-
1 Critolaus
Critolāus, ī m.1) родом из Ликии, философ перипатетической школы в Афинах; в 155 г. до н. э. прибыл в составе афинского посольства в Рим, где прожил до смерти C, AG, Tert2) полководец Ахейского союза, враг римлян, потерпел поражение от Метелла (146 г. до н. э.) C, Fl -
2 Critolaus
Critolāus, ī, m. (Κριτόλαος), I) ein peripatet. Philosoph, zugleich mit dem Akademiker Karneades u. dem Stoiker Diogenes im J. 155 v. Chr. von den Athenern als Gesandter nach Rom geschickt, Cic. de or. 1, 45; 2, 155. Gell. 7, 14, 9. Tert. de anim. 5. – II) ein Feldherr der Achäer, der die Römer reizte u. so den letzten, entscheidenden Kampf gegen den achäischen Bund herbeiführte (147 v. Chr.), Cic. de nat. deor. 3, 91. Flor. 2, 16, 2.
-
3 Critolaus
Critolāus, ī, m. (Κριτόλαος), I) ein peripatet. Philosoph, zugleich mit dem Akademiker Karneades u. dem Stoiker Diogenes im J. 155 v. Chr. von den Athenern als Gesandter nach Rom geschickt, Cic. de or. 1, 45; 2, 155. Gell. 7, 14, 9. Tert. de anim. 5. – II) ein Feldherr der Achäer, der die Römer reizte u. so den letzten, entscheidenden Kampf gegen den achäischen Bund herbeiführte (147 v. Chr.), Cic. de nat. deor. 3, 91. Flor. 2, 16, 2.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Critolaus
-
4 Critolaus
Crĭtŏlāus, i, m.I.A peripatetic philosopher, who was sent with Carneades and the Stoic Diogenes as an ambassador to Rome, Cic. de Or. 1, 11, 45; 2, 37, 155; id. Tusc. 5, 17, 51; id. Fin. 5, 5, 14; Gell. 6 (7), 14, 9; 17, 21, 48; Tert. Anim. 5.—II.A leader of the Achaians, in a war with the Romans, Cic. N. D. 3, 38, 91; Flor. 2, 16, 2.—III.A Sicilian at Henna, Cic. Verr. 2, 4, 26, § 59. -
5 commemoro
com-memoro, āvī, ātum, āre, etw. »sich oder an dere bei sich gedenk sein lassen«, sich od. andern ins Gedächtnis zurückführen od. zurückrufen, vergegenwärtigen, I) sich = sich etw. ins Gedächtnis zurückrufen, vergegenwärtigen, einer Sache bei sich eingedenk sein, m. folg. Acc. u. Infin., cotidie commemorabam te unum in tanto exercitu mihi fuisse assensorem, Cic. ep. 6, 21, 1: vitandi rumoris causā, quo patrem Caesarem vulgo reprehensum commemorabat, Suet. Aug. 45, 1. – m. folg. indir. Fragesatz, exercendae memoriae gratiā, quid quoque die dixerim, audierim, egerim, commemoro vesperi, Cic. de sen. 38. – II) andern: a) jmdm. etwas ins Gedächtnis zurückrufen, vergegenwärtigen, bei jmd. etwas in Erinnerung bringen (vgl. Gronov Plaut. Pseud. 5, 1, 36), foedus, Plaut.: beneficia, Cic.: gratiam, amicitiam cognationemque, Cic.: m. dopp. Acc., alqm peccatum infantiae suae, Augustin. conf. 1, 7. – b) einer Sache gedenken machen = erwähnen, etw. darlegen, anführen, m. Acc., humanam societatem, Cic.: Xenophontis iucunditatem, Quint. – m. folg. Acc. u. Infin., Critolaus iste, quem cum Diogene venisse commemoras, Cic.: illa pars equitatus Usipetum, quam supra commemoravi praedandi frumentandique causā Mosam transisse, Caes.: eum induxit commemorantem se pernoctasse cum Socrate, Nep. – m. folg. indir. Fragesatz, cum dem, quam ob rem dem, commemorabo, Ter.: quid ego nunc commemorem singillatim, qualis ego in hunc fuerim? Ter.: quantam curam diligentiamque in valetudine mea tuenda hoc tempore adhibuerim, cum vos testes habeam, nihil necesse est pluribus verbis commemorare, Nep. – m. Ang. in betreff wessen? durch de u. Abl. = eines Ggstds. Erwähnung tun, illi, de quibus ante commemoravi, Cic.: de ea regione ut Thessaliā, Vell.: bes. lobend, prahlend, saepe de alqo, Cic.: de alcis virtute, integritate, humanitate, Cic.: plura de alcis pietate, Cic. – im Passiv mit Angabe an (bei) wem? od worunter? durch in u. Abl., quae si in privatis gloriosa sunt, multo magis commemorabuntur in regibus, Cic. Deiot. 40: u. so m. folg. Acc. u. Infin., cum legent in eius virtutibus commemorari saltasse eum commode, Nep. praef. § 1. – / Depon. Nbf. commemoror, Eccl.
