Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

crimine+(

  • 121 noxie

    noxĭus, a, um, adj. ( comp. noxior, Sen. Clem. 1, 13, 2 dub.; al. obnoxior.— Sup. noxissimus or noxiissimus, Sen. Clem. 1, 26, 3 dub.; better, noxiosissimus) [id.].
    I.
    Hurtful, harmful, injurious, noxious (used by Cic. only in archaic lang.; v. the foll.):

    MAGISTRATVS NECOBEDIENTEM ET NOXIVM CIVEM MVLTA COERCETO,

    Cic. Leg. 3, 3, 6 (araneus) aculeo noxius, Plin. 9, 48, 72, § 155:

    afflatus maris (opp. utiles),

    id. 17, 4, 2, § 24:

    tela,

    Ov. Tr. 5, 10, 22:

    terrae halitus,

    Quint. 7, 2, 3:

    lingua,

    Mart. 2, 61, 7:

    aves,

    rapacious, id. 10, 5, 12:

    crimina,

    Verg. A. 7, 326. —
    II.
    Guilty, culpable, criminal: dictum oportuit. Lys. Non possum, ita instas;

    urges quasi pro noxio,

    Plaut. Merc. 4, 3, 25:

    nobilitas,

    Sall. J. 42:

    qui citati non affuerant, noxios judicavit,

    Liv. 39, 41: corda, Ov. M. 10, 351:

    omnibus omnium rerum noxior,

    Sen. Clem. 1, 13, 2: reducto comā capite, ceu noxii solent, culprits, criminals (esp. those condemned to be thrown to wild beasts), Suet. Vit. 17; id. Calig. 27; id. Claud. 34; id. Ner. 12.—
    (β).
    With abl.:

    Falisci, eodem noxii crimine,

    Liv. 7, 20, 9. —
    (γ).
    With gen.:

    noxius conjurationis,

    Tac. A. 5, 11:

    facinoris,

    Dig. 29, 5, 3, § 12.— Esp. as subst.: noxĭa, ae, f., hurt, harm, damage, injury (class.; syn. noxa).
    A.
    Lit.: noxia, ut Serv. Sulpicius Rufus ait, damnum significat, apud poëtas autem et oratores ponitur pro culpā, at noxa peccatum, aut pro peccato poenam, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.:

    in re incipiundā ad defendendam noxiam,

    Ter. Phorm. 1, 4, 48:

    si ab eo fides sibi data esset, haud futurum noxiae futurum,

    Liv. 8, 18, 4:

    sive ullius eorum quos oderat noxia,

    id. 41, 23, 14:

    veneficiorum noxia,

    Plin. 21, 17, 68, § 108:

    vini,

    id. 14, 16, 19, § 100.—
    B.
    Transf., an injurious act, a fault, offence, trespass:

    noxa est corpus, quod nocuit id est servus: noxia ipsum maleficium, veluti furtum, damnum, rapina, injuria,

    Just. Inst. 4, 8, 1:

    Tranioni remitte, quaeso, hanc noxiam causā meā,

    Plaut. Most. 5, 2, 47:

    manufestum teneo in noxiā,

    id. Merc. 4, 3, 31:

    noxiā carere,

    id. Bacch. 4, 9, 87:

    noxiis vacuum esse,

    id. Merc. 5, 4, 23:

    in noxiā esse,

    id. ib. 4, 3, 30:

    amicum castigare ob meritam noxiam,

    id. Trin. 1, 1, 1 and 4:

    quod in minimis noxiis et in his levioribus peccatis id primum quaeritur, quae causa maleficii fuerit,

    Cic. Rosc. Am. 22, 62:

    si qua clades incidisset, desertori magis, quam deserto noxiae fore,

    the blame would fall on, Liv. 10, 19: metum prorsus et noxiam conscientiae pro foedere haberi, fear and guilt served the participants as an agreement, i. e. brought them to an agreement, Tac. A. 6, 4. —Hence, adv.: noxĭē (post-class.), injuriously, perniciously:

    multos petulca confoderat,

    Sulp. Sev. Dial. 2, 9; Aug. Conf. 1, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > noxie

