-
1 Achelous
Achelōus, ī, m. (Ἀχελωος), größter Fluß Griechenlands, der auf dem Pindus entspringt und an der Grenze von Ätolien und Akarnanien entlang ins Ionische Meer fließt, j. Aspro Potamo, Mel. 2, § 53. Prop. 2, 34, 33. Stat. Theb. 7, 416 (wo Akk. -oon): hochverehrt als Flußgott, Ov. met. 9, 1 sqq.: dah. sein Name für Wasser übh., Macr. sat. 5, 18, 9. – Dav. A) Achelōias, adis, f., die Tochter des Achelous, die Acheloiade, Parthenope, Sil. 12, 34: Sirenes, Ov. met. 14, 87. – B) Achelōis, idis, f. (Ἀχελωΐς), die Tochter des Achelous, meton. = eine Najade (Quell- u. Flußnymphe), Ps. Verg. cop. 15. – Plur. Acheloides, Akk. as, meton. α) die »Najaden« (s. vorher), Col. poët. 10, 263. – β) die »Sirenen«, Ov. met. 5, 552. – C) Achelōius, a, um (Ἀχελώϊος), a) zum Flußgott-, zum Fluß Achelous gehörig, acheloisch, cornua Acheloia, des Achelous, Ov.: Calirrhoe Acheloia, Tochter des Achelous, Ov.: pocula Acheloia, voll Wasser, Verg. – b) ätolisch, heros, v. Tydeus, Stat.
-
2 caseolus
-
3 copa
cōpa, ae, f. (copo = caupo), die Schankwirtin, Wirtin, Syrisca, Ps. Verg. cop. 1 (vgl. caupona Syra, Lucil. 128): matronae copas imitantes (indem die Wirtinnen, die geschmückt vor der Tür standen, durch zärtliche Blicke, Worte, Gebärden u. durch üppigen Tanz die Vorübergehenden in ihre Schenke zu locken suchten), Suet. Ner. 27, 3. Vgl. Zells Ferienschr. 1. S. 49.
-
4 crispus [1]
1. crīspus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (vgl. crīnis aus *crisnis, crista), kraus, I) in der Lage: a) v. Haar, cincinni, Plaut.: coma, Sil.: iubae crispiores, Plin. – v. Pers., krausköpfig, subst., der Krauskopf, Komik. u. Petron. – übtr., v. der Rede, gekünstelt, agmen orationis, Gell. 1, 4, 4; vgl. crispulus. – b) v. andern Ggstdn.: brassica, Cato: folium crispius, Plin., crispissimum, Col.: parietes abiete crispā, Enn. – v. Holz, maserig,materies, Plin.: acer non crispum, Plin.: crispo macularum discursu, Plin. – II) in der Bewegung, sich kräuselnd, wellenförmig erzitternd, iactus, Pacuv. fr.: latus crispum movere, die S. zierlich bewegen, Ps. Verg. cop. 2: crispo pectine numerantur chordae, Iuven.
-
5 crotalum
-
6 Cybelista
Cybelista, ae, m. (Κυβελιστής), Priester der Cybele, Verg. cop. 25 ed. Sill. (die Hdschrn. u. Haupt Calybita).
