Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

dare+colore+a+qc+xx

  • 1 colore

    colore
    colore [ko'lo:re]
      sostantivo Maskulin
    Farbe Feminin; politica Couleur Feminin; colore locale Lokalkolorit neutro; scatola di colore-i Farbkasten Maskulin; uomo di colore Farbige(r) Maskulin; colore-i a oliotemperadita Öl-Tempera-Fingerfarben Feminin plurale; dare una mano di colore a qualcosa etw anstreichen; a colore-i farbig, Farb-; senza colore-i farblos; dirne di tutti i colore-i figurato kein Blatt vor den Mund nehmen; farne di tutti i colore-i figurato alles Mögliche anstellen, es bunt treiben; diventare di mille [oder di tutti i] colore-i (figurato: dovuto a un'emozione) abwechselnd blass und rot werden

    Dizionario italiano-tedesco > colore

  • 2 dare una mano di colore a qualcosa

    dare una mano di colore a qualcosa
  • 3 dare

    dare1
    dare1 ['da:re] <do, diedi oder detti, dato>
     verbo transitivo
     1 (gener) geben; (da portare via) mitgeben; (medicina) eingeben, einflößen; (disposizioni) geben; (esame) ablegen; (fuoco) legen; (sguardo) werfen; dare una multa a qualcuno jdm ein Bußgeld auferlegen; dare una notizia Nachricht geben; dare peso a qualcosa Wert auf etwas accusativo legen; dare del Leitu a qualcuno jdn siezenduzen
     2 (assegnare) verleihen, geben
     3 (produrre) hervorbringen, erzeugen
     4 (causare) verursachen; (dispiacere, preoccupazioni, gioia) machen
     5 (offrire) anbieten
     6 (festa) veranstalten; (ricevimento) geben
     7 (augurare) wünschen; dare il buongiorno a qualcuno jdm einen guten Tag wünschen
     II verbo intransitivo
     1 (guardare) gehen; la finestra dà sul cortile das Fenster geht auf den Hof; la finestra dà sulla strada das Fenster geht nach der Straße
     2 (prorompere) ausbrechen
     3 (battere) schlagen
     4 (fare effetto) dare nell'occhio ins Auge springen; dare alla testa zu Kopf steigen
     5 (tendere a un colore) dare sul rosso ins Rot gehen
     III verbo riflessivo
    -rsi
     1 (dedicarsi) sich widmen; darsi alla pittura sich der Malerei widmen
     2 (sottomettersi) sich ergeben
     3 (incominciare) anfangen, beginnen
     4 (trovare) non darsi pace keine Ruhe finden
     5 (loc): si dà il caso che... congiuntivo zufällig...; può darsi che... congiuntivo es mag sein, dass..., es kann sein, dass...; darsela a gambe die Beine in die Hand nehmen; dare-rsi per... sich ausgeben für...
    ————————
    dare2
    dare2 <->
      sostantivo Maskulin
    Soll neutro; il dare e l'avere Soll und Haben

    Dizionario italiano-tedesco > dare

  • 4 bianco

    bianco
    bianco ['biaŋko] <- chi>
      sostantivo Maskulin
     1 (colore) Weiß neutro; foglio in bianco leeres Blatt; vestirsi di bianco sich weiß kleiden, Weiß tragen; sposarsi in bianco in Weiß heiraten; in bianco e nero schwarzweiß; film in bianco e nero Schwarzweißfilm Maskulin; mettere nero su bianco schriftlich festhalten; dare il bianco a weißen, tünchen
     2 (parte bianca) Weiße(s) neutro; bianco dell'uovo Eiweiß neutro, Eiklar neutroaustriaco
     3  commercio in bianco blanko, Blanko-
     4  gastronomia in bianco nur in Öl oder Butter zubereitet
     5 (loc): dare ad intendere a qualcuno bianco per nero jdm ein X für ein U vormachen (wollen); di punto in bianco plötzlich; notte in bianco schlaflose Nacht
    ————————
    bianco
    bianco , -a <-chi, -che>
     aggettivo
    weiß; carni bianco-che helles Fleisch; pane bianco Weißbrot neutro; vino bianco Weißwein maschile, femminile; voce bianco-a Knabenstimme Feminin; (falsetto) Falsett neutro; essere bianco come un cencio lavato kreidebleich sein; essere bianco e rosso kerngesund aussehen
     II sostantivo maschile, femminile
    Weiße(r) Feminin(Maskulin)