  • 122 noxius

    noxĭus, a, um, adj. ( comp. noxior, Sen. Clem. 1, 13, 2 dub.; al. obnoxior.— Sup. noxissimus or noxiissimus, Sen. Clem. 1, 26, 3 dub.; better, noxiosissimus) [id.].
    I.
    Hurtful, harmful, injurious, noxious (used by Cic. only in archaic lang.; v. the foll.):

    MAGISTRATVS NECOBEDIENTEM ET NOXIVM CIVEM MVLTA COERCETO,

    Cic. Leg. 3, 3, 6 (araneus) aculeo noxius, Plin. 9, 48, 72, § 155:

    afflatus maris (opp. utiles),

    id. 17, 4, 2, § 24:

    tela,

    Ov. Tr. 5, 10, 22:

    terrae halitus,

    Quint. 7, 2, 3:

    lingua,

    Mart. 2, 61, 7:

    aves,

    rapacious, id. 10, 5, 12:

    crimina,

    Verg. A. 7, 326. —
    II.
    Guilty, culpable, criminal: dictum oportuit. Lys. Non possum, ita instas;

    urges quasi pro noxio,

    Plaut. Merc. 4, 3, 25:

    nobilitas,

    Sall. J. 42:

    qui citati non affuerant, noxios judicavit,

    Liv. 39, 41: corda, Ov. M. 10, 351:

    omnibus omnium rerum noxior,

    Sen. Clem. 1, 13, 2: reducto comā capite, ceu noxii solent, culprits, criminals (esp. those condemned to be thrown to wild beasts), Suet. Vit. 17; id. Calig. 27; id. Claud. 34; id. Ner. 12.—
    (β).
    With abl.:

    Falisci, eodem noxii crimine,

    Liv. 7, 20, 9. —
    (γ).
    With gen.:

    noxius conjurationis,

    Tac. A. 5, 11:

    facinoris,

    Dig. 29, 5, 3, § 12.— Esp. as subst.: noxĭa, ae, f., hurt, harm, damage, injury (class.; syn. noxa).
    A.
    Lit.: noxia, ut Serv. Sulpicius Rufus ait, damnum significat, apud poëtas autem et oratores ponitur pro culpā, at noxa peccatum, aut pro peccato poenam, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.:

    in re incipiundā ad defendendam noxiam,

    Ter. Phorm. 1, 4, 48:

    si ab eo fides sibi data esset, haud futurum noxiae futurum,

    Liv. 8, 18, 4:

    sive ullius eorum quos oderat noxia,

    id. 41, 23, 14:

    veneficiorum noxia,

    Plin. 21, 17, 68, § 108:

    vini,

    id. 14, 16, 19, § 100.—
    B.
    Transf., an injurious act, a fault, offence, trespass:

    noxa est corpus, quod nocuit id est servus: noxia ipsum maleficium, veluti furtum, damnum, rapina, injuria,

    Just. Inst. 4, 8, 1:

    Tranioni remitte, quaeso, hanc noxiam causā meā,

    Plaut. Most. 5, 2, 47:

    manufestum teneo in noxiā,

    id. Merc. 4, 3, 31:

    noxiā carere,

    id. Bacch. 4, 9, 87:

    noxiis vacuum esse,

    id. Merc. 5, 4, 23:

    in noxiā esse,

    id. ib. 4, 3, 30:

    amicum castigare ob meritam noxiam,

    id. Trin. 1, 1, 1 and 4:

    quod in minimis noxiis et in his levioribus peccatis id primum quaeritur, quae causa maleficii fuerit,

    Cic. Rosc. Am. 22, 62:

    si qua clades incidisset, desertori magis, quam deserto noxiae fore,

    the blame would fall on, Liv. 10, 19: metum prorsus et noxiam conscientiae pro foedere haberi, fear and guilt served the participants as an agreement, i. e. brought them to an agreement, Tac. A. 6, 4. —Hence, adv.: noxĭē (post-class.), injuriously, perniciously:

    multos petulca confoderat,

    Sulp. Sev. Dial. 2, 9; Aug. Conf. 1, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > noxius

