-
1 conviciari
ругать, бранить (1. 8 pr. D 49, 1. 1. 6 C. 2, 6 Paul V. 35, 3).Латинско-русский словарь к источникам римского права > conviciari
-
2 convicior
conviciari, conviciatus sum V DEPscold/jeer/revile/insult, utter abuse against; reproach, taunt, rail at (L+S) -
3 Бранить
- conviciari; insectari aliquem maledictis; vituperare (aliquem, aliquid in aliqua re, propter aliquid); compellare (aliquem); castigare (improbos); culpare; increpare (aliquem); verberare; allatrare; exprobrare; insequi; objurgare; loqui alicui male;• бранить кого-л., называя братоубийцей и нечестивцем - compellare aliquem fratricidam impiumque;
• бранить кого-л. за глаза - aliquem absentem rodere;
-
4 Ругать
- conviciari; vituperare (aliquem, aliquid in aliqua re, propter aliquid); compellare; maledicta conjicere;• ругать всё и вся - caelum vituperare;
-
5 vagio
vāgio, īvī od. iī, ītum, īre, quäken, I) eig., von kleinen Kindern, vox pueri vagientis, Ter.: infantulus vagiens, Hieron.: vagire in eunabulis od. in cunis, Cic.: vagire velut infantes (Ggstz. conviciari), Sen. rhet.: von Tieren schreien, wie vom Hasen, Suet. fr. 161. p. 250, 2 Reiff. Anthol. Lat. 762, 60 (233, 60): von jungen Ziegen, meckern, nach Varro LL. 7, 104: von Schweinen, grunzen, Mart. 3, 58, 37. – II) übtr.: clamor per aethera vagit, Enn. ann. 531.
-
6 ausschelten
ausschelten, verbis castigare (mit Worten zuchtigen, rechtmäßigerweise, dagegen alle folgenden mehr widerrechtlich). – increpare od. increpitare, mit u. ohne voce, vocibus, verbis laut u. mit harten, schmähenden Worten anlassen, schmähen). – obiurgare (vorhaltend tadeln). – corripere (herunterreißen, heftig tadeln). – conviciari alci. convicium alci facere. conviciis consectari, incessere alqm. probris et mal edictis vexare alqm. maledicta in alqm dicere od. conferre od. conicere (ausschimpfen; vgl. »Schimpfrede« über maledictum u. convicium). – jmd. tüchtig au., alqm graviter od. gravissimā voce increpare. alqm increpare et incusare (tüchtig schmähen); facere alci convicium grave. omnia maledicta in alqm conferre (tüchtig ausschimpfen); acrius severiusque corripere alqm. concīdere, conscindere alqm. convicio od. conviciis proscindere alqm. probris od. verborum contumeliis lacerare alqm (tüchtig heruntermachen, herunterreißen). – Ausschelten, das, obiurgatio (vorhaltender Tadel). – convicia, ōrum,n.,maledicta, ōrum,n., contumeliae verborum (Schimpfworte, s. »Schimpfrede« den Untersch.).
-
7 vagio
vāgio, īvī od. iī, ītum, īre, quäken, I) eig., von kleinen Kindern, vox pueri vagientis, Ter.: infantulus vagiens, Hieron.: vagire in eunabulis od. in cunis, Cic.: vagire velut infantes (Ggstz. conviciari), Sen. rhet.: von Tieren schreien, wie vom Hasen, Suet. fr. 161. p. 250, 2 Reiff. Anthol. Lat. 762, 60 (233, 60): von jungen Ziegen, meckern, nach Varro LL. 7, 104: von Schweinen, grunzen, Mart. 3, 58, 37. – II) übtr.: clamor per aethera vagit, Enn. ann. 531. -
8 Клеветать
- calumniari (aliquem, aliquid; alicui); calumnias in aliquem instruere / adhibere; calumniis aliquem opprimere; malignare; conviciari; maledicere; -
9 bovinor
bŏvīnor, āri, v. dep. [bos], to bellow at, brawl, revile: bovinatur = conviciatur, Paul. ex Fest. p. 30, 12 Müll.: bovinator = conviciator, inconstans. Bovinari = conviciari, damnare, clamare, Vocab. Vet. -
10 convicior
convīcĭor ( convīt-), ātus, 1, v. dep. [id.]. to revile, reproach, taunt, rail at (rare; most freq. in Quint.; not in Cic.; cf., however, conviciator).(α).Absol.: cum alius eum salutasset, alius conviciatus esset, * Varr. R. R. 2, 5, 1:(β).ut accusare potius vere quam conviciari videantur,
Liv. 42, 41, 3; Quint. 11, 1, 65; 6, 3, 78; * Suet. Tib. 53 al. —With dat.:contra dentientibus inhumane,
Quint. 3, 8, 69; 5, 13, 40; Dig. 49, 1, 8; Paul. Sent. 5, 35, 3; Vulg. Ecclus. 8, 22. -
11 convitior
convīcĭor ( convīt-), ātus, 1, v. dep. [id.]. to revile, reproach, taunt, rail at (rare; most freq. in Quint.; not in Cic.; cf., however, conviciator).(α).Absol.: cum alius eum salutasset, alius conviciatus esset, * Varr. R. R. 2, 5, 1:(β).ut accusare potius vere quam conviciari videantur,
Liv. 42, 41, 3; Quint. 11, 1, 65; 6, 3, 78; * Suet. Tib. 53 al. —With dat.:contra dentientibus inhumane,
Quint. 3, 8, 69; 5, 13, 40; Dig. 49, 1, 8; Paul. Sent. 5, 35, 3; Vulg. Ecclus. 8, 22.
См. также в других словарях:
Conviciate — Con*vi ci*ate, v. i. [L. conviciatus, p. p. of conviciari to revile, fr. convicium loud reproach.] To utter reproaches; to raise a clamor; to rail. [Obs.] [1913 Webster] To conviciate instead of accusing. Laud. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
conviziare — con·vi·zià·re v.intr. (avere) OB insultare, ingiuriare {{line}} {{/line}} DATA: av. 1396. ETIMO: dal lat. conviciāri, v. anche convizio … Dizionario italiano