Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

dē-turbo

  • 61 pulvereus

    pulvereus, a, um (pulvis), I) aus Staub bestehend, Staub-, farina, Ov.: nubes, Verg.: turbo, Claud. – II) übtr.: A) voll Staub, bestäubt, staubig, solum, Ov.: aspectus, Plin. – B) aktiv = Staub erregend, stäubend, palla (Boreae), Ov.: equi, Val. Flacc.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pulvereus

  • 62 tempestas

    tempestās, ātis, f. (tempus), I) der Zeitpunkt, Zeitabschnitt, die Frist, Periode, ut mensis, ut dies, ut nox, hora, tempestas, Cic.: sol occasus suprema tempestas esto, XII tabb. fr.: eā tempestate, Plaut., Sall. u.a.: eādem tempestate, Cic.: quā tempestate, Tac.: cis (innerhalb) paucas tempestates, Plaut.: multis tempestatibus, Pacuv. fr. u. Sall.: multis post Ilium captum tempestatibus, Gell.: in paucis tempestatibus, Sall.: multis ante tempestatibus, Liv. – II) das Wetter, die Witterung, A) im allg.: bona et certa, Cic.: serena, Enn. fr.: clara, Verg.: certa, Cic.: liquida, Plaut.: liquidissima caeli, Lucr.: turbida, Plaut.: saeva, Plaut.: turbulenta, Cic.: ventosa, Colum.: atrox, foeda, Liv.: horrida, Hor.: perfrigida, Cic.: Plur., tempestates (die verschiedene Witterung) ac temporum varietates, Cic. de nat. deor. 1, 4. – B) prägn., übles, stürmisches Wetter, Sturm, 1) eig.: tempestas maritima, Eutr.: nocturna, Liv.; immoderatae tempestates, Cic.: si tempestas nocuerit, Wetter, Sturm, üble Witterung, Cic.: tempestate deici ad Baleares (v. einer Flotte), Liv.: et saevior et infestioribus locis tempestas adorta disiecit classem, Liv.: dum reliquum ternpestatis exsaeviret, Liv. – 2) bildl., der Sturm, das Ungewitter, der Ungestüm, ungestüme Andrang, telorum, Verg.: invidiae, Cic.: querelaram, Cic.: periculi, Nep.: t. popularis, Cic.: horrenda,
    ————
    schrecklicher Unfall, Vell.: in tempestate populi iactari et fluctibus, Cic.: tempestatem evitare, Nep.: huic tantae tempestati se offerre, Liv.: sustinere pertinaciā tantam tempestatem, Liv.: ingentem illam tempestatem Punici belli subterfugisse, Liv.: omnem illam tempestatem, cui cesserim, Caesare impulsore atque auctore esse excitatam (dicit), Cic.: haud ignari, quanta invidiae impenderet tempestas, Liv. – v. Pers., Siculorum t., v. Verres, Cic.: turbo ac t. pacis, Störer, v. Klodius, Cic.: t. macelli, v. einem Fresser, Hor.: t. comitiorum, v. Volke, Cic. – C) personif., Tempestates, die Wettergöttinnen, Wetter, Corp. inscr. Lat. 1, 32. – Genet. Plur. tempestatium, Vitr. 9, 6 (7), 3. Sen. ad Marc. 17, 4 G. Plin. 16, 175 u. 17, 226. Corp. inscr. Lat. 8, 2609 u. 2610.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tempestas

  • 63 turbamentum

    turbāmentum, ī, n. (turbo, āre), I) das Aufwiegelungsmittel, vulgi, Tac. hist. 1, 23. – II) passiv = die Unordnung, Verwirrung, turbamenta rei publicae, Sall. hist. fr. 1, 1 (1, 45). § 25: Plur., publica turbamenta, Amm. 26, 7, 8: inter dissensiones et turbamenta, ibid. 25, 7, 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turbamentum

  • 64 turbanter

    turbanter, Adv. (turbans u. turbo), stürmisch, Arnob. in psalm. 44.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turbanter

