-
21 contumelia
оскорбление, бесчестие (1. 1 D. 37, 14 1. 33 D. 47, 10. 1. 38 § 1 D. 48, 5. Gai. III. 222);contumeliosus, бесчестный, contumeliosum sibi libertum queri (1. 1 § 10 D. 1, 12);
iniuria contumeliosior (1. 7 § 7 D. 47, 10);
contumeliose (adv.) оскорбительно (1. 27 § 1 D. 7, 1).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > contumelia
-
22 contumelia
n. sharje, poshtërim.Dizionario albanese-italiano e italiano-albanese > contumelia
-
23 contumelia
• contumely• insult -
24 contumelia
f• hanba• pohana• potupa -
25 contumelia
f обида; безчестие; оскверняване. -
26 contumelia
fоскорбление, обида -
27 contumelia
1) оскорбление;2) диффамация -
28 contumelia
, ae fобида, оскорбление -
29 sacar la contumelia a u.p.
• Ch natřískat komu -
30 sacarse la contumelia
• Ch dostat natřískáno -
31 Оскорбление
- contumelia (contumeliam alicui facere, dicere; jacere in aliquem); convicium; injuria; laesio; violatio; offensa; dolor;• оскорбление словом - injuria verbalis;
• оскорбление делом - injuria realis;
• нанесённое мне оскорбление - contumelia mea;
• претерпеть оскорбление - accipere contumeliam;
• терпеть оскорбления - verbera contumeliarum subire;
• принять за оскорбление - accfipere (vertere) aliquid ad (in) contumeliam;
• не помнить оскорбления, не питать злобы за оскорбление - nullam adhibere memoriam contumeliae;
-
32 Обида
- contumelia (contumeliam alicui facere, dicere; jacere in aliquem); injuria; offensa; offensio; ignominia;• не сочтите за обиду, не в обиду будь сказано - absit invidia verbo;
• потерпеть обиду от кого-л. - injuria affici ab aliquo;
• обида из-за непризнанной красоты - spretae injuria formae;
-
33 Поношение
- contumelia (contumeliam alicui facere, dicere; jacere in aliquem); convicium; vituperatio; -
34 Поругание
- contumelia (contumeliam alicui facere, dicere; jacere in aliquem); -
35 Унижение
- contumelia (contumeliam alicui facere, dicere; jacere in aliquem); -
36 beschimpfen
beschimpfen, alqm ignominiā afficere. ignominiam alci imponere od. iniungere od. (dauernd) inurere. alqm ignomiuiā notare (jmdm. an seiner polit. Ehre Abbruch tun, seiner Ehre verlustig machen; letzteres eig. vom Zensor, dann auch übh.). – contumeliam alci imponere. alqm contumeliā insequi (jmd. ehrenrührig behandeln, ihm eine Schmach antun). – jmds. Ansehen b., alcis auctoritatem dedecorare: jmds. guten Namen, Ruf, alcis famam dehonestare. – beschimpft werden, ignominiā od. contumeliā affici; ignominiam od. contumeliam accipere: ein beschimpfendes Schmähwort, contumelia maledicti: auf eine beschimpfende Weise, per contumeliam; contumeliose. Beschimpfung, s. Schimpf.
-
37 contumely
-
38 Schmach
Schmach, contumelia. – tiefe Sch., labes atque ignominia: jmdm. eine Sch. antun, contumeliam alci facere; alqm contumeliā afficere: jmdm. alle mögliche Sch. antun. alqm omnibus contumeliis onerare.
