-
41 molimen
mōlīmen, inis, n. (molior), die anstrengende Bemühung, gewaltige Anstrengung, gebrauchte Gewalt, trudit agens magnam magno molimine navem, Lucr.: ipso sceleris molimine, frevelhafte Bem., Ov.: quanto molimine, wichtig tuenden Mienen, Hor.: res suo ipsa molimine gravis, durch ihre Ausführung, Liv.: rerum molimina, Staatsumwälzungen, Ov.: meton., der Bau, molimine vasto, von massigem B., Ov. met. 15, 809.
-
42 molimentum
mōlīmentum, ī, n. (molior), die große Anstrengung der Kräfte, um etw. ins Werk zu setzen, magno cum molimento ac perpetuo sono procedunt, Sisenna hist. 4. fr. 72 (b. Non. 142, 4): motam sede suā parvi molimenti adminiculis, durch Hilfsmittel (Maschinen) von geringerer Kraftäußerung, Liv.: eo minoris molimenti ea claustra esse, koste desto weniger Anstrengung, Liv.: neque exercitum sine magno commeatu atque molimento (Umständlichkeit) in unum locum contrahere posse, Caes. b. G. 1, 34, 3.
-
43 molio
mōlio, īre = molior (s. Prisc. 8, 25), errichten, erbauen, Vet. SCt. b. Frontin. de aqu. 129. Itala (Tolet.) Nehem. 4, 8.
-
44 molitio [1]
1. mōlītio, ōnis, f. (molior), das In-Bewegung-Setzen, dah. I) eig.: 1) das Um-, Herausreißen, valli, Liv. 33, 5, 6. – 2) das Umgraben, Umpflügen, agrorum, Colum.: so auch terrena, Colum. – II) meton., das Ins-Werk-Setzen, die Zurichtung, Zurüstung, propter paucos tanta est facta rerum m., Cic.: quae m., Cic.: ne sit velut in novo opere dura m., Sen.: m. pii pariter ac fortis propositi, Val. Flacc.: m. furtiva, heimliche Anstalt (zur Flucht), Petron.: maiore bellum molitione inire, Frontin. 1, 1, 8.
-
45 molitor [1]
1. mōlītor, ōris, m. (molior), I) der Unternehmer, Veranstalter, Urheber, Erbauer usw., mundi, Cic.: ratis, Ov.: caedis, Tac. – II) der Umgeher mit etw., Salvidienum Orfitum, Acilium Glabrionem quasi molitores rerum novarum interemit, unter dem Vorwande, als gingen sie mit Neuerungen um, Suet. Dom. 10, 2.
-
46 obmolior
ob-mōlior, ītus sum, īrī, I) zur Verteidigung vorschieben, truncos arborum et saxa, Curt. 6, 6 (22), 24: nec in promptu erat quod obmolirentur, Liv. 33, 5, 8. – II) prägn., durch Vorschieben einer Sache etwas verstopfen, Liv. 37, 32, 7.
-
47 praemolior
prae-mōlior, īrī, etwas vorbereiten, zu etw. Voranstalten treffen, rem, Liv. 28, 17, 4.
-
48 remolior
re-mōlior, ītus sum, īrī, I) zurückbewegen, zurückstoßen, wegstoßen, pondera terrae, von sich abwälzen, Ov. met. 5, 354: ferrea claustra, Stat. Theb. 10, 527. – Partiz. Perf. passiv, orbe remolito, Sen. Herc. fur. 504 (508). – II) wieder in Bewegung setzen, arma, Sil. 1, 36.
-
49 supermolior
super-mōlior, ītus sum, īrī, überstehen, hinbringen, undecimā die, quam supermolitus est illic, Alexandriam venit, Itin. Alex. 45 (104).