-
7 decerpo
dē-cerpo, cerpsī, cerptum, ere (de u. carpo), abrupfen, rupfend abbrechen, I) eig.: a) mit der Hand, abrupfen, abpflücken, rupfend, pflückend abbrechen, abreißen, aristas, Ov.: ficum, Iuven.: flores, Lucr., Ov. u. Plin. (auch im Bilde, flores modo rerum, Plin.): folia hederae ac vitium, Curt.: omnia folia (ramulorum), Col.: herbas, Ov.: malum, Plin.: uvam, Hor., Plin. u. Plin. ep.: pira, Hor.: tertium ante diem scitote pomum decerptum Carthagine, Cato fr. – mit Abl. womit? aurea poma manu suā, Ov.: laureae ramulos festinabundā manu (im Bilde, v. Ehrgeizigen), Val. Max. 2, 8, 5: haerentem florem pollice, Ov.: lilia tenero ungui, Prop. – m. Advv., m. de od. ex u. Abl., od. m. bl. Abl. von wo? inde (aus dem Lorbeerhain) laureas, Suet.: undique olivam, Hor.: acina de uvis, Cato: mala de arboribus, Hygin.: ex abiete praetenuia fila, Plin.: pomum arbore, Ov., od. adducto ramo, Ov. – b) mit dem Munde usw.: α) einen Teil vom Ganzen abrupfen, atque ita decerpens aequabat semper opus dens, Catull. 64, 315: oscula mordenti rostro, Catull. 68, 127. – β) ein Ganzes in Teilen abfressen, aussaugen, thymum (v. Bienen), Plin. 21, 56: ora puellae, benaschen, Ps.. Verg. cop. 33. – II) übtr.: 1) im Sinne des Entnehmens: a) übh., m. ex u. Abl., humanus animus decerptus ex mente divina, ein Ausfluß aus dem göttlichen Geiste, Cic. Tusc. 5, 38: nihil sibi ex ista laude centurio, nihil praefectus, nihil cohors, nihil turma decerpit, eignet sich an, Cic. Marc. 7. – b) insbes.: α) auswählend herausnehmen, entnehmen, auswählen, habent tamen alii quoque comici, si cum venia leguntur, quaedam quae possis decerpere, enthalten manche Ausbeute, Quint.: ex hac (materia) aliquid in usum principii, Quint. – β) pflücken = einernten, genießen, fructus ex re, Hor.: decus primae pugnae, Sil.: primas noctes tecum epulis, Pers.: illibatam virginitatem, Sen. rhet. – 2) im Sinne des Wegnehmens, a) vermindernd abbrechen, Abbruch tun, m. de od. ex u. Abl., haberi dixisti rationem oportere hominum, rei, temporis, ne quid iocus de gravitate decerperet, Cic.: nihil ex cuiusquam dignitate, nihil ex libertate decerpseris, kränke keinen an usw., Plin. ep.: nec hāc re de principatu quidquam decerpsit, Val. Max. – b) vernichtend, vereitelnd, zerstörend entblättern, quae (invidia) spes tantas decerpat, Quint. 6. prooem. § 10.
-
8 mitella
mitella, ae, f. (Demin. v. mitra), I) eine Kopfbinde von Seide (vgl. mitra), die griech. Frauen u. später röm. Buhldirnen u. Weichlinge trugen, copa Syrisca caput Graiā redimita mitellā, Ps. Verg. cop. 1: mitellā textili contecto capite, Apul. met. 7, 8: mitellis et crocotis et carbasinis et bombycinis iniecti, Apul. met. 8, 27 (bei Cic. Rab. Post. 26 haben die Hdschrn. verderbt maeciapella, wofür viell. Graeca palla zu lesen). – II) als chirurg. t. t. = die Binde, Schlinge, in der der verrenkte oder gebrochene Arm getragen wird, die Armschlinge, Cels. 8, 10, 3.
-
9 praemiosus
praemiōsus, a, um, begütert, reich (vgl. Paul. ex Fest. 243, 5), Cato oratt. inc. fr. 7: dives ac praemiosa anus, Acc. fr. bei Perott. corn. cop. p. 713, 47 ed. Basil.
-
10 racemus
racēmus, ī, m. (griech. ῥάξ, ῥαγός), I) der Kamm der Trauben, dependent racemis ut uvae etc., Plin.: uva lentis racemis, Ps. Verg. cop. – II) meton.: A) die Beere u. die ganze Traube, bes. v. Weine, Verg. u. Ov.: v. Efeu, Plin., u. v. anderen Gewächten, raris labrusca racemis, Verg. – B) der Saft der Traube, der Weinbeersaft (Most u. Wein), Ov. fast. 5, 343.
-
11 strophium
strophium, iī, n. (στρόφιον), was herumgewunden wird; dah. I) die Busenbinde, womit der allzuvolle Busen unterbunden und zusammengehalten wurde (rein lat. fascia pectoralis; vgl. Non. 538, 7), Catull., Cic. u.a. – II) der Kranz, Ps. Verg. cop. 32. – übtr., dactylicum strophium (= carmen), Prud. cath. 3, 29. – III) der gedrehte Strick, das Seil, Tau, ancorale, Ankertau, Apul. met. 11, 16.