-
6 teres
teres, etis, Abl. etī (tero), eig. rundgedreht; dah. I) v. Stöcken, Pfählen usw., länglichrund, bes. glattrund, hastile, Liv.: stipes, Caes.: mucro, Verg.: fusus, Ov.: lapilli, Ov.: gemma, Verg.: testa, Min. Fel. – dah. durch Trennung der einzelnen Begriffe in teres, a) rund übh., gutta, Auson.: orbis, Auson. – b) lang, coma, Varro sat. Men. 132. – c) glatt, filum, Plin. 11, 80. – d) bildl., fortis in se ipso totus teres atque rotundus, der nicht an dem Irdischen kleben bleibt, Hor. sat. 2, 7, 86. – II) v. Stricken usw., drall, festgedreht, plagae, Hor. carm. 1, 1, 28: mitra, Claud. in Eutr. 2, 185. – III) v. den Teilen des Leibes, gut bei Fleische, wie gedrechselt, schlank, 1) eig.: cervix, Lucr.: sura, Hor.: teretia membra, Suet.: teretia crura, Porphyr.: digiti, Ov.: puer, Hor. – 2) bildl.: a) abgerundet, wie gedrechselt, versus, Diom. 498, 25 u. 499, 21: neutr. pl. subst., scita et teretia Critolaus (dicebat), die Rede des Kr. war kunstgerecht u. gedrechselt, Gell. 6 (7), 14, 10. – b) geschmackvoll, fein, aures, Cic.: oratio, Cic. – Ciceroni mollius teretiusque visum (est)... fretu scribere quam freto, Gell. 13, 20, 15.
-
7 commemoro
com-memoro, āvī, ātum, āre, etw. »sich oder an dere bei sich gedenk sein lassen«, sich od. andern ins Gedächtnis zurückführen od. zurückrufen, vergegenwärtigen, I) sich = sich etw. ins Gedächtnis zurückrufen, vergegenwärtigen, einer Sache bei sich eingedenk sein, m. folg. Acc. u. Infin., cotidie commemorabam te unum in tanto exercitu mihi fuisse assensorem, Cic. ep. 6, 21, 1: vitandi rumoris causā, quo patrem Caesarem vulgo reprehensum commemorabat, Suet. Aug. 45, 1. – m. folg. indir. Fragesatz, exercendae memoriae gratiā, quid quoque die dixerim, audierim, egerim, commemoro vesperi, Cic. de sen. 38. – II) andern: a) jmdm. etwas ins Gedächtnis zurückrufen, vergegenwärtigen, bei jmd. etwas in Erinnerung bringen (vgl. Gronov Plaut. Pseud. 5, 1, 36), foedus, Plaut.: beneficia, Cic.: gratiam, amicitiam cognationemque, Cic.: m. dopp. Acc., alqm peccatum infantiae suae, Augustin. conf. 1, 7. – b) einer Sache gedenken machen = erwähnen, etw. darlegen, anführen, m. Acc., humanam societatem, Cic.: Xenophontis iucunditatem, Quint. – m. folg. Acc. u. Infin., Critolaus iste, quem cum Diogene venisse commemoras, Cic.: illa pars equitatus Usipetum, quam supra commemoravi praedandi frumentandique causā Mosam transisse, Caes.: eum induxit commemorantem se pernoctasse cum Socrate, Nep. – m. folg.————indir. Fragesatz, cum dem, quam ob rem dem, commemorabo, Ter.: quid ego nunc commemorem singillatim, qualis ego in hunc fuerim? Ter.: quantam curam diligentiamque in valetudine mea tuenda hoc tempore adhibuerim, cum vos testes habeam, nihil necesse est pluribus verbis commemorare, Nep. – m. Ang. in betreff wessen? durch de u. Abl. = eines Ggstds. Erwähnung tun, illi, de quibus ante commemoravi, Cic.: de ea regione ut Thessaliā, Vell.: bes. lobend, prahlend, saepe de alqo, Cic.: de alcis virtute, integritate, humanitate, Cic.: plura de alcis pietate, Cic. – im Passiv mit Angabe an (bei) wem? od worunter? durch in u. Abl., quae si in privatis gloriosa sunt, multo magis commemorabuntur in regibus, Cic. Deiot. 40: u. so m. folg. Acc. u. Infin., cum legent in eius virtutibus commemorari saltasse eum commode, Nep. praef. § 1. – ⇒ Depon. Nbf. commemoror, Eccl.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > commemoro
