Перевод: с французского на болгарский

с болгарского на французский

de+verbe

  • 1 verbe

    m. (lat. verbum, "parole", "verbe") 1. грам. глагол; verbe auxiliaire спомагателен глагол; verbe transitif преходен глагол; verbe intransitif непреходен глагол; verbe impersonnel безличен глагол; verbe irrégulier неправилен глагол; verbe pronominal възвратен глагол; verbe défectif дефективен глагол; conjuguer un verbe спрягам глагол; 2. рел. слово, реч; le Verbe de Dieu Божието слово; le Verbe était au commencement в началото бе словото; 3. рел. Господ, представен чрез образа на сина си (като част от Светата Троица); 4. тон на гласа; avoir le verbe haut говоря надуто, високомерно; говоря с много силен глас; 5. лит. език; la magie de son verbe poétique магията на поетическия му език.

    Dictionnaire français-bulgare > verbe

  • 2 absolu,

    e adj. (lat. absolutus) 1. абсолютен, безграничен, безусловен; quantité absolu,e абсолютна величина; pouvoir absolu, абсолютна власт; majorité absolu,e абсолютно мнозинство; plus-value absolu,e абсолютна принадена стойност; silence absolu, абсолютна тишина; avoir une justesse absolu,e de l'oreille имам абсолютен слух; alcool absolu, чист спирт; 2. идеален, съвършен; l'amour absolu, идеална любов; 3. властен, деспотичен; nature absolu,e властна натура; 4. грам. самостоятелен; proposition absolu,e самостоятелно изречение; emploi absolu, d'un verbe transitif употреба на преходен глагол без допълнение; 5. пълен, абсолютен; le zéro absolu, абсолютна нула; 6. m. абсолютното (онова, което съществува само по себе си и не зависи от нищо). Ќ dans l'absolu, без да се сравнява с нещо, без да се държи сметка за условията. Ќ Ant. limité, partiel; imparfait; libéral; relatif; contingent.

    Dictionnaire français-bulgare > absolu,

  • 3 absolument

    adv. (de absolu) 1. абсолютно, напълно, съвършено; непременно; entrée absolument (formellement) défendue (interdite) вход абсолютно забранен; 2. грам. самостоятелно; ce verbe est employé absolument този глагол е употребен самостоятелно ( без допълнение).

    Dictionnaire français-bulgare > absolument

  • 4 accidentellement

    adv. (de accidentel) случайно, непредвидено, непостоянно; verbe accidentellement pronominal непостоянно възвратен глагол. Ќ Ant. constamment, fatalement, normalement.

    Dictionnaire français-bulgare > accidentellement

  • 5 action1

    f. (lat. actio) 1. действие, дело, деяние; grande action1 велико дело; action1 d'éclat подвиг; verbe d'action1 деятелен глагол; champ d'action1 поле на действие; 2. акция; action1 militaire военна акция; 3. постъпка; une généreuse action1 благородна постъпка; 4. сражение; dans le feu de l'action1 в огъня на сражението; 5. юр. завеждане на дело; action1 civile завеждане на граждански иск; action1 de partage иск за подялба; 6. театр. ход на действието. Ќ Ant. inaction.

    Dictionnaire français-bulgare > action1

  • 6 affété,

    e adj. (de l'a. verbe afaitier, de l'it. affetato) ост. предвзет, пресилен; надут; маниерен. Ќ Ant. simple.

    Dictionnaire français-bulgare > affété,

  • 7 auxiliaire

    (lat. auxiliaris) 1. adj. спомагателен, помощен; verbe auxiliaire спомагателен глагол; 2. m. помощник, съюзник, съучастник; 3. m. грам. спомагателен глагол.

    Dictionnaire français-bulgare > auxiliaire

  • 8 bûche2

    f. (du verbe bûcher, dial. "frapper, heurter") разг. падане; ramasser, prendre une bûche2 падам.

    Dictionnaire français-bulgare > bûche2

  • 9 commencement

    m. (de commencer) начало, започване; au commencement de l'année в началото на годината; le commencement du travail започването на работата; c'est le commencement de la fin това е началото на края; dès le commencement още от началото; le verbe était au commencement в началото бе словото; les commencements начало, първи стъпки. Ќ Ant. fin, achèvement, conclusion, terme, issue, but.

    Dictionnaire français-bulgare > commencement

  • 10 conjugué,

    e adj. (de conjuguer) 1. спрегнат; verbe conjugué, спрегнат глагол; 2. обединен, съединен, свързан; съвместен, съгласуван; efforts conjugué,s съгласувани, съвместни усилия; 3. f. pl. бот. клас слято-спорови зелени водорасли. Ќ feuilles conjugué,es бот. сраснали листа.

    Dictionnaire français-bulgare > conjugué,

  • 11 conjuguer

    v.tr. (lat. conjugare "unir") 1. грам. спрягам; conjuguer un verbe спрягам глагол; 2. съединявам, съчетавам, свързвам; se conjuguer v. pron. 1. спрягам се; 2. съединявам се. Ќ Ant. disperser, opposer.

    Dictionnaire français-bulgare > conjuguer

  • 12 désidératif,

    ve adj. (du bas lat. desiderativus "qui exprime un désir") който изразява желание; verbe désidératif, глагол, който изразява желание.

    Dictionnaire français-bulgare > désidératif,

  • 13 déverbal

    m. (de verbe) (pl. déverbaux) лингв. дума, образувана от корена на глагол, отглаголно съществително.

    Dictionnaire français-bulgare > déverbal

  • 14 incarné,

    e adj. (de incarner) 1. въплътен; олицетворен; 2. мед. врастнал в плътта. Ќ Le Verbe incarné, Исус Христос. Ќ Ant. désincarné.

