-
121 πόποι
πόποι, Ausruf des Staunens und Unwillens, auch des Zornes oder Schmerzes, sonderbar, entsetzlich, schändlich, verwandt mit παπαί, Hom. oft, u. immer ὢ πόποι, im Anfange der Rede; Tragg.: Ξέρξης μὲν ἥγαγε, πόποι, Aesch. Pers. 542; ἰὼ πόποι, Ag. 1071; ὀτοτοτοτοῖ πόποι δᾶ, 1042; Ausruf des Schmerzes, Soph. O. R. 167 Tr. 850. – Nach spätern Erklärern sollen die Götter bei den Dryopern πόποι geheißen haben, u. ὦ πόποι, o ihr Götter! soll ein wirklicher Anruf sein, was für die homerischen Stellen meist unpassend ist. Die sp. D. aber, wie Lycophr. 943 u. Euphorion behandelten das Wort wie ein subst. u. declinirten es, Mein. Anal. Alex. p. 128.
-
122 πίπτω
πίπτω ( ΠΕΤ, s. πίτνω u. vgl. μίμνω, γίγνομαι), fut. πεσοῦμαι, ion. πεσέομαι, aor. ἔπεσον, πεσεῖν, u. dor. ἔπετον, wie Pind. πετοῖσαι, Ol. 7, 69, ἐν πετόντεσσιν ἁνιόχοις, P. 5, 50, sonst hat er aber u. öfter ἔπεσον, perf. πέπτωκα, dessen partic. sync. bei Hom. πεπτεώς, πεπτεῶτος (zwei- u. dreisylbig zu sprechen), Il. 21, 503 Od. 22, 384, att. πεπτώς (vgl. πτήσσω). Den Gebrauch des aor. I. ἔπεσα, den Einige, wie Wüstem. Eur. Alc. 477, Osann über Soph. Ai. p. 52 ff. auch den Tragg. gestatten, erklärt Herm. zu Eur. Alc. 477 für barbarisch, vgl. Mein. Men. p. 414; Lob. Phryn. p. 724; – 1) fallen, niederfallen, stürzen, auch so, daß die bestimmte Absicht des subj. ausgedrückt wird, sich werfen; βέλεα ἐτώσια πίπτει ἔραζε, Il. 17, 633; oft von den in der Schlacht Getödteten, πῖπτε δὲ λαός, 8, 67, ὅςτε ἑῆς πρόσϑεν πόλιος λαῶν τε πέσῃσιν, Od. 8, 524; πίπτειν ὑπό τινος, Her. 9, 63; νιφάδες δ' ὡς πῖπτον ἔραζε, Il. 12, 156; ἐξ ἵππων χαμάδις πέσε, 7, 16; auch χαμαὶ πέσεν, 4, 482 u. oft; ϑνήσκοντες πίπτουσιν, 1, 243; u. abweichend vom Deutschen, πέσεν ἐν κονίῃσιν, 13, 205 u. oft, er fiel in den Sand, wobei man zu denken hat »und blieb darin liegen«; vgl. πέσεν ἐν ὕπνῳ, Pind. I. 3, 41; auch ἐν γυιοπέδαις πεσών, P. 2, 41; auch übh. hineingerathen in Etwas, ἐν ὀρφανίᾳ πέσωμεν, I. 7, 6 (wofür die Folgdn gew. εἴς τι sagen, s. unten); ἐν ἀρκυστάτοις, Soph. El. 1469, wie auch πεδίῳ πίπτειν, zu Boden stürzen und liegen bleiben, Il. 5, 82; vgl. πέδῳ πεσών, Aesch. Ch. 47; Eum. 457; Soph. El. 737; ἐπὶ χϑονί, Od. 24, 535; ἐπὶ γᾷ πέσε, Soph. Ant. 134, wie vom Schlafe, ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἔπιπτεν, Od. 2, 398; Hes. frg. 47, 7, der auch πίπτειν εἴς τι vrbdt, O. 622 Th. 971. 