-
50 admolior
ad-mōlior, ītus sum, īrī, an etw. hinbewegen, -bringen, -setzen, -legen, I) akt.: ad occidentem et a meridie velut de industria rupes praealtas admolita natura est, Curt. 8, 10 (37), 24 zw. (al. obm.): manus alci rei, Hand an etw. legen, Plaut. u. Apul. – II) depon., sich in Bewegung setzen, ad hirundininum nidum visa est simia... admolirier, Plaut. rud. 599.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > admolior
-
51 amolior
ā-mōlior, ītus sum, īrī, mit Anstrengung wegschaffen, beiseite schaffen, beseitigen, entfernen, I) eig.: haec hinc propere amolimini, Plaut.: am. obiecta onera, Liv.: am. obstantia silvarum, Tac.: manibus suis amoliri ac diruere omnia tyrannidis vestigia, Liv.: dah. refl., amoliri se, sich schieben, sich (fort)packen, sich (fort)trollen, se hinc, Plaut. u. Ter.: hinc se intro, Plaut.: se hinc (a) stabulis, Pacuv.: se e conspectu hinc, Pacuv. – II) übtr.: 1) etw. Unangenehmes, Nachteiliges usw. wegschaffen, abwälzen, - wenden, beseitigen, entfernen, a) Lebl.: pericula, Plin.: invidiam crimenque ab alqo, Tac.: dedecus, Tac. – bes. v. Redner, etw. seiner Partei Nachteiliges (wie Verdacht, schlimmen Ruf, Klagpunkte u. dgl.) durch seine Darstellung abwälzen, abweisen, beseitigen, widerlegen, alqd prooemio, Quint. 4, 1, 29; u. so Quint. 4, 2, 27 u.ö. – b) eine Person sich vom Halse schaffen, beseitigen (s. Heräus Tac. hist. 1, 13, 14), Octaviam uxorem, Tac.: alqm specie honoris, Tac.: his verbis alqm a se, loswerden, Gell. – 2) in der Rede etw. beiseite lassen (= nicht in Betracht kommen lassen, mit Stillschweigen übergehen), amolior et amoveo nomen meum, Liv. 28, 28, 10. – ⇒ Parag. Infin., amolirier, Plaut. most. 371 (wo haec omnia Objekt). – Passiv, ut a se vis Romani exercitus amoliretur, Iul. Val. 1, 22 (17): commixta sive amoli-————ta, Apul. de deo Socr. 9: exuviis amolitis, ibid. 23. -
52 commolior
com-mōlior, ītus sum, īrī, in Bewegung setzen, cum commoliri tempestas fulmina coeptat, Lucr. 6, 255: im Bilde, dolum ad alqm aut machinam, loslassen, Caecil. com. 207. – Übtr., nimis moleste atque odiose confabricatus commolitusque magis est originem vocabuli iste, quam enarravit, hat herumgebaut u. herumgearbeitet an usw., Favorin. b. Gell. 3, 19, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > commolior
-
53 demolior
dē-mōlior, mōlītus sum, īrī, I) herabwälzen, nur übtr., de me hanc culpam demolibor (archaist. Fut.), will abwälzen, Plaut. Bacch. 383. – II) prägn., gewaltsam, zerstörend herabreißen, nieder- od. einreißen, schleifen, zerstören, A) eig.: columnam, statuam, simulacrum, signum, Cic.: domum, Cic.: munitiones, Sall. fr.: propugnacula tyrannidis, Nep.: castellum, Vitr.: si tectum hoc insciente aut per vim demolitus esset, Cic.: quae in loca publica inaedificata immolitave privati habebant, intra dies triginta demoliti sunt, Liv.: im Bilde, subruit haec aevi demoliturque prioris robora, stürzt in Trümmer, Ov. – v. lebl. Subjj., arcus et statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat (entstellt) oblivio, Plin. pan. 55, 9. – B) übtr.: si quod cuique privatim officiet ius, id destruet (aus seinen Fugen reißen) ac demolietur, Liv.: demolientes Bacchanalia discutientesque nefarios coetus, Liv.: dem. faciem, entstellen (als Übersetzung von ἀφανίζειν το πρόςωπον), Hier. in Matth. 6, 16. ⇒ Aktive Nbf. dēmōlio, īvī u. iī, īre, Naev. com. 48. Caes. Hemin. ann. 2. fr. 23. Varro sat. Men. 591 u. Varro fr. bei Diom. 401, 1. Lex. ap. Frontin. aqu. 129, oft bei den ICt. u. Eccl. (s. Bünem. Lact. 4, 11, 6. Georges, Lexic. d. lat. Wortf. S. 202). – demolior passiv, Lex ap. Frontin. aqu. 129 u. ICt.: übtr., demolitur pecunia, Curio bei Prisc. 8, 19.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > demolior
