-
1 convicio
convīcio, —, —, āre bH = convicior -
2 convicium
con-vīcium, ī n. [одного корня с vox ]1) крик, шум, галдёж (cum maximo clamore et convicio C; c. ranarum Ph)2) ссора, брань ( aures convicio defessae C)3) поношение, злословие, ругань, попрёки ( consectari aliquem conviciis C)4) громкое неодобрение (magnum c. fit cuncto a senatu C)urgeri alicujus convicio C — быть предметом чьих-л. нападокc. facere alicui Pl, C etc. — ругать кого-л.5) язвительная насмешка, колкость или насмешливая песенка (convicia festa SenT, Lcn, M или rustica O)6) позор (семьи), выродок, негодяй Pl7) ругатель -
3 corripio
cor-ripio, ripuī, rēptum, ere [ rapio ]1) схватывать (aliquem corripi atque interfici jubere Cs; arcum manu V; arma pro libertate Fl)2) поражать, постигатьcorreptus est morbo Su, CC etc. (morte subita QC) — его постигла болезнь (скоропостижная смерть)3) подхватывать, увлекатьcorreptus imagine alicujus rei O — зачарованный образом чего-л.c. corpus e somno (ex stratis) Lcr, V — вскочить с постелиc. se aliquo Pl, Ter — броситься (поспешно отправиться) куда-л.c. campum (spatium) V — поспешно пройти (промчаться через) поле (пространство)c. gradum H — ускорить шаги5) выступать с обвинениями, обвинять, нападать (c. aliquem, accusatione corrĭpi T); бранить (c. aliquem dictis O, convicio Cs)Tiberius corripuit consulares, quod non de rebus gestis scribĕrent Su — Тиберий распёк консуларов за то, что они не написали о происшедшем6) сокращать (verba Q; impensas Su); ограничивать, убавлять ( moras O); делать кратким ( syllăbam Q)c. membra timore Lcr — съёжиться от страха -
4 offendo
offēndo, fendī, fēnsum, ere [одного корня с defendo ]o. solĭdo H — удариться о нечто твёрдое2) случайно встречать, неожиданно находить, заставать, наталкиваться (aliquid in aliquā re, in или ad aliquid, alicui rei C, Cs, L etc.)aliquem imparatum o. C — застигать кого-л. врасплохnondum perfectum templum offenderunt C — они нашли храм ещё незаконченнымpaululum si cessassem, domi non offendissem Ter — если бы я немного помедлил, (то) не застал бы (его) домаaliquid turbatum et incondĭtum o. Ap — находить кое-какие нарушения и неправильности3) пострадать, потерпеть крушение (аварию, урон, неудачу), попадать в беду ( naves offenderunt Cs)apud judices o. C — проиграть процесс4) возбуждать неудовольствие ( apud aliquem de aliquā re C); быть неприятным, не нравиться, тж. задевать, оскорблять, обижать ( aliquem или animum alicujus C)quarum etiam recordatio me offendit Ap — (лакомства), которые мне и вспомнить неприятноalicujus existimationem o. C — задеть чью-л. честь (повредить чьей-л. репутации)(animum) in aliquo o. C, Cs — быть недовольным кем-л.5) поражать ( corpus offensum est CC): вредить, дурно действовать ( aliquid offendit stomachum PM); производить неприятное ощущение, неприятно поражать, раздражать ( nares nidore Lcr); резать (colorum claritas aciem oculorum offendit PM)6) ошибаться, погрешать, допускать оплошность, совершать промах, провиниться (in aliquā re или aliquid C, Cs etc.)in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent C — в чём они (обвинители Попилил и Гутты) сами провинились, (в том) они обвинили других. — см. тж. offensus I -
5 verbero
