Перевод: с французского на болгарский

с болгарского на французский

défaut

  • 1 défaut

    m. (anc. p. p. de défaillir) 1. отсъствие, липса; défaut d'harmonie липса на хармония; 2. недоимък, недостиг; les forces m'ont fait défaut силите не ми достигнаха; 3. недостатък; avoir de nombreux défauts имам много недостатъци; 4. юр. неявяване в съд; 5. loc. prép. а défaut de, au défaut de по липса на, вместо. Ќ être en défaut греша, сгрешавам; престъпвам правилник; faire défaut не се явявам в съд; отсъствам, липсвам, няма ме; faire défaut а ses engagements не устоявам на задълженията си; jugement par défaut задочна присъда. Ќ Ant. abondance; perfection, qualité, vertu.

    Dictionnaire français-bulgare > défaut

  • 2 excès

    m. (bas lat. excessus "excès") 1. излишък, разлика; 2. злоупотреба; крайност; excès de pouvoir юр. превишаване на власт; 3. loc. adv. а l'excès, jusqu'а l'excès вън от мярката, до крайност, крайно, прекалено; 4. pl. крайни мерки, насилия, жестокости, злоупотреба; excès de table крайно изобилие от храна и напитки; excès de conduite разврат, разпуснат живот. Ќ l'excès en tout est un défaut всяко прекалено нещо е вредно. Ќ Ant. manque, défaut, déficit; insuffisance.

    Dictionnaire français-bulgare > excès

  • 3 bogue2

    f., m. (de l'angl. bug "bestiole nuisible", fig. "défaut") комп. дефект, грешка в компютърна програма (препоръчва се вм. bug).

    Dictionnaire français-bulgare > bogue2

  • 4 cuirasse

    f. (d'une langue romane (it. corazza, a. catalan cuyrasse, etc.), lat. coriaceus, d'apr. cuir) 1. ризница; броня; 2. прен. защита, броня; 3. мор. бронирана част на кораб; 4. зоол. броня на някои животни. Ќ défaut de la cuirasse слабо място, ахилесова пета.

    Dictionnaire français-bulgare > cuirasse

  • 5 indéfectible

    adj. (de in- et défectible, du lat. defectus, p.p. de deficere "faire défaut") непреходен, безкраен; безпогрешен.

    Dictionnaire français-bulgare > indéfectible

  • 6 jugement

    m. (de juger) 1. разсъдък, разум; avoir le jugement droit разсъждавам правилно; homme de jugement разсъдлив, предвидлив човек; 2. лог. съждение; jugement analytique аналитично съждение; jugement de valeur съждение, с което се прави преценка на нещо; 3. мнение; donner son jugement sur давам мнението си за; soumettre un livre au jugement de qqn. подлагам книга на преценката на някого; 4. съдене; poursuivre qqn. en jugement изправям някого пред съда, съдя някого; jugement par défaut съдене задочно, при отсъствие на обвиняемия; 5. присъда, съдебно решение; en vertu d'un jugement по силата на съдебно решение; jugement en premier ressort неокончателна присъда, от първа инстанция; jugement en dernier ressort окончателна присъда; minute de jugement оригинал на съдебно решение; le jugementde l'histoire присъдата на историята. Ќ jugement dernier (ou le Jougement) рел. Страшният съд.

    Dictionnaire français-bulgare > jugement

  • 7 mérite

    m. (lat. meritum) заслуга; homme de mérite човек със заслуги; ordre de mérite орден за заслуга. Ќ se faire un mérite d'une chose хваля се с нещо. Ќ Ant. démérite, défaut, faiblesse.

    Dictionnaire français-bulgare > mérite

  • 8 perfection

    f. (lat. perfectio) 1. лит., ост. окончателно завършване; 2. съвършенство; 3. забележително качество; 4. loc. adv. en perfection, dans la perfection, а la perfection по съвършен начин, съвършено, отлично. Ќ Ant. imperfection, défaut, faute; défectuosité; difformité; médiocrité; approximation.