    Dizionario italiano-tedesco > bianco

  • 5 mano

    mano
    mano ['ma:no]
      sostantivo Feminin
     1 (arto) Hand Feminin; fallo di mano Sport Handspiel neutro; a portata di mano bei der Hand, (griff)bereit; alla mano (figurato: persona) umgänglich; fuori mano abgelegen, entlegen; man mano che (come) wie; (mentre) während; a mano a mano, man mano nach und nach; andare contro mano die falsche Fahrspur benutzen; dare la mano die Hand geben; dare una mano a qualcuno figurato jdm zur Hand gehen; di primaseconda mano aus ersterzweiter Hand; tenere per mano an der Hand halten; far man bassa di qualcosa etw einsacken, etwas an sich raffen; (mangiare) etwas aufessen; prendere la mano (cavallo) durchgehen; stare con le mano-i in mano die Hände in den Schoß legen; ho le mano-i legate mir sind die Hände gebunden; ho le mano-i bucate mir zerrinnt das Geld zwischen den Fingern; mano-i in alto! Hände hoch!; mano-i pulite figurato politica Antikorruptionsprozesse Maskulin plurale
     2 (di colore, vernice) Anstrich Maskulin; (strato) Schicht Feminin
     3 (potere) Gewalt Feminin, Macht Feminin; essere in mano a qualcuno in jemandes Gewalt sein
     4 (lato) Seite Feminin

    Dizionario italiano-tedesco > mano

  • 6 aspernor

    a-spernor, ātus sum, ārī (ab u. sperno), abweisen, von sich weisen, u. so = nicht mögen, verleugnen, verschmähen, verwerfen, unbeachtet lassen, vernachlässigen, von etw. nichts wissen wollen, etw. nicht anerkennen (Ggstz. appetere, accipere, asciscere, credere), pro ignoto me aspernari, quasi me numquam noveris, mich abweisen, sich von mir wenden, Plaut. capt. 542: nemo civis est, qui vos non oculis fugiat, auribus respuat, animo aspernetur, recordatione denique ipsā consulatus vestri perhorrescat, Cic.; vgl. utrum aperte hominem asperner ac respuam, Cic. – voluptatem appetit, ut bonum; aspernatur dolorem, ut malum, Cic.: eius bonitatem non modo non aspernari ac refutare, sed etiam complecti et augere debetis, Cic.: quas illorum querimonias nolite aspernari, nolite contemnere ac neglegere, Cic.: haec muliebria consilia neque tota aspernatus est neque extemplo accepit, Liv.: illud et melius et verius, omnia, quae natura aspernetur, in malis esse, quae asciscat (zulasse), in bonis, Cic.: talem condicionem, Nep.: multis petentibus nuptias, Liv.: Hennensium querimonias, Cic.: amicitiam alcis, Cic.: alcis litteras, Cic.: pacem, Liv.: regem, Iustin.: legatos, Tac.: alqm nutu, Suet.: oculis pulchritudinem rerum, Cic.: colore ipso patriam, oratione genus, moribus nomen, Cic. fr. – libri non medius fidius usque quaque aspernandi (verwerflich), Gell. 9, 16, 2: non aspernandus comes, nicht verwerflicher, Val. Flacc. 4, 163: haud aspernanda (nichts Unziemliches) precari, Verg. Aen. 11, 106. – m. ab u. Abl., cuius furorem atque crudelitatem deos immortales a suis aris atque templis aspernatos confido, Cic. Clu. 194: proscriptionem nisi hoc iudicio a vobis reicitis et aspernamini, Cic. Rosc. Am. 153. – m. folg. Infin., validissimum quemque militiae dare aspernabantur, verweigerten, Tac. ann. 4, 46: u. so Mart. 6, 64, 9. Stat. silv. 1, 2, 105. Inc. (Eumen.) grat. act. 5, 3. – absol., a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem, Cic. de fin. 1, 15: non aspernante senatu, Cic. – / Passiv, Cic. ep. fr. II, 1. p. 39 K. = 292 M. ( bei Prisc. 8, 17). Auct. b. Afr. 93, 3: u. Partiz. Perf. passiv, Arnob. 5, 25. Dict. Cret. 4, 17 (dagegen falsche Lesart bei Liv. 1, 17, 2; 1, 22, 2 u. 34, 40, 2).