-
12 Syri
Syrī (Surī), ōrum, m. (Σύροι), die Syrer, die Bewohner der Landschaft Syrien, Plaut. Curc. 443 u. trin. 542. Cic. de or. 2, 265 u. de har. resp. 28. Liv. 35, 49, 8. Ov. fast. 2, 474: Nom. Singul. Surus, Varro LL. 10, 73: Genet. Plur. Syrûm, Avien. descr. orb. 1056. – Dav.: A) Syrus, a, um, syrisch, vina, Hor.: lagoena, Mart.: sermo, Vopisc. u. Eccl.: mercator, Eumen. pan. – B) Syria (Suria), ae, f. (Συρία), Syrien, eine Landschaft in Asien am Mittelländischen Meere, zwischen Cilicien u. Palästina, Cic. de imp. Pomp. 64 u.a. Mela 1, 2, 6 (1. § 14); 1, 11, 1 (1. § 62) sqq. Plin. 5, 66. Manil. 4, 624 u. 722. – im weiteren Sinne auch mit Inbegriff der Länder bis an den Tigris, wie Mesopotamien, Babylon u. Assyrien, dah. Syria = Assyria, Cic. Tusc. 5, 101. Suet. Caes. 22, 2 (Suria). – Plur., Catull. 45, 22. Mela 2, 7, 5 (2. § 102). Prisc. perieg. 820. Ulp. dig. 48, 22, 7. § 7. Eumen. pan. Constant. 10, 2: Syriarum rex, Ruf. Fest. 10. – C) Syriacus, a, um (Συριακός), syrisch, in od. aus Syrien, nomen, Varro LL.: boves, Plin.: bellum, Flor.: cultus, Lampr.: classis, Tac.: legiones, Tac.: expeditio, nach Syrien, Suet.: publicani, die in Syrien Geschäfte haben, Cic.: ros, s. 1. rōs. – Adv. Syriacē, Vulg. 4. regg. 18, 26. – D) Syriāticus, a, um, syrisch, Ulp. dig. 26, 2, 15. Fronto princ. hist. p. 206, 17 N. Pelagon. veterin. 27 (365 Ihm) ( bei Flor. 2, 9, 1 u. 2, 11, 1 jetzt Syriacus). – E) Syriscus, a (griech. Συρίσκος, -κα, Demin. v. Σύρος, -α), Syrer, Syrerin, als männl. u. weibl. Eigenname, Form -us. Mart. 5, 70, 2. Auson. epigr. 128, 1: Form -us, verächtlich od. liebkosend für den Sklavennamen Syrus, Ter. eun. 772; adelph. 763: Form -a, Copa Syrisca, Ps. Verg. cop. 1 (s. dazu Sillig). – F) Syrius, a, um (Σύριος), syrisch, Tibull.: dea (ἡ θεὰ ἡ Συρία), die syrische Göttin, als die Mutter aller Lebenden verehrt, von den Römern bald mit der Venus, bald mit der Juno verglichen, Suet. u. Flor. – / Die Schreibung Suri, Suria ist oft die der besten Hdschrn., zB. Cic. de har. resp. 28 cod. Paris. Tac. ann. 2, 60, 69 cod. Medic.
-
13 trichila
trichila, ae, f., eine aus Rohrstengeln oder belaubten Zweigen gefertigte Laube, die Laubhütte, die Sommerlaube, Caes. b.c. 3, 96, 1. Ps. Verg. cop. 8. Colum. poët. 10, 394: auch trichilla geschr., Corp. inscr. Lat. 21383. – Synkop. Nbff. tricla, Corp. inscr. Lat. 6, 4305; triclea, ibid. 6, 29959; triclia, ibid. 6, 15593 u. 29394; triclea, ibid. 6, 29959.