  • 65 turbatio

    turbātio, ōnis, f. (turbo, āre), die Unruhe, Verwirrung, Unordnung, multitudinis hominum, unruhige Bewegung, Ulp. dig. 47, 8, 4. § 3: coloris et vultus, Entstellung, Gell. 19, 1, 6: corporis, Soran. Latin. p. 139, 2. – übtr., temporum, Solin. 1, 45: in hac turbatione rerum, Liv. 24, 28, 1: prae turbatione, Apul. met. 9, 20: non sine magna turbatione, ibid. 11, 28: nullā turbatione frangi (v. Körper), Apul. Plat. 1, 18: Plur., turbationes, Störungen, crebrae, Firm. math. 6, 31, 90: maximae, ibid. 6, 39, 4. – Flor. 4, 2, 6 Halm perturbatione rei publicae.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turbatio

  • 66 turbator

    turbātor, ōris, m. (turbo, āre), der Beunruhiger, Aufwiegler, Unruhestifter, Verwirrer, Störenfried, vulgi, Liv.: plebis, Liv. u. Tac.: Germaniae, Tac.: otii, Sen.: quietis publicae, Amm.: turbatores belli, wie ταράττοντες πόλεμον, die durch Unruhen Krieg zu erregen suchen, Liv. 2, 16, 4: turb. praecipuus, Tac. ann. 1, 30.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turbator

  • 67 turbatus

    turbātus, a, um, PAdi. (v. turbo), I) unruhig, stürmisch (Ggstz. tranquillus, placidus), mare, Liv. u. Plin. ep.: mare turbatius, Suet.: caelum turbatius, Suet. – II) übtr.: a) unruhig, aufgeregt, verwirrt, bestürzt, vultus (Ggstz. hilarus), Plin.: voluntates populi, Cic.: oculis simul ac mente turbatus, verwirrt, Liv.: turbatus animi, Sil.: non est ullius affectus facies turbatior, Sen. – b) erbittert, erzürnt, Pallas, Verg. Aen. 8, 435.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turbatus

  • 68 turbinatus

    turbinātus, a, um, Adi. m. Compar. (turbo, inis), in Kegelform zugespitzt, mucro, Plin. 11, 181: turbinatior piris figura, Plin. 15, 15. – v. Steinen, adamantes Indici laterum sexangulo levore turbinati in mucronem e duabus contrariis partibus, Plin. 37, 56: lapis (crystallus) in mucronem sexangulum utrimque secus leviter turbinatus, Solin. 52, 54: turbinato lapide viam sternere, Corp. inscr. Lat. 5, 1892 u. 11, 1062.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turbinatus

  • 69 turbineus

    turbineus, a, um (turbo, inis), kreiselförmig, kreisförmig, Ov. met. 8, 557.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turbineus

  • 70 turbor

    turbor, ōris, m. (turbo, āre) = ταραχή, a) als spät. mediz. t.t., die krankhafte, körperliche Unruhe, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 15, 150 u.a. Th. Prisc. 2, 21. – b) das Zerwürfnis, Vulg. (Amiat.) Sirach 12, 36.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turbor

  • 71 turbula

    turbula, ae, f. (Demin. v. turbo), I) der Lärm, Apul. de deo Socr. 12. – II) der kleine Volkshaufe, der Schwarm, Plur. b. Apul. met. 10, 35 u. 11, 17.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turbula

  • 72 turbus

    turbus, ī, m. = turbo (w.s.), s. Hertz Prisc. vol. 1. p. 136, 16 not. cr. u. Du Cange, Gloss. ed. Henschel VI. p. 700.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turbus

