-
1 cudaczny
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > cudaczny
-
2 cudacki
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > cudacki
-
3 cudaczn|y
adj. grad. [wygląd, ubiór] peculiar, funny- opowiadać cudaczne historie to tell strange a. bizarre stories- cudaczny z niego człowiek he’s a peculiar a. funny sort of character- nosiła takie cudaczne nazwisko she had some funny kind of surname- stroić cudaczne miny to pull funny facesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > cudaczn|y
См. также в других словарях:
cudaczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, cudacznyni, cudacznyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} typowy dla cudaka, będący cudactwem; dziwaczny, nienaturalny, śmieszny, ekscentryczny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cudaczna sukienka, fryzura. Cudaczne auto. Cudaczny pomysł … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cudaczny — cudacznyni, cudacznyniejszy «dziwaczny, śmieszny, ekscentryczny, osobliwy; cudacki» Cudaczny kapelusz. Cudaczne nazwisko. Opowiadać cudaczne historie … Słownik języka polskiego
Болеслав II Рогатка — Болеслав II «Лысый» или «Рогатка» польск. Bolesław II Rogatka или польск. Bolesław II Łysy … Википедия
cudacki — cudackiccy «właściwy cudakowi; dziwaczny, ekscentryczny, osobliwy, śmieszny; cudaczny» Cudacki strój. Cudackie maniery, zachowanie się … Słownik języka polskiego
cudacznie — cudacznieej przysłów. od cudaczny Ubierać się cudacznie. Wyglądać cudacznie. Pokój cudacznie urządzony … Słownik języka polskiego
cudaczność — ż V, DCMs. cudacznośćści; lm D. cudacznośćści rzecz. od cudaczny Cudaczność ubioru. Cudaczność języka … Słownik języka polskiego
dziwaczny — dziwacznyni, dziwacznyniejszy «zwracający uwagę swoją osobliwością, nietypowością; śmieszny, cudaczny, osobliwy» Dziwaczne myśli, pogłoski, pretensje. Dziwaczny kapelusz, wygląd, strój … Słownik języka polskiego
idiotyczny — idiotycznyni, idiotycznyniejszy «właściwy idiocie; głupi, bezsensowny, ośmieszający, cudaczny, dziwaczny» Idiotyczna wypowiedź. Idiotyczne zdanie. Idiotyczny śmiech, dowcip, wybryk. Idiotyczny wyraz twarzy, oczu … Słownik języka polskiego
strojniś — m I, DB. strojniśisia; lm M. strojniśisie, DB. strojniśisiów iron. a. żart. «mężczyzna przesadnie dbający o stroje; elegant» Cudaczny strojniś … Słownik języka polskiego
dziwaczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, dziwacznyni, dziwacznyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} odbiegający pod jakimś względem od normy, wyróżniający się czymś niezwykłym, osobliwym; nietypowy, cudaczny, śmieszny, osobliwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dziwaczne miny … Langenscheidt Polski wyjaśnień
karykaturalny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, karykaturalnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} typowy dla karykatury; przesadzony, zdeformowany, zniekształcony, cudaczny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Karykaturalny rysunek. Karykaturalna poza, twarz. Karykaturalne ujęcie. Coś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