-
14 Achelous
Achelōus, ī, m. (Ἀχελωος), größter Fluß Griechenlands, der auf dem Pindus entspringt und an der Grenze von Ätolien und Akarnanien entlang ins Ionische Meer fließt, j. Aspro Potamo, Mel. 2, § 53. Prop. 2, 34, 33. Stat. Theb. 7, 416 (wo Akk. -oon): hochverehrt als Flußgott, Ov. met. 9, 1 sqq.: dah. sein Name für Wasser übh., Macr. sat. 5, 18, 9. – Dav. A) Achelōias, adis, f., die Tochter des Achelous, die Acheloiade, Parthenope, Sil. 12, 34: Sirenes, Ov. met. 14, 87. – B) Achelōis, idis, f. (Ἀχελωΐς), die Tochter des Achelous, meton. = eine Najade (Quell- u. Flußnymphe), Ps. Verg. cop. 15. – Plur. Acheloides, Akk. as, meton. α) die »Najaden« (s. vorher), Col. poët. 10, 263. – β) die »Sirenen«, Ov. met. 5, 552. – C) Achelōius, a, um (Ἀχελώϊος), a) zum Flußgott-, zum Fluß Achelous gehörig, acheloisch, cornua Acheloia, des Achelous, Ov.: Calirrhoe Acheloia, Tochter des Achelous, Ov.: pocula Acheloia, voll Wasser, Verg. – b) ätolisch, heros, v. Tydeus, Stat.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Achelous
-
15 caseolus
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caseolus
-
16 copa
cōpa, ae, f. (copo = caupo), die Schankwirtin, Wirtin, Syrisca, Ps. Verg. cop. 1 (vgl. caupona Syra, Lucil. 128): matronae copas imitantes (indem die Wirtinnen, die geschmückt vor der Tür standen, durch zärtliche Blicke, Worte, Gebärden u. durch üppigen Tanz die Vorübergehenden in ihre Schenke zu locken suchten), Suet. Ner. 27, 3. Vgl. Zells Ferienschr. 1. S. 49. -
17 crispus
1. crīspus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (vgl. crīnis aus *crisnis, crista), kraus, I) in der Lage: a) v. Haar, cincinni, Plaut.: coma, Sil.: iubae crispiores, Plin. – v. Pers., krausköpfig, subst., der Krauskopf, Komik. u. Petron. – übtr., v. der Rede, gekünstelt, agmen orationis, Gell. 1, 4, 4; vgl. crispulus. – b) v. andern Ggstdn.: brassica, Cato: folium crispius, Plin., crispissimum, Col.: parietes abiete crispā, Enn. – v. Holz, maserig,materies, Plin.: acer non crispum, Plin.: crispo macularum discursu, Plin. – II) in der Bewegung, sich kräuselnd, wellenförmig erzitternd, iactus, Pacuv. fr.: latus crispum movere, die S. zierlich bewegen, Ps. Verg. cop. 2: crispo pectine numerantur chordae, Iuven. -
18 crotalum
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crotalum
-
19 Cybelista
Cybelista, ae, m. (Κυβελιστής), Priester der Cybele, Verg. cop. 25 ed. Sill. (die Hdschrn. u. Haupt Calybita).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Cybelista
-
20 decerpo
dē-cerpo, cerpsī, cerptum, ere (de u. carpo), abrupfen, rupfend abbrechen, I) eig.: a) mit der Hand, abrupfen, abpflücken, rupfend, pflückend abbrechen, abreißen, aristas, Ov.: ficum, Iuven.: flores, Lucr., Ov. u. Plin. (auch im Bilde, flores modo rerum, Plin.): folia hederae ac vitium, Curt.: omnia folia (ramulorum), Col.: herbas, Ov.: malum, Plin.: uvam, Hor., Plin. u. Plin. ep.: pira, Hor.: tertium ante diem scitote pomum decerptum Carthagine, Cato fr. – mit Abl. womit? aurea poma manu suā, Ov.: laureae ramulos festinabundā manu (im Bilde, v. Ehrgeizigen), Val. Max. 2, 8, 5: haerentem florem pollice, Ov.: lilia tenero ungui, Prop. – m. Advv., m. de od. ex u. Abl., od. m. bl. Abl. von wo? inde (aus dem Lorbeerhain) laureas, Suet.: undique olivam, Hor.: acina de uvis, Cato: mala de arboribus, Hygin.: ex abiete praetenuia fila, Plin.: pomum arbore, Ov., od. adducto ramo, Ov. – b) mit dem Munde usw.: α) einen Teil vom Ganzen abrupfen, atque ita decerpens aequabat semper opus dens, Catull. 64, 315: oscula mordenti rostro, Catull. 