-
1 cūnctus
cūnctus adj. [contr. for con-iūnctus], all in a body, all together, the whole, all, entire: ordo: senatus populusque, L.: Gallia, Cs.: plebes, S.: terra: oppida, Cs.: quin cuncti vivi caperentur, Cs.: cuncti aut magna pars Siccensium, S.: auxilia rei p. cunctis senatūs sententiis, by a unanimous vote: cunctis lecti navibus, i. e. some from every ship, V.— Plur n. as subst: cuncta agitare, everything at once, S.: Cicero cuncta edoctus, the whole story, S.: Inter cuncta, at all times, H.: cuncta tibi fatebor, V.: ab his oriuntur cuncta, the universe, O.: cuncta sub imperium accepit, i. e. the Roman world, Ta.—With gen: hominum cuncti, O.: cuncta terrarum, everything on earth, H.: cuncta camporum, Ta.* * *Icuncta, cunctum ADJaltogether (usu. pl.), in a body; every, all, entire; total/complete; whole ofIIall (pl.) (M); all with a stated/implied exception -
2 ē-doceō
ē-doceō cuī, ctus, ēre, to teach thoroughly, instruct, inform, apprise: causam meam imperitos: inventutem mala facinora, S.: cuncta edoctus, S.: vir omnīs belli artīs edoctus, trained in, L.: Advectum Aencan, V.: edoctus tandem deos esse, L.: alquos, quae dici vellet, Cs.: id unde (sit), edoce, T.: ante edocti, quae interrogati pronuntiarent, Cs.: ut tot cladibus edocti crederent, etc., L.: Phanium edocebo, Ne quid vereatur, T.: gentem casūs aperire futuros, O.: ordine omnia, L.: acta, S.—Of things, to teach, show, prove: fama edocuerat, viam tantum Alpīs esse, L.: edocuit ratio... ut, etc.: avaritia superbiam edocuit, S.: avaritia deos neglegere edocuit, S. -
3 edoceo
ē-dŏcĕo, cŭi, ctum, 2, v. a., to teach thoroughly; to instruct, inform, apprise one of any thing (class.; for syn. cf.: doceo, perdoceo, erudio, praecipio, instituo). —With acc. pers. and rei:II.eadem haec intus edocebo, quae ego scio, Stratippoclem,
Plaut. Ep. 5, 1, 56; so id. Trin. 2, 2, 91; Sall. C. 16, 1; Liv. 1, 20; Plin. Pan. 26 al.; cf. in the pass.:Cicero per legatos cuncta edoctus,
Sall. C. 45, 1; Liv. 25, 40; Tac. A. 13, 47; Luc. 1, 587; and with acc. pers. and inf.:Etruscam Edocuit gentem casus aperire futuros,
Ov. M. 15, 559; cf. in the pass.:edoctus tandem deos esse,
Liv. 29, 18.— With acc. pers. and rel. clause:quos ille edocuerat, quae dici vellet,
Caes. B. G. 7, 38, 4; so id. B. C. 3, 108, 2; cf. in the pass.:ante edocti, quae interrogati pronuntiarent,
id. B. G. 7, 20, 10; Liv. 32, 26:eadem fere quae Volturcius de paratis incendiis senatum edocet (Kritz. docet),
Sall. C. 48, 4:ab Evandro edocti,
Liv. 32, 26; cf.:tot cladibus edocti,
id. 30, 37; and:in qua (disciplina) edoctus esset,
id. 24, 4:aliquid,
Plaut. Truc. 1, 1, 3:omnia ordine,
Liv. 24, 24.— With interrog. clause:quid fieri velit, edocet,
Caes. B. G. 3, 18, 2; 7, 19, 4; Liv. 37, 25; cf. Ter. Ph. 3, 3, 7; and with obj. acc. and inf., Verg. A. 8, 13:ut edoceas, ut res se habet,
Plaut. Trin. 3, 3, 20.—With acc. pers. and subj. clause:Phanium edocebo, Ne quid vereatur Phormionem,
Ter. Ph. 5, 2, 17.—Transf., of abstract subjects:fama Punici belli satis edocuerat, viam tantum Alpes esse,
Liv. 27, 39: edocuit tamen ratio... ut videremus, etc., * Cic. Tusc. 3, 33, 80.—Hence, * ēdŏcenter, adv., instructively:scriptum est,
Gell. 16, 8, 3.
См. также в других словарях:
MILETUS — I. MILETUS fil. Apollinis, et Argeae Cleochi filiae, vel ut Ovid. habet, Deiones, qui cum Minoa Cretensium regem iam senem regnô privare vellet, a Iove territus in Samum, deindein Cariam Asiae regionem fugit, ibique opidum condidit, quod de suo… … Hofmann J. Lexicon universale