    lateinisch-deutsches > aspernor

  • 7 color

    color, ōris, m. (vgl. occulere, celare), die Farbe, I) eig.: A) im allg., albus, Ggstz. niger, Lucr. u. Cic.: color caerulo albidior, viridi austerior et pressior, Plin. ep.: c. amethystinus, Suet.: ater, Ov. u. Plin.: aureus, Ov. u. Plin.: bonus, Varr., melior, Plin.: caeruleus, Caes.: candidus, Vitr. u. Ov.: coracinus, Vitr.: croceus, Gell.: furvus, Solin.: fuscus, Ov.: herbidus, Plin.: nativus, Plin.: naturalis, ICt.: piceus et niveus, Apul.: porraceus, Plin.: purpureus, Lucr., Vitr. u.a.: rufus, Scrib. u. Gell.: Tyrius, Hor.: viridis, Ov. u. Solin., viridior, Plin. ep.: c. aureus ignis, Lucr.: argenti, Hor. u. Plin.: vestium, Sen.: paenula od. tunica obsoleti coloris, Suet. u. Amm.: Iris mille trahens varios colores, Verg.: colorem ducere (von der Traube), sich färben, Farbe bekommen, Verg. – als Stoff zum Färben (Färbestoff), zum Malen, regionis natura minii et chrysocollae et aliorum colorum ferax, Flor. 4, 12, 60: colorem accipere, bibere, annehmen (v. der Wolle u. Stoffen), Plin.: ebenso colorem (colores) ducere, perbibere, Sen.: colorem inducere picturae, Plin.: navem pretiosis coloribus pingere, Sen.: colores terere, Plin. – B) insbes.: 1) die natürliche Farbe des Menschen, die Gesichtsfarbe, der Teint, a) im allg.: verus, Ter., Ggstz. fucatus, Hor.: albus, Ov.: exsanguis, Sall. u. Rut. Lup.: egregius, suavis, Cic.: colorem mutare, Hor., Quint. u. Curt., od. perdere, Ov., die Farbe (vor Scham, Furcht, Schmerz usw.) wechseln, -verlieren (vgl. crebra coloris mutatio, Cic.); aber colorem mutare auch = blaß werden (vom vielen Studieren), Sen. rhet.: c. non mansit ei, Verg.: c. excidit, Ov.: tales virgo dabat ore colores, so verfärbte sich ihr Gesicht, Verg.: colorem obtinere (als Ggstz. von mutare), Plaut.: im Bilde, ac ne carmen quidem sani coloris enituit, selbst nicht der Poesie blieb eine gesunde Lebensfrische, Petr. 2, 8. – Sprichw., homo nullius coloris, ein unbekannter Mensch, Plaut. Pseud. 1196. – b) prägn. = frische-, schöne Gesichtsfarbe, frischer-, schöner Teint, Schönheit, robur et colos, Liv. 28, 26, 14: nimium ne crede colori, Verg.: abiit corpusque colorque, Ov. – 2) Plur. colores, die Farbenpracht der Blumen, meton. = prangende Blumen, Prop. 1, 2, 9. Val. Flacc. 6, 492. – II) übtr.: A) im allg., die Farbe, der äußere Anstrich, das Äußere (= die äußere Beschaffenheit), civitatis, Cic.: vitae, Hor.: omnis Aristippum decuit c., ihn kleidete jede Farbe = er wußte sich in alle Verhältnisse, in jede Lage zu finden, Hor.: novimus quosdam, qui multis apud philosophum annis persederint et ne colorem quidem duxerint, u. nicht einmal den äußern Anstrich (eines Philosophen) angenommen = gar nichts gelernt haben, Sen.: captivi colore (unter der Maske eines G., scheinbar als G.) transivit, Amm. 26, 9, 6. – B) insbes.: 1) v. der Rede, Diktion, Ton und Farbe, das Kolorit (= der allgemeine Charakter, der Zuschnitt), Cic. u.a.: c. urbanitatis, Cic.: c. tragicus, Hor. – 2) prägn.: a) das hebende, lebhafte Kolorit, der Schmuck, χρῶμα, Cic.: verb. flos et color pigmentorum, Cic. – b) der äußere, täuschende Anstrich = das Beschönigen, dare colorem rebus turpibus, Quint.: dic aliquem colorem, Iuven. – / Nbf. colōs, ōris, m., Plaut. Men. 828 u. mil. 1179. Titin. com. 114. Lucr. 6, 208 u. 1072. Varr. sat. Men. 425. Sall. Cat. 15, 5. Liv. 28, 26, 14. Plin. 9, 149; 13, 98 u.a. Symm. ep. 1, 15; vgl. Serv. Verg. georg. 2, 256.