  • 73 ventus

    1. ventus, ī, m. (vgl. altind. vāti, weht, vānt, wehend, griech.ημι, wehe, gotisch winds, ahd. wint, Wind), der Wind, I) eig. u. übtr.: A) eig.: v. aquilo, v. boreas, Nordwind, Nep.: atabalus v., Quint.: corus v., Caes.: septentriones venti, Cic.: turbo v., Plaut. – ventus et aura, Ov. Ib. 108. – v. secundus, adversus, s.d.: venti septentrionales, Colum., Ggstz. australes, Isid. orig.: ventus acrior, Curt.: v. remissior, Caes.: v. magnus, Caes.: v. vehemens, Auct. b. Hisp.: idoneus, Caes.: secundus et ferens, günstiger Fahrwind, Sen.: u. so venti ferentes, fördernde, günstige W., Plin. pan. u. Ov.: contrarii venti, Plin. ep.: venti subiti ac procellosi, Liv. – ventus premente nebulā cĕcĭdit, Liv.: sub idem tempus venti vis omnis cĕcĭdit, Liv.: circumagit se ventus, der W. schlägt um, Liv.: mare acriore vento concitatum fluctus ciere, Curt.: maximus ventus cooritur, Caes.: se vento dare, sich vor dem Winde legen, vor dem Winde fahren, Caes.: venti ab utriusque terrae praealtis montibus subiti ac procellosi se deiciunt, Liv.: in conspectum ferme Africae prospero cursu vectum primo destituit ventus, deinde versus in Africum (in den Südwind umsetzend) turbavit ac passim naves disiecit, Liv.: villae deturbavit ventus tectum et tegulas, Plaut.: iam conversis in eam partem navibus, quo ventus ferebat, Caes.: Gallia assiduis ventis fatigatur, Iustin.: subito inhorruit mare et dis-
    ————
    cordes in perniciem nostram flavere venti, Sen. rhet.: cum contrarii venti flare coepissent, Ps. Quint. decl.: semper aër spiritu aliquo movetur; frequentius tamen auras quam ventos habet, Plin. ep.: Victoria vento icta (durch einen Windstoß) de podio decĭdit, Spart.: ventus increbrescit, Cic.: ventus intermittitur, Caes.: ne ventus lucernam interemat (= interimat), auslöscht, Trag. inc. fr.: contrario vento laborare coeperunt, Lact.: si forte ventus remisisset, Caes.: cum saevire ventus coepisset, Caes.: cum ventus usque ad extremum periculum saevire coepisset, Lact.: navis velox et non sentiens ventum, Sen.: ibi omnes silent venti, Plin. ep.: silere ventum protinus iussit (Christus), Lact.: silens a ventis dies, Colum.: cum vero venti a Pontico mari spirant, quidquid sabuli in campis iacet, converrunt, Curt. – Cu. Quid facitis, quaeso? Pa. Ventum. Cu. Nolo equidem mihi fieri ventulum, Plaut. Curc. 315 sq. (vgl. ventulus): u. so face ventum, Plaut. Cas. 636. – Sprichw., in vento et rapida scribere oportet aqua, sich vergebliche Mühe machen, Catull. 70, 4: verba in ventos dare, in den Wind, vergeblich reden, Ov. am. 1, 6, 42: auch dicta dare ventis, Val. Flacc. 5, 21: ebenso ventis loqui in cassum, Amm. 15, 5, 8 u. 25, 9, 2: u. profundere verba ventis, Lucr. 4, 928 (931): cunctane in aequoreos abierunt irrita ventos? Ov. trist. 1, 8, 35. – dare verba et vela ventis, sein Versprechen-, sein
    ————
    Wort nicht halten, Ov. her. 2, 25. – ventis tradere rem, der Vergessenheit, Hor. carm. 1, 26, 3: ferre videre sua gaudia ventos, zu Wasser werden sehen, Verg. Aen. 10, 652: vento vivere, vom Winde leben, d.i. sehr kärglich sich behelfen, Cod. Iust. 5, 50, 2 extr. – B) übtr.: 1) die Blähung, nec ventos emittit (sc. venter), Colum. 6, 30, 8: venti per podicem frequentia, Cael. Aur. de signif. diaet. pass. 44. – 2) meton., ein sehr dünner, leichter Stoff, textilis, P. Syr. bei Petron. 55, 6. v. 15. – II) bildl., der Wind, a) als Sinnbild des günstigen od. ungünstigen Geschickes usw., venti secundi, Glück, günstiges Geschick, Cic.: alios vidi ventos, herannahenden Sturm = bevorstehendes Unglück, Cic. – vento aliquo in optimum quemque excitato, bei Erregung eines Sturmes, Cic. – b) für Erregungsmittel, omnes rumorum et contionum ventos colligere, Gerüchte, Cic. Clu. 77. – c) im Staate, quicumque venti erunt, wie die Winde wehen, d.i. wie die Umstände sein werden, Cic. ep. 12, 25, 5: Caesaris nunc venti valde sunt secundi, Cic. ad Att. 2, 1, 6: eorum ventorum, quos proposui, moderator quidam et quasi gubernator, sozusagen ein Obersteuermann, der die eben genannten günstigen Winde (= die Mittel, die Milo aufzubieten hat) gehörig zu benutzen weiß, Cic. ep. 2, 6, 4. – d) die Gunst, insofern sie ein Beförderungsmittel unserer Absichten wird, der eitle Beifall, verum omnes intellegimus
    ————
    in istis subscriptionibus ventum quendam popularem esse quaesitum, Volksgunst, Cic. Clu. 130. – e) vom nachteiligem Gerede, vento proicitur, Cael. in Cic. ep. 8, 8, 2.
    ————————
    2. ventus, ūs, m. (venio), das Kommen, Varro LL. 5, 72 u. 94; viell. auch in dem Wortspiele mit ventus (Wind) bei Plaut. cist. 14 sq.; Curc. 314-316.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ventus