    Dictionnaire français-bulgare > incarné,

  • 15 itératif,

    ve adj. (bas lat. iterativus) повторителен, многократен; sommation itératif,ve многократно подканяне; verbe itératif, глагол, който изразява повторение на действие.

    Dictionnaire français-bulgare > itératif,

  • 16 perfectif,

    ve adj. (du lat. perfectus) лингв. verbe perfectif, перфективен глагол ( от свършен вид). Ќ Ant. imperfectif.

    Dictionnaire français-bulgare > perfectif,

  • 17 préverbe

    m. (de pré- et verbe) глаголна представка.

    Dictionnaire français-bulgare > préverbe

  • 18 régir

    v.tr. (lat. regere) 1. управлявам, ръководя, завеждам; 2. грам. управлявам; le verbe transitif régit un complément преходният глагол управлява допълнение; 3. грам. определям, изисквам (за наклонение, падеж); se régir ост. управлявам се, ръководя се.

    Dictionnaire français-bulgare > régir

  • 19 régulier,

    ère adj. (lat. regularis, de regula "règle") 1. редовен, законосъобразен; jugement régulier, редовна, законосъобразна присъда; а la régulier,ère по редовен начин; 2. точен, редовен; autobus régulier, точен автобус; 3. акуратен, лоялен, точен, редовен; régulier, en affaires акуратен, коректен, лоялен в сделките; 4. редовен, порядъчен, нравствен; 5. правилен, хармоничен; traits régulier,s правилни черти; écriture régulier,ère четлив, правилен почерк; 6. постоянен, редовен; vitesse régulier,ère постоянна скорост; accélération régulier,ère постоянно ускорение; revenus régulier,s редовни, постоянни доходи; ligne régulier,ère de transport редовна транспортна линия; armée régulier,ère редовна армия; 7. мат. правилен; polygone régulier, правилен многоъгълник; 8. грам. правилен; verbe régulier, правилен глагол; 9. който принадлежи към религиозен орден. Ќ clergé régulier, черно духовенство. Ќ Ant. irrégulier; anormal; asymétrique; illégal; accidentel, intermittent.

    Dictionnaire français-bulgare > régulier,

  • 20 rôle

    m. (lat. médiév. rotulus "parchemin roulé", de rota "roue") 1. списък, каталог, опис; 2. юр. списък, ред на съдебни дела; 3. театр. роля; 4. прен. роля; значение; мисия, задача; функция; avoir le beau rôle играя положителна роля в някаква ситуация; avoir un rôle important dans une affaire имам главна роля в сделка; jeu de rôle игра, в която играчите възприемат ролята на определен персонаж; le rôle du verbe dans la phrase функцията на глагола в изречението; 5. увити тютюневи листа за дъвчене; 6. данъчна книга, регистър; 7. юр. лист от присъда или нотариален акт. Ќ tour de rôle поред, всеки по реда си; rôle d'équipage списък с екипаж на кораб; rôle d'impôt списък на данъкоплатците от община с данъчното им задължение.

    Dictionnaire français-bulgare > rôle

См. также в других словарях:

  • verbe — [ vɛrb ] n. m. • 1050 « parole »; lat. verbum « parole » → verve, et aussi « verbe » I ♦ (1170) Mot qui exprime une action, un état, un devenir, et qui présente un système complexe de formes (⇒ conjugaison), notamment dans les langues indo… …   Encyclopédie Universelle

  • Verbe irregulier — Verbe irrégulier Un verbe irrégulier contrairement au verbe régulier est un verbe hors des règles de conjugaison. Nombre de verbes irréguliers par langues Langue Nombre Commentaire Français 570 Liste des verbes irréguliers sur le Wiktionnaire en… …   Wikipédia en Français

  • Verbe de Dieu — Verbe (homonymie) Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom …   Wikipédia en Français

  • Verbe deponent — Verbe déponent On nomme en grammaire latine verbe déponent un verbe qui ne se conjugue qu au passif, mais qui a un sens actif. Le terme provient du latin deponens « qui abandonne (les autres voix) ». En grec ancien et en sanskrit, il… …   Wikipédia en Français

  • Verbe statique — Un verbe statique ou verbe d état exprime l état, une façon d être du sujet. Il affirme que l un de ses arguments possède une propriété particulière (par rapport à ses autres arguments). Ces formes verbales n expriment aucune action, n impliquent …   Wikipédia en Français

  • Verbe defectif — Verbe défectif Un verbe est dit défectif lorsque sa conjugaison est incomplète : un certain nombre de temps, de modes ou de personnes sont inusités …   Wikipédia en Français

  • Verbe en neerlandais — Verbe en néerlandais En néerlandais, tout comme en français, le verbe varie selon la personne, le temps, le mode, et la voix. De plus,selon la manière dont ils forment leur préterit et participe passé, les verbes néerlandais reguliers se font… …   Wikipédia en Français

  • Verbe (Titularbistum) — Verbe ist ein Titularbistum der römisch katholischen Kirche. Es geht zurück auf ein früheres Bistum der gleichnamigen antiken Stadt in der kleinasiatischen Landschaft Pisidien in der westlichen Türkei. Das Bistum gehörte der Kirchenprovinz Perge… …   Deutsch Wikipedia

  • Verbe d'opinion — ● Verbe d opinion verbe déclaratif servant à exprimer la pensée du sujet (par exemple croire, estimer, juger, etc.) …   Encyclopédie Universelle

  • Verbe d'état — ● Verbe d état verbe exprimant que le sujet de la phrase est dans un état donné (par exempleêtre, devenir, paraître, etc.) …   Encyclopédie Universelle

  • Verbe fort — ● Verbe fort en grammaire allemande, verbe irrégulier …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»