Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

cont-

  • 1 cunctābundus (cont-)

        cunctābundus (cont-) adj.    [cunctor], lingering, loitering, delaying: milites, L., Ta.

    Latin-English dictionary > cunctābundus (cont-)

  • 2 cunctātiō (cont-)

        cunctātiō (cont-) ōnis, f    [cunctor], a delaying, lingering, tarrying, delay, hesitation, doubt: cunctatione otium amittere: superiorum dierum Sabini, Cs.: maior invadendi, L.: insita ingenio meo, L.: propior constantiae, Ta.: abiectā cunctatione: sine cunctatione: de morte hominis, Iu. —Plur., Ta.

    Latin-English dictionary > cunctātiō (cont-)

  • 3 cunctātor (cont-)

        cunctātor (cont-) ōris, m    [cunctor], a delayer, loiterer, lingerer: ex acerrimo bellatore factus, L.: (Fabium) pro cunctatore segnem compellabat, deliberate, L.: naturā, Ta.: populus, L.

    Latin-English dictionary > cunctātor (cont-)

  • 4 cunctor (cont-)

        cunctor (cont-) ātus, ārī, dep.,    to delay, linger, loiter, hesitate, doubt: cunctando restituit rem, Enn. ap. C.: cunctando bellum gerebat, L.: omnia si cunctor amitto: qui cunctatus fuerit, L.: dolo an vere, S.: militibus cunctantibus, Desilite, inquit, etc., Cs.: alius alium exspectantes cunctamini, S.: diutius in vita: inter metum et iram, Ta.: super tantā re, Ta.: Cunctatusque brevi, after a moment of hesitation, O.: (apes) partīs cunctatur in omnīs, i. e. threatens, V.: propius accedere, S.: arma capere, L.: cunctamini, quid faciatis? S.: non cunctandum quin decertaret, Cs.: cunctatur amnis, lingers, V.: corripit Cunctantem (ramum), reluctant, V.— Pass impers.: non est cunctandum profiteri, etc.: nec cunctatum apud latera, Ta.

    Latin-English dictionary > cunctor (cont-)

  • 5 continuus

    1) непрерывный: cont. possessio (1. 14 pr. D. 8, 1);

    cont. actus (1. 137 pr. D. 45, 1);

    cont. tempus (1. 7 D. 8, 6);

    cont. anni (I. 40 § 2 D. 40, 7);

    cont. triennium (1. 38 § 3 D. 40, 12); особ. continuum tempus прот. tempus utile и обозн. такое счисление времени, при котором идут в счет все дни, составляющие данный период (§ 17 J. 1, 25. 1. 8 D. 3, 2. 1. 24 § 3 D. 16,. 1. 1 § 9 D. 25, 3. 1. 38 D. 27, 1. 1. 5 § 19 D. 36, 4. 1. 2 § 2 D. 40, 16. 1. 31 § 1 D. 41, 3. 1. 11 § 4. 1. 29 § 5. 1. 31 D. 48, 5. 1. 1 § 10 D. 48, 16. 1. 7 pr. C. 2, 53).

    2) смежный, соседний: praedia cont. (l. 31 D. 8, 3. 1. 7 § 1 D. 8, 4);

    provincia cont. (1. 8 § 2 C. Th. 7, 18).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > continuus

  • 6 contestari

    в собст. см. призывать в свидетели (Fest. de verb. signif,): затем обоз. в присутствии свидетелей утверждать, сказать, = testato jubere (1. 1 § 1 D. 15, 4);

    contest. apud acta (1. 7 § 3 D. 50, 2. 1. 3 C. 4, 21);

    contest. excusationum causas (1. 38 D. 27. 1). Contestatio, призыв свидетелей, acceptam mutuo sortem creditoribus post contestationem offerre (1. 19 C. 4, 32); (1. 8 C. 8, 28); (1. 1 C. 10, 70);

    suprema contest., изъявление предсмертной воли в присутствии свидетелей (1. 20 § 8 D. 28, 1); вообще изъявление воли (1. 20 D. 50, 1);

    poenitentiae contest. (1. 12 C. 4, 38);