873; vgl. Aesch. Spt. 385 Pers. 498; ἐπὶ γᾶν, Ag. 990, πρὸς οὖδας, Eur. Hec. 405, πρὸς πέδῳ, Bacch. 605. – Bes. ist πίπτειν ἔν τινι sich mit Gewalt auf Etwas werfen, stürzen, ἐνὶ νήεσσι πέσωμεν, wir wollen einen Angriff auf die Schiffe machen, uns auf sie stürzen, Il. 13, 742, ἐν βουσὶ πεσών, Soph. Ai. 367, vgl. ὃς ἐν κτήμασι πίπτεις Ant. 778, so auch von Kämpfenden, ἐπ' ἀλλήλοισιν, auf einander stürzen, Hes. Sc. 879, πρὸς μῆλα, Soph. Ai. 1040. ἀμφὶ σὸν πίπτω γόνυ, Eur. Hec.. 787; u. bes. εἰς γόνατα, auf die Kniee fallen, Xen. Cyr. 1, 4, 8 u. A., – ὅς κεν ἐπ' ἤματι τῷδε πέσῃ μετὰ ποσσὶ γυναικός, Il. 19, 110, ist derselbe Ausdruck für »geboren werden«, den wir nur von Thieren gebrauchen: fallen, geworfen werden. – Hom. auch vom Fallen der abgemähten Aehren, Il. 11, 69. 18, 552, u. abgehauener Bäume, 23, 120, so vom Abfallen der Frucht, καρπὸς χαμάδις πεσών, Aesch. Spt. 340; u. übtr., τὸ Περσῶν δ' ἄνϑος οἴχεται πεσόν, Pers. 248; πόλις, Soph. Ai. 1062; ἢσεσώσμεϑα ἢ πίπτομεν, Tr. 84; vgl. Eur. Hec. 11, wie ἡ πόλις οὐκ ἂν ἔπεσε τὸ τοιοῦτον πτῶμα Plat. Lach. 181 b; – εἴς τι, in Etwas hineingerathen, ohne daß man es weiß oder will, ἐς νόσον, in eine Krankheit verfallen, Aesch. Prom. 472, ἐς τοσοῦτον αἰκίας, Soph. O. C. 753, ἐς κακόν, Ant. 240. 1014; εἰς ὕπνον, Phil. 815, womit man noch vergleichen kann οὐκ ἔχω τάλαινα, ποῖ γνώ-μης πέσω, Tr. 702, wohin ich gerathen soll; εἰς ἄταν, Eur. I. A. 137; εἰς ἀηϑίαν, Hel. 419; auch εἰς ἔρον τοῦ μαϑεῖν, I. T. 1172; εἰς ἀνανδρίαν, El. 982; εἰς ὀργήν, Or. 695; εἰς εὐνὴν καὶ γα-μήλιον λέχος, Ar. Th. 1122; εἰς ξυμφοράν, Plat. Rep. III, 399 b; εἰς ἐξουσίαν τινός, Pol. 3, 4, 12; – πίπτειν ἔκ τινος, herausfallen, -gerathen aus Etwas, ohne daß man es weiß oder will, ἐκ ϑυμοῦ πίπτειν τινί, Jemandem aus dem Herzen fallen, d. i. um seine Gunst oder Liebe kommen, Il. 23, 595; doch auch mit Vorsatz u. freiem Willen, Od. 10, 51; ἐξ ἀρκύων πέπτωκεν, ist aus dem Netz herausgenommen, Aesch. Eum. 142; vgl. πίπτειν ἔξω τῶν κακῶν, Ar. Ran. 968. – 2) fallen, sich legen, sinken, an Kraft verlieren, nachlassen, schwächer werden; ἄνεμος πέσε, der