-
39 contumely
-
40 propior
prŏpĭor, prŏpĭus (gén. ōris), compar. de propis, inusité - voir propius, adv. [st1]1 [-] plus près, plus proche, plus voisin. - avec dat. propior patriæ, Ov. P. 1, 2, 130: plus proche de la patrie. - avec acc. propior montem, Sall. J. 49, 1: plus près de la montagne. - avec ab ab igne propior, Sen. Ep. 74, 4: plus près du feu. - n. plur. propiora fluminis, Tac. H. 5, 16: les points du fleuve plus rapprochés. [st1]2 [-] plus prochain (en parl. du temps), plus récent, plus rapproché, plus imminent. - propior epistula, Cic.: la lettre plus récente. - venio ad propiorem (epistulam), Cic. Att. 15, 3, 2: j'en viens à la lettre plus récente. - veniunt ad propiora, Cic. Tusc. 1, 116: ils viennent à des faits plus rapprochés. - aliud multo propius atque in ipsis prope portis bellum ortum, Liv. 1, 14: une autre guerre éclata, beaucoup plus proche, presque aux portes de la ville. - avec dat. propior leto, Ov.: plus proche de la mort. - septimus octavo propior annus, Hor. S. 2, 6, 40: la septième année qui est plus près de la huitième (= près de sa fin). - propius nihil factum est quam ut occideretur, Cic.: il s'en est bien peu fallu qu'il ne fût tué, il a bien failli être tué. [st1]3 [-] qui se rapproche davantage, plus approchant de, plus semblable à; plus vraisemblable. - quæ sceleri propiora sunt quam religioni, Cic. Verr. 4, 112: des choses qui se rapprochent plus du crime que de la piété. - quod propius vero est, Liv. 4, 37, 1: ce qui est plus près de la vérité. - id vitium propius virtutem erat, Sall. C. 11, 1: ce vice se rapprochait davantage de la vertu. - propius est fidem avec prop. inf. Liv. 4, 17: il est plus croyable que. - a contumelia quam a laude propius fuerit post Vitellium eligi, Tac. H. 2, 76: ce serait un affront plutôt qu'un honneur d'être choisi après Vitellius. [st1]4 [-] plus proche (par le sang), plus proche parent. - alicui propior, Cic. Quinct. 97: plus proche parent de qqn. - quibus propior P. Quintio nemo est, Cic. Quint. 31, 97: qui n'ont pas de plus proche parent que P. Quintus. - gradu propior sanguinis, Ov. H. 3, 28: plus proche par le sang (plus proche parent). [st1]5 [-] qui touche de plus près. - sua sibi propiora pericula esse quam mea, Cic. Sest. 40: [ils disaient] que leurs dangers les touchaient de plus près que les miens. [st1]6 [-] plus porté vers. - oderat Aenean propior Saturnia Turno, Ov. Tr. 1, 2, 7: la fille de Saturne, plus portée vers Turnus, haïssait Enée. - irae quam timori propior, Tac. An. 16, 9: plus enclin à la colère qu'à la crainte.* * *prŏpĭor, prŏpĭus (gén. ōris), compar. de propis, inusité - voir propius, adv. [st1]1 [-] plus près, plus proche, plus voisin. - avec dat. propior patriæ, Ov. P. 1, 2, 130: plus proche de la patrie. - avec acc. propior montem, Sall. J. 49, 1: plus près de la montagne. - avec ab ab igne propior, Sen. Ep. 74, 4: plus près du feu. - n. plur. propiora fluminis, Tac. H. 5, 16: les points du fleuve plus rapprochés. [st1]2 [-] plus prochain (en parl. du temps), plus récent, plus rapproché, plus imminent. - propior epistula, Cic.: la lettre plus récente. - venio ad propiorem (epistulam), Cic. Att. 15, 3, 2: j'en viens à la lettre plus récente. - veniunt ad propiora, Cic. Tusc. 1, 116: ils viennent à des faits plus rapprochés. - aliud multo propius atque in ipsis prope portis bellum ortum, Liv. 1, 14: une autre guerre éclata, beaucoup plus proche, presque aux portes de la ville. - avec dat. propior leto, Ov.: plus proche de la mort. - septimus octavo propior annus, Hor. S. 2, 6, 40: la septième année qui est plus près de la huitième (= près de sa fin). - propius nihil factum est quam ut occideretur, Cic.: il s'en est bien peu fallu qu'il ne fût tué, il a bien failli être tué. [st1]3 [-] qui se rapproche davantage, plus approchant de, plus semblable à; plus vraisemblable. - quæ sceleri propiora sunt quam religioni, Cic. Verr. 4, 112: des choses qui se rapprochent plus du crime que de la piété. - quod propius vero est, Liv. 4, 37, 1: ce qui est plus près de la vérité. - id vitium propius virtutem erat, Sall. C. 11, 1: ce vice se rapprochait davantage de la vertu. - propius est fidem avec prop. inf. Liv. 4, 17: il est plus croyable que. - a contumelia quam a laude propius fuerit post Vitellium eligi, Tac. H. 2, 76: ce serait un affront plutôt qu'un honneur d'être choisi après Vitellius. [st1]4 [-] plus proche (par le sang), plus proche parent. - alicui propior, Cic. Quinct. 