    publice, contestalione publica, nupsisse (1. 7 C. 5, 17). Litis contestatio в периоде legis actionum обозначало момент окончания производства перед магистратом (in jure), т. е. момент перехода спорного дела ex jure - in judicio, причем стороны обращались к свидетелям со словами: testes estote. Отсюда и сам этот момент получил свое название litis contestatio, засвидетельствование спора. С появлением формулярной системы уже не представлялось больше надобности в таком засвидетельствовании. Тут 1. с. считается тем моментом, когда стороны приняли взаимные заключения, уговорившись о том, что они в определении своих прав и обязательств подчиняютса формуле и решению судьи; аctor litem contestatur cum aliquo s. adversus aliquem. Выражения litis coutestatio, litem coutestari относятся обыкновенно к истцу, т. е. истец представляет свое требование перед магистратом и начинает процесс (1. 10 D. 2, 11. 1. 11 D. 5, 1. 1. 26 § 5 D. 9, 4. 1. 23 § 3 D. 12, 6. 1. 28 D. 46, 2); то самое обозн.: actionem s. judicium contest. (§ 1 J. 4, 12. 1. 7 § 1 D. 5, 3. 1. 19. D. 24, 3); тк. lis contestatur in aliquem s. cum aliquo (1. 14 D. 3, 2. 1. 11 pr. D. 13, 7. 1. 3 § 10 D. 46, 7); к ответчику относится термин litem contest. в 1. 32 § 9 D. 4, 8, хотя употребляется также выражение judicium accipere; в определениях: tempore litis contestatae s. contestandae, ante litem contestatam s. litis contestationem, post litem contest. обознач litem cont, заключительный акт производства ип jure, когда обе тяжущиеся стороны заканчивали свои объяснения перед сановником и дело переходило к судье для окончательного решения (1. 8 § 2. 1. 16. 17 pr. D. 3, 3. 1. 37 D. 3, 5. 31 pr. D. 12, 1 1. 25 § 8 D. 21, 1. 1. 3 § 1 D. 22, 1. 1. 8 D. 42, 1. 1. 11 pr. D. 44, 4). Когда со времен императора Диоклетиана все гражданские процессы стали производиться в форме extraordinariae cognitionis, не могло быть этого акта (litis cont.) в смысле формальном. По началам Юстинианового права litem contestari и litis contestatio обознач. момент, когда обе тяжущиеся стороны заканчивали свои судебные объяснения (требования истца и возражения ответчика) (1. 14 § 1 C. 3, 1); (1. 2 pr. C. 2, 59); (1. 33 C. 8, 54); рескрипт императора Септимия Севера (1. un. C. 3. 9): "lis tunc contestata videtur, quum judex per parrationem negotii causam audire coeperit, содержит в себе, вероятно, интерполяцию. Выражения источников: praescriptionem peremtoriam contestar i и exceptionis contestatio в 1. 8. 9 C. 8, 36, обозначают предъявление возражений со стороны ответчика и возникающее вследствие того производство. Также к начатию уголовного производства относятся litem contestari, litis contestatio (1. 20. D. 48, 2. 1. 3 C. 9, 44).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > contestari

  • 7 contextus

    1) соединение, связь: cont. aedificiorum (1. 15 § 13 D. 39, 2);

    uno contextu (без перерыва) actus testari oportet (1. 21 § 3 D. 28, 1): uno contextu testamentum celebrare (§ 3 J. 2. 10).

    2) мысль, содержание: cont. tesfamenti (1. 75 D. 32), verborum (1. 44 D. 40, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > contextus

  • 8 continere

    1) держать, удержать, cont. aquam (1. 1 § 4. 1. 3 pr. D. 43. 21);

    in carcere, in vinculis contineri (1. 8 § 9 D. 48, 19);

    mulierem consuetudinis causa cont. (1. 34 pr. D. 48, 5);

    terra contineri, s. se continere, в соединении с землей (1. 78 D. 6, 1. 1. 3 § 5 D. 47, 7);

    res, quae solo continentur (1. 1 § 1 D. 6, 1).

    2) содержать, заключать в себе: actio rei persecutionem continet (1. 10 § 1 D. 4, 2. 1. 34 § 2 D. 44, 7);

    contineri officio, arbitratu judicis (1. 38 44 D. 5, 3. 1. 76 pr. D. 6, 1. 1. 12 D. 8, 5), vindicatione (1. 3 pr. D. 6, 1), emli judicio (1. 11 § 3 D. 19, 1), stipulatione (1. 3 pr. 1. 5 pr. D. 7, 9. 1. 158 D. 50, 16), appellatione (1. 136. 138. 145. 146 eod.), scriptura (1. 9 § 2 D. 2, 13), edicto (1. 11 pr. D. 4, 4. 1. 7 D. 27, 1);

    quod pondere, mensura continetur (1. 38 D. 5, 1. 1. 2 § 3 D 12, 1. 1. 34 § 6 D. 30).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > continere

  • 9 AEQUIVOCATIO

    equivocation - единство по имени; "Там, где есть чистая двусмысленность, там нет сходства в вещах, но только - единство имени" (Thomas, Cont. Gent. 1, c. 33.).