-
8 teres
teres, etis, Abl. etī (tero), eig. rundgedreht; dah. I) v. Stöcken, Pfählen usw., länglichrund, bes. glattrund, hastile, Liv.: stipes, Caes.: mucro, Verg.: fusus, Ov.: lapilli, Ov.: gemma, Verg.: testa, Min. Fel. – dah. durch Trennung der einzelnen Begriffe in teres, a) rund übh., gutta, Auson.: orbis, Auson. – b) lang, coma, Varro sat. Men. 132. – c) glatt, filum, Plin. 11, 80. – d) bildl., fortis in se ipso totus teres atque rotundus, der nicht an dem Irdischen kleben bleibt, Hor. sat. 2, 7, 86. – II) v. Stricken usw., drall, festgedreht, plagae, Hor. carm. 1, 1, 28: mitra, Claud. in Eutr. 2, 185. – III) v. den Teilen des Leibes, gut bei Fleische, wie gedrechselt, schlank, 1) eig.: cervix, Lucr.: sura, Hor.: teretia membra, Suet.: teretia crura, Porphyr.: digiti, Ov.: puer, Hor. – 2) bildl.: a) abgerundet, wie gedrechselt, versus, Diom. 498, 25 u. 499, 21: neutr. pl. subst., scita et teretia Critolaus (dicebat), die Rede des Kr. war kunstgerecht u. gedrechselt, Gell. 6 (7), 14, 10. – b) geschmackvoll, fein, aures, Cic.: oratio, Cic. – Ciceroni mollius teretiusque visum (est)... fretu scribere quam freto, Gell. 13, 20, 15. -
9 deprimo
dē-prĭmo, pressi, pressum, 3, v. a. [premo], to press down, weigh down, sink down, to depress (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.vis venti nubem deprimit,
Lucr. 6, 432:qui (Critolaus) tantum propendere illam lancem putet, ut terram et maria deprimat,
Cic. Tusc. 5, 17 fin.; cf. id. Fin. 5, 30, 92: deprimi in tenebras, id. Fragm. ap. Lact. 3, 19:ad mentum depresso supercilio,
id. Pis. 6 fin.:animus caelestis ex altissimo domicilio depressus et quasi demersus in terram,
id. de Sen. 21:depresso aratro (sc. in terram),
Verg. G. 1, 45 et saep.— Absol.:haec quae porto deprimunt,
Plaut. Merc. 4, 1, 9.—In partic.1.To sink deep, as a plant, a well, etc.; to plant deep, to dig deep:2.vites in terram,
Cato R. R. 32 fin.; cf. Plin. 14, 1, 3, § 10:plantas,
Col. 11, 3, 28 et saep.:qui tollit aedificium, vel deprimit,
Dig. 8, 2, 17, § 2:saxum in mirandam altitudinem depressum,
Cic. Verr. 2, 5, 27; cf.:valle in altitudinem depressa,
Hirt. B. G. 8, 9, 2:locus circiter duodecim pedes humi depressus,
Sall. C. 55, 3:fossam,
Hirt. B. G. 8, 40, 3; Tac. A. 15, 42:deprimere vel allevare rivum,
Dig. 8, 4, 11 et saep.—Naut. t. t., to sink to the bottom, to sink, sc. a ship:II.partem navium,
Caes. B. C. 1, 58 fin.:naves,
id. ib. 2, 6 fin.; 2, 7; Nep. Con. 4, 4:lenunculos,
Caes. B. C. 2, 43 fin.:carinam,
Ov. M. 14, 185; Tac. H. 4, 79: classis superata atque depressa, Cic. de imp. Pomp. 8, 21 et saep. —Trop.A.To press down, depress:B.animus depressus,