-
54 emolior
ē-mōlior, ītus sum, īrī (ex u. mōles), I) heraus-, hervorbewegen, -bringen, -schaffen, A) im allg.: manu urinam, Cels.: nauseae pituitam per nares, Col. – B) insbes., aufwühlen, fretum, Sen. Agam. 499. – II) bis ans Ende fortbringen, übtr. = ganz zustande bringen, negotium, Plaut. Bacch. 762, wo parag. Infin. emolirier. -
55 immolitus
im-mōlītus, a, um (in u. molior), wo aufgeführt, quae in loca publica inaedificata immolitave privati habebant, intra triginta dies demoliti sunt, Liv. 39, 44, 4: ne quis in iis locis quid in aedificatum inmolitumve habeto, Tab. Heracl. (Lex Iulia municip.) im Corp. inscr. Lat. 1, 206 lin. 70.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > immolitus
-
56 molimen
mōlīmen, inis, n. (molior), die anstrengende Bemühung, gewaltige Anstrengung, gebrauchte Gewalt, trudit agens magnam magno molimine navem, Lucr.: ipso sceleris molimine, frevelhafte Bem., Ov.: quanto molimine, wichtig tuenden Mienen, Hor.: res suo ipsa molimine gravis, durch ihre Ausführung, Liv.: rerum molimina, Staatsumwälzungen, Ov.: meton., der Bau, molimine vasto, von massigem B., Ov. met. 15, 809. -
57 molimentum
mōlīmentum, ī, n. (molior), die große Anstrengung der Kräfte, um etw. ins Werk zu setzen, magno cum molimento ac perpetuo sono procedunt, Sisenna hist. 4. fr. 72 (b. Non. 142, 4): motam sede suā parvi molimenti adminiculis, durch Hilfsmittel (Maschinen) von geringerer Kraftäußerung, Liv.: eo minoris molimenti ea claustra esse, koste desto weniger Anstrengung, Liv.: neque exercitum sine magno commeatu atque molimento (Umständlichkeit) in unum locum contrahere posse, Caes. b. G. 1, 34, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > molimentum
-
58 molio
mōlio, īre = molior (s. Prisc. 8, 25), errichten, erbauen, Vet. SCt. b. Frontin. de aqu. 129. Itala (Tolet.) Nehem. 4, 8. -
59 molitio
1. mōlītio, ōnis, f. (molior), das In-Bewegung-Setzen, dah. I) eig.: 1) das Um-, Herausreißen, valli, Liv. 33, 5, 6. – 2) das Umgraben, Umpflügen, agrorum, Colum.: so auch terrena, Colum. – II) meton., das Ins-Werk-Setzen, die Zurichtung, Zurüstung, propter paucos tanta est facta rerum m., Cic.: quae m., Cic.: ne sit velut in novo opere dura m., Sen.: m. pii pariter ac fortis propositi, Val. Flacc.: m. furtiva, heimliche Anstalt (zur Flucht), Petron.: maiore bellum molitione inire, Frontin. 1, 1, 8.———————— -
60 molitor
1. mōlītor, ōris, m. (molior), I) der Unternehmer, Veranstalter, Urheber, Erbauer usw., mundi, Cic.: ratis, Ov.: caedis, Tac. – II) der Umgeher mit etw., Salvidienum Orfitum, Acilium Glabrionem quasi molitores rerum novarum interemit, unter dem Vorwande, als gingen sie mit Neuerungen um, Suet. Dom. 10, 2.————————2. molitor, ōris, m. (molo) = ἀλεστής (Gloss. II, 130, 26), der Müller, Ulp. dig. 33, 7, 12. § 5: übtr., im obszön. Sinne, Auson. epigr. 93 (90), 3. p. 200 Schenkl.