    Латинские философские термины > AEQUIVOCATIO

  • 10 abrasio

    abrāsio, ōnis, f. (abrado), das Abscheren, capillorum, Ps. Augustin. de cont. mundi 3.

    lateinisch-deutsches > abrasio

  • 11 bractamentum

    bractamentum (bractari), der Trunk, ipse (Virgilius) Ascrei fontis bractamento saturior advenit, Fulg. Virg. cont. p. 85, 13 H.

    lateinisch-deutsches > bractamentum

  • 12 contestor

    con-tēstor, ātus sum, ārī, I) zum Zeugen nehmen, anrufen, deos hominesque, Cic.: caelum noctemque, Cic. – prägn., cont. deos, ut etc., unter Anrufung der Götter inständig bitten, die Götter beschwören, daß usw., Caes. b. G. 4, 25, 3. – II) insbes.: a) als gerichtl. t. t.: c. litem, einen Prozeß durch Herbeirufung der Zeugen völlig einleiten, anhängig machen, in Gang bringen, litem, Cic.: litem cum alqo, Gell. u. ICt.: passiv, cum lis contestatur, Aufid. Bass. fr. b. Prisc. 8, 18: oft contestata lis u. contestatā lite, Cic., Sen. u. ICt. (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3 S. 95 u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 168): Abl. absol., contestato, durch Hilfe von Zeugen, ICt. – b) übtr.: contestata virtus, beglaubigte, bewährte, erprobte, Cic. Flacc. 25.