Lucr. 6, 53: vos, gemi nae voragines scopulique reipublicae, vos meam fortunam deprimitis? vestram extollitis? (a figure borrowed from the sinking of a ship, v. supra, no. I. B. 2), Cic. Pis. 18; cf.:improbitate depressa veritas emergit,
id. Clu. 65, 183:ita se quisque extollit, ut deprimat alium,
Liv. 3, 65 fin.; cf. id. 30, 36; Plin. Pan. 44, 6 et saep.:preces,
to suppress, silence, Nep. Att. 22, 2:nunc quid elocutio attollat aut deprimat dicendum,
Quint. 8, 3 fin.: depressus in ludum, i. e. pressed, forced, Asin. Pollio ap. Cic. Fam. 10, 32, 3.—Esp., to depreciate in words, disparage (cf. depretio):C. A.adversariorum causam per contemptionem deprimere,
Auct. Her. 1, 5, 8; Cic. Inv. 1, 16, 22.—Lit., pressed down, i. e. deep, lying low, depressed (perh. only post-Aug.):B.humilius et depressius iter,
Plin. Ep. 9, 26, 2:aquaeductus depressior,
Front. Aquaed. 65:depresso loco castra ponere,
id. Strat. 1, 5, 24.—Transf., of the voice, low, suppressed:quam sedatissima et depressissima vox,
Auct. Her. 3, 14.— Adv.: dē-pressē, deeply; pos. not found.— Comp.:fodere, quo depressius aestivos specus foderint,
Sen. Cons. ad Helv. 9, 2:pastinare,
Col. 11, 3, 10. -
10 Diodorus
Dĭŏdōrus, i, m., = Diodôros.I.A Peripatetic philosopher, a pupil of Critolaüs, Cic. Fin. 5, 5; id. Ac. 2, 24; id. Tusc. 5, [p. 583] 30 sq.—II.A famous dialectician, Cic. Fat. 6; Plin. 7, 53, 54, § 180.—III.Siculus, a well-known historian of the time of Augustus. His work, entitled Bibliothêkê, of which a portion is still extant, is mentioned by Plin. H. N. praef. § 25; Lact. 1, 13, 8. -
11 lanx
lanx, lancis, f. [cf. lekos, lekanê], a plate, platter, charger, dish (class.; cf.: patina, patella, magis, scutula).I.In gen.:II.in lancibus,
Plaut. Curc. 2, 3, 45:in filicatis lancibus,
Cic. Att. 6, 1, 13:pomum de caelata sumere lance,
Ov. P. 3, 5, 20:cumulantque oneratis lancibus aras,
Verg. A. 8, 284:inter lances mensasque nitentes,
Hor. S. 2, 2, 4:rotundae lances,
id. ib. 2, 4, 41:qui furtum quaerere velit, nudus quaerat, linteo cinctus, lancem habens, etc.,
Gai. Inst. 3, 192 sqq.; cf. Paul. ex Fest. p. 116 Müll.; Gell. 11, 18, 9; 16, 10, 8:sic implet leves scutulas, cavasque lances,
Mart. 11, 32, 18; Paul. Sent. 3, 6, 86:squilla distendat pectore lancem,
Juv. 5, 80.—In partic., the scale of a balance (cf.:B.libra, statera, trutina): necesse est lancem in libra ponderibus impositis deprimi,
Cic. Ac. 2, 12, 38:Critolaus cum in alteram lancem animi bona imponat, in alteram corporis et externa, etc.,
id. Tusc. 5, 17, 51; cf. id. Fin. 5, 30, 91; cf.:Juppiter ipse duas aequato examine lances Sustinet,
Verg. A. 12, 725:cum in altera lance Claudius et Nero starent, in altera, etc.,
Suet. Vesp. 25.—Trop.: vitam aequa lance pensitare, to weigh or consider impartially, Plin. 7, 7, 5, § 44:aequa lance examinare,
Ambros. Ep. 41, 22:paripendere lance cunctos,
Arn. 6, 2:aequa lance servari,
i. e. in like manner, Dig. 42, 1, 20.