97: plus proche parent de qqn. - quibus propior P. Quintio nemo est, Cic. Quint. 31, 97: qui n'ont pas de plus proche parent que P. Quintus. - gradu propior sanguinis, Ov. H. 3, 28: plus proche par le sang (plus proche parent). [st1]5 [-] qui touche de plus près. - sua sibi propiora pericula esse quam mea, Cic. Sest. 40: [ils disaient] que leurs dangers les touchaient de plus près que les miens. [st1]6 [-] plus porté vers. - oderat Aenean propior Saturnia Turno, Ov. Tr. 1, 2, 7: la fille de Saturne, plus portée vers Turnus, haïssait Enée. - irae quam timori propior, Tac. An. 16, 9: plus enclin à la colère qu'à la crainte.* * *Propior, et hoc propius, huius propioris, pen. prod. Comparatiuum. Plaut. Plus pres.\Funeri propior. Horat. Vieillard, qui est sur le bord de sa fosse.\Gradu sanguinis propior. Ouid. Plus prochain parent.\Propior vero est. Liu. Il est plus vray semblable.\Id propius fidem est. Liu. Cela est plus pres de la verité.\Propius nihil est factum, quam vt occideretur. Ci. Il ne s'en est rien fallu qu'il n'ait esté tué.\Cura propior deam angit. Ouid. Qui la touche de plus pres.\Mors propior venit. Tibull. Prochaine.\Omnia sua sibi propiora esse pericula, quam aliena. Cic. Touchent de plus pres.\Et dicendi ardore eram propior, et aetate coniunctior. Cic. J'approchoye plus de luy, Je luy resembloye plus.
См. также в других словарях:
contumelia — (Del lat. contumelĭa). f. Oprobio, injuria u ofensa dicha a alguien en su cara. sacar a alguien la contumelia. fr. coloq. Chile y Perú. Golpearlo con rudeza … Diccionario de la lengua española
contumelia — index contumely, reproach Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 contumelia … Law dictionary
contumelia — /kontu mɛlja/ s.f. [dal lat. contumelia, prob. affine a temnĕre, contemnĕre disprezzare ]. [spec. al plur., parola o frase offensiva] ▶◀ improperio, ingiuria, insulto, offesa, (fam.) parolaccia, vituperio. ‖ affronto, oltraggio. ◀▶ complimento,… … Enciclopedia Italiana
Contumelĭa — (lat.), Mißhandlung, Beschimpfung, s. u. Injurie … Pierer's Universal-Lexikon
contumélia — s. f. 1. Afronta injuriosa e humilhante. 2. [Popular] Rapapé, cumprimento … Dicionário da Língua Portuguesa
contumelia — 1. paliza; porrazo; cf. sacar la contumelia, sacarse la contumelia; le sacaron la contumelia al Manuel en una pelea callejera , parece que le sacaron la contumelia a la Nancy porque se apareció con lentes oscuros en la oficina 2. diantre;… … Diccionario de chileno actual
Contumelia — Para otros usos de este término, véase Contumelia (desambiguación). Contumelia es un oprobio, injuria u ofensa dicha a una persona en su cara. En la teología católica se llama contumelia a la injusta violación del derecho al honor del prójimo.… … Wikipedia Español
contumelia — (Del lat. contumelia, injuria.) ► sustantivo femenino culto Injuria u ofensa dicha a una persona. * * * contumelia (del lat. «contumelĭa»; cult.) f. Insulto u ofensa dirigida a una persona. * * * contumelia. (Del lat. contumelĭa). f. Oprobio,… … Enciclopedia Universal
contumelia — con·tu·mè·lia s.f. CO parola, frase o espressione ingiuriosa, che costituisce insulto o villania: una sfilza di contumelie, dire, lanciare contumelie, coprire qcn. di contumelie {{line}} {{/line}} DATA: av. 1342. ETIMO: dal lat. contumēlĭa(m),… … Dizionario italiano
contumelia — significado: expresión recordada en algunos pueblos como símbolo de alegría, protesta, triunfo, rebelión... etimología: lat. contumelia ( afrenta, injuria ) … Etimologías léxico asturiano
Contumelia (desambiguación) — Contumelia puede referirse a: Contumelia: Oprobio, injuria u ofensa dicha a una persona en su cara; Contumelia: Madre de Pan, que lo tuvo de Júpiter. Wikcionario tiene definiciones para contumelia.Wikcionario … Wikipedia Español