-
1 darzyć
-
2 zaufanie
n -
3 Vertrauen
zu jdm \Vertrauen haben mieć do kogoś zaufaniesie genießt unser \Vertrauen [ona] cieszy się naszym zaufaniemsein \Vertrauen in jdn setzen pokładać w kimś ufnośćjdn ins \Vertrauen ziehen wtajemniczać [ perf wtajemniczyć], kogoś, zawierzyć komuś2) parljdm das \Vertrauen aussprechen udzielić komuś wotum zaufaniajdm das \Vertrauen entziehen odebrać komuś wotum zaufania3) im \Vertrauen [gesagt] między nami [mówiąc] -
4 schenken
schenken ['ʃɛnkən]vt1) ( geben)jdm etw [zum Geburtstag] \schenken podarować coś komuś [na urodziny]etw [von jdm] geschenkt bekommen otrzymać coś [od kogoś] w prezencie2) ( widmen)jdm Beachtung/Zeit \schenken poświęcić komuś uwagę/czas3) ( jdm etw verehren)jdm etw \schenken darzyć [ perf ob-] [kogoś/czymś]jdm Vertrauen \schenken darzyć [ perf ob-] kogoś zaufaniem4) ( erlassen)jdm etw \schenken darować [ perf po-] [komuś/coś]jdm die Strafe \schenken darować [ perf po-] komuś karędas schenke ich mir daruję to sobie
См. также в других словарях:
darzyć — ndk VIb, darzyćrzę, darzyćrzysz, darz, darzyćrzył, darzyćrzony przestarz. «obdarowywać» dziś tylko w zwrotach: ◊Darzyć kogo szacunkiem, względami «mieć względy, szacunek dla kogoś» ◊Darzyć kogo przyjaźnią, sympatią, życzliwością «odnosić się do… … Słownik języka polskiego
darzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, darzyćrzę, darzyćrzy, darzyćrzony {{/stl 8}}{{stl 7}} żywić do kogoś jakieś uczucie, odnosić się do kogoś w pewien określony sposób : {{/stl 7}}{{stl 10}}Darzył urzędniczkę dużą sympatią i zaufaniem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaufanie — n I 1. rzecz. od zaufać. 2. «przeświadczenie, że komuś można ufać; ufność» Całkowite, bezgraniczne zaufanie. Osoba godna zaufania. Budzić, zdobyć, zyskać, stracić, zawieść czyjeś zaufanie. Okazać komuś zaufanie. Darzyć kogoś zaufaniem. Mieć,… … Słownik języka polskiego
ufać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ufaćam, ufaća, ufaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} darzyć kogoś zaufaniem; wierzyć, dowierzać komuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ufać ślepo, bezmyślnie. Ufać przyjaciołom. Ufać przyrzeczeniom, obietnicom. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pełny — pełnyni, pełnyniejszy a. pełen (tylko w funkcji orzecznika lub przydawki, po której następuje rzeczownik w dopełniaczu) 1. «napełniony, wypełniony po brzegi, do wierzchu; napełniony tak, że więcej nie może się zmieścić» Pełny garnek, talerz,… … Słownik języka polskiego