Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

dagger

  • 1 rÿtingur

    Íslensk-ensk orðabók > rÿtingur

  • 2 rýtingr

    (-s, -ar), m. dirk, dagger.
    * * *
    m. a kind of dirk or dagger, Gþl. 164, Hkr. ii. 112; rýtningr, Fb., Ó. H. l. c.

    Íslensk-ensk orðabók > rýtingr

  • 3 DÁLKR

    m.
    1) a pin (to fasten a cloak with);
    2) dagger.
    * * *
    m. [cp. mod. Germ. dolch, which word docs not appear in Germ. till the 16th century (Grimm); Bohem. and Pol. tulich; mod. Dan. dolk]:— the pin in the cloaks (feldr) of the ancients, whence also called feldar-dálkr, Glúm. ch. 8, Korm. ch. 25, Fms. i. 180, Gísl. 55, Hkr. Hák. S. Góða ch. 18; cp. also the verse l. c., where the poet calls it feldar-stingr, cloak-pin, cp. Tac. Germ. ch. 17.
    2. the vertebrae of a fish’s tail: it is a child’s game iu Icel. to hold it up and ask, hvað eru margar árar á borði undir sporði? whilst the other has to guess how many joints there are, cp. the Ital. game morra, Lat. ‘micare digitis.’
    β. a column in a book.

    Íslensk-ensk orðabók > DÁLKR

  • 4 hepti

    n. haft (of a dirk).
    * * *
    n. [Germ. heft], the haft or hilt of a dirk, Gísl. 18, Fas. i. 56, ii. 358, Eb. 250, cp. Grett. 153 new Ed., Landn. 248. hepti-sax, n. a kind of dagger, Grett. 141; knífa-h., Sks. 127.
    II. [Germ. heft; Dan. hefte], a part, fasciculus of a book, (mod.)

    Íslensk-ensk orðabók > hepti

  • 5 sax-knífr

    m. a dagger, dirk, Ó. H. 73.

    Íslensk-ensk orðabók > sax-knífr

  • 6 ÞEGN

    m.
    1) thane, franklin, freeman, man; Mörðr kvaddi oss kviðar þegna níu, M. summoned us nine franklins on this inquest; hann lézt eigi vita, hverr þegn hann væri, he said he knew not what person he was; þegn ok þræll, freeman and bondman, all men; ek ok mínir þegnar, I and my men;
    2) a good (liberal) man (svá er sagt, at hann sé ekki mikill þegn við aðra menn af fé sínu);
    3) liegeman, subject (þeir játuðu skattgjöfum ok gerðust konungs þegnar).
    * * *
    m. [A. S. þegn; Engl. thegn, thane; O. H. G. degan; Hel. þegan; whence Germ. unter-than, Dan. under-dan (?); Gr. τέκνον; the root word remains in Germ. ge-deiben, answering to Gr. τεκειν; Germ. degen ( a sword) is quite a different word, being a Romance word, qs. deger, akin to dagger, see Grimm’s Dict. ii. 895, 896]:—a thane, franklin, freeman, man; sá þegn er þenna gyrðil á, Post. 298; þegn kvaddi þegn, Fms. vii. (in a verse); gamall þegn, Stor. 9; ungr þegn, Hm. 159; ef mik særir þegn, 152; þegns dóttir, a man’s daughter, Ó. H. (in a verse); Mörðr kvaddi oss kviðar þegna níu, us nine franklins, nine neighbours, Nj. 238; ek nefni þegn í fimmtardóm, Grág. i. 73; hann lézk eigi vita hverr þegn hann væri, he said he knew not what person he was, Fs. 100: (lítið er mér um þat, veit ek eigi hverr þegn þú ert, Fms. ii. 81); hvat þegna er sjá enn orðfæri maðr? Post. (Unger) 221; prúðr þegn, a brave yeoman, Eb. (in a verse); öndverðr þegn, a brave thane, a brave man, Rafn 193; vígligr þegn, Am. 51; þegiðu Þórir, þegn ertú úgegn, Fms. vi. (in a verse): allit., þegn ok þræll, thane and thrall, i. e. freeman and bondman, i. e. all men, Hkr. i. 270, N. G. L. i. 45, ii. 35; bú-þegn, a franklin; far-þegn, a traveller; ek ok mínir þegnar, I and my men, Fms. v. 138; Búa þegnar, x. 258; þegns hugr, þegns verk, = drengs hugr, drengs verk, Lex. Poët.
    2. a husbandman, good man, with the notion of liberality; svá er sagt at hann sé ekki mikill þegu við adra menn af fé sínu, Ísl. ii. 344; veit ek þat sjálfr at í syni mínum var(at) ílls þegns efni vaxit, Stor. 11; auðigr maðr ok íllr þegn, a rich man, but a bad host, Hkr. i. 189 (íllr búþegu, Fms. l. c.); hittu þeir inn fjórða búanda, var sá beztr þegn þeirra, Fms. iv. 187.
    II. as a law term, a liegeman, subject; skaltú vera þegn hans, er þú tókt við sverði hans at hjöltunum, Fms. i. 15; játuðu skattgjöfum ok görðusk konungs þegnar, Hkr. i. 137; hann vill vera yðarr Dróttinn ef þér vilit vera hans þegnar, Ó. H. 126; en nú er þeir görvir þrælar konungs þegna hér í Noregi, Fms. vi. 38; lönd ok þegna, 92; svarið konungi land ok þegnar á Íslandi, Ann. 1281; Magnúss konungr bauð öllum sínum þegnum ok undir-mönnum á Íslandi, Bs. i. 684: tekr konungr fjóra tigu marka í þegngildi fyrir þá sem aðra þegna sína, Sks. 253; þér eigit góðan konung en hann þegna ílla, Fms. iv. 341; Krists þegn, himins þegnar, ‘Christ’s-thanes,’ heaven’s-thanes, Lex. Poët.; þegngildi, bæði þegn ok bætr, Gþl. 166; bæta fullar bætr ok svá þegn ef hann deyr af bjargleysi, 272, D. N.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞEGN

  • 7 handsax

    n. short sword, dagger; leika at handsöxum, to play with daggers (by throwing them in the air and catching them by the hilt).

    Íslensk-ensk orðabók > handsax

  • 8 saxknifr

    m. dagger, dirk.

    Íslensk-ensk orðabók > saxknifr

  • 9 stikkknífr

    m. dagger, dirk.

    Íslensk-ensk orðabók > stikkknífr

См. также в других словарях:

  • Dagger — Dag ger ( g[ e]r), n. [Cf. OE. daggen to pierce, F. daguer. See {Dag} a dagger.] 1. A short weapon used for stabbing. This is the general term: cf. {Poniard}, {Stiletto}, {Bowie knife}, {Dirk}, {Misericorde}, {Anlace}. [1913 Webster] 2. (Print.)… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • dagger — [dag′ər] n. [ME daggere < OFr dague < OProv daga] 1. a weapon with a short, pointed blade, used for stabbing 2. a symbol (†) used as a reference mark or to indicate that a person listed has died: cf. DOUBLE DAGGER vt. 1. to stab with a… …   English World dictionary

  • Dagger — steht für: Kreuz, Dolch oder Obeliskus, ein Schriftzeichen, siehe Kreuz (Schriftzeichen) Dagger Canoes, einem Kanuhersteller, siehe Confluence Watersports #Dagger Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrer …   Deutsch Wikipedia

  • dagger — (n.) late 14c., apparently from O.Fr. dague dagger, from O.Prov. dague or It. daga, of uncertain origin; perhaps Celtic, perhaps from V.L. *daca Dacian knife, from the Roman province in modern Romania. The ending is possibly the faintly… …   Etymology dictionary

  • Dagger — Dag ger, v. t. To pierce with a dagger; to stab. [Obs.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Dagger GT — Общие данные …   Википедия

  • dagger — ► NOUN 1) a short pointed knife, used as a weapon. 2) Printing an obelus. ● at daggers drawn Cf. ↑at daggers drawn ● look daggers at Cf. ↑look daggers at …   English terms dictionary

  • Dagger — Dag ger, n. [Perh. from diagonal.] A timber placed diagonally in a ship s frame. Knight. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Dagger — (Daggerboot), so v.w. Doggerboot …   Pierer's Universal-Lexikon

  • dagger — [n] knife anlace, bayonet, blade, bodkin, cutlass, dirk, poniard, sidearm, skean, stiletto, stylet, switchblade, sword; concepts 495,499 …   New thesaurus

  • Dagger — This article is about the weapon. For other uses, see Dagger (disambiguation). A dagger is a fighting knife with a sharp point designed or capable of being used as a thrusting or stabbing weapon.[1][2] The design dates to human prehistory, and… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»