  • 123 obprimo

    opprĭmo ( obp-), essi, essum, 3, v. a. [ob-premo], to press against, press together; to press down (class.; syn. obruo).
    I.
    Lit.:

    voluit deus ora loquentis Opprimere,

    to close, Ov. M. 3, 295: oculos, to press together, i. e. close the eyes, sc. of a dying person, Val. Max. 2, 6, 8:

    fauces manu,

    Suet. Calig. 12: flammam in ore, to repress, Enn. ap. Cic. de Or. 2, 54, 122 (Trag. v. 437 Vahl.).— To press down:

    taleam pede,

    to press into the ground, Cato, R. R. 45; Plaut. Ps. 5, 1, 27:

    opprimi ruinā conclavis,

    to be crushed, Cic. Div. 2, 8, 20:

    terrā oppressus,

    id. ib. 2, 23, 51:

    classem,

    to sink, id. Imp. Pomp. 12, 33:

    senem injectu multae vestis,

    to smother, stifle, Tac. A. 6, 50; so,

    dormiens oppressit eum,

    Vulg. 3 Reg. 3, 19; Varr. R. R. 2, 4, 14.—
    B.
    Transf.:

    oppressit jaculo redeuntem ad frena leonem,

    struck down, Val. Fl. 3, 24.—
    II.
    Trop.
    A.
    To press together; to close, shut:

    os opprime,

    shut your mouth! hold your tongue! Plaut. As. 3, 2, 40; Ter. Phorm. 5, 8, 93.—
    B.
    To press or bear down:

    opprimi onere,

    Cic. Rosc. Am. 4.—
    C.
    To put down, suppress, quell, check, quash:

    quae oratio a censore opprimenda est,

    Cic. Fin. 2, 10, 30:

    sine tumultu rem omnem oppressere,

    Liv. 2, 4:

    tumultum,

    id. 31, 11:

    fraudem,

    to baffle, thwart, id. 26, 6; Vulg. Lev. 24, 16.—
    D.
    To overthrow, overwhelm, crush, overpower, prostrate, subdue:

    reliquias hujus belli,

    Cic. Fam. 10, 20, 3:

    Graeciam,

    Nep. Them. 8, 2:

    nationem,

    Cic. Font. 12, 36:

    invidiam acerbitate,

    Nep. Dion. 6:

    libertatem,

    to put an end to, destroy, id. Alcib. 3, 3:

    ut exstinctae potius amicitiae, quam oppressae esse videantur,

    Cic. Lael. 21, 78:

    aliquem iniquo judicio,

    id. Quint. 2, 7:

    intolerandam potentiam,

    to overthrow, id. Rosc. Am. 13, 36: aliquem, to crush one with false accusations, Liv. 2, 52; cf.:

    insontem oblato falso crimine,

    id. 1, 51:

    quaestionem,

    id. 26, 15:

    si oppressa foret secura senectus (i. e. securus senex),

    Juv. 10, 75:

    litteras,

    to utter indistinctly, to mumble, Cic. Off. 1, 37, 133.—In gen., to have the upper hand, get the best of it, be victorious, Plaut. Mil. 4, 5, 10.—
    E.
    To load, overwhelm, bear down, overcome: opprimi aere alieno, Cic. Cat. 2, 4, 8:

    mvidiā,

    id. ib. 2, 2, 4:

    totius corporis doloribus,

    id. Fam. 9, 14, 3:

    metu,

    Liv. 24, 33:

    timore,

    Caes. B. G. 4, 15:

    senatus oppressus et afflictus,

    Cic. Red. in Sen. 7, 18.—
    F.
    To fall upon, surprise, take by surprise, come upon unexpectedly, seize, catch (syn.:

    adorior, invado): occasionem opprimere,

    to seize, embrace, Plaut. As. 2, 2, 15:

    imprudentem,

    Ter. And. 1, 3, 22:

    incautos,

    Liv. 26, 12:

    Antonium mors oppressit,

    Cic. Verr. 2, 3, 91, § 213:

    ne subito a me opprimantur (sc. interrogando),

    id. ib. 2, 4, 67, §

    150: oppressi luce copias instruunt, Auct. B. G. 8, 14: rostra,

    to make one's self master of, occupy, Cic. Clu. 40, 110.—
    G.
    To bury, hide, conceal, suppress:

    quod quo studiosius ab ipsis opprimitur et absconditur, eo magis eminet et apparet,

    Cic. Rosc. Am. 41, 121:

    iram,

    Sall. J. 72, 1:

    ita ejus rei oppressa mentio est,

    Liv. 23, 22:

    infamiam,

    Just. 12, 13, 10. —
    H.
    To force a woman, commit a rape upon (late Lat.), Vulg. 2 Reg. 13, 12; 14, 32; id. Gen. 34, 2; id. Ezech. 2, 2; 11.

