czesać

См. также в других словарях:

• czesać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, czeszę, czesze, czesaćany {{/stl 8}}– uczesać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} porządkować włosy za pomocą grzebienia lub szczotki; układać fryzurę; także: przygładzać szczotką sierść zwierzęcia :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• czesać — ndk IX, czeszę, czeszesz, czesz, czesaćsał, czesaćany 1. «porządkować, przygładzać włosy, sierść, przeciągając po nich grzebieniem lub szczotką: układać włosy we fryzurę» Czesać dziecko. Czesać włosy szczotką. Czesać króliki metalowym grzebieniem …   Słownik języka polskiego

• czesać się — I – uczesać się {{/stl 13}}{{stl 7}} czesać sobie włosy grzebieniem, szczotką; układać sobie fryzurę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś lubi czesać się szczotką. Uczesać się przed wyjściem do szkoły. Przy silnym wietrze trzeba czesać się bardzo często.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• чесать — Древнерусское – чесати (расчесывать гребнем, чесать, гладить, ласкать, сгребать, собирать). Старославянское – тесати. Общеславянское – cesati. Древнерусское слово известно с XI в. С XIV в. получило широкое распространение, тогда же оформился… …   Этимологический словарь русского языка Семенова

• czesanie — ↨ czesanie się n I rzecz. od czesać (się) …   Słownik języka polskiego

• czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… …   Słownik języka polskiego

• fiokować się — ndk IV, fiokować siękuję się, fiokować siękujesz się, fiokować siękuj się, fiokować sięował się pot. «czesać się pretensjonalnie w pukle, w loki; ubierać się, stroić się z przesadną elegancją» …   Słownik języka polskiego

• fryzjer — m IV, DB. a, Ms. fryzjererze; lm M. fryzjererzy, DB. ów «mężczyzna zajmujący się zawodowo strzyżeniem i czesaniem włosów oraz goleniem» Fryzjer damski, męski. Czesać się u fryzjera. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• grzebień — m I, D. grzebieńenia; lm M. grzebieńenie, D. grzebieńeni 1. «przyrząd toaletowy w postaci płytki z tworzywa sztucznego, rogowej, metalowej itp. z głęboko wyciętymi zębami, służący do czesania lub upinania włosów» Rogowy, szylkretowy grzebień.… …   Słownik języka polskiego

• grzebyczek — m III, D. grzebyczekczka, N. grzebyczekczkiem; lm M. grzebyczekczki zdr. od grzebyk Czesać włosy grzebyczkiem. Wpiąć grzebyczek we włosy …   Słownik języka polskiego

• len — m IV, D. lnu, Ms. lnie; lm M. lny 1. «Linum, roślina zielna z rodziny lnowatych, dostarczająca włókien i oleistych nasion; występuje w wielu gatunkach, z których powszechnie uprawiany jest len zwyczajny, czyli siewny, roślina jednoroczna o… …   Słownik języka polskiego