    lateinisch-deutsches > contestor

  • 13 contumelia

    contumēlia, ae, f. (contemno), jede jmds. sittliches Gefühl, Ehre u. Würde herabwürdigende Handlung od. Rede, die Ehrenkränkung, die entehrende, entwürdigende Beschimpfung, der entehrende, entwürdigende Schimpf, die Schmach, in Worten auch = die Schmähung, die Schmährede, Verunglimpfung, der beleidigende, ehrenrührige Ausdruck od. Ausfall (vollst. verborum c.), in Taten = die entehrende, entwürdigende, empörende Mißhandlung, der beleidigende usw. Übermut (vollst. rerum c.), I) eig., einer Pers.: a) übh.: contumeliae acerbiores principibus solent esse, quam iniuriae, Sen.: maledictio nihil habet propositi praeter contumeliam; quae si petulantius iactatur, convicium, si facetius, urbanitas vocatur, Cic.: alterum genus (facetiarum), in quo nulli aculei contumeliarum insunt, Cic. – contumeliā dignus, Cic.: contumeliis obnoxius, Suet. u. Plin. ep.: contumeliae plenum ludibrium, Val. Max. – c. mea (meine, gegen mich), Cic.: contumeliae graves od. gravissimae, Vell. u. Cic.: insignis despecti senatus c., Suet.: an esse ulla maior aut insignitior c. potest, quam etc., Liv. – accipere tantam contumeliam, Caes.: accipere alqd ad od. in contumeliam, etw. für eine Schm. halten, sich durch etw. in seiner Ehre gekränkt fühlen, Ter. u. Curt.: addere contumeliam iniuriae Phaedr.: nullam adhibere memoriam contumeliae, kein Gedächtnis haben für eine B., Nep.: adicere verborum contumelias, Sen. rhet.: afficere alqm contumeliā, Sen., pari contumeliā, Lentul. in Cic. ep., contumeliis, Sen. rhet.: contumeliā appellare alqm perfugam, jmd. Üb. schimpfen, Caes.: arcere ferro eam contumeliam, Liv. – demere (jmdm. abnehmen, zurücknehmen) contumeliam, Liv.: depellere omni vi contumeliam iniuriamque, Liv.: descendere palam ad gravissimas verborum contumelias, Caes.: dicere alci contumeliam od. contumelias, Plaut. u. Ter.: dicere contumelias in Caesarem, Tac.: ultro dicere contumelias, Liv. – istaec quidem contumelia est, Ter.: quid est, si hoc non contumelia est? Ter. – contumelia est m. Inf., Sen. de const. sap. 16, 4. – edere in corpora ipsorum, in liberos, in coniuges infandas contumelias, Liv.: effundere contumelias et invidiam in populum Rom. (in einer Rede), Tac.: exsequi (bestrafen) contumelias suas nullā crudelitate, Sen.: exstingui non posse eam contumeliam, Plin. ep. – facere (alci) contumeliam, eine B., eine Schm. antun, Cato, Komik., Liv. u. Sen. ( nur Anton. b. Cic. Phil. 3, 22 cont. facere = eine B. erleiden): ferre aequo animo contumeliam, Iustin.: quae contumelia eum non fregit, sed erexit, Nep. – imponere alci tantam contumeliam, Sall., u. alci contumelias, Gracch. fr., u. alci privatim plurimas iniurias contumeliasque, Cic.: inferre alci contumeliam, Vell.: interrogare alqm verborum contumeliā, Caes.: alternis versibus intorquentur inter fratres contumeliae gravissimae, Cic.: natus ad contumelias omnium ingeniis inurendas, Sen. rhet. – iacere contumeliam in alqm, Cic.: iactare contumeliam petulantius, facetius, Cic. – lacerare alqm incesto ore verborum contumeliis, Cic.: leniuntur alcis erga me officiis hominis importunissimi contumeliae, Metell. in Cic. ep. – meritum esse eam contumeliam omnibus morum vitiis, Vell. – offendet te dicax contumeliā, Tac.: offerre os contumeliis, Tac.: onerare alqm contumeliis od. omnibus contumeliis, Metell. (in Cic. ep.) u. Cic. – parcere nullis verborum contumeliis de viro ad fratrem, Liv.: pati contumelias, Brut. in Cic. ep.: perpeti alcis contumelias, Ter.: perferre omnes indignitates contumeliasque, Caes.: praebere ad contumeliam os od. praebere os contumeliis, Liv.: propulsare a se contumeliam, Cic. – nihil defuit contumeliarum, quin subiret, Suet. – trahere in contumeliam suam, si etc., Suet. – vacat animadversio et castigatio contumeliā, Cic.: vertere alqd in contumeliam suam, etw. als persönlichen Schimpf ansehen, Caes.: vexare alqm omnibus contumeliis, Cic.: vindicare suam contumeliam, Plin. ep.: vindicare alqm a contumeliis alcis, Vell. – contumeliae causā, zB. c. causā alqm describere, Cic.: c. causā alqm nominare dominum (»Herr« schimpfen), Suet., u. c. causā alqos vocare auditores (»Zuhörer« schimpfen), Sen. rhet.: u. (Ggstz. honoris causā) alqm honoris potius, quam contumeliae causā nominatum velle, Cic. – ad contumeliam, zB. praesidium per cruciatum et ad c. necare, Liv. – in contumeliam, zB. nisi in contumeliam ignominiamque nostram certare iuvat, Liv. – per contumeliam, zB. saepe Thurinum appellari, Suet.: per contumeliam beneficium populi Rom. alci extorquere, Caes. – cum contumelia, zB. magna cum contumelia verborum nostros ad pugnam evocare, Caes.: in arma cum gravibus in Romanos contumeliis instigare, Vell.: cum contumelia nostra omnia prius experiri velle, Lentul. in Cic. ep. – defensionem Gabinii sine ulla mea contumelia suscepit, Cic.: non sine verborum contumelia in alqm saevire, Suet. – sine contumelia nominari, ohne bloßgestellt zu werden, Cic. – b) insbes., die Ehrenkränkung, entehrende Mißhandlung durch Unzucht, die Schändung (vollst. c. stupri, ICt.), piratarum contumelias perpeti, Cic.: ad libidinem et contumeliam animum accendere, Liv.: quos post transacta convivia aliae cubiculi contumeliae exspectant, Sen.: ita ei lecti sui contumelia vectigalis est, Apul. – II) übtr., lebl. Ggstde., die Mißhandlung, das Ungemach, quamvis vim et contumeliam perferre (von Schiffen), Caes. b. G. 3, 13, 3: lignum inquinare omni contumeliā, Phaedr. 1, 2, 21. – / Synk. Form contumia, Mart. Cap. 4. § 424 u. Gloss.

    lateinisch-deutsches > contumelia

  • 14 crassedo

    crassēdo, inis, f. (crassus), die Dicke, adipata cr. ingenii, Stumpfheit, Fulg. Verg. cont. p. 143 M.