    Lewis & Short latin dictionary > obprimo

  • 124 opprimo

    opprĭmo ( obp-), essi, essum, 3, v. a. [ob-premo], to press against, press together; to press down (class.; syn. obruo).
    I.
    Lit.:

    voluit deus ora loquentis Opprimere,

    to close, Ov. M. 3, 295: oculos, to press together, i. e. close the eyes, sc. of a dying person, Val. Max. 2, 6, 8:

    fauces manu,

    Suet. Calig. 12: flammam in ore, to repress, Enn. ap. Cic. de Or. 2, 54, 122 (Trag. v. 437 Vahl.).— To press down:

    taleam pede,

    to press into the ground, Cato, R. R. 45; Plaut. Ps. 5, 1, 27:

    opprimi ruinā conclavis,

    to be crushed, Cic. Div. 2, 8, 20:

    terrā oppressus,

    id. ib. 2, 23, 51:

    classem,

    to sink, id. Imp. Pomp. 12, 33:

    senem injectu multae vestis,

    to smother, stifle, Tac. A. 6, 50; so,

    dormiens oppressit eum,

    Vulg. 3 Reg. 3, 19; Varr. R. R. 2, 4, 14.—
    B.
    Transf.:

    oppressit jaculo redeuntem ad frena leonem,

    struck down, Val. Fl. 3, 24.—
    II.
    Trop.
    A.
    To press together; to close, shut:

    os opprime,

    shut your mouth! hold your tongue! Plaut. As. 3, 2, 40; Ter. Phorm. 5, 8, 93.—
    B.
    To press or bear down:

    opprimi onere,

    Cic. Rosc. Am. 4.—
    C.
    To put down, suppress, quell, check, quash:

    quae oratio a censore opprimenda est,

    Cic. Fin. 2, 10, 30:

    sine tumultu rem omnem oppressere,

    Liv. 2, 4:

    tumultum,

    id. 31, 11:

    fraudem,

    to baffle, thwart, id. 26, 6; Vulg. Lev. 24, 16.—
    D.
    To overthrow, overwhelm, crush, overpower, prostrate, subdue:

    reliquias hujus belli,

    Cic. Fam. 10, 20, 3:

    Graeciam,

    Nep. Them. 8, 2:

    nationem,

    Cic. Font. 12, 36:

    invidiam acerbitate,

    Nep. Dion. 6:

    libertatem,

    to put an end to, destroy, id. Alcib. 3, 3:

    ut exstinctae potius amicitiae, quam oppressae esse videantur,

    Cic. Lael. 21, 78:

    aliquem iniquo judicio,

    id. Quint. 2, 7:

    intolerandam potentiam,

    to overthrow, id. Rosc. Am. 13, 36: aliquem, to crush one with false accusations, Liv. 2, 52; cf.:

    insontem oblato falso crimine,

    id. 1, 51:

    quaestionem,

    id. 26, 15:

    si oppressa foret secura senectus (i. e. securus senex),

    Juv. 10, 75:

    litteras,

    to utter indistinctly, to mumble, Cic. Off. 1, 37, 133.—In gen., to have the upper hand, get the best of it, be victorious, Plaut. Mil. 4, 5, 10.—
    E.
    To load, overwhelm, bear down, overcome: opprimi aere alieno, Cic. Cat. 2, 4, 8:

    mvidiā,

    id. ib. 2, 2, 4:

    totius corporis doloribus,

    id. Fam. 9, 14, 3:

    metu,

    Liv. 24, 33:

    timore,

    Caes. B. G. 4, 15:

    senatus oppressus et afflictus,

    Cic. Red. in Sen. 7, 18.—
    F.
    To fall upon, surprise, take by surprise, come upon unexpectedly, seize, catch (syn.:

    adorior, invado): occasionem opprimere,

    to seize, embrace, Plaut. As. 2, 2, 15:

    imprudentem,

    Ter. And. 1, 3, 22:

    incautos,

    Liv. 26, 12:

