cudzoziemski

См. также в других словарях:

• cudzoziemski — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, cudzoziemskiscy {{/stl 8}}{{stl 7}} pochodzący z zagranicy, typowy dla obcych krajów, także: świadczący o czyimś obcym pochodzeniu; zagraniczny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cudzoziemskie maniery, mody. Zachować… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• cudzoziemski — cudzoziemskiscy «pochodzący z obcego państwa, kraju, właściwy obcemu krajowi, obcym krajom lub cudzoziemcom; obcy, zagraniczny» Cudzoziemski akcent. Nazwiska cudzoziemskie. Zwyczaje cudzoziemskie. po cudzoziemsku, z cudzoziemska «w sposób… …   Słownik języka polskiego

• po cudzoziemsku — → cudzoziemski …   Słownik języka polskiego

• z cudzoziemska — → cudzoziemski …   Słownik języka polskiego

• autorament — m IV, D. u, Ms. autoramentncie, blm 1. książk. «pokrój, rodzaj, typ» Człowiek starego autoramentu. Łotry wszelkiego autoramentu. 2. hist. «typ, rodzaj zaciągu w dawnym wojsku polskim» Autorament narodowy. Autorament cudzoziemski. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• barbarzyński — barbarzyńskiscy 1. «pozbawiony kultury, smaku; prymitywny; ignorancki; okrutny» Barbarzyńska walka. Znęcać się nad kimś w barbarzyński sposób. Barbarzyńskie warunki mieszkaniowe. 2. «właściwy barbarzyńcom ludziom niecywilizowanym, dzikim»… …   Słownik języka polskiego

• cudzy — 1. «należący do kogoś innego, będący własnością kogoś innego, nie swój» Cudza własność. Cudze pieniądze. Cudze kłopoty, sprawy. Żyć z cudzej pracy. ◊ Bawić się cudzym kosztem «czynić kogoś przedmiotem zabawy, żartów; wyśmiewać się z kogoś» □ Nie… …   Słownik języka polskiego

• egzotyczny — egzotycznyni, egzotycznyniejszy 1. «właściwy krajom o całkowicie odmiennym klimacie i cywilizacji, zwłaszcza krajom podzwrotnikowym, pochodzący z tych krajów; cudzoziemski, obcy, zamorski» Egzotyczna roślinność. Egzotyczne kraje, ludy, zwierzęta …   Słownik języka polskiego

• gastarbeiter — [wym. gastarbajter] m IV, DB. a, Ms. gastarbeitererze; lm M. gastarbeitererzy, DB. ów «robotnik cudzoziemski; emigrant zarobkowy» Dzielnica gastarbeiterów. Zatrudnić gastarbeitera. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

• nasz — nasi, odm. jak przym. «zaimek dzierżawczy odpowiadający zaimkowi osobowemu my» a) «oznacza, że to, co jest wyrażone przez rzeczownik, do którego się odnosi, jest w posiadaniu, w użytkowaniu itp. zespołu osób, z których jedną jest mówiący, lub… …   Słownik języka polskiego

• zwyczaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «powszechnie przyjęty, najczęściej uświęcony tradycją sposób postępowania w pewnych okolicznościach, charakterystyczny dla pewnego środowiska, terenu, okresu itp.; obyczaj» Dawny, odwieczny, staropolski zwyczaj. Stary …   Słownik języka polskiego