68, 127. – β) ein Ganzes in Teilen abfressen, aussaugen, thymum (v. Bienen), Plin. 21, 56: ora puellae, benaschen, Ps.. Verg. cop. 33. – II) übtr.: 1) im Sinne des Entnehmens: a) übh., m. ex u. Abl., humanus animus decerptus ex mente divina, ein Ausfluß aus dem göttlichen Geiste, Cic. Tusc. 5, 38:————nihil sibi ex ista laude centurio, nihil praefectus, nihil cohors, nihil turma decerpit, eignet sich an, Cic. Marc. 7. – b) insbes.: α) auswählend herausnehmen, entnehmen, auswählen, habent tamen alii quoque comici, si cum venia leguntur, quaedam quae possis decerpere, enthalten manche Ausbeute, Quint.: ex hac (materia) aliquid in usum principii, Quint. – β) pflücken = einernten, genießen, fructus ex re, Hor.: decus primae pugnae, Sil.: primas noctes tecum epulis, Pers.: illibatam virginitatem, Sen. rhet. – 2) im Sinne des Wegnehmens, a) vermindernd abbrechen, Abbruch tun, m. de od. ex u. Abl., haberi dixisti rationem oportere hominum, rei, temporis, ne quid iocus de gravitate decerperet, Cic.: nihil ex cuiusquam dignitate, nihil ex libertate decerpseris, kränke keinen an usw., Plin. ep.: nec hāc re de principatu quidquam decerpsit, Val. Max. – b) vernichtend, vereitelnd, zerstörend entblättern, quae (invidia) spes tantas decerpat, Quint. 6. prooem. § 10.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
COP — steht für: Conference of the Parties, die englische Bezeichnung von UN Vertragsstaatenkonferenzen (dt. VSK): UN Klimakonferenzen Konferenzen zum Übereinkommen der Vereinten Nationen zur Bekämpfung der Wüstenbildung Biodiversitäts Konvention… … Deutsch Wikipedia
Cop — is a slang term for a police official. Cop or Cops may refer to: Contents 1 Organizations 2 Places 3 Medicine … Wikipedia
CoP — steht für: Conference of the Parties, die englische Bezeichnung von UN Vertragsstaatenkonferenzen (dt. VSK) wie der der UN Klimakonferenz. Coefficient Of Performance, der Wirkungsgrad von Kältemaschinen bzw. Wärmepumpen Kolumbianischer Peso, als… … Deutsch Wikipedia
Čop — COP steht für: Conference of the Parties, die englische Bezeichnung von UN Vertragsstaatenkonferenzen (dt. VSK) wie der der UN Klimakonferenz. Coefficient Of Performance, der Wirkungsgrad von Kältemaschinen bzw. Wärmepumpen Kolumbianischer Peso,… … Deutsch Wikipedia
Cop — (латиницей) популярное в США прозвище полицейских (произносится «коп»; аналог русского «мент»). Например: «Полицейский (англ.)русск.» (The Cop) американский немой фильм 1928 года, драма. «Полицейский» (Cop) американский… … Википедия
Cop — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}} Sigles d une seule lettre Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres … Wikipédia en Français
cop — informal ► NOUN ▪ a police officer. ► VERB (copped, copping) 1) catch or arrest (an offender). 2) incur (something unwelcome). 3) (cop off) have a sexual encounter. 4) … English terms dictionary
Cop — (k[o^]p), n. [AS. cop; cf. G. kopf head. Cf. {Cup}, {Cob}.] 1. The top of a thing; the head; a crest. [Obs.] [1913 Webster] Cop they used to call The tops of many hills. Drayton. [1913 Webster] 2. A conical or conical ended mass of coiled thread … The Collaborative International Dictionary of English
Cop — ist ein englischer umgangssprachlicher Begriff für einen Polizisten. Das Wort ist eine Rückbildung von copper, das nichts mit der gleichlautenden englischen Bezeichnung für Kupfer zu tun hat, sondern sich vom hauptsächlich im britischen… … Deutsch Wikipedia
cop — cop1 [käp] n. [ME & OE cop, prob. akin to Ger kopf & Du kop, head < LL cuppa: see CUP] 1. Now Dial. the top or crest, as of a hill 2. a cone shaped roll of thread or yarn coiled round a spindle cop2 [käp] vt. copped, copping [ … English World dictionary
COP — Saltar a navegación, búsqueda COP puede referirse a: Signo Representativo del Peso Colombiano Centro de Orientación Pedagógica Centro de Orientación Policial Centro de Orientación Psicológica Coefficient Of Performance (en inglés Coeficiente De… … Wikipedia Español