    lateinisch-deutsches > color

  • 8 aspernor

    a-spernor, ātus sum, ārī (ab u. sperno), abweisen, von sich weisen, u. so = nicht mögen, verleugnen, verschmähen, verwerfen, unbeachtet lassen, vernachlässigen, von etw. nichts wissen wollen, etw. nicht anerkennen (Ggstz. appetere, accipere, asciscere, credere), pro ignoto me aspernari, quasi me numquam noveris, mich abweisen, sich von mir wenden, Plaut. capt. 542: nemo civis est, qui vos non oculis fugiat, auribus respuat, animo aspernetur, recordatione denique ipsā consulatus vestri perhorrescat, Cic.; vgl. utrum aperte hominem asperner ac respuam, Cic. – voluptatem appetit, ut bonum; aspernatur dolorem, ut malum, Cic.: eius bonitatem non modo non aspernari ac refutare, sed etiam complecti et augere debetis, Cic.: quas illorum querimonias nolite aspernari, nolite contemnere ac neglegere, Cic.: haec muliebria consilia neque tota aspernatus est neque extemplo accepit, Liv.: illud et melius et verius, omnia, quae natura aspernetur, in malis esse, quae asciscat (zulasse), in bonis, Cic.: talem condicionem, Nep.: multis petentibus nuptias, Liv.: Hennensium querimonias, Cic.: amicitiam alcis, Cic.: alcis litteras, Cic.: pacem, Liv.: regem, Iustin.: legatos, Tac.: alqm nutu, Suet.: oculis pulchritudinem rerum, Cic.: colore ipso patriam, oratione genus, moribus nomen, Cic. fr. – libri non medius fidius usque quaque aspernandi
    ————
    (verwerflich), Gell. 9, 16, 2: non aspernandus comes, nicht verwerflicher, Val. Flacc. 4, 163: haud aspernanda (nichts Unziemliches) precari, Verg. Aen. 11, 106. – m. ab u. Abl., cuius furorem atque crudelitatem deos immortales a suis aris atque templis aspernatos confido, Cic. Clu. 194: proscriptionem nisi hoc iudicio a vobis reicitis et aspernamini, Cic. Rosc. Am. 153. – m. folg. Infin., validissimum quemque militiae dare aspernabantur, verweigerten, Tac. ann. 4, 46: u. so Mart. 6, 64, 9. Stat. silv. 1, 2, 105. Inc. (Eumen.) grat. act. 5, 3. – absol., a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem, Cic. de fin. 1, 15: non aspernante senatu, Cic. – Passiv, Cic. ep. fr. II, 1. p. 39 K. = 292 M. ( bei Prisc. 8, 17). Auct. b. Afr. 93, 3: u. Partiz. Perf. passiv, Arnob. 5, 25. Dict. Cret. 4, 17 (dagegen falsche Lesart bei Liv. 1, 17, 2; 1, 22, 2 u. 34, 40, 2).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aspernor