    Dictionnaire français-bulgare > perfection

  • 9 rabattement

    m. (de rabattre) 1. отбиване; 2. обръщане, обрат; 3. юр. rabattement de défaut анулиране на съдебно решение, взето в отсъствие на една от страните; 4. геом. завъртане на фигура, за да бъде отразена върху проекционна равнина.

    Dictionnaire français-bulgare > rabattement

  • 10 vertu

    f. (lat. virtus "mérite de l'homme (vir)") 1. добродетел; моралност; 2. благонравие, нравственост, целомъдрие (за жена); 3. доблест, мъжество; воинска смелост; 4. качество, свойство; parer qqn. de toutes les vertus приписвам на някого всички качества; vertu curative лечебно свойство (на лекарство); 5. pl. рел. ангели от втора йерархия; 6. ост. морална сила, душевна сила; 7. loc. prép. en vertu de въз основа на, по силата на, в името на. Ќ il a de la vertu разг. той има заслуги за това; femme de petite vertu жена с леко поведение; dragon de vertu прекалено добродетелна и целомъдрена жена. Ќ Ant. lâcheté; défaut, vice; immoralité, imperfection; débauche, libertinage.

    Dictionnaire français-bulgare > vertu

См. также в других словарях:

  • défaut — [ defo ] n. m. • XIIIe; anc. p. p. de défaillir I ♦ 1 ♦ Absence de ce qui serait nécessaire ou désirable. ⇒ carence, faute, 2. manque, pénurie. Défaut d harmonie, de proportion (⇒ déséquilibre, discordance, disproportion) . Défaut d attention (⇒… …   Encyclopédie Universelle

  • défaut — DÉFAUT. s. m. Imperfection. Défaut léger. Défaut incorrigible. Défaut naturel. Défaut qui vient d accident. Avoir un défaut. Chacun a ses défauts. Connoître, avouer ses défauts. Corriger ses défauts. C est un défaut personnel. Il n y a personne… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • defaut — Defaut, m. C est defaillance de quelque chose, Egestas, Penuria, Defectus, comme, Il a grand defaut de sens, Mentis inopia laborat. Defaut en terme de practique est quand l adjourné ne compare point à l assignation, Vadimonium non obitum. Defaut… …   Thresor de la langue françoyse

  • defaut — Defaut. s. m. v. Imperfection. Defaut leger. defaut incorrigible. defaut naturel. defaut qui vient d accident. avoir un defaut. chacun a son defaut. connoistre, avoüer ses defauts. corriger ses defauts. c est un defaut personnel. il n y a… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Défaut — (franz., spr. fō), Mangel, Fehler; Nichterscheinen vor Gericht; auch soviel wie jugement par défaut, etwa unser deutsches Versäumnisurteil (s. Versäumnis) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • defaut — m. défaut ; imperfection. voir manca …   Diccionari Personau e Evolutiu

  • Défaut — (fr., spr. Defoh), 1) Mangel, Fehler; 2) Nichtbefolgung eines Befehls …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Défaut — (frz. Defoh), Mangel, Fehler; Ungehorsam …   Herders Conversations-Lexikon

  • défaut — (dé fô ; le t se lie : un dé fau t incorrigible ; au pluriel, l s se lie : des dé fô z incorrigibles) s. m. 1°   Action de défaillir, privation de quelque chose. Le défaut de subsistances a forcé la garnison à se rendre. Défaut d esprit, d… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • DÉFAUT — s. m. Imperfection. Les défauts du corps. Cette femme est belle, mais elle a un défaut dans la taille. C est un défaut dans un cheval, que d avoir le ventre gros. Défaut léger. Défaut naturel. Défaut qui vient d accident.   Il se dit également d… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • DÉFAUT — n. m. Imperfection physique. Les défauts du corps. Cette femme est belle, mais elle a un défaut dans la taille. C’est un défaut dans un cheval que d’avoir le ventre gros. Il se dit également d’une Imperfection morale. Avoir un vilain défaut.… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»