-
1 człowiek bez czci i wiary
бессо́вестный (бесче́стный, по́длый) челове́к -
2 człowiek
сущ.• мужик• мужчина• парень• человек* * *♂, мн. И. ludzie человек (lm. люди);szary (zwykły) \człowiek простой человек; \człowiek pierwotny первобытный человек; \człowiek interesu предприниматель, бизнесмен; \człowiek bez czci i wiary бесчестный человек; wyjść (wykierować się) na \człowiekа выйти в люди, стать человеком;
ani się \człowiek obejrzy... не успеешь оглянуться...* * *м, мн И ludzieчелове́к (lm лю́ди)człowiek pierwotny — первобы́тный челове́к
człowiek interesu — предпринима́тель, бизнесме́н
człowiek bez czci i wiary — бесче́стный челове́к
wyjść (wykierować się) na człowieka — вы́йти в лю́ди, стать челове́ком
ani się człowiek obejrzy... — не успе́ешь огляну́ться...
-
3 wiara
сущ.• вера• верность• вероисповедание• доверие• кредит• лояльность• мнение• обещание• религия• слово• трест• убеждение* * *wiar|a♀, ДП wierze 1. вера;2. собир. разг. ребята lm. (чаще о военных);marynarska \wiara матросы;
3. книжн. верность;dochować \wiaray остаться верным; не изменить; ● (rzecz) nie do \wiaraу невероятно; невероятное дело; поверить трудно;
w dobrej wierze с добрыми намерениями;dać \wiaraę komuś, czemuś поверить кому-л., чему-л.;człowiek bez czci i \wiaraу бессовестный (бесчестный, подлый) человек
* * *ж, ДП wierze1) ве́ра2) собир., разг. ребя́та lm ( чаще о военных)marynarska wiara — матро́сы
3) книжн. ве́рностьdochować wiary — оста́ться ве́рным; не измени́ть
•- rzecz nie do wiary- nie do wiary
- w dobrej wierze
- dać wiarę komuś, czemuś
- człowiek bez czci i wiary
См. также в других словарях:
bez czci i wiary — {{stl 8}}{ktoś} {{/stl 8}}bez czci i wiary {{/stl 13}}{{stl 7}} człowiek pozbawiony zasad moralnych; ktoś kierujący się w życiu niskimi pobudkami, bezwartościowy, bez honoru {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
człowiek — m III, DB. a, W. u a. (podniośle) człowiekecze, N. człowiekkiem; lm p. ludzie 1. «Homo sapiens, istota żywa z rodziny człowiekowatych, z rzędu naczelnych wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna… … Słownik języka polskiego
bez — I m IV, D. bzu, Ms. bzie; lm M. bzy «Syringa vulgaris, krzew z rodziny oliwkowatych, o przyjemnie pachnących kwiatach zebranych w duże luźne wiechy, mający wiele odmian; hodowany w parkach i ogrodach jako roślina ozdobna; botaniczna nazwa: lilak; … Słownik języka polskiego
cześć — ż V, DCMs. czci, blm 1. «szacunek, poważanie, poszanowanie, uznanie; kult, uwielbienie» Postawa pełna czci. Mieć kogoś, coś w wielkiej czci. Otaczać kogoś, coś czcią. Ucałować coś ze czcią. Żywić dla kogoś cześć. ◊ Cześć komuś, czemuś «skrót… … Słownik języka polskiego
wiara — 1. Człowiek (ludzie) małej wiary «o kimś wierzącym w sposób powierzchowny»: Nie wyrzekajcie się Boga, ludzie małej wiary, nie czcijcie fałszywych proroków i bałwanów, bo On odwróci się od was. P. Huelle, Weiser. 2. Dać czemuś wiarę «uwierzyć w… … Słownik frazeologiczny
wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… … Słownik języka polskiego