  • 9 color

    color, ōris, m. (vgl. occulere, celare), die Farbe, I) eig.: A) im allg., albus, Ggstz. niger, Lucr. u. Cic.: color caerulo albidior, viridi austerior et pressior, Plin. ep.: c. amethystinus, Suet.: ater, Ov. u. Plin.: aureus, Ov. u. Plin.: bonus, Varr., melior, Plin.: caeruleus, Caes.: candidus, Vitr. u. Ov.: coracinus, Vitr.: croceus, Gell.: furvus, Solin.: fuscus, Ov.: herbidus, Plin.: nativus, Plin.: naturalis, ICt.: piceus et niveus, Apul.: porraceus, Plin.: purpureus, Lucr., Vitr. u.a.: rufus, Scrib. u. Gell.: Tyrius, Hor.: viridis, Ov. u. Solin., viridior, Plin. ep.: c. aureus ignis, Lucr.: argenti, Hor. u. Plin.: vestium, Sen.: paenula od. tunica obsoleti coloris, Suet. u. Amm.: Iris mille trahens varios colores, Verg.: colorem ducere (von der Traube), sich färben, Farbe bekommen, Verg. – als Stoff zum Färben (Färbestoff), zum Malen, regionis natura minii et chrysocollae et aliorum colorum ferax, Flor. 4, 12, 60: colorem accipere, bibere, annehmen (v. der Wolle u. Stoffen), Plin.: ebenso colorem (colores) ducere, perbibere, Sen.: colorem inducere picturae, Plin.: navem pretiosis coloribus pingere, Sen.: colores terere, Plin. – B) insbes.: 1) die natürliche Farbe des Menschen, die Gesichtsfarbe, der Teint, a) im allg.: verus, Ter., Ggstz. fucatus, Hor.: albus, Ov.: exsanguis, Sall. u. Rut. Lup.: egregius, suavis, Cic.: colorem mutare, Hor., Quint. u. Curt., od. perdere, Ov.,
    ————
    die Farbe (vor Scham, Furcht, Schmerz usw.) wechseln, -verlieren (vgl. crebra coloris mutatio, Cic.); aber colorem mutare auch = blaß werden (vom vielen Studieren), Sen. rhet.: c. non mansit ei, Verg.: c. excidit, Ov.: tales virgo dabat ore colores, so verfärbte sich ihr Gesicht, Verg.: colorem obtinere (als Ggstz. von mutare), Plaut.: im Bilde, ac ne carmen quidem sani coloris enituit, selbst nicht der Poesie blieb eine gesunde Lebensfrische, Petr. 2, 8. – Sprichw., homo nullius coloris, ein unbekannter Mensch, Plaut. Pseud. 1196. – b) prägn. = frische-, schöne Gesichtsfarbe, frischer-, schöner Teint, Schönheit, robur et colos, Liv. 28, 26, 14: nimium ne crede colori, Verg.: abiit corpusque colorque, Ov. – 2) Plur. colores, die Farbenpracht der Blumen, meton. = prangende Blumen, Prop. 1, 2, 9. Val. Flacc. 6, 492. – II) übtr.: A) im allg., die Farbe, der äußere Anstrich, das Äußere (= die äußere Beschaffenheit), civitatis, Cic.: vitae, Hor.: omnis Aristippum decuit c., ihn kleidete jede Farbe = er wußte sich in alle Verhältnisse, in jede Lage zu finden, Hor.: novimus quosdam, qui multis apud philosophum annis persederint et ne colorem quidem duxerint, u. nicht einmal den äußern Anstrich (eines Philosophen) angenommen = gar nichts gelernt haben, Sen.: captivi colore (unter der Maske eines G., scheinbar als G.) transivit, Amm. 26, 9, 6. – B)
    ————
    insbes.: 1) v. der Rede, Diktion, Ton und Farbe, das Kolorit (= der allgemeine Charakter, der Zuschnitt), Cic. u.a.: c. urbanitatis, Cic.: c. tragicus, Hor. – 2) prägn.: a) das hebende, lebhafte Kolorit, der Schmuck, χρῶμα, Cic.: verb. flos et color pigmentorum, Cic. – b) der äußere, täuschende Anstrich = das Beschönigen, dare colorem rebus turpibus, Quint.: dic aliquem colorem, Iuven. – Nbf. colōs, ōris, m., Plaut. Men. 828 u. mil. 1179. Titin. com. 114. Lucr. 6, 208 u. 1072. Varr. sat. Men. 425. Sall. Cat. 15, 5. Liv. 28, 26, 14. Plin. 9, 149; 13, 98 u.a. Symm. ep. 1, 15; vgl. Serv. Verg. georg. 2, 256.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > color