    Antonium mors oppressit,

    Cic. Verr. 2, 3, 91, § 213:

    ne subito a me opprimantur (sc. interrogando),

    id. ib. 2, 4, 67, §

    150: oppressi luce copias instruunt, Auct. B. G. 8, 14: rostra,

    to make one's self master of, occupy, Cic. Clu. 40, 110.—
    G.
    To bury, hide, conceal, suppress:

    quod quo studiosius ab ipsis opprimitur et absconditur, eo magis eminet et apparet,

    Cic. Rosc. Am. 41, 121:

    iram,

    Sall. J. 72, 1:

    ita ejus rei oppressa mentio est,

    Liv. 23, 22:

    infamiam,

    Just. 12, 13, 10. —
    H.
    To force a woman, commit a rape upon (late Lat.), Vulg. 2 Reg. 13, 12; 14, 32; id. Gen. 34, 2; id. Ezech. 2, 2; 11.

    Lewis & Short latin dictionary > opprimo

  • 125 Parii

    Păros ( - us), i, f., = Paros, one of the Cyclades, famous for its white marble and as the birthplace of the poet Archilochus, now Paro, Mel. 2, 7, 11; Plin. 4, 12, 22, § 67; Nep. Milt. 7, 2; Liv. 31, 15:

    marmoreamque Paron,

    Ov. M. 7, 465; cf.:

    Olearon niveamque Paron,

    Verg. A. 3, 126.—Hence,
    II.
    Părĭus, a, um, adj., Parian: crimine Pario accusatus, with respect to Paros (the failure to capture Paros), Nep. Milt. 8, 1:

    Glycerae nitor Splendentis Pario marmore purius,

    Hor. C. 1, 19, 5:

    marmor,

    Ov. P. 4, 8, 31; Petr. 126:

    lapis,

    Verg. A. 1, 592; Vulg. Esth. 1, 6:

    iambi,

    of Archilochus, Hor. Ep. 1, 19, 23.—In plur.: Părĭi, ōrum, m., the inhabitants of Paros, the Parians, Liv. 31, 31; Nep Milt. 7, 4; Plin. 36, 5, 4, § 14.

    Lewis & Short latin dictionary > Parii

  • 126 Paros

    Păros ( - us), i, f., = Paros, one of the Cyclades, famous for its white marble and as the birthplace of the poet Archilochus, now Paro, Mel. 2, 7, 11; Plin. 4, 12, 22, § 67; Nep. Milt. 7, 2; Liv. 31, 15:

    marmoreamque Paron,

    Ov. M. 7, 465; cf.:

    Olearon niveamque Paron,

    Verg. A. 3, 126.—Hence,
    II.
    Părĭus, a, um, adj., Parian: crimine Pario accusatus, with respect to Paros (the failure to capture Paros), Nep. Milt. 8, 1:

    Glycerae nitor Splendentis Pario marmore purius,

    Hor. C. 1, 19, 5:

    marmor,

    Ov. P. 4, 8, 31; Petr. 126:

    lapis,

    Verg. A. 1, 592; Vulg. Esth. 1, 6:

    iambi,

    of Archilochus, Hor. Ep. 1, 19, 23.—In plur.: Părĭi, ōrum, m., the inhabitants of Paros, the Parians, Liv. 31, 31; Nep Milt. 7, 4; Plin. 36, 5, 4, § 14.

    Lewis & Short latin dictionary > Paros

  • 127 Parus

    Păros ( - us), i, f., = Paros, one of the Cyclades, famous for its white marble and as the birthplace of the poet Archilochus, now Paro, Mel. 2, 7, 11; Plin. 4, 12, 22, § 67; Nep. Milt. 7, 2; Liv. 31, 15:

    marmoreamque Paron,

    Ov. M. 7, 465; cf.:

    Olearon niveamque Paron,

    Verg. A. 3, 126.—Hence,
    II.
    Părĭus, a, um, adj., Parian: crimine Pario accusatus, with respect to Paros (the failure to capture Paros), Nep. Milt. 8, 1:

    Glycerae nitor Splendentis Pario marmore purius,

    Hor. C. 1, 19, 5:

    marmor,

    Ov. P. 4, 8, 31; Petr. 126:

    lapis,

    Verg. A. 1, 592; Vulg. Esth. 1, 6:

    iambi,

    of Archilochus, Hor. Ep. 1, 19, 23.—In plur.: Părĭi, ōrum, m., the inhabitants of Paros, the Parians, Liv. 31, 31; Nep Milt. 7, 4; Plin. 36, 5, 4, § 14.