Wind legte sich, Od. 19, 202; Βορέαο πεσόντος, 14, 475 (aber Hes. O. 549 ist Βορέαο πεσόντος »wenn der Boreas daherstürmt«); dah. übtr., πέπτωκεν ἀνδρῶν ὀβρίμων κομπάσματα, Aesch. Spt. 776; ἴσϑι τοι τὰ σκλήρ' ἄγαν φρονήματα πίπτειν μάλιστα, Soph. Ant. 470; übtr., ταῖς ἐλπίσι πεσεῖν, in seinen Hoffnungen nachlassen, seine Hoffnungen sinken lassen, Pol. 1, 87, 1. – Auch von besiegten Heeren, unterliegen, ὑπ' ἐλασσόνων, Thuc. u. A., wie Her. 7. 18, μεγάλα πεσόντα πρήγματα ὑπὸ ἡσσόνων; auch ὑπὸ Ῥωμαίοις ἔπεσε, Strab. 7, 7, 8; u. übh. zusammenfallen, -stürzen, -sinken, untergehen, δόμον δοκοῠντα πεπτωκέναι, Aesch. Ch. 261, übtr. ἔμοιγε δοκεῖ ἡδονή σοι πεπτωκέναι, Plat. Phil. 22 e. – Auch = durchfallen, mißlingen, τὰ πεπτωκότα, das Mißlungene, auch vom Dichter, dessen Stück durchfällt, Ar. Equ. 538. – 3) vom Fallen der Würfel; ἀεὶ γὰρ εὖ πίπτουσιν οἱ Διὸς κύβοι, Soph. frg.; vgl. Pflugk zu Eur. Hel. 1082; u. übtr., κἀξ ἀγεννήτων ἄρα μῠϑοι καλῶς πίπ τουσιν, Soph. Tr. 62, vgl. Ai. 612; so auch Eur. τὰ μὲν εὖ, τὰ δ' οὐ καλῶς πίπτοντα δέρκομαι βροτῶν, El. 1101; u. vom Loose, ὁ κλῆρος αὐτῷ τῆς αἱρέσεως μἡ ἐν τελευταίαις πίπτοι, Plat. Rep. X, 619 e, vgl. 617 e. Uebh. vom Zufall oder Schicksal, ausfallen, einen Ausgang nehmen, Her. 7, 163. 168. 8, 180; ξυμφοραὶ παντοῖαι πίπτουσαι, Plat. Legg. IV, 709 a; πρὸς τὰ πεπτωκότα τίϑεσϑαι τὰ αὑτοῦ πράγματα, nach den zufälligen Begebnissen, Rep. X, 604 c. – Daher auch zusammenfallen, der Zeit nach zusammentreffen, οἱ χρόνοι οἱ πίπτοντες ὑπὸ τὴν ἡμετέραν ἱστορίαν, Pol. 4, 2, 2, u. ὅσα πέπτωκεν ὑπὸ τὴν ἡμ. ἱστ., 2, 4, 7, was in unsere Geschichte fällt, wie πίπτει εἰς τοὺς ἡμετέρους χρόνους, es fällt in unsere Zeit, vgl. 1, 5, 1, 4, 14, 9; auch οὐδ' ὑπὸ λόγον, πίπτει ἡ ἀδικία, fällt nicht der Berechnung anheim, man kann davon keine Rechenschaft geben, 4, 13, 11; ἑκατὸν καὶ εἴκοσι τάλαντα πρόςοδος ἔπιπτε τῷ δήμῳ, fielen dem Volke als Einkünfte zu, 31, 7, 7; so auch πίπτει τὰ τέλη, die Abgaben kommen ein, sind fällig, Strab.; εἴς τινα, Einem zukommen, S. Emp. adv. log. 1, 275 adv. gramm. 85, bes. aber ὑπό τι, z. B. τὴν αὐτὴν ἀπορίαν, ζήτησιν, adv. phys. 1, 356 log. 2, 347. – [Ι ist in πίπτω schon von Natur lang, Drac. p. 73, 18. 79, 21; vgl. Herm. Eur. Herc. F. 1371.]