I ōnis m. [ verbero ]заслуживающий палки, негодяй Pl, Ter, C etc.II verbero, āvī, ātum, āre [ verber ]1)а) бить, сечь ( aliquem pulsare verberareque C); ударять, рубить ( costas ense O); обстреливать, поражать ( Mutĭnam tormentis C); хлестать ( oculos virgis C)frutex, quem verberando equo gestant Ap — ветка, которую они носят для подстёгивания лошадиб) посыпать ( agros nive St)noli v. lapĭdem, ne perdas manum погов. Pl — не бей камня, чтобы не остаться без рукиaliquem furtīvis subinde osculis v. Pt — украдкой то и дело целовать кого-л.2) разбивать, разрушать ( vineas grandine H)3) толкать, швырять ( puppim VF)4) обрызгивать ( sidera undā V)5) удручать, мучить, терзать ( aures alicujus sermonibus T)6) бичевать, карать (aliquem convicio C; verbis Pl); оскорблять ( aliquem contumeliis Pt)
См. также в других словарях:
convicio — (del lat. «convicĭum»; ant.) m. Insulto u ofensa. * * * convicio. (Del lat. convicĭum). m. desus. Injuria, afrenta, improperio … Enciclopedia Universal
convício — s. m. Afronte; doesto; injúria … Dicionário da Língua Portuguesa
convicio — (Del lat. convicĭum). m. desus. Injuria, afrenta, improperio … Diccionario de la lengua española
Baltasar Gracián — Baltasar Gracián. Baltasar Gracián y Morales (Belmonte de Gracián, Calatayud, 8 de enero de 1601 – Tarazona, Zaragoza, 6 de diciembre de 1658) fue un escritor esp … Wikipedia Español
El Criticón — Saltar a navegación, búsqueda Portada de la primera edición de … Wikipedia Español
insultar — (Del lat. insultare, saltar contra alguno.) ► verbo transitivo Dirigir insultos o expresiones ofensivas a una persona: ■ fue un momento muy violento cuando le insultó delante de todos. SINÓNIMO denostar sosañar * * * insultar (del lat.… … Enciclopedia Universal
ARCAS — I. ARCAS Armeniae minoris urbs. Antonin. II. ARCAS Iovis et Callistûs fil. parum abfuit; quin matrem, a Iunone in ursam conversam, interimeret. Postea, cum illa inter sidera relatus. Ι῎ςτρος δέ φησιν, Θεμιςτοῦς καὶ Διὸς ὁ Λ᾿ρκὰς ἐγένετο. Ita… … Hofmann J. Lexicon universale
CUMINUM — I. CUMINUM Insul. parva maris Siculi inter Melitam et Gaulum Insul. sub dominio Equitum Melitensium, ubi arx excitata a Vignacurtio Gallo, magno Magistro. II. CUMINUM in embammatis locum habebat olim, quae ad ἐυςτομίαν parabantur, et os suave… … Hofmann J. Lexicon universale
IMPIETAS — Iure Gentium punibilis. Ut enim utcumque excusabiles sunt, et ab hominibus certe puniri non poslunt, qui, ab infantia sic instituti, aut astrorum, aut aliarum rerum naturalium virtutes, aut spiritus, sive in imaginibus, sive in animantibus, sive… … Hofmann J. Lexicon universale
TUBA — Tyrrhenorum inventum, Plin. l. 7. c. 56. a tubo, seu canali, quem refert, dicta, priscis Graecis ignota fuit. Unde illos, Tubarum locô, conchis uti consuevisse, legimus, apud Hesychium, Κόχλοις τοῖς ςθαλαττίοις ἐχρῶντο, πρὸ τῆς τῶ σαλπίγγων… … Hofmann J. Lexicon universale
VAGITUS — infantum melos, cui Vaticanum Deum praefecit Gentilitas. Augustin. de Civ. Dei, l. 4. c. 11. Ipse in vagitu os aperiat, et vocetur Deus Vaticanus. Et c. 8. eiusd. l. Aut Vaticano, qui infantum vagitibus praesidet. Qua de re apud Aul. Gellium, l.… … Hofmann J. Lexicon universale