  • 74 versabundus

    versābundus, a, um (verso), sich immer und immer herumdrehend, turbo, Lucr. 6, 438: sidera, Vitr. 9, 5, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > versabundus

См. также в других словарях:

  • Turbo (group) — Turbo (터보) was a Korean duo popular during its heyday. There are few singers in Korea whose voice can identify a whole genre of music. Turbo has stood out of the crowded dance scene not only for its fast beats but also for the trademark high… …   Wikipedia

  • Turbo-folk — is a popular musical sub genre that originated in Serbia, Balkans during early 1990s. Though it is closely associated with performers from Serbia and Croatia, it continues to be very popular in the other former Yugoslav republics, namely Bosnia… …   Wikipedia

  • Turbo Pascal — ist eine integrierte Entwicklungsumgebung der Firma Borland für die Programmiersprache Pascal. Inhaltsverzeichnis 1 Geschichte 1.1 Turbo Pascal 1.0 1.2 Folgeversionen …   Deutsch Wikipedia

  • Turbo-Folk — ist ein Musikgenre, das sich vor allem in Südosteuropa entwickelt hat, und dort breite Bevölkerungsschichten erreicht. Im engeren Sinn handelt es sich dabei um eine neuere Musikrichtung, die sich Ende der 1970er Jahre langsam zu entwickeln begann …   Deutsch Wikipedia

  • Turbo C — ist eine integrierte Entwicklungsumgebung der Firma Borland für die Programmiersprache C. Inhaltsverzeichnis 1 Die Anfänge 2 Entwicklung 3 Links 4 Quellen …   Deutsch Wikipedia

  • Turbo Folk — ist ein Musikgenre, das sich vor allem in Südosteuropa entwickelt hat, und dort breite Bevölkerungsschichten erreicht. Im engeren Sinn handelt es sich dabei um eine neuere Musikrichtung, die sich Ende der 1970er Jahre langsam zu entwickeln begann …   Deutsch Wikipedia

  • Turbo-folk — Orígenes musicales Música folclórica serbia, búlgara, albanés, macedonia, bosnia, montenegrina, rumana, griega, gitana, turca y árabe; pop, R B contemporáneo, dance pop, techno, rock, disco, house, soul Orígenes culturales Años 1970 y 1980 en …   Wikipedia Español

  • Turbo (Antioquia) — Turbo Bandera …   Wikipedia Español

  • Turbo: A Power Rangers Movie — est un film nippo américain réalisé par David Winning et Shuki Levy, sorti en 1997. Synopsis La maléfique reine Divatox pourchasse le magicien Lerigot, qui se réfugie sur Terre en Centrafrique. Elle veut lui prendre une Clé d Or pour accéder à l… …   Wikipédia en Français

  • Turbo-Code — Turbo Codes sind eine Gruppe von fehlerkorrigierenden Block oder Faltungs Codes, welche in der digitalen Signalverarbeitung zur gesicherten Datenübertragung, beispielsweise auf Satelliten Übertragungsstrecken, verwendet werden. Sie wurden 1993… …   Deutsch Wikipedia

  • Turbo-Convolutional-Code — Turbo Codes sind eine Gruppe von fehlerkorrigierenden Block oder Faltungs Codes, welche in der digitalen Signalverarbeitung zur gesicherten Datenübertragung, beispielsweise auf Satelliten Übertragungsstrecken, verwendet werden. Sie wurden 1993… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»