-
123 деваться
куда́ деть was anfangen (В mit D);не знать, куда́ деть себя́ mit sich nichts anzufangen wissen;э́того никуда́ не де́нешь das lässt sich nicht wegleugnen;дева́ться hingeraten, hinkommen; entkommen;куда́ де́(ва́)лся …? wo steckt oder bleibt …?;куда́ мне дева́ться? wo soll ich hin?;* * *дева́| тьсярефл разг verloren gehenкуда́ дева́лась моя́ кни́жка? wo ist nur mein Buch abgeblieben?* * *vcolloq. abbleiben, abbleiben (исчезнуть куда-л. - о ком-л., о чём-л.), hinkommen -
124 preach
[pri:tʃ] vi1) ( give a sermon) predigen;to \preach to sb vor jdm predigen [o eine Predigt halten];she's always \preaching at me about keeping my room tidy sie predigt mir immer, dass ich mein Zimmer in Ordnung halten sollPHRASES:1) ( give)to \preach a sermon eine Predigt halten;( proclaim)to \preach the Gospel das Evangelium verkünden2) ( advocate)to \preach sth etw predigen ( fig)to \preach communism den Kommunismus propagieren;to \preach a doctrine eine Doktrin verkünden; -
125 поступать
несов.; сов. поступи́тьОн поступи́л пра́вильно, че́стно, как настоя́щий друг. — Er hat ríchtig, éhrlich, als ein wáhrer Freund gehándelt.
Настоя́щий друг так не посту́пит. — Ein ríchtiger Freund tut [macht] so étwas nicht.
Я не зна́ю, как мне поступи́ть в э́том слу́чае. — Ich weiß nicht, was ich in díesem Fall ánfangen [máchen, tun] soll.
Поступа́й как знае́шь. — Tu [mach], was [wie] du willst. / Tu, was du nicht lássen kannst.
2) обходиться как л. с кем л. behándeln (h) с кем л. → A (дополн. обязательно); обходиться úmgehen ging úm, ist úmgegangen с кем л. mit D (дополн. обязательно)Так с друзья́ми не поступа́ют. — So behándelt man séine Fréunde nicht. / So geht man mit séinen Fréunden nicht úm.
С ним поступи́ли несправедли́во. — Man hat ihn úngerecht behándelt. / Man ist mit ihm úngerecht úmgegangen.
3) на работу, учиться - общего эквивалента нет; пойти работать, учиться в университет géhen ging, ist gegángen; подавать заявление, предлагать свою кандидатуру в качестве рабочего, сотрудника, студента sich bewérben er bewírbt sich, bewárb sich, hat sich bewórben кем л. → A ls N (без артикля); записаться на курсы sich án|melden (h) на какие л. курсы → zu D; в школу, класс kómmen kam, ist gekómmen; начать работать на новой работе, в новой должности án|treten er tritt án, trat án, hat ángetreten на (на работу, на должность) → AОн собира́ется поступа́ть в университе́т. — Er will an die Universität géhen.
Мно́гие выпускники́ шко́лы поступа́ют на э́тот заво́д. — Víele Schúlabgänger géhen in díesen Betríeb.
Мой брат гото́вится к экза́менам, он поступа́ет в университе́т. — Mein Brúder beréitet sich auf die Prüfungen vór, er hat sich für ein Stúdium [um éinen Stúdienplatz] an der Universität bewórben.
Ты мог бы поступи́ть на э́тот заво́д, на э́ту фи́рму инжене́ром. — Du könntest dich in díesem Betríeb, bei díeser Fírma als Ingeniéur [-ʒe-] bewérben.
Он хо́чет поступа́ть на э́ти ку́рсы. — Er möchte sich zu díesem Léhrgang ánmelden.
Шести́ лет он поступи́л в шко́лу. — Mit sechs Jáhren kam er in die Schúle.
В восемна́дцать лет он поступи́л на заво́д. — Mit áchtzehn Jáhren begánn er in éinem Betríeb zu árbeiten.
Он поступи́л на но́вую рабо́ту, на другу́ю до́лжность. — Er trat éine néue Árbeit, éine ándere Stéllung án.
Он поступи́л продавцо́м в кни́жный магази́н. — Er wúrde Verkäufer in éiner Búchhandlung.
Он поступи́л в университе́т. — Er begánn an der Universität zu studíeren. / Er begánn mit dem Stúdium an der Universität.
В э́том году́ в наш университе́т поступи́ло (зачислено) сто челове́к. — Díeses Jahr wúrden an únserer Universität húndert Studénten immatrikulíert.