    Lewis & Short latin dictionary > Parus

  • 128 peccatum

    peccātum, i, n. [pecco], a fault, error, mistake, transgression, sin (syn.:

    delictum, culpa): pro peccatis supplicium sufferre,

    Ter. And. 5, 3, 17:

    corrigere,

    id. Ad. 4, 3, 2:

    peccata remordent,

    Lucr. 3, 827:

    recte facta sola in bonis actionibus ponens, prave, id est peccata, in malis,

    Cic. Ac. 1, 10, 37: ut peccatum est, patriam prodere, parentes violare, fana depeculari, quae sunt in effectu;

    sic timere, sic maerere, sic in libidine esse, peccatum est, etiam sine effectu,

    id. Fin. 3, 9, 32:

    culpa ac peccatum,

    id. Fam. 5, 21, 5:

    multitudo vitiorum peccatorumque,

    id. Phil. 2, 17, 43; id. Att. 8, 13, 2:

    quo illi crimine peccatoque perierunt?

    id. Cael. 30, 71:

    libidinum peccatorumque licentia,

    id. Lael. 22, 83:

    confiteri,

    id. N. D. 2, 4, 11; id. de Or. 1, 27, 125:

    paucis verbis tria magna peccata,

    blunders, id. Tusc. 3, 20, 47:

    in peccata incidere,

    id. Fin. 4, 15, 40:

    luere peccata,

    Verg. A. 10, 32:

    peccati conscius,

    Ov. Am. 2, 7, 11:

    peccatis poenas aequas irrogare,

    Hor. S. 1, 3, 118:

    peccatis veniam commodare, Tac Agr. 19: abstinere peccatis,

    Plin. Ep. 8, 22, 2. Here, too, doubtless belongs: nam eā aetate jam sum, ut non siet peccato mi ignosci aequom Ter. Hec. 5, 1, 11.—
    II.
    Transf. (eccl. Lat.).
    1.
    Guilt:

    si non venissem peccatum non haberent,

    Vulg. Johan. 15, 22:

    cognatio pec-cati,

    id. Rom. 3, 20; Lact. 6, 13.—
    2.
    The punishment of sin:

    peccatum vestrum apprehendet vos,

    Vulg. Num. 32, 23:

    ipse peccata multorum tulit,

    id. Isa. 53, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > peccatum

См. также в других словарях:

  • crimine — / krimine/ s.m. [dal lat. crimen mĭnis, propr. decisione giudiziaria , poi accusa , quindi delitto ]. 1. [grave atto delittuoso: commettere un c. ] ▶◀ delitto, misfatto. ⇑ reato. ⇓ assassinio, furto, omicidio, rapina. 2. (estens., soc.) [il… …   Enciclopedia Italiana

  • Crimine — Ndrangheta Map for location of Calabria in Italy Structure La Provincia · Ndrina · Capo crimine · La Sant …   Wikipedia

  • crimine — crì·mi·ne s.m. AU 1. delitto particolarmente efferato, grave o crudele Sinonimi: delitto, 1misfatto, nefandezza, reato. 2. estens., azione particolarmente deprecabile: è un crimine sprecare tutto questo cibo! Sinonimi: delitto, 1misfatto,… …   Dizionario italiano

  • crimine — {{hw}}{{crimine}}{{/hw}}s. m. Delitto particolarmente efferato …   Enciclopedia di italiano

  • crimine — pl.m. crimini …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • crimine — s. m. delitto, assassinio, reato, imputazione, colpa, misfatto □ (est.) scelleratezza, nefandezza, iniquità □ (est.) criminalità, malavita, delinquenza CONTR. innocenza …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • crimine — crim·i·ne …   English syllables

  • crimine — …   Useful english dictionary

  • Crimine ab uno disce omnes. — См. На один копыл чорт всех ляхов покроил …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Capo crimine — A capo crimine is the elected boss of the crimine , an annual meeting of the Ndrangheta locali near the Sanctuary of Our Lady of Polsi in the municipality of San Luca during the September Feast.Paoli, Mafia Brotherhoods , p. 59] At least since… …   Wikipedia

  • In flagrante crimine — …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»