dǫglingr

m. king, descendent of King Dag.

* * *

m., poët. a king, descendant of king Dag, Edda 105, Hdl. 18.

2. mockingly, a draggle-tail, Sturl. i. 62.

(svef, svafða, svafðr), v. to lull to sleep, assuage, soothe (s. e-n, s. reiði e-s); döglingr bað þik, at þú sárdropa s. skyldir, to stay the bleeding wounds;

refl., svefjast, to be appeased or soothed.

* * *

svefr, pret. svafði, [see sofa, svæfa], to lull to sleep, assuage, soothe; hón endir ok svefr allan úfrið, Al. 71; görir sá betr er annan svefr, Mkv. 28; at þú sárdropa svefja skyldir, to still the blood, Hkv. 2. 40; sæva ok svefja, sorgir lægja, Rm. 44 (Bugge); áttu margir hluti at svefja (sefja Cod.) Sæmund, Sturl. ii. 47; svefja reiði e-s, to soothe one’s wrath, Al. 16; svefja þeirra sút, Al. 90; at svefja útrú Steins, Sturl. i. 210 C; vóru þeir óðastir, en Bolli svafði heldr, Ld. 210; gramr svafði bil, Vellekla.

2. reflex. to be soothed; svafðisk hann ok var hann þó allreiðr, Bs. i. 558.