См. также в других словарях:
Critolaus — For the general of the Achaean League, 147/6 BC, see Critolaos of Megalopolis. Critolaus (or Kritolaos, Greek: Κριτόλαος; c. 200 c. 118 BC[1]) of Phaselis was a Greek philosopher of the Peripatetic school. He was one of three philosophers sent to … Wikipedia
CRITOLAUS — I. CRITOLAUS Achaeorum Dux, qui Corinthum consiliis suis evertit. Cicer. l. 3. de Nat. Deor. c. 38. Sororem interfecit, quod sibi e victoria redeunti non gratularetur, quum tamen ceteri omnes ei applauderent. Postremo a Qu. Caecilio Metello… … Hofmann J. Lexicon universale
Critolaus — Critolaos Critolaos de Phasélis, philosophe péripatéticien. Il fut le cinquième scolarque, recteur, du Lycée. Les Athéniens l envoyèrent en ambassade à Rome avec le platonicien Carnéade et le stoïcien Diogène de Babylone, en 155 av. J. C.[1] Avec … Wikipédia en Français
Critolaüs — Critolaos Critolaos de Phasélis, philosophe péripatéticien. Il fut le cinquième scolarque, recteur, du Lycée. Les Athéniens l envoyèrent en ambassade à Rome avec le platonicien Carnéade et le stoïcien Diogène de Babylone, en 155 av. J. C.[1] Avec … Wikipédia en Français
Critolaus — ▪ Greek philosopher flourished 2nd century BC Greek philosopher, a native of Phaselis in Lycia and a successor to Ariston of Ceos as head of the Peripatetic school of philosophy (followers of Aristotle). During his period of office he… … Universalium
КРИТОЛАЙ — • Critolaus, Κριτόλαος, 1. из Фаселиды, города Ликии, перипатетик и преемник Аристона, прибыл в Рим в 155 г. до Р. X. вместе с Карнеадом (см. Carneades, Карнеад) и Диогеном в качестве посла афинского. В Риме с большим усердием… … Реальный словарь классических древностей
Peripatetic school (The) — The Peripatetic school1 Robert W.Sharples THE HISTORY OF THE SCHOOL AND OF ARISTOTLE’S WRITINGS The history of Peripatetic philosophy after Aristotle falls into two phases, divided by the renewal of interest in the works we now possess after… … History of philosophy
ancient Rome — ▪ ancient state, Europe, Africa, and Asia Introduction the state centred on the city of Rome. This article discusses the period from the founding of the city and the regal period, which began in 753 BC, through the events leading to the… … Universalium
146 BC — NOTOC EventsBy placeRome*With Carthage and Greece conquered, Rome becomes the sole superpower in the Mediterranean world, a distinction it will continue to hold for approximately the next 700 years. Africa*Carthage falls to Roman forces under… … Wikipedia
Peripatetic school — The Peripatetics were members of a school of philosophy in ancient Greece. Their teachings derived from their founder, the Greek philosopher Aristotle and Peripatetic ( #x03b9; #x03b9; #x03ba; #x1f79; #x03c2;) is a name given to his followers.As… … Wikipedia
Diodorus of Tyre — Diodorus (Greek: Διόδωρος) of Tyre, was a Peripatetic philosopher, and a disciple and follower of Critolaus, whom he succeeded as the head of the Peripatetic school at Athens c. 118 BC. He was still alive and active there in 110 BC, when Licinius … Wikipedia