См. также в других словарях:
Milkin — Recorded in many spellings including Milligan, Milliken, Millikens, Milikin, Millican, Milkin, Milkins, Mullikin, and Mulligan, and possibly other forms, this interesting surname of Irish origin is a form of the pre 10th century Gaelic O… … Surnames reference
Milkins — Recorded in many spellings including Milligan, Milliken, Millikens, Milikin, Millican, Milkin, Milkins, Mullikin, and Mulligan, and possibly other forms, this interesting surname of Irish origin is a form of the pre 10th century Gaelic O… … Surnames reference
Milliken — Recorded in many spellings including Milligan, Milliken, Millikens, Milikin, Millican, Milkin, Milkins, Mullikin, and Mulligan, and possibly other forms, this interesting surname of Irish origin is a form of the pre 10th century Gaelic O… … Surnames reference
Millican — Recorded ine spellings of Milligan, Milliken, Milikin, Mulligan, Mullikin, Millican and possibly other forms, this interesting surname of Irish origin is an anglicized form of the pre 10th century Gaelic O Maolagain, although also widely recorded … Surnames reference
Milligan — Recorded in the spellings of O Milligan, Miligan, Milliken, Milikin, Mulligan, Mullikin, Millican and possibly other forms, this interesting surname of Irish origin is an anglicized form of the pre 10th century Gaelic O Maolagain, although also… … Surnames reference
μέλλω — (ΑM μέλλω) 1. προτίθεμαι, σκοπεύω, έχω στον νου μου να κάνω κάτι («ἐγὼ κτενεῑν ἔμελλον πατέρα τὸν ἐμόν», Σοφ.) 2. (το γ εν. ενεστ. και πρτ. ενεργ. και μέσ. ως απρόσ.) α) μέλλε πρόκειται να... ή είναι ενδεχόμενο να... ή είναι πεπρωμένο να... β)… … Dictionary of Greek
μοχλός — Απλή μηχανή, που αποτελείται γενικά από ένα άκαμπτο σώμα με δυνατότητα περιστροφής γύρω από έναν άξονα ή ένα σημείο του άξονα κάτω από την επίδραση δύο ανταγωνιστικών δυνάμεων (η κάθε μία δηλαδή αντίθετη προς την περιστροφή που θα προκαλούσε η… … Dictionary of Greek
ԱՐՈՒԵՍՏԱԳՈՐԾԵՄ — (եցի.) NBH 1 0372 Chronological Sequence: Early classical, 8c, 10c, 12c ն. ἑπιτεχνόομαι fabrico, molior Ըստ արուեստի եւ ճարտարութեամբ գործել, կազմել. յօրինել. *Որ ինչ միանգամ բնութիւնս արուեստագործեաց: Ի ձեռն երանգոցն եւ դեղոցն արոեստագործեալ.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԱՐՈՒԵՍՏԱԿԵՄ — (եցի.) NBH 1 0372 Chronological Sequence: 5c, 6c, 8c, 9c, 11c, 12c, 13c, 14c ն. τεχνάω, ἑπιτεχνίζω, τεκνιτεύω, τεκταίνω artificiosa fabricor, arte molior, commentior որ եւ ԱՐՈՒԵՍՏԱԳՈՐԾԵԼ. Ըստ արուեստի շինել, յօրինել, կազմել, ճարտարապետել,… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԳՈՒՆ — ( ) NBH 1 0580 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 12c, 13c, 14c ԳՈՒՆ ԳՈՐԾԵԼ կամ ԴՆԵԼ. σπουδάζω, πειράομαι, ἁσκέω եւն. operam do, studeo, molior, navo եւ այլն. Ջան, ճիգն, փոյթ ʼի մէջ առնուլ. ջանալ, հնարիլ. աշխատիլ. բուռն… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԵՐԿՆԵՄ — (եցի.) NBH 1 0697 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 11c, 12c, 14c ն. եւ չ. ὡδίνω parturio, in partu doleo Երկամբք ծնանել, եւ կրել զցաւ ի ծնանելն. տղաբերքի ցաւ քաշել. *Ընդէ՞ր երկնեցեր զիս: Եւ ի սառա, որ երկնեացն զմեզ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)