4) о почте, сообщениях, товарах éingehen ging éin, ist éingegangen; éintreffen das trifft éin, traf éin, ist éingetroffen куда л. → wo DВ реда́кцию поступи́ло мно́го пи́сем от чита́телей. — In der Redaktión sind víele Léserbriefe éingegangen [éingetroffen].
То́лько что поступи́ло сообще́ние о том, что… — Soében ist die Méldung éingegangen [éingetroffen], dass…
По́чта ещё не поступа́ла. — Die Post ist noch nicht éingegangen [éingetroffen].
Сего́дня поступи́ли но́вые това́ры. — Héute sind néue Wáren éingetroffen.
См. также в других словарях:
Das Nichts bewundern soll mein Motto sein. — Das «Nichts bewundern» soll mein Motto sein. См. Ничему не удивляйся … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Ist das nicht mein Leben? — Filmdaten Deutscher Titel Ist das nicht mein Leben? Originaltitel Whose Life Is It Anyway? … Deutsch Wikipedia
Das Sinngedicht — Das Sinngedicht, Erstdruck 1881 Das Sinngedicht ist ein Novellenzyklus des Schweizer Dichters Gottfried Keller. Erste Ideen zu dem Werk notierte Keller sich 1851 in Berlin, wo er 1855 auch die Anfangskapitel zu Papier brachte. Der größte Teil des … Deutsch Wikipedia
Mein Waldeck — Das Lied Mein Waldeck war ab 1879 bzw. 1890 die Landeshymne des ehemaligen Fürstentums Waldeck. Die Hymne hat zu zahlreichen Bearbeitungen angeregt,[1] ist auch zu Beginn des 21. Jahrhunderts bei nahezu allen Einwohnern des Waldecker Lands… … Deutsch Wikipedia
Mein G’müt ist mir verwirret — Mein G’müt ist mir verwirret, das macht ein Jungfrau zart ist ein Liebeslied auf einen Text unbekannter Herkunft aus dem 16. Jahrhundert. Hans Leo Haßler (1564–1612) komponierte die Melodie und veröffentlichte sie 1601 in seinem Lustgarten neuer… … Deutsch Wikipedia
Das ist (nicht) mein Bier — Das ist [nicht] mein Bier »Bier« ist in dieser Wendung eine volksetymologische Umgestaltung einer Mundartform von »Birne« und geht vermutlich auf die kölnische Redewendung »dat sönd ding Beäre net« (= das geht dich nichts an) zurück. Im Sinne… … Universal-Lexikon
Das zweite Gebot — Das Bilderverbot oder Abbildungsverbot untersagt aus religiösen Gründen bildliche Darstellungen. Es wendet sich gegen den Vorgang der Darstellung als solchen und die damit angeblich verbundene Gefahr der Vergötzung des Dargestellten. Die… … Deutsch Wikipedia
Mein Kampf — Deutsche Erstausgabe des ersten Bandes von Mein Kampf, Juli 1925. Ausstellungsstück des Deutschen Historischen Museums in Berlin. Mein Kampf ist das politische Grundlagenwerk Adolf Hitlers. Es wurde erstmals 1925 und 1927 in zwei Bänden… … Deutsch Wikipedia
Soll — Sọll das; s; nur Sg; 1 die Arbeit oder Leistung, die jemand (nach einem Plan) erfüllen muss ≈ Norm <ein Soll festlegen; das Soll erfüllen>: Ich habe mein Soll erfüllt, jetzt kann ich nach Hause gehen || K : Sollstärke, Sollwert,… … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Das Leben des Benvenuto Cellini — Goethe Das Leben des Benvenuto Cellini ist Goethes Übersetzung der Autobiographie des italienischen Renaissance Künstlers Benvenuto Cellini. Zusätzlich zur Kopie des Originals, die durch den Florentiner Antonio Cocchi 1728 herau … Deutsch Wikipedia
Das fliegende Auge — Filmdaten Deutscher Titel Das fliegende Auge Originaltitel Blue Thunder Pr … Deutsch Wikipedia