accident օդային աղետ. air raid օդային հարձակում. air raid shelter գազապաստա րան. air raid warning օդային հարձակման տա գնապ. air arm/force ռազմա-օդային ուժեր. երժշ. (մեղեդի, արիա) (արտաքին տեսք, կերպարանք, ձև) decisive/businesslike air վճռական/գործնական տեսք. with an air of importance/mystery կարևոր, նշանակա լից/ խորհրդավոր տեսքով. airs and graces սե թևեթանք. put on/assume/give oneself airs երևակայել[eə] v օդափոխել. չորացնել. air the room սենյակը օդափոխել. air clothes հագուստը/ սպի տակեղենը օդին տալ/չորացնել (ի ցույց դնել) air one’s knowledge գիտելիքներն ի ցույց դնել. air one’s grievances բախտից գան գատվել -
9 battle
I[΄bætl] n մարտ, ճակատամարտ. fierce/ decisive battle կատաղի/վճռական ճա կատա մարտ. win /lose a battle շահել ճակատամար տը/պարտվել. fall in a battle զոհվել ճակատա մար տում. fight in a battle մասնակցել ճա կատա մարտին, ճակատամարտում կռվել. the battle of life գոյության պայքար. do battle ճա կա տամարտ վարել. a battle of wits մտավոր մե նամարտII[΄bætl] v պայքարել, մարտնչել. battle against/for smth պայքարել ընդդեմ/հանուն որևէ բանի
См. также в других словарях:
Decisive — De*ci*sive, a. [Cf. F. d[ e]cisif. See {Decision}.] 1. Having the power or quality of deciding a question or controversy; putting an end to contest or controversy; final; conclusive. A decisive, irrevocable doom. Bates. Decisive campaign.… … The Collaborative International Dictionary of English
decisive — [dēsī′siv, disī′siv] adj. [ML decisivus < L decisus: see DECISION] 1. that settles or can settle a dispute, question, etc.; conclusive [decisive evidence] 2. determining or closely affecting what comes next; critically important; crucial [a… … English World dictionary
decisive — I adjective absolute, assured, authoritative, beyond all dispute, beyond all question, categorical, certain, characterized by decision, clear, clearly defined, commanding, compelling, conclusive, conclusory, consequential, critical, crucial,… … Law dictionary
decisive — 1610s, from M.L. decisivus, from L. decis , pp. stem of decidere (see DECIDE (Cf. decide)). Related: Decisively … Etymology dictionary
decisive — 1 *conclusive, determinative, definitive Analogous words: critical, crucial, *acute: momentous, significant, consequential, important (see corresponding nouns at IMPORTANCE) Antonyms: indecisive 2 *decided Analogous words: peremptory, imperative … New Dictionary of Synonyms
decisive — [adj] definite absolute, all out*, assured, bent, certain, conclusive, crisp, critical, crucial, decided, definitive, determined, fateful, final, firm, flat out*, forceful, imperative, imperious, incisive, influential, intent, litmus test*,… … New thesaurus
decisive — ► ADJECTIVE 1) settling an issue quickly. 2) able to make decisions quickly. DERIVATIVES decisively adverb decisiveness noun … English terms dictionary
decisive — adjective 1 a decisive step/role/battle etc an action, event etc that has a powerful effect on the final result of something: Waterloo was the decisive battle of the entire war. 2 good at making decisions quickly and with confidence: a decisive… … Longman dictionary of contemporary English
decisive — de|ci|sive [dıˈsaısıv] adj 1.) an action, event etc that is decisive has a big effect on the way that something develops decisive factor/effect/influence etc ▪ Women can play a decisive role in the debate over cloning. decisive action/steps ▪ We… … Dictionary of contemporary English
decisive — de|ci|sive [ dı saısıv ] adjective ** 1. ) making the final result of a situation completely certain: Gettysburg, site of the final, decisive battle of the Civil War Cleveland s reputation for reliability was the decisive factor in winning the… … Usage of the words and phrases in modern English
decisive */*/ — UK [dɪˈsaɪsɪv] / US adjective 1) making the final result of a situation completely certain Gettysburg, site of the final, decisive battle of the Civil War Cleveland s reputation for reliability was the decisive factor in winning the contract. The … English dictionary