  • 10 forte

    forte1
    forte1 ['flucida sans unicodeɔfontrte]
      avverbio
     1 (a voce alta) laut; lo puoi dire forte! das kannst du laut sagen!
     2 (velocemente) schnell
     3 (assai) stark; (mangiare) gut, tüchtig
    ————————
    forte2
    forte2
      
     aggettivo
     1 (robusto) stark, kräftig; (carattere) fest
     2 (somma) groß, hoch
     3 (intenso) stark; (colore) kräftig; (che non sbiadisce) waschecht; (sapore, odore) scharf
     4 (abile) gut, stark
     5 linguistica, grammatica stark; dare man forte a qualcuno jdm zur Hand gehen; farsi forte di qualcosa sich auf etwas accusativo stützen
     II sostantivo Maskulin
     1 (persona) Starke(r) Feminin(Maskulin)figurato Mächtige(r) Feminin(Maskulin)
     2 (specialità) Stärke Feminin; la matematica non è il suo forte Mathematik ist nicht seine Stärke

См. также в других словарях:

  • colore — co·ló·re s.m. 1a. FO caratteristica delle superfici per cui esse riflettono in vario modo la luce, inducendo determinate sensazioni nell occhio umano: il colore bianco, rosso; un fiore di colore giallo, colore vivo, brillante; colore chiaro,… …   Dizionario italiano

  • dare (1) — {{hw}}{{dare (1)}{{/hw}}A v. tr.  (pres. io do , tu dai , egli dà , noi diamo , voi date , essi danno ; imperf. io davo ; pass. rem. io diedi  o detti , tu desti , egli diede  o dette , noi demmo , voi deste , essi diedero  o dettero ; fut. io… …   Enciclopedia di italiano

  • colore — /ko lore/ s.m. [lat. color ōris ]. 1. (fis.) [sensazione che si prova sotto l effetto di luci di diversa composizione spettrale e, anche, la luce stessa, intesa come qualità dell oggetto che la riflette] ▶◀ Ⓖ colorazione, Ⓖ tinta. ▲ Locuz. prep …   Enciclopedia Italiana

  • dare — dà·re v.tr. e intr., s.m. (io do) FO I. v.tr. I 1a. porgere, consegnare: dammi quei fogli per favore!, dare un pacco al fattorino | distribuire: dare le carte Sinonimi: consegnare, porgere. Contrari: prendere, ricevere, ritirare. I 1b. far… …   Dizionario italiano

  • colorire — [der. di colore ] (io colorisco, tu colorisci, ecc.). ■ v. tr. 1. [dare colore, per lo più con arte e raffinatezza, con la prep. di del nome del colore] ▶◀ [➨ colorare (1)]. 2. (fig.) a. [esprimere con vivacità, con efficacia artistica: c. un… …   Enciclopedia Italiana

  • colorare — [lat. colōrare ] (io colóro, ecc.). ■ v. tr. 1. [dare colore, con la prep. di del nome del colore: c. un quadro ; c. un tessuto di giallo ] ▶◀ colorire, dipingere, (pop.) pittare, pitturare, tingere, tinteggiare. ‖ [spec. di colori chiari e sim.] …   Enciclopedia Italiana

  • colorare — co·lo·rà·re v.tr. (io colóro) 1. AU dare colore a qcs., tingere: colorare la figura di un disegno, colorare di giallo una parete, colorare a olio, a tempera | TS biol., sottoporre cellule o tessuti a un processo di colorazione o all azione di un… …   Dizionario italiano

  • bronzare — {{hw}}{{bronzare}}{{/hw}}v. tr.  (io bronzo ) Rivestire di bronzo | Dare colore di bronzo …   Enciclopedia di italiano

  • croco — / krɔko/ s.m. [dal lat. crocus, gr. krókos ] (pl. chi ), lett. [pianta erbacea diffusa sui prati montani e alpini e usata spec. in cucina per dare colore e aroma ad alcuni piatti] ▶◀ zafferano …   Enciclopedia Italiana

  • fard — /far/, it. /fard/ s.m., fr. [der. di farder imbellettare ]. [cosmetico, in polvere compatta o in pasta, per dare colore alle guance] ▶◀ (non com.) belletto, terra (colorata). ⇑ trucco …   Enciclopedia Italiana

  • bianco — biàn·co agg., s.m. FO 1. agg., di colore simile a quello della neve, del latte: camicia bianca, gatto bianco, vernice bianca; bianco come la neve, come il latte, come un giglio; capelli bianchi, barba bianca, canuti Sinonimi: candido, latteo,… …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»