    lateinisch-deutsches > crassedo

  • 15 faeculentia

    faeculentia, ae, f. (faeculentus), das Hefige, der Unflat, cloacalis, Sidon. epist. 3, 13, 4. – übtr., Augustin. epist. 108, 6; c. Cresc. Don. 3. § 59 extr. u.a.: morum, Fulg. de expos. Verg. cont. p. 156 M.

    lateinisch-deutsches > faeculentia

  • 16 manuleus

    manuleus, eī, m. (manus), der stulpenartig auslaufende Ärmel der Tunika (der die Hand mit bedeckte), Acc. fr. bei Non. 194, 19. Plaut. fr. bei Fulg. cont. Verg. p. 163, 1 M. Fronto ad M. Caes. 4, 3. p, 65, 21 N. Caper 110, 10 K.

    lateinisch-deutsches > manuleus

  • 17 saturanter

    saturanter, Adv. (saturans v. saturo), hinlänglich, vollständig, Fulg. Verg. cont. p. 91, 21 H.: Compar. saturantius, Fulg. myth. 3, 6. p. 68, 21 H.

    lateinisch-deutsches > saturanter

  • 18 abrasio

    abrāsio, ōnis, f. (abrado), das Abscheren, capillorum, Ps. Augustin. de cont. mundi 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > abrasio

  • 19 bractamentum

    bractamentum (bractari), der Trunk, ipse (Virgilius) Ascrei fontis bractamento saturior advenit, Fulg. Virg. cont. p. 85, 13 H.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bractamentum

  • 20 contestor

    con-tēstor, ātus sum, ārī, I) zum Zeugen nehmen, anrufen, deos hominesque, Cic.: caelum noctemque, Cic. – prägn., cont. deos, ut etc., unter Anrufung der Götter inständig bitten, die Götter beschwören, daß usw., Caes. b. G. 4, 25, 3. – II) insbes.: a) als gerichtl. t. t.: c. litem, einen Prozeß durch Herbeirufung der Zeugen völlig einleiten, anhängig machen, in Gang bringen, litem, Cic.: litem cum alqo, Gell. u. ICt.: passiv, cum lis contestatur, Aufid. Bass. fr. b. Prisc. 8, 18: oft contestata lis u. contestatā lite, Cic., Sen. u. ICt. (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3 S. 95 u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 168): Abl. absol., contestato, durch Hilfe von Zeugen, ICt. – b) übtr.: contestata virtus, beglaubigte, bewährte, erprobte, Cic. Flacc. 25.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contestor

См. также в других словарях:

  • cont — CONT, conturi, s.n. 1. Socoteală scrisă alcătuită din două părţi (debit şi credit), care exprimă valoric, în ordine cronologică şi sistematică, existenţa şi mişcările unui anumit proces economic pe o perioadă de timp determinată. ♢ Evidenţa… …   Dicționar Român

  • conţ — CONŢ, conţuri, s.n. (înv.) Grup de 24 de coli de hârtie. – Din magh. konc. Trimis de IoanSoleriu, 01.06.2004. Sursa: DEX 98  CONŢ s. v. testea, top. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime  conţ s. n …   Dicționar Român

  • cont — cont. written abbreviation forContinued, used to show that a letter, report etc is continued on the next page …   Financial and business terms

  • cont. — cont. abbreviation 1. ) content 2. ) cont. or contd. continued: used for showing that a piece of writing is being continued …   Usage of the words and phrases in modern English

  • cont'd — ↑cont. see ↑cont …   Useful english dictionary

  • Cont. — Cont., Abbreviatur, 1) auf Recepten für Contusa; 2) (Mus.), für Contano …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Cont. — Cont., auf Rezepten Abkürzung für contusus (s.d.). Contades (spr. kongtād ), Louis Georges Erasme, Marquis de, Marschall von Frankreich, geb. 11. Okt. 1704 bei Beaufort in Anjou, gest. 19. Jan. 1793 in Livry, trat 1720 in die französische Armee,… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Cont. — Cont., auf Rezepten Abkürzung für contūsus (lat.), gestoßen, zerquetscht …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Cont — abbrev. Continental * * * …   Universalium

  • cont — abbrev. 1. containing 2. contents 3. continent 4. continue 5. continued 6. contract 7. control * * * …   Universalium

  • cont. — cont. UK US (also contd.) ► COMMUNICATIONS WRITTEN ABBREVIATION for continued; used on a letter or other document to show that there is more on the next